Wyszedł z siebie i nie wrócił

Piękna okładka i obiecujący tytuł. Na obiecankach się jednak skończyło. Miałam wrażenie, że autor chce tu stworzyć drugi „Dzień świra”, ale nie coś nie pykło. Główny bohater jest niezwykle negatywny, irytujący i męczący. Co by się nie działo, Franciszek jest na nie. Niestety wg mnie autor nie potrafi w ironię i czarny humor, więc wyszło po prostu wybitnie słabo.

Piękna okładka i obiecujący tytuł. Na obiecankach się jednak skończyło. Miałam wrażenie, że autor chce tu stworzyć drugi „Dzień świra”, ale nie coś nie pykło. Główny bohater jest niezwykle negatywny, irytujący i męczący. Co by się nie działo, Franciszek jest na nie. Niestety wg mnie autor nie potrafi w ironię i czarny humor, więc wyszło po prostu wybitnie słabo.

”Wyszedł z siebie i nie wrócił” jest historią Franciszka, artysty malarza w średnim wieku, który mierzy się z wieloma problemami życia codziennego. Jego sztuka, nie zachwyca już odbiorców, zauważa mijający czas, który niekorzystnie wpływa na jego ciało i zdrowie, z żoną nie układa się za dobrze, czego nie ułatwia alkoholizm małżonki.
Mam wrażenie, że jest to książka o próbie dogonienia życia, które wraz z mijającym czasem nie zwalnia tempa ucieczki. Problem pojawia się w próbującym, to jego ułomności, naturalne dla procesu starzenia powodują, że ten wyścig skazany jest na porażkę.
Historia Franciszka zbudowana jest z kilkudziesięciu krótkich rozdziałów, które pozwalają poznać bohatera, zaznajomić się z jego sposobem rozumienia świata, nie brakuje w nich humoru, ale takiego typowego polskiego humoru, stanowiącego bufor przeciwko rzeczywistości, bo rzeczywistość Franciszka, gdy nawet w pewnym momencie wywoła uśmiech na twarzy- realnie podszyta jest smutkiem.

”Wyszedł z siebie i nie wrócił” jest historią Franciszka, artysty malarza w średnim wieku, który mierzy się z wieloma problemami życia codziennego. Jego sztuka, nie zachwyca już odbiorców, zauważa mijający czas, który niekorzystnie wpływa na jego ciało i zdrowie, z żoną nie układa się za dobrze, czego nie ułatwia alkoholizm małżonki.
Mam wrażenie, że jest to książka o...

"Dlatego taka smutna jest nasza cywilizacja - tych, co mają za wiele, nic już nie cieszy, ci, którzy mają za mało, cierpią, gdyż też chcą mieć za dużo".

Franciszek lata młodości ma już dawno za sobą. Przechodzi z wieku średniego w starczy, ale droga z jednego do drugiego jest dość trudna, pełna refleksji, niepowodzeń, rozczarowań. Bohater był znanym i cenionym malarzem a teraz jego wena uleciała wraz z upływem czasu. Relacje w małżeństwie także pozostawiają wiele do życzenia. Jak żyć, kiedy to życie ciągle nam umyka? Kiedy nie ma już czasu na naprawianie wszystkiego? Ratunkiem mogą być wspomnienia, ale i te nie przynoszą porządnego efektu.

Tomasz Jastrun poprzez krótkie rozdziały, fragmentaryczne wydarzenia z przeszłości pomieszane z tym co tu i teraz, ulotne wspomnienia próbuje zobrazować nam całe życie Franciszka. Brak chronologii absolutnie nie wpływa na odbiór leltury. W tym przypadku to jak układanie puzzli, które czytelnik musi poskładać sobie sam.
Szczyptą ironi i odrobina sarkazmu cechują dialogi, co nadaje powieści specyficznego klimatu.
Autor w książce,,wyszedł z siebie i nie wrócił" zawarł problemy, które dotyczą każdego z nas. Problemy życia codziennego, przemijania, samotności, starości, nawiązując od czasu do czasu do wydarzeń politycznych, które odegrały dużą rolę w życiu bohatera i miały większy lub mniejszy wpływ na to w jakim miejscu jest teraz.
Książka miejscami wywołuje uśmiech a czasami atakuje mocnym przekazem. Nie brakuje w niej egzytencjonalnego smutku i żalu, że jednak to życie mogło być lepsze.
Powieść pełna uniwersalnych wartości, w których można odnaleźć samego siebie.

"Dlatego taka smutna jest nasza cywilizacja - tych, co mają za wiele, nic już nie cieszy, ci, którzy mają za mało, cierpią, gdyż też chcą mieć za dużo".

Franciszek lata młodości ma już dawno za sobą. Przechodzi z wieku średniego w starczy, ale droga z jednego do drugiego jest dość trudna, pełna refleksji, niepowodzeń, rozczarowań. Bohater był znanym i cenionym malarzem a...

"Wyszedł z siebie i nie wrócił" Tomasza Jastruna to opowieść o życiu artysty Franciszka, ze szczególnym zwróceniem uwagi na jego wiek podeszły. Niemoc twórcza, starzenie się i związane z tym dolegliwości powodują, że Franciszek jest osobą sfrustrowaną, a zarazem nieszczęśliwą. Pod płaszczykiem losów głównego bohatera autor przemyca także komentarze dotyczące polskiej polityki i ważnych wydarzeń z jej historii, nawet tej nieodległej.
Z ust Franciszka płyną mądre słowa o przemijaniu, pragnieniach, starości, śmierci, zatem o tym wszystkim, co bliskie jest każdemu człowiekowi.
Książka nie tylko skłania do refleksji, ale jest przy tym zabawna, miejscami mocna, autor nie boi się nazywać rzeczy po imieniu.

A na zakończenie cytaty, które mnie ujęły trafnością:
"Dlatego taka smutna jest nasza cywilizacja - tych, co mają za wiele, nic już nie cieszy, ci, którzy mają za mało, cierpią, gdyż też chcą mieć za dużo".
"Własne grzechy nie wydają się oczywiste, ponieważ są nasze, oswojone, z bliska nie widać szpetnych szczegółów. Cudze występki dostrzegamy w całej ich okazałości".
"Czy to jest sprawiedliwe, że tak szybko, coraz szybciej biegnie mi czas? Lata lecą, a my fruniemy za nimi, chociaż bez skrzydeł, zasysani przez wieczny pęd".

"Wyszedł z siebie i nie wrócił" Tomasza Jastruna to opowieść o życiu artysty Franciszka, ze szczególnym zwróceniem uwagi na jego wiek podeszły. Niemoc twórcza, starzenie się i związane z tym dolegliwości powodują, że Franciszek jest osobą sfrustrowaną, a zarazem nieszczęśliwą. Pod płaszczykiem losów głównego bohatera autor przemyca także komentarze dotyczące polskiej...

Książka opowiada o życiu mężczyzny, który nieuchronnie zmierza w stronę starości. Franciszek, bo tak mu na imię, przeżywa kryzys egzystencjalny. Nic nie działa. Małżeństwo, artystyczna kariera, stan zdrowia, relacje z dorosłymi dziećmi. Z każdej strony spotyka go zawód. Nic więc dziwnego, że ma ochotę wyjść z siebie i nie wrócić.
W książce znajdziemy wiele w uniwersalnych wartości, ale przede wszystkim nie brak w niej smutku. Takiego, od którego nie chce się płakać, a który zakorzenia się gdzieś tam w środku i zostaje z człowiekiem na dłużej. Niestety nie potrafiłam wczuć się tak do końca w sytuację głównego bohatera. Powodem była zapewne różnica wieku między nami. Mam jednak zamiar wrócić do tej książki za kilkanaście lat, by przekonać się jaki wtedy będę ją odbierała.

Książka opowiada o życiu mężczyzny, który nieuchronnie zmierza w stronę starości. Franciszek, bo tak mu na imię, przeżywa kryzys egzystencjalny. Nic nie działa. Małżeństwo, artystyczna kariera, stan zdrowia, relacje z dorosłymi dziećmi. Z każdej strony spotyka go zawód. Nic więc dziwnego, że ma ochotę wyjść z siebie i nie wrócić.
W książce znajdziemy wiele w uniwersalnych...

Franciszek jest 56-letnim mężczyzną, jest artystą malarzem. Tu są wszystkie jego bolączki egzystencjalne wyostrzone niczym pod lupą. Niemoc twórcza, kredyty do spłacenia, żona z problemem alkoholowym i zmieniające się własne ciało...
Krótkie zręcznie napisane rozdziały opisujące słodko gorzkie przygody Franciszka pokazujące dogłębnie szarą jesień życia, z ironią. Ciężkie tematy ale napisane w taki sposób, że nie wiadomo czy się śmiać czy płakać.
Taki etap życia czeka każdego z nas! Prędzej czy później sami zobaczymy na naszej twarzy zmarszczki czy siwe włosy i będziemy musieli nad tym przejść do porządku dziennego... Często trzeba się z tym zmierzyć samotnie, z godnością.
Dobre chwile są niczym zapalona zapałka, efemeryczne, szybko gasną i dopada nas szara rzeczywistość.
Prowadzenie czytelnika jest rewelacyjnie, współodczuwamy tragikomedię życia razem z bohaterem. Skłania do wielu refleksji o uniwersalnych prawdach życiowych.
Jestem nią zachwycona! Polecam każdemu ale zastrzegam na tego typu lekturę trzeba być gotowym.

Franciszek jest 56-letnim mężczyzną, jest artystą malarzem. Tu są wszystkie jego bolączki egzystencjalne wyostrzone niczym pod lupą. Niemoc twórcza, kredyty do spłacenia, żona z problemem alkoholowym i zmieniające się własne ciało...
Krótkie zręcznie napisane rozdziały opisujące słodko gorzkie przygody Franciszka pokazujące dogłębnie szarą jesień życia, z ironią. Ciężkie...

Książka wciągająca, opowiadająca o życiu przeciętnego człowieka, który zarabia jako artysta. Jest w niej coś co sprawia, że jest interesująca.

Książka wciągająca, opowiadająca o życiu przeciętnego człowieka, który zarabia jako artysta. Jest w niej coś co sprawia, że jest interesująca.

Jakaś taka nijaka ta książka.

Jakaś taka nijaka ta książka.

przyjemna i lekka, bez specjalnych uniesień

przyjemna i lekka, bez specjalnych uniesień

Tytuł mnie do siebie ściągnął, książka mi się nie podoba. I w sumie nie mam większego argumentu czemu się nie polubiłyśmy. Więc pewnie za jakiś czas bym przypadkiem mogłabym znowu po nią sięgnąć 😮

Tytuł mnie do siebie ściągnął, książka mi się nie podoba. I w sumie nie mam większego argumentu czemu się nie polubiłyśmy. Więc pewnie za jakiś czas bym przypadkiem mogłabym znowu po nią sięgnąć 😮