Syreny z Tytana

Proza Kurta Vonneguta zawsze stanowi gwarancję jakości. Nie inaczej jest tym razem. „Syreny z Tytana” to utrzymana w konwencji s-f filozoficzna podróż w głąb umysłu człowieka. Jest to dość ciężka w odbiorze historia, trzeba się przy niej mocno skupić, ale zdecydowanie warto ją poznać.

Proza Kurta Vonneguta zawsze stanowi gwarancję jakości. Nie inaczej jest tym razem. „Syreny z Tytana” to utrzymana w konwencji s-f filozoficzna podróż w głąb umysłu człowieka. Jest to dość ciężka w odbiorze historia, trzeba się przy niej mocno skupić, ale zdecydowanie warto ją poznać.

Do tak zwanej "klasyki gatunku" w Sci-Fi podchodzę zawsze z pewną rezerwą. Bo niestety, o ile dobre Fantasy zazwyczaj starzeje się jak wino, to nawet bardzo dobra fantastyka naukowa potrafi zestarzeć się jak mleko. Zazwyczaj też wymaga od czytelnika selektywnej amnezji, zapomnienia o kilku dekadach zmian społecznych i rozwoju technologii.

"The Sirens of Titan" już od początku odznacza się bardzo pozytywnie pod tym względem. Technologiczne mambo-dżambo jest do przełknięcia, a założenia fabuły - człowiek wyrwany z czasu, pojawiający się ze swoim psem to tu to tam i subtelnie manipulujący zdarzeniami w sobie tylko znanym celu - intrygują od samego początku.

Wszystko to zawarte w zgrabnej, ukazującej kunszt i inteligencję autora prozie, z subtelnym poczuciem humoru momentami zahaczającym (świadomie) o kompletny absurd i fantastyczną narracją Jay'a Snydera. Nic tylko słuchać.

Niestety, im dalej, tym bardziej zanika ten początkowy urok. Książka szybko zaczyna balansować między skłanianiem czytelnika do refleksji a byciem minimalnie zawoalowanym kazaniem. Fabuła okazała poprowadzona trochę bez ładu i składu, z każdym kolejnym rozdziałem słuchanie stawało się minimalnie bardziej męczące. Tak, momentami skłania nieco do refleksji - chociaż w tym względzie też nie jest w tej samej lidze co np. "Solaris" Lema.

Jako bonus do wersji Audible dorzucony jest też 15-minutowy wywiad - trochę wspominki o Vonnegucie, trochę o niczym.

Ostatecznie "The Sirens of Titan" to co najwyżej dobra pozycja, która jak na swoje 65 lat trzyma się dość przyzwoicie. Była warta przesłuchania dla samego kunsztu językowego i świetnej narracji, nawet jeśli o fabule i bohaterach zapomnę za kilka dni.

Do tak zwanej "klasyki gatunku" w Sci-Fi podchodzę zawsze z pewną rezerwą. Bo niestety, o ile dobre Fantasy zazwyczaj starzeje się jak wino, to nawet bardzo dobra fantastyka naukowa potrafi zestarzeć się jak mleko. Zazwyczaj też wymaga od czytelnika selektywnej amnezji, zapomnienia o kilku dekadach zmian społecznych i rozwoju technologii.

"The Sirens of Titan" już od...

Dziwna, zdecydowanie dziwna. Vonnegut stwarza wizję kosmosu tak osobliwą, że ni przypomina niczego, co czytałam wcześniej. Ale wciąga, trzeba tylko z tą dziwnością się oswoić.

Dziwna, zdecydowanie dziwna. Vonnegut stwarza wizję kosmosu tak osobliwą, że ni przypomina niczego, co czytałam wcześniej. Ale wciąga, trzeba tylko z tą dziwnością się oswoić.

E-book

E-book

Istny fajerwerk pomysłów Vonneguta. Ostra satyra i spora porcja czarnego humoru - wszystko to osadzone w realiach sci-fi. W sumie powieść zachęca czytelnika do głębszej refleksji nad samym sensem życia ludzkiego.

Istny fajerwerk pomysłów Vonneguta. Ostra satyra i spora porcja czarnego humoru - wszystko to osadzone w realiach sci-fi. W sumie powieść zachęca czytelnika do głębszej refleksji nad samym sensem życia ludzkiego.

Jestem fanem Philipa K. Dicka i czulem ze Vonneguta nie polubie po obejrzeniu samej okladki i przeczytaniu opisu ksiazki. Po ukonczeniu Syren potwierdzilo sie tylko to co podpowiadala mi intuicja.

Historia opisana w ksiazce ciekawie sie rozpoczyna, daje nadzieje na jakies ciekawe rozwiniecie koncepcji czy czlowiek ma jakis wplyw na swoj los czy jest tylko jak pasażer w kolejce gorskiej do ktorej wsiada z chwila narodzin. Niestety wszytsko co najlepsze zostaje pokazane juz w samej zajawce, trailerze w streszczeniu fabuly i nic wiecej tam nie ma.
Nie ma zadnej metafizyki i ciekawych koncepcji, nie czulem polaczenia z autorem bo zwyczajnie przynudzal usilujac zbudowac napiecie przedluzal sztucznie lub zamrazal fabule. Zakonczenie to farsa. Postac syna glownego bohatera napisana chyba na zjezdzie po prochach. Kurt Vonnegut czesto tez usiluje zablysnac jakims wyszukanym slowem, czasem mialem ochote sprawdzic w google podczas czytania ale olalem bo stwierdzilem ze bez sensu bo jelsi ktos ma talent to potrafi tak opisac skomplikowane rzeczy zeby kazdy mogl zrozumiec.

Na youtubie ta ksiazka pojawia sie w top 10 ksiazek ktore kazdy inteligentny czlowiek powinien przeczytac. Nie zgadzam sie z ta pozycja. Biblia byla w tym zestawieniu i na pewno jest bardziej wartosciowa niz te depresyjne wypociny vonneguta.

Jestem fanem Philipa K. Dicka i czulem ze Vonneguta nie polubie po obejrzeniu samej okladki i przeczytaniu opisu ksiazki. Po ukonczeniu Syren potwierdzilo sie tylko to co podpowiadala mi intuicja.

Historia opisana w ksiazce ciekawie sie rozpoczyna, daje nadzieje na jakies ciekawe rozwiniecie koncepcji czy czlowiek ma jakis wplyw na swoj los czy jest tylko jak pasażer w...

Piękna książka, smutna i zabawna jednocześnie. Skłania do refleksji.

Piękna książka, smutna i zabawna jednocześnie. Skłania do refleksji.

Moja ulubiona książka Vonneguta

Moja ulubiona książka Vonneguta

Zjadliwe science fiction, jak zawsze duzo czarnego humoru

Zjadliwe science fiction, jak zawsze duzo czarnego humoru

Spodziewałam się, że nie będę nic rozumieć, ale bardzo pozytywnie się zaskoczyłam.

Spodziewałam się, że nie będę nic rozumieć, ale bardzo pozytywnie się zaskoczyłam.