Pan Swen albo wrocławska abrakadabra

"Pan Swen czyli wrocławska abrakadabra" to książka niezwykła z kilku powodów. Pierwsze co mnie urzekło, to miejsce akcji - wszystkie opowiadania rozgrywają się na jednym podwórku, w jednym z wrocławskich domów. Widać silne przywiązanie autora do miejsca, w którym żyje. Jest ono źródłem niekończących się inspiracji.
Gabriel Kamiński bawi się, w surrealistyczny sposób przygląda się światu. W każdym opowiadaniu z taką samą czułością i troską dba o swoich nieporadnych bohaterów. Żongluje tożsamościami - i już nie wiadomo czy pisze o breslauerach, czy o Żydach z Breslau, a może o współczesnych wrocławianach, którzy rozpaczliwie próbują się zakorzenić? Ta zabawa tożsamością, w niezmiennym otoczeniu ulicy Przodowników Pracy jest cudna, bardzo kreatywna i działająca na wyobraźnię.
Dzieje się tam wiele, autor ożywia nieożywione, tylko po to, by dodać kolorytu i tak już barwnym postaciom. Najpiękniejsze jest trwanie, niezmienność ludzi i rzeczy. Nawet jeśli muszą odejść, Kamiński miłosiernie pozwala im przyjąć inną formę istnienia.
Wiele ze scen wykreowanych w tej książce zostaje w pamięci na długo. Aż chciałoby się pójść na to wrocławskie podwórko sprawdzić, czy udzieliła się tam magia.
Polecam.

"Pan Swen czyli wrocławska abrakadabra" to książka niezwykła z kilku powodów. Pierwsze co mnie urzekło, to miejsce akcji - wszystkie opowiadania rozgrywają się na jednym podwórku, w jednym z wrocławskich domów. Widać silne przywiązanie autora do miejsca, w którym żyje. Jest ono źródłem niekończących się inspiracji.
Gabriel Kamiński bawi się, w surrealistyczny sposób...

Kiedy zbiór opowiadań zmienia się w powieść, musi powstać coś niezwykłego.

Kiedy zbiór opowiadań zmienia się w powieść, musi powstać coś niezwykłego.

Dzieciństwo ma w sobie wiele magii, nierealności, zachwytu nad umiejętnościami dorosłych. Zaczarowany świat jest na wyciągnięcie ręki. Zwłaszcza w szarym, nudnym świecie wśród blokowisk lub kamienic. Znikome możliwości urozmaicenia sobie czasu przyczyniają się do rozbudowania wyobraźni, podglądania sąsiadów i wymyślania o nich niezwykłych historii. Tak właśnie jest w przypadku bohatera zbioru opowiadań „Pan Swen (albo wrocławska abrakadabra)”, w której świat uchwycony pamięcią dziecka jest powyginany, czas zakrzywiony, granica między własną wyobraźnia, a rzeczywistością zatarta.
Gabriel Leonard Kamiński świetnie nakreśla świat, który już umknął. Chłopców fascynują proste sztuczki pana Swena, nauka nowych umiejętności manualnych na zajęciach miniaturyzacji, dziecięcych popisów, turlania się z górek, a nawet bańki mydlane. Wszystko ma w sobie znamię tajemnicy i niezwykłości.
Autor w swoich opowiadaniach zabiera nas w surrealistyczną podróż po ulicach Wrocławia przepełnionego niezwykłym postrzeganiem świata, z jakim mamy do czynienia w opowiadaniach Brunona Schulza.
Zbiór polecam miłośnikom nasączonych nierealnymi elementami podróży do czasów dzieciństwa.

Dzieciństwo ma w sobie wiele magii, nierealności, zachwytu nad umiejętnościami dorosłych. Zaczarowany świat jest na wyciągnięcie ręki. Zwłaszcza w szarym, nudnym świecie wśród blokowisk lub kamienic. Znikome możliwości urozmaicenia sobie czasu przyczyniają się do rozbudowania wyobraźni, podglądania sąsiadów i wymyślania o nich niezwykłych historii. Tak właśnie jest w...