Dlatego mnie kochasz

żal tylko paczki chipsów i zmarnowanego przedpołudnia na tę irytującą od pierwszego zdania grafomańską książczynę

żal tylko paczki chipsów i zmarnowanego przedpołudnia na tę irytującą od pierwszego zdania grafomańską książczynę

Powieść która wywołała u mnie wiele emocji.
Emocje tak wielkie że wciąż o niej myślę. Bo tkwienie w toksycznym związku, obwinianie się o to, że partner mnie bije (bo na pewno zrobiłam coś co go zdenerwowało),i bycie z nim tylko dlatego że są dzieci, to zdecydowanie nie dla mnie...

A co Wy o tym sądzicie? Warto trwać z mężem brutalem tylko po to żeby dzieci miały pełną rodzinę?...

Powieść która wywołała u mnie wiele emocji.
Emocje tak wielkie że wciąż o niej myślę. Bo tkwienie w toksycznym związku, obwinianie się o to, że partner mnie bije (bo na pewno zrobiłam coś co go zdenerwowało),i bycie z nim tylko dlatego że są dzieci, to zdecydowanie nie dla mnie...

A co Wy o tym sądzicie? Warto trwać z mężem brutalem tylko po to żeby dzieci miały pełną...

Jeśli autorka chciała zagrać na emocjach czytelników, niemiłosiernie ich wkurzać i wysyłać na bardzo mocno rozpędzoną huśtawkę, to osiągnęła swój cel. Ale o to przecież chodzi, prawda? Nie mamy się nudzić podczas czytania i ja nie uważam, by była to książka nudna. Jeśli będę mogła, na pewno wrócę do twórczości pani Kołosowskiej.
Powieść napisana jest z perspektywy głównej bohaterki, Agaty. Zaczyna się od kolejnego spotkania w sądzie- Agata chce bowiem rozwieść się ze swoim mężem, Marcinem. Potem zaś cofamy się i dowiadujemy wszystkiego od początku, jak para się poznała, kiedy wzięła ślub i co doprowadziło do rozwodu.
Agata poznała swojego przyszłego męża już jako nastolatka. Jej brat, Adam, wraz z Marcinem grał w amatorskim zespole rockowym. Marcin bardzo polubił Agatę, odwiedzał ją po szkole, przynosił kwiaty- robił wszystko to, co podoba się zwłaszcza młodym kobietom. W pewnej chwili oświadczył się jej, zaś rodzice Agaty byli z tego bardzo zadowoleni. Agata pochodziła z bardzo tradycyjnej rodziny, w której wręcz nie życzono sobie staropanieństwa lub mieszkania na kocią łapę. Po ślubie Marcin
i Agata postanowili wybudować dom, ale w tym celu przeprowadzili się do podwarszawskich Lisiewic. W miejscowości tej Agata poznała nowych sąsiadów, w szczególności Tomka. Niemal od razu przypadli sobie do gustu, a Tomek bezpardonowo dał do zrozumienia Agacie, że jest nią zainteresowany.
W małżeństwie Agaty zaczęło się psuć. O ile pierwszą ciążą Marcin był zachwycony, o tyle druga doprowadziła go do szału. Zaczęły się awantury, poniżanie, a także stosowanie przemocy. Gdy Marcin pierwszy raz pobił Agatę, ta nie odzywała się do niego przez jakiś czas. Marcin kajał się, przepraszał, kupował kwiaty, ale tak było za każdym razem, po każdym silnym uderzeniu. Wtedy odskocznią od męża tyrana stał się sąsiad Tomek. I właśnie tutaj doszłam do wniosku, że tak naprawdę nie jest mi żal Agaty. Dla mnie stała się wręcz wkurzającą postacią, istnym psem ogrodnika. Agata bowiem była bardzo zazdrosna o swojego kochanka, chciała mieć go na wyłączność, lecz sama nie potrafiła odejść od męża. Zachowywała się jak na huśtawce- gdy było źle, wypłakiwała się Tomkowi, a gdy mąż ją skutecznie przeprosił- odstawiała Tomka na boczny tor, kończyła znajomość. W końcu jednak musiała znaleźć jakieś rozwiązanie- nie napiszę jakie, sami się trochę podenerwujcie:)
Książka ma bardzo powtarzalną tematykę, jednak istotna jest plastyczność, zawiłość akcji. Autorka swoją powieścią nie zanudziła mnie i mam nadzieję, że drugi raz także się nie zawiodę. Polecam, ponieważ dawno już nikt tak nie podniósł mi ciśnienia:)

Jeśli autorka chciała zagrać na emocjach czytelników, niemiłosiernie ich wkurzać i wysyłać na bardzo mocno rozpędzoną huśtawkę, to osiągnęła swój cel. Ale o to przecież chodzi, prawda? Nie mamy się nudzić podczas czytania i ja nie uważam, by była to książka nudna. Jeśli będę mogła, na pewno wrócę do twórczości pani Kołosowskiej.
Powieść napisana jest z perspektywy głównej...

Druga książka Pani Magdaleny, którą dane mi było przeczytać.
Po "Trawie bardziej zielonej" nastawiłam się na kolejne bardzo przyjemne cudo... I nie zawiodłam się.
Te dwie powieści, to dwie różne "bajki". Bardzo kontrastujące z sobą postacie i tematy.
No ale do rzeczy...
"Dlatego mnie kochasz" to smutna historia Agaty - ofiary przemocy domowej. Choć czyta się płynnie, to na pewno nie lekko. Książka daje do myślenia i naprawdę budzi emocje. Mną targały niesamowicie - w pewnym momencie nie wiedziałam już czy bardziej mi jej żal, czy bardziej mnie irytuje... Przeżywałam każdy dramat i każdą decyzję bohaterki. Raz byłam z niej dumna, innym razem mruczałam pod nosem, że trzeba być idiotką, żeby tak postąpić...
Ciężko jest zrozumieć takie "Agaty", które bardzo chcą się uwolnić, przestać się bać, ale jednocześnie za bardzo się boją, by zrobić choć krok w kierunku wolności...Nikt, kto sam nie przeżył takiego piekła, nie będzie w stanie tego zrozumieć.
Smutna historia, ale z happy endem, którą naprawdę warto przeczytać. :)

Druga książka Pani Magdaleny, którą dane mi było przeczytać.
Po "Trawie bardziej zielonej" nastawiłam się na kolejne bardzo przyjemne cudo... I nie zawiodłam się.
Te dwie powieści, to dwie różne "bajki". Bardzo kontrastujące z sobą postacie i tematy.
No ale do rzeczy...
"Dlatego mnie kochasz" to smutna historia Agaty - ofiary przemocy domowej. Choć czyta się płynnie, to...

Jakaż ta książka była zła! Dzielnie walczy o tytuł najsłabszej pozycji, przeczytanej w 2018. Męczyłam się z tym badziewiem przez trzy tygodnie...

Początkowo historią byłam zaciekawiona, z czasem permanentne miotanie się głównej bohaterki zaczęło mnie nużyć, ona sama irytować, a w książce znajdowałam coraz więcej nielogiczności.

Gdyby ta książka była tak o jedną czwartą krótsza, a narracja trzecioosobowa, to jakoś dałoby się ją zdzierżyć, tymczasem przez ponad 400 stron jesteśmy skazani na siedzenie w głowie jednej z najdurniejszych bohaterek literackich wszech czasów. Kobieta zmienną jest? O, ho, ho! Ta pani zmieniała zdanie co 3 strony, a czasami nawet co kilka zdań... Chyba najbardziej wyprowadziła mnie z równowagi scena, w której Agatka (zwana nie wiedzieć czemu Agą, choć to przecież skrót od zupełnie innego imienia!) rozpacza, że bateria w jej komórce właśnie się rozładowała, a ona nie ma przy sobie ładowarki. Wówczas Tomek proponuje, że pożyczy jej swoją. Jak reaguje na to nasza ukochana postać? Przyjmuje pomoc z wdzięcznością, jak każda myśląca rozsądnie istota? Nie, odmawia, bo nie chce, żeby ktoś przeszkadzał im w romantycznych uniesieniach! Ręce i nogi opadają (i wszystko inne też)...

Sposób, w jaki została napisana ta powieść również jest fatalny. Bohaterowie co rusz zwracają się do siebie po imieniu, i to jeszcze w mianowniku. Kto prowadzi rozmowę w ten sposób, szczególnie, jeśli w pomieszczeniu nie ma innych osób? Autorka chyba rzeczywiście naczytała się za dużo amerykańskich książek, w których podobne maniery są na porządku dziennym. O nadużywaniu wielokropków i '!!!' (w ogóle ta bohaterka nic, tylko wrzeszczała i wrzeszczała) nie wspomnę.

Przez całą książkę do przodu pchało mnie chyba tylko jedno - chciałam zrozumieć, do czego odnosi się tytuł, bo za czorta nie pasował mi do treści. Wiecie, kiedy sprawa się wyjaśnia? Na trzy zdania przed końcem, w ostatnim dialogu między bohaterami. Serio?

Najprzyjemniejszym momentem w obcowaniu z tą książką był dla mnie ten, kiedy po skończonej lekturze mogłam nią pieprznąć o podłogę. Polecam każdemu. To znaczy rzucić tą książką jak najdalej, bo przecież że nie czytać, na to szkoda czasu i nerwów, o potencjalnie wydanych pieniądzach nie wspomnę.

Jakaż ta książka była zła! Dzielnie walczy o tytuł najsłabszej pozycji, przeczytanej w 2018. Męczyłam się z tym badziewiem przez trzy tygodnie...

Początkowo historią byłam zaciekawiona, z czasem permanentne miotanie się głównej bohaterki zaczęło mnie nużyć, ona sama irytować, a w książce znajdowałam coraz więcej nielogiczności.

Gdyby ta książka była tak o jedną czwartą...

Niesamowicie irytująca główna bohaterka nie mogąca się przez całą książkę zdecydować między mężem tyranem a kochankiem który latami na nią czeka mając nadzieję, że w końcu podejmie decyzję o rozwodzie. Jej chorobliwe niezdecydowanie, częste zmiany zdania sprawiają, że czytelnika bardziej denerwuje jej zachowanie niż męża - damskiego boksera. Książkę charakteryzują bardzo rozbudowane wewnętrzne monologi, które w praktyce tworzą szkielet fabuły.
Mimo wszystko jest to jeden z tych tytułów które czyta się szybko czekając na to jakie będzie zakończenie.

Niesamowicie irytująca główna bohaterka nie mogąca się przez całą książkę zdecydować między mężem tyranem a kochankiem który latami na nią czeka mając nadzieję, że w końcu podejmie decyzję o rozwodzie. Jej chorobliwe niezdecydowanie, częste zmiany zdania sprawiają, że czytelnika bardziej denerwuje jej zachowanie niż męża - damskiego boksera. Książkę charakteryzują bardzo...

Agata żyjąc w nieudanym małżeństwie z mężem tyranem, nawiązuje romans z Tomkiem. Miota się między nim, a małżonkiem przez kilka lat aż w końcu podejmuje decyzję... . Niezdecydowanie głównej bohaterki najbardziej mnie irytowało ze wszystkiego w tej książce.

Agata żyjąc w nieudanym małżeństwie z mężem tyranem, nawiązuje romans z Tomkiem. Miota się między nim, a małżonkiem przez kilka lat aż w końcu podejmuje decyzję... . Niezdecydowanie głównej bohaterki najbardziej mnie irytowało ze wszystkiego w tej książce.

http://z-ksiazka-w-reku.blogspot.com/

Lubię sięgać po trudne książki. Książki o problemach, o sytuacjach bez wyjścia. Do takich pozycji zaliczają się więc również powieści o przemocy. Takie książki mną wstrząsają i dają do myślenia. Czy „Dlatego mnie kochasz” Magdaleny Kołosowskiej spełniła moje oczekiwania? O tym dalej.

Agata, główna bohaterka książki, poznała Marcina już w liceum, kiedy to chłopak dołączył do zespołu rockowego jej brata. Początkowo nie zwracała na niego uwagi, jednak gdy Marcin pojawił się pod szkołą z kwiatkiem, wszystko się zmieniło. Była to pierwsza, młodzieńcza i szalona miłość. Ich romans kwitł, a tym samym, z powodu ciąży, zaprzepaściły się marzenia Agaty o skończeniu studiów. Para wzięła ślub, jednak największym problem stały się pieniądze. Marcin wypruwał sobie żyły, pracował dniami i nocami, aby żyło im się dobrze. Dzięki czemu udało im się wybudować wymarzony dom. Jednak z czasem sielanka się kończy... Agata, pomimo tego, że zawsze była ambitną kobietą, została bez wykształcenia, z dwójką dzieci, całkowicie zależną od męża. Ten niegdyś idealny, cudowny mężczyzna, nie cofał się przed podniesieniem ręki na kobietę. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy Agata poznaje Tomka, nowego sąsiada...

„Dlatego mnie kochasz” to książka, którą z pewnością można zaliczyć do tych wstrząsających, dających do myślenia. Do takich, po której każdy zadaje pytanie „co ja bym zrobiła na jej miejscu?”. Bardzo łatwo jest nam oceniać kobiety bite przez mężów. Bije cię? Odejdź od niego. Jednak należy pamiętać, że nie wszystko jest zawsze czarne i białe. W życiu pojawiają się również szarości. Tak było w przypadku Agaty. Jak można zostawić męża, kiedy dzieci potrzebują obojga rodziców? Kiedy nadal się go kocha, pomimo tego, że on ją krzywdził? Że za każdym razem przeprasza i obiecuje, że więcej nie podniesie na nią ręki? Są to sytuacje bardzo trudne, o których trzeba mówić.

Książka Magdaleny Kołosowskiej jest do bólu prawdziwa. Bohaterowie - po prostu wzięci z życia. Autorka nie przerysowała ich. Nie wykreowała Marcina tylko na kata i oprawcę, a Agaty tylko na ofiarę. Mężczyzna również ma dobre cechy, a kobieta nie jest święta i także ma swoje za uszami. W książce nie ma w niej żadnej słodyczy, różowego, bajkowego świata. To okrutne życie, z którym musi sobie radzić wiele rodzin.

Książkę, pomimo trudnej tematyki, czytałam z przyjemnością. I to nie tylko za sprawą dobrej fabuły, ale przede wszystkim ze względu na bardzo dobry warsztat literacki autorki. Magdalena Kołosowska ma bardzo lekkie pióro. Z ponadprzeciętnym autentyzmem wywołuje w nas emocje, które w są posiadaniu bohaterów. Cieszymy się, płaczemy i cierpimy razem z nimi. Strzałem w dziesiątkę okazała się również narracja prowadzona z punktu widzenia Agaty, a także pomieszanie teraźniejszości z przeszłością.

Podsumowując, „Dlatego mnie kochasz” to książka, która wywołała we mnie wiele emocji. To powieść trudna, ważna, z tematyką bardzo aktualną. Jeśli lubicie taką tematykę, to koniecznie sięgnijcie po tę książkę - na pewno się nie rozczarujecie.

http://z-ksiazka-w-reku.blogspot.com/

Lubię sięgać po trudne książki. Książki o problemach, o sytuacjach bez wyjścia. Do takich pozycji zaliczają się więc również powieści o przemocy. Takie książki mną wstrząsają i dają do myślenia. Czy „Dlatego mnie kochasz” Magdaleny Kołosowskiej spełniła moje oczekiwania? O tym dalej.

Agata, główna bohaterka książki, poznała Marcina...

ostatnia przeczytana w tym roku książka, szczerze mówiąc męczyła mnie nie jakością opisów sytuacji tylko głupotą głównej bohaterki. jak można być z kimś przez tyle czasu "dla dobra dzieci", pozwalać się traktować jak szmatę i jednocześnie tą szmatę z siebie robić, bo jak inaczej nazwać kobietę, która zdradza bijącego ją męża? najokropniejsze jest to, że to nie odosobniony przypadek, w którym kobieta bita zostaje przy mężu bokserze, że tak to wygląda, niestety... ogólnie gdyby bohaterka nie była rozchwiana emocjonalnie i wyskakiwała z łóżka kochanka i wskakiwała do łóżka męża moja ocena byłaby wyższa

ostatnia przeczytana w tym roku książka, szczerze mówiąc męczyła mnie nie jakością opisów sytuacji tylko głupotą głównej bohaterki. jak można być z kimś przez tyle czasu "dla dobra dzieci", pozwalać się traktować jak szmatę i jednocześnie tą szmatę z siebie robić, bo jak inaczej nazwać kobietę, która zdradza bijącego ją męża? najokropniejsze jest to, że to nie odosobniony...

Wciągająca, pokazuje jak przyzwyczajenie oraz strach przed opinia innych ludzi wpływa na podejmowanie przez nas decyzji. Książka dająca do myślenia.

Wciągająca, pokazuje jak przyzwyczajenie oraz strach przed opinia innych ludzi wpływa na podejmowanie przez nas decyzji. Książka dająca do myślenia.