Miliardy białych płatków

Powieść pt. "Miliardy białych płatków" zabiera nas do znajdującego się na obcej planecie państwa Ultramar, gdzie istnieje kastowe społeczeństwo, dzieci są zabierane rodzicom i wychowywane przez państwo, a mieszkańcy zapadają w hibernację i nie wiedzą jak wygląda zima. Jej głównym bohaterem jest biolog Mask, który przypadkiem dokonuje zaskakującego odkrycia, które zwraca uwagę władz oraz państw ościennych. Każde z nich chce je wykorzystać do swoich celów, a Mask za wszelką cenę stara się do tego nie dopuścić.

Powieść ta jest dobra, aczkolwiek mam wrażenie, że nie jest ona do końca dopracowana. Pewne wątki mogłyby tutaj być bardziej rozwinięte (zwłaszcza historia powstania Ultramaru i jego stosunków z sąsiednimi mocarstwami). Co do akcji, to początkowo rozwija się ona powoli. Z czasem jednak nabiera tempa, zaś ostatnie rozdziały są niezwykle emocjonujące. Reasumując. Wydaje mi się, że sześć gwiazdek będzie sprawiedliwą oceną dla tej powieści.

Powieść pt. "Miliardy białych płatków" zabiera nas do znajdującego się na obcej planecie państwa Ultramar, gdzie istnieje kastowe społeczeństwo, dzieci są zabierane rodzicom i wychowywane przez państwo, a mieszkańcy zapadają w hibernację i nie wiedzą jak wygląda zima. Jej głównym bohaterem jest biolog Mask, który przypadkiem dokonuje zaskakującego odkrycia, które zwraca...

Czegoś mi brakło. Za krótka w stosunku do tego, co można było pokazać. Chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej o świecie, jego realiach, przeszłości, bo zostało to w zasadzie tylko minimalnie zarysowane, tak by dało się poprowadzić fabułę. No i zakończenie jest słabsze niż mogłoby być. Trochę zmarnowany potencjał.

Czegoś mi brakło. Za krótka w stosunku do tego, co można było pokazać. Chętnie dowiedziałabym się czegoś więcej o świecie, jego realiach, przeszłości, bo zostało to w zasadzie tylko minimalnie zarysowane, tak by dało się poprowadzić fabułę. No i zakończenie jest słabsze niż mogłoby być. Trochę zmarnowany potencjał.

Jak wyglądałby świat, w którym człowiek zapadałby w sen zimowy, podobnie jak niedźwiedzie?

Takie pytanie zadał sobie autor „Miliardów białych płatków”, po czym udzielił na nie odpowiedź pisząc powieść o takim tytule. Stworzył w niej całkiem wiarygodny obraz świata, który jest zasiedlony przez ludzi o odmiennej fizjologii. Konsekwencje polityczne, które musiały wystąpić w sytuacji, gdy na kilka miesięcy cała ludzkość pozostaje pogrążona we śnie, zostały przedstawione całkiem przekonująco. Nie mniej interesujące są odmienności społeczne, tym bardziej, że za rocznym cyklem aktywności i hibernacji podąża odmienna seksualność.

Dodajmy do tego obecność w tym dziwnym świecie nielicznych ludzi „naszego typu”, którzy przez dominujący ogół są postrzegani jako zagrożenie, a otrzymamy powieść, która przyniesie dużą przyjemność z lektury każdemu miłośnikowi fantastyki.

Niebanalne pomysły, wciągająca fabuła i sugestywny opis książkowej rzeczywistości stanowią o sile powieści, którą również dziś czyta się z przyjemnością. Książka jest przykładem tego, jak ważny jest niebanalny pomysł, wokół którego da się zbudować ciekawą beletrystyczną otoczkę.

Jak wyglądałby świat, w którym człowiek zapadałby w sen zimowy, podobnie jak niedźwiedzie?

Takie pytanie zadał sobie autor „Miliardów białych płatków”, po czym udzielił na nie odpowiedź pisząc powieść o takim tytule. Stworzył w niej całkiem wiarygodny obraz świata, który jest zasiedlony przez ludzi o odmiennej fizjologii. Konsekwencje polityczne, które musiały wystąpić w...

Absolutna doskonałość od pierwszej do ostatniej strony, skrojona na miarę Lema, Assimova i Atwood razem wziętych. W pełni dopracowany, niezwykle plastyczny obraz społeczeństwa tylko z pozoru "kosmicznie odmiennego". Ściśle przestrzegany system kastowy, gdzie wszelka inność jest powodem do pogardy. Mimo typowo roślinożernych, pacyfistycznych obywateli i pozornego opiekuńczego ustroju gdzie pokarm jest zapewniony przez państwo, odcień skóry, przynależność społeczna czy po prostu geograficzne pochodzenie stanowią nieprzekraczalną granicę. Do czasu...

Absolutna doskonałość od pierwszej do ostatniej strony, skrojona na miarę Lema, Assimova i Atwood razem wziętych. W pełni dopracowany, niezwykle plastyczny obraz społeczeństwa tylko z pozoru "kosmicznie odmiennego". Ściśle przestrzegany system kastowy, gdzie wszelka inność jest powodem do pogardy. Mimo typowo roślinożernych, pacyfistycznych obywateli i pozornego...

Nietypowa, wydłużona, orbita wymusza na populacji planety (wydaje się momentami, że to może być Ziemia po jakiejś katastrofie) specyficzne przystosowanie. Wszyscy, chcąc nie chcąc, jesienią zapadają w sen hibernacyjny by obudzić się na wiosnę. O władzę walczą mocarstwa, uzyskanie specyfiku pozwalającego nie zasnąć w zimie, dałoby potężną przewagę. I wokół tego wije się główna intryga.
Zaletą książki jest właśnie owa specyficzna sytuacja biologiczno-społeczna. W tle mamy pytania o sprawiedliwość społeczną, odpowiedzialność za innych, itp.
Wad mamy kilka. Pierwsza to nie do końca przemyślana specyficzna rzeczywistość. Z jednej strony momentami brzmi sztucznie, czasem zgrzyta nielogicznościami, z drugiej brak tu przedstawienia głębszego tła. Wiele razy brakowało mi szerszego potraktowania flory, fauny, rozmaitych procesów, itp. Druga, to dość koturnowe, niezbyt naturalne postacie, w ustach których wypowiedzi często brzmią mocno teatralnie, a ich zachowania utrzymane są w podobnej manierze. Trzeci zarzut to pióro autora, które choć nie razi nieudolnością to jednak ewidentnie jest ledwie poprawne.

Trudno tę pozycję polecać lub nie. Jest ciekawa pomysłem, taka sobie fabułą, obrazowaniem i raczej marna literacko. Można przeczytać, długa nie jest, jakby co, wiele czasu się nie straci. Dzisiaj trąci myszką, w momencie powstania była interesująca pozycją.

6/10

Nietypowa, wydłużona, orbita wymusza na populacji planety (wydaje się momentami, że to może być Ziemia po jakiejś katastrofie) specyficzne przystosowanie. Wszyscy, chcąc nie chcąc, jesienią zapadają w sen hibernacyjny by obudzić się na wiosnę. O władzę walczą mocarstwa, uzyskanie specyfiku pozwalającego nie zasnąć w zimie, dałoby potężną przewagę. I wokół tego wije się...

Książka należy do klasyki gatunku science -fiction. Zawiera również elementy political-fiction. Powieść napisana w latach 80-tych nie straciła na aktualności. Niezorientowany czytelnik nie zauważy że czyta powieść napisaną przeszło 30 lat temu. Powieść jest krótka. Przeczytanie jej zajmie nam jeden wieczór. Wartka ,wciągająca akcja. Trudno się od niej oderwać.

Polecam miłośnikom literatury science.

Książka należy do klasyki gatunku science -fiction. Zawiera również elementy political-fiction. Powieść napisana w latach 80-tych nie straciła na aktualności. Niezorientowany czytelnik nie zauważy że czyta powieść napisaną przeszło 30 lat temu. Powieść jest krótka. Przeczytanie jej zajmie nam jeden wieczór. Wartka ,wciągająca akcja. Trudno się od niej oderwać.

Polecam...

Ciekawy pomysł antyutopii,w której ,,ludzie'' zapadają w sen zimowy.

Ciekawy pomysł antyutopii,w której ,,ludzie'' zapadają w sen zimowy.

7,5/10

7,5/10

Nieprzyswajalne

Nieprzyswajalne

Dobre! W obecnym zalewie chłamu nawet bardzo dobre. Tekst wysoce aktualny.

Dobre! W obecnym zalewie chłamu nawet bardzo dobre. Tekst wysoce aktualny.