Pandora

Mityczna, fantazyjna i niezwykła książka. Przenosimy się w świat, którym rządzą zakażone grzybem dzieci (coś jak motyw trochę The Last Of Us - wiele przypominających wątków). Gruba wojskowych i badaczy stworzyła instytut badania owych dzieci, próbują stworzyć lekarstwo na grzyba ale również ich uczłowieczyć. Na instytut napada grupa Złomiarzy (prawie jak w The Walking Dead) i główni bohaterzy wraz z bardzo uzdolniona i rozumna dziewczynka Melanie, uciekają. Melanie jest ulubienica nauczycielki, która pielęgnuje w niej wszystkie ludzkie odruchy. Z kolei dziewczynka stara się w sobie zwalczyć ochotę pogryzienia swoich towarzyszy, chce bronić nauczycielki i często myśli o sobie jak o kimś bardzo wyjątkowym.

Mityczna, fantazyjna i niezwykła książka. Przenosimy się w świat, którym rządzą zakażone grzybem dzieci (coś jak motyw trochę The Last Of Us - wiele przypominających wątków). Gruba wojskowych i badaczy stworzyła instytut badania owych dzieci, próbują stworzyć lekarstwo na grzyba ale również ich uczłowieczyć. Na instytut napada grupa Złomiarzy (prawie jak w The Walking Dead)...

Ta książka ma w sobie ten przyjemny postapokaliptyczny klimat, który dobrze się czyta. Niestety bohaterowie tej książki to kompletni kretyni. Biorąc pod uwagę to jak surrealistycznie zachowują się przez cały czas, można dojść do wniosku że to cud że przetrwali tyle lat w tym brutalnym postapokaliptycznym świecie. Pod koniec, bohaterowie są już tak odklejeni (z jednym wyjątkiem),że przypomniało mi to niektóre niskobudżetowe filmy o zombie. Z ulgą dotarłem do ostatniej strony.

Ta książka ma w sobie ten przyjemny postapokaliptyczny klimat, który dobrze się czyta. Niestety bohaterowie tej książki to kompletni kretyni. Biorąc pod uwagę to jak surrealistycznie zachowują się przez cały czas, można dojść do wniosku że to cud że przetrwali tyle lat w tym brutalnym postapokaliptycznym świecie. Pod koniec, bohaterowie są już tak odklejeni (z jednym...

Kolejna, która to już?, książka o zombie.

Mike Carey, autor komiksów luźno powiązanych z moim ulubionym Sandmanem, czyli Hellblazer i Lucyfer, wziął i napisał książkę o zombie. Tym razem elementem zombifikującym jest grzybek Cordyceps, który parę lat temu zyskał medialną popularność dzięki swojemu dość spektakularnemu działaniu, czyli pasożytowaniu na owadach i tworzeniu prawdziwych mrówkowych zombie. Tu mamy oczywiście zmutowaną wersję, robiącą to z ludźmi i wgryzającą się w ludzkie neurony. Tak, pomysł jest podobny do gry The Last of Us.

Książka fabularnie przypomina większość książek postapo-zombie, mamy nieliczne ludzkie osady w zombie-morzu, wyprawę przez zombie-teren i wszystko co się z tym wiąże. Jak zwykle rażą bzdurki  typu baterie działające 20 lat po "Dniu Zero", ale rozumiem że taka konwencja.

Co więc nowego wnosi do gatunku Carey? Tytułową Pandorę, zombie, ale nie do końca. Melanie-Pandora to dziewczynka, która jak kilkanaścioro podobnych jej dzieci siedzi w "szkole" dla zombie, gdyż odznacza się nieprzeciętną inteligencją. Nieprzeciętną jak na zombie. Nie dość że w ogóle jest z nią kontakt, to myśli i czuje zupełnie jak człowiek. Ale jest też zombie, zainfekowaną grzybem, bezsprzecznie. Więc mądre głowy (parę ich jeszcze na świecie zostało),próbują rozwikłać jej zagadkę i uratować ludzkość.

Czytało się gładko, mimo że temat zombie jest już chyba wyeksploatowany do granic i, szczerze mówiąc, chyba niewiele się da już wymyślić, co pokazał komiks The Walking Dead, zjadający własny ogon. Nie grałem, nie oglądałem TLoU, podejrzewam że fanom serii podejdzie.

Książka ma kontynuację, może się skuszę. Przy okazji okazało się, że Mike Carey napisał całkiem sporo niekomiksowych rzeczy, niech was nie zwiedzie "M. R. Carey" na okładce.

Kolejna, która to już?, książka o zombie.

Mike Carey, autor komiksów luźno powiązanych z moim ulubionym Sandmanem, czyli Hellblazer i Lucyfer, wziął i napisał książkę o zombie. Tym razem elementem zombifikującym jest grzybek Cordyceps, który parę lat temu zyskał medialną popularność dzięki swojemu dość spektakularnemu działaniu, czyli pasożytowaniu na owadach i tworzeniu...

Gatunek post apo nie jest moim ulubionym gatunkiem, ale od pierwszych stron powieść mnie wciągnęła. Autor bardzo umiejętnie angażuje emocje czytelnika, a akcja płynie wartko. Mamy tu świat po apokalipsie, dziwne dzieci-nie dzieci ( jak tytułowa i budząca sympatię Pandora) i lekko zarysowany konflikt między sercem a rozumem w postaciach dwóch kobiet, nauczycielki oraz szalonej naukowczyni. W konflikcie zdecydowanie góruje strona serca. Naukowczyni, używająca zgrabnych słów, w istocie jest bezwzględna, stuknięta, niesiona własnym ego i dość chyba słaba jako naukowiec, skoro dopiero pod koniec powieści, przy pomocy super aparatury, wpada na pomysł, który czytelnikowi rysuje się od początku.

Gatunek post apo nie jest moim ulubionym gatunkiem, ale od pierwszych stron powieść mnie wciągnęła. Autor bardzo umiejętnie angażuje emocje czytelnika, a akcja płynie wartko. Mamy tu świat po apokalipsie, dziwne dzieci-nie dzieci ( jak tytułowa i budząca sympatię Pandora) i lekko zarysowany konflikt między sercem a rozumem w postaciach dwóch kobiet, nauczycielki oraz...

Świetna książka w swoim gatunku. Niczego tu nie zabrakło. Rozpocząłem kilka lat temu adaptacją filmową. Książka stała się teraz świetnym rozwinięciem wielu ciekawych wątków i opisów. Post-apo w pełnej krasie.

Świetna książka w swoim gatunku. Niczego tu nie zabrakło. Rozpocząłem kilka lat temu adaptacją filmową. Książka stała się teraz świetnym rozwinięciem wielu ciekawych wątków i opisów. Post-apo w pełnej krasie.

Początkowo książka bardzo mi się dłużyła, ale potem nie mogłam się oderwać od historii małej Melanie. Ciekawie ukazany świat po swoim końcu, zakończenie też mnie zaskoczyło. Jako fanka post-apo polecam.

Początkowo książka bardzo mi się dłużyła, ale potem nie mogłam się oderwać od historii małej Melanie. Ciekawie ukazany świat po swoim końcu, zakończenie też mnie zaskoczyło. Jako fanka post-apo polecam.

Ogólnie polecam, potrafi wciągnąć i zaciekawić. Dobrze ukazany obraz ziemi po zarazie. Nie jest przerażająca bardziej skupia się na relacjach bohaterów i ich poczynań.

Ogólnie polecam, potrafi wciągnąć i zaciekawić. Dobrze ukazany obraz ziemi po zarazie. Nie jest przerażająca bardziej skupia się na relacjach bohaterów i ich poczynań.

Carey znany jest z głownie z wielu serii komiksowych i cyklu o egzorcyście Felixie
Castorze. Niejednokrotnie miałem styczność z jego twórczością, wrażenia były pozytywne. Zaintrygowany tytułem sięgnąłem po jego kolejną książkę wpisującą się literaturę postapo.
Plusy:
- kolejna wizja świata spustoszonego przez śmiertelny wirus powodujący mutacje, napisana jeszcze przed pandemią COVID;
- Pandora, kobieta obdarzona wszelkimi darami, zesłana na ziemię jako kara;
- agresywny grzyb atakujący ludzi i zamieniający ich w ciągle głodnego zombie;
- prawie cała fabuła pokazana oczami niezwykłego dziecka;
- resztki ludzkości walczące o przetrwanie w brutalnym świecie;
- poszukiwanie wszelkimi sposobami antidotum na zarazę;
- szeroka gama dobrze wykreowanych bohaterów z dziewczynką Melanii na czele;
- czy istnieje szansa na przetrwanie zmutowanego gatunku ludzkiego;
- intrygujące zakończenie.
Minusy:
- urządzenia elektroniczne działające po 20 latach bez problemów;
- świat to nie tylko dobro i zło, czerń i biel, wielu ludzi to szarzy, coś pośredniego.
Ogółem książka dobra.

Carey znany jest z głownie z wielu serii komiksowych i cyklu o egzorcyście Felixie
Castorze. Niejednokrotnie miałem styczność z jego twórczością, wrażenia były pozytywne. Zaintrygowany tytułem sięgnąłem po jego kolejną książkę wpisującą się literaturę postapo.
Plusy:
- kolejna wizja świata spustoszonego przez śmiertelny wirus powodujący mutacje, napisana jeszcze przed...

Pomysł fajny, początek fajny, ale od połowy już trochę się nudziłam

Pomysł fajny, początek fajny, ale od połowy już trochę się nudziłam

Ciekawa pozycja nie tylko dla fanów uniwersum zombie, ale raczej dla tych cierpliwych ;-)
Ja, jako psychofanka postapokaliptycznej literatury bawiłam się dość dobrze przy lekturze, ale fakt, że książka "rozkręca się" dopiero na ostatnich 50 stronach - może niektórych zniechęcić.

Ciekawa pozycja nie tylko dla fanów uniwersum zombie, ale raczej dla tych cierpliwych ;-)
Ja, jako psychofanka postapokaliptycznej literatury bawiłam się dość dobrze przy lekturze, ale fakt, że książka "rozkręca się" dopiero na ostatnich 50 stronach - może niektórych zniechęcić.