Pamiętam
- Kategoria:
- literatura obyczajowa, romans
- Wydawnictwo:
- Novae Res
- Data wydania:
- 2017-10-25
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-10-25
- Liczba stron:
- 524
- Czas czytania
- 8 godz. 44 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380836778
Dwadzieścia lat po zakończeniu II wojny z Paryża do Warszawy przyjeżdża młoda kobieta, Izabella Seigner, aby odszukać i poznać rodzinę swojej zmarłej matki.
Prowansja, Paryż, Lyon, majątek ziemski w Bolesławicach oraz Warszawa – oto miejsca, w których rozgrywa się nie tylko piękna, ale i mądra historia o miłości i nienawiści. A także o tym, jak wiele zależy od nas samych.
"Pamiętam" opisuje skomplikowane losy czterech związanych ze sobą kobiet, których życie toczy się na tle dramatycznych wydarzeń pierwszej połowy XX wieku. Odwzorowany z talentem malarza portret rodziny, której członkowie, wbrew niesprzyjającym okolicznościom, usiłują kochać, realizować pragnienia, dokonywać dobrych wyborów, a przede wszystkim nigdy nie poddawać się.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Ile dałabym, być zapomnieć...
Decyzja jednej osoby często ma ogromne znaczenie dla dalszych wydarzeń – mam tu na myśli nie te istotne dla historii świata, ale takie, które dotyczą losów rodzin. Wiecie, wystarczy, że bracia pokłócą się i przestaną się do siebie odzywać, a ich potomkowie kilka pokoleń później nie znają się i nie wiedzą o swoim istnieniu. Albo kłótnia matki i córki oraz konsekwencja w postaci wyjazdu córki za granicę. Co potem? Brak jakichkolwiek wiadomości z obu stron, a życie toczy się dalej. Mijają lata, i tak naprawdę nikt nie pamięta powodów, przez które zostały zerwane kontakty. Zwłaszcza, jeśli w międzyczasie wybucha wojna... Doskonały materiał na powieść, prawda? Napiszę więcej – taką fabułę znajdziemy w książce „Pamiętam” Agnieszki Janiszewskiej.
Hortensja, Joanna, Anna i Izabela – cztery kobiety, najważniejsze postaci tej powieści. Babcia, dwie córki oraz wnuczka. Kłótnia Hortensji z Joanną o powtórne zamążpójście kobiety oraz wyjazd do Francji tej drugiej sprawiły, że te wydarzenia odbijały się echem w rodzinie przez wiele lat, nawet w czasie wojny, a potem stalinizmu. I wtedy, po bardzo długim czasie, do Polski przyjeżdża wnuczka Hortensji, Izabela, w celu odnalezienia rodziny Joanny, i odkrycia prawdy na temat tamtego zdarzenia, przez które urwał się kontakt. W międzyczasie istotną rolę we wszystkim odegra Anna, najmłodsze dziecko Hortensji...
Najważniejszym wątkiem „Pamiętam” jest, jak sugeruje sam tytuł, ludzka pamięć. Każda postać w powieści Agnieszki Janiszewskiej posiada ją, i to bardzo dobrą. Wszyscy doskonale znają historię Hortensji i Joanny, ale mało kto wie, jaki był prawdziwy powód opuszczenia Polski przez pannę Boguszewską. Dlatego też fabuła książki opiera się na wyjaśnianiu krok po kroku, co tak naprawdę miało miejsce wiele lat temu, i co napiętnowało losy rodziny Boguszewskich, później Zawilskich. Każda postać „Pamiętam” posiada własną wersję wydarzeń, dzięki czemu czytelnik poznaje jeden moment na wiele sposobów – wszystko zależy od tego, kto wspomina: rozgoryczona życiem Hortensja, której nie udało się zdobyć miłości pierwszego męża, a tym bardziej własnej córki, Joanna, kobieta zagubiona w swoich uczuciach i wyobcowana we Francji czy też Izabela, młoda dziewczyna, poszukująca prawdy o sobie i matce. Takie oddanie głosu każdej bohaterce (też bohaterowi, ponieważ pojawiają się mężczyźni) sprawia, że książka staje się wielowymiarowa. A prawda naprawdę zaskakująca. Ta obiektywna, oczywiście.
Co jeszcze mogę dodać? Agnieszka Janiszewska potrafi dobrze pisać. Jej styl idealnie oddaje ducha całej historii, bez względu na to, czy akcja dzieje się na pańskim dworze tuż przed wybuchem II wojny światowej, czy w komunistycznej Warszawie, a nawet w Paryżu. Czytelnik oddaje się lekturze „Pamiętam” z czystą przyjemnością, ba, język może kojarzyć się z powieściami z czasów dwudziestolecia międzywojennego, kiedy dbano o to, jak pisano i jak dobierać słowa, aby najlepiej oddać klimat i nastrój danej opowieści.
Warto mieć dobrą pamięć, ale ważna tez jest umiejętność zapominania - „Pamiętam” bardzo dobrze pokazuje, ile prawdy jest w tym zdaniu. Pasjonująca opowieść o rodzinie, gdzie jedno wydarzenie na zawsze zmienia losy wszystkich członków, to lektura warta zainteresowania tych, którzy lubią odrywać tajemnice rodzinne oraz podróże w czasie. Agnieszka Janiszewska dla takich czytelików będzie idealną autorką.
Anna Wolak
Oceny
Książka na półkach
- 311
- 239
- 40
- 15
- 13
- 11
- 7
- 5
- 5
- 4
Cytaty
Ponoć nie istnieje zbrodnia doskonała i tak samo za zakazane uczucie trzeba na ogół zapłacić.
OPINIE i DYSKUSJE
Świetnie napisana powieść obyczajowa ukazująca poprzez historie kilku kobiet z jednej rodziny sytuacje polityczna jak i społeczna kobiet przed w czasie i po wojnie. Dodatkowo w interesujący sposób przedstawiona fabula z wyraźnie zarysowanymi postaciami. Polecam
Świetnie napisana powieść obyczajowa ukazująca poprzez historie kilku kobiet z jednej rodziny sytuacje polityczna jak i społeczna kobiet przed w czasie i po wojnie. Dodatkowo w interesujący sposób przedstawiona fabula z wyraźnie zarysowanymi postaciami. Polecam
Pokaż mimo toTreść książki z typu "wiem ale nie powiem" i z typu "skrzętnie skrywane tajemnice rodzinne".
Fabuła idealna dla kółka dyskusyjnego - która postać jest gorszym draniem 🙂
Ale w sumie dość dobrze się czyta więc moja ocena jest dość pobłażliwa
Treść książki z typu "wiem ale nie powiem" i z typu "skrzętnie skrywane tajemnice rodzinne".
Pokaż mimo toFabuła idealna dla kółka dyskusyjnego - która postać jest gorszym draniem 🙂
Ale w sumie dość dobrze się czyta więc moja ocena jest dość pobłażliwa
Mówią, żeby nie oceniać książki po okładce. Cóż, tym razem to właśnie okładka przyciągnęła moją uwagę i powiem Wam - dokonałam dobrego wyboru. Wspaniała, wielowątkowa opowieść rodzinna. Pięknie napisana, opowiedziana w taki sposób, że od lektury ciężko się oderwać. Obraz rodziny od czasów drugiej wojny światowej po czasy PRL-u. Rodziny o bardzo skomplikowanych relacjach, którą los rzucił w różne strony świata. Po dwudziestu latach od zakończenia wojny Izabella przyjeżdża do Polski, chcąc poznać swoje korzenie i rozwiązać zagadki przeszłości. Najważniejszą dla niej sprawą jest poznania imienia biologicznego ojca. Nie jest jej łatwo nawiązać kontakt z polską rodziną. Przyjdzie jej się zmierzyć z nieufnością, niechęcią, brakiem woli do zaciśnięcia więzi rodzinnych. Ja wiem, że brzmi to trochę banalnie, bo książek o takiej treści jest wiele na rynku wydawniczym. Ta jednak wyróżnia się tym 'czymś', czego czasami nie da się określić, co się po prostu czuje. Może to klimat, może język, może wielki talent autorki do snucia opowieści. Ja wiem jedno, na pewno poszukam innych książek autorki. Dla mnie rewelacja i z czystym sumieniem polecam.
Mówią, żeby nie oceniać książki po okładce. Cóż, tym razem to właśnie okładka przyciągnęła moją uwagę i powiem Wam - dokonałam dobrego wyboru. Wspaniała, wielowątkowa opowieść rodzinna. Pięknie napisana, opowiedziana w taki sposób, że od lektury ciężko się oderwać. Obraz rodziny od czasów drugiej wojny światowej po czasy PRL-u. Rodziny o bardzo skomplikowanych relacjach,...
więcej Pokaż mimo to"Pamiętam" jest pierwszą powieścią z kategorii obyczajowa/romans po jaką sięgnęłam. Nie miałam wielkich oczekiwań, szukałam czegoś lekkiego i wciągającego.
Nie zawiodłam się, śledzenie poszukiwań Izabeli Seigner okazało się fascynującą podróżą w przeszłość ludzi skrywających niejeden sekret. Razem z bohaterką odkrywamy je powoli, co chwile poznając nowe fakty i kolejne trudne losy jej krewnych.
Odpowiedzi na pytanie kim jest biologiczny ojciec Izabeli w pewnym momencie zaczęłam się domyślać. Jednak poznanie losów Joanny i relacji łączących ją z tym człowiekiem było dla mnie zaskoczeniem.
"Pamiętam" jest pierwszą powieścią z kategorii obyczajowa/romans po jaką sięgnęłam. Nie miałam wielkich oczekiwań, szukałam czegoś lekkiego i wciągającego.
więcej Pokaż mimo toNie zawiodłam się, śledzenie poszukiwań Izabeli Seigner okazało się fascynującą podróżą w przeszłość ludzi skrywających niejeden sekret. Razem z bohaterką odkrywamy je powoli, co chwile poznając nowe fakty i kolejne...
Jest to niezwykle wzruszająca książka której fabuła oparta jest na tajemnicach rodzinnych.
Główna bohaterka to młoda kobieta - Izabela która stara się odkryć swoje polskie korzenie, a przede wszystkim dowiedzieć kto jest jej biologicznym ojcem. Zadanie nie jest proste gdyż wszyscy mają jakieś sekrety o których nie chcą mówić, a dziewczynę traktują obcesowo.
Powieść to przeplatanka skrajnych emocji. Mamy tu miłość, nienawiść i zdradę a wszystko to w otoczce zazdrości i nienawiści. Książka oparta jest na uczuciach często skrajnych i kontrowersyjnych.
Powieść przedstawia dobrą niebanalną historię której fabuła osadzona jest na przestrzeni wielu lat zaczynając od okresu międzywojennego a skończywszy w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia.
Polecam.
Jest to niezwykle wzruszająca książka której fabuła oparta jest na tajemnicach rodzinnych.
więcej Pokaż mimo toGłówna bohaterka to młoda kobieta - Izabela która stara się odkryć swoje polskie korzenie, a przede wszystkim dowiedzieć kto jest jej biologicznym ojcem. Zadanie nie jest proste gdyż wszyscy mają jakieś sekrety o których nie chcą mówić, a dziewczynę traktują obcesowo.
Powieść to...
Młoda dziewczyna przyjeżdża z Francji do Warszawy w latach sześćdziesiątych XXw. by poznać nigdy nie widzianych krewnych i spróbować odkryć z jakich przyczyn jej matka wyjechała przed laty z Polski, zrywając kontakt z rodziną. Choć zbyt szybko domyśliłem się jakie wydarzenie zaważyło na losach rodziny głównej bohaterki, to muszę przyznać, że książka przypadła mi do gustu ze względu na ciekawą fabułę i lekkość pióra autorki. Polecam
Młoda dziewczyna przyjeżdża z Francji do Warszawy w latach sześćdziesiątych XXw. by poznać nigdy nie widzianych krewnych i spróbować odkryć z jakich przyczyn jej matka wyjechała przed laty z Polski, zrywając kontakt z rodziną. Choć zbyt szybko domyśliłem się jakie wydarzenie zaważyło na losach rodziny głównej bohaterki, to muszę przyznać, że książka przypadła mi do gustu ze...
więcej Pokaż mimo tociekawa historia rodziny która została podzielona przez żelazną kurtynę
polecam na jesienny weekend
ciekawa historia rodziny która została podzielona przez żelazną kurtynę
Pokaż mimo topolecam na jesienny weekend
Szmira.
Dziwią mnie świetne oceny, nie da się tego czytać.
Miałkie, bohaterowie nie przekonują, brak jakiegokolwiek rysu psychologicznego, nawet jako czytadło, delikatnie mówiąc, średnie.
Szmira.
Pokaż mimo toDziwią mnie świetne oceny, nie da się tego czytać.
Miałkie, bohaterowie nie przekonują, brak jakiegokolwiek rysu psychologicznego, nawet jako czytadło, delikatnie mówiąc, średnie.
Książka warta przeczytania, ja osobiście czytałam ją dwukrotnie. Mam takie książki do których chętnie wracam i ta była jedną z nich.
Książka warta przeczytania, ja osobiście czytałam ją dwukrotnie. Mam takie książki do których chętnie wracam i ta była jedną z nich.
Pokaż mimo toNiby Fajna, mogła by być to ciekawa i lekka opowieść na długie zimowe wieczory. Mogła by być Wciągająca, ale….Przydługie powtarzające się nic nie znaczące dygresje i opisy męczą. Rozmowy z samym z sobą. Analizy błahych spraw. To powinna być nowela, albo opowiadanie. 3/4 tekstu bym wyrzuciła. Nie mój gust chyba.
Niby Fajna, mogła by być to ciekawa i lekka opowieść na długie zimowe wieczory. Mogła by być Wciągająca, ale….Przydługie powtarzające się nic nie znaczące dygresje i opisy męczą. Rozmowy z samym z sobą. Analizy błahych spraw. To powinna być nowela, albo opowiadanie. 3/4 tekstu bym wyrzuciła. Nie mój gust chyba.
Pokaż mimo to