Człowiek, który umarł

Kolejna udana książka Anttiego Tuomainenena. Chociaż Fin właściwie w każdej powieści eksploruje ten sam motyw: przeciętny mężczyzna w średnim wieku, brutalnie wypchnięty ze swojej życiowej strefy komfortu, jest zmuszony do walki o przetrwanie, to ja ten motyw za każdym razem kupuję.

Kolejna udana książka Anttiego Tuomainenena. Chociaż Fin właściwie w każdej powieści eksploruje ten sam motyw: przeciętny mężczyzna w średnim wieku, brutalnie wypchnięty ze swojej życiowej strefy komfortu, jest zmuszony do walki o przetrwanie, to ja ten motyw za każdym razem kupuję.

Bardziej niż kto zabił, czytelnika zastanawia, dlaczego nie zrobił tego wcześniej.

Bardziej niż kto zabił, czytelnika zastanawia, dlaczego nie zrobił tego wcześniej.

Uwaga, specyficzne poczucie humoru, nie każdemu przypadnie do gustu. Dla mnie lektura była bardzo ROZRYWKOWA. Podobała mi się na tyle, że przeczytałam jeszcze "Najgorętszą plażę w Finlandii".

Uwaga, specyficzne poczucie humoru, nie każdemu przypadnie do gustu. Dla mnie lektura była bardzo ROZRYWKOWA. Podobała mi się na tyle, że przeczytałam jeszcze "Najgorętszą plażę w Finlandii".

Nie polubiłem się z Antti Tuomainenem. Odniosłem wrażenie, że jego proza to raczej próbki literackie. Dlatego bohater jak szalony jeździ po ulicach i dzielnicach miasteczka, co absolutnie nic do powieści nie wnosi. A jego opisy przyrody niekiedy pięknie zaskakują: „Morze niebieskie jak mundur policjanta”.

Nie polubiłem się z Antti Tuomainenem. Odniosłem wrażenie, że jego proza to raczej próbki literackie. Dlatego bohater jak szalony jeździ po ulicach i dzielnicach miasteczka, co absolutnie nic do powieści nie wnosi. A jego opisy przyrody niekiedy pięknie zaskakują: „Morze niebieskie jak mundur policjanta”.

To moje pierwsze i zarazem przedostatnie spotkanie z tym autorem. Co prawda wywiózł mnie jeszcze na Małą Syberię, ale Najgorętszą plażą w Finlandii już nie skusił. Gdyż zabrałam koc (i parawan!),i wyniosłam się zaledwie po kilku stronach.

(Żadna, nawet najgorętsza fińska plaża, nie może równać się z plażą w moim mieście).

W „Człowieku, który umarł” chodzi o to, aby niespełna 40-letni przedsiębiorca, Jaakko Kaunismaa, zanim umrze, zdążył ustalić, kto od dłuższego czasu cierpliwie zabija go na raty - w małych dawkach, lecz systematycznie faszerując trucizną.

Z tym, że „przewrotny” (jak ekscytuje się wydawca) pomysł, w którym to „ofiara sama szuka swojego zabójcy!” - nie jest niczym nowym. Liczy sobie bowiem ponad 70 lat, urodził się w Hollywood i otrzymał imię „Zmarły w chwili przybycia”.

I to ten film, a nie ta książka, jest wart polecenia.
Moim zdaniem.

To moje pierwsze i zarazem przedostatnie spotkanie z tym autorem. Co prawda wywiózł mnie jeszcze na Małą Syberię, ale Najgorętszą plażą w Finlandii już nie skusił. Gdyż zabrałam koc (i parawan!),i wyniosłam się zaledwie po kilku stronach.

(Żadna, nawet najgorętsza fińska plaża, nie może równać się z plażą w moim mieście).

W „Człowieku, który umarł” chodzi o to, aby...

„Człowiek, który umarł” nie jest typowym kryminałem. To dosyć specyficzna książka z wątkami kryminalnymi i sporą dawką czarnego humoru. Ja mam mieszane uczucia co do niej.W zasadzie wciągnęła mnie i byłam ciekawa jak zakończy się ta historia, z drugiej strony raczej do tej książki nie będę wracać myślami.

„Człowiek, który umarł” nie jest typowym kryminałem. To dosyć specyficzna książka z wątkami kryminalnymi i sporą dawką czarnego humoru. Ja mam mieszane uczucia co do niej.W zasadzie wciągnęła mnie i byłam ciekawa jak zakończy się ta historia, z drugiej strony raczej do tej książki nie będę wracać myślami.

177/180/2022
Dużo lepsze niż Najgorętsza plaża w Finlandii. Głównie dlatego, że autor nie wysila się na absurdy i dowcipasy. W zasadzie absurdu też trochę tu jest, szczególnie w uśmiercaniu, ale nie rażą. Podobają mi się refleksje o śmierci. Natomiast klasyczny kryminał to to nie jest.

177/180/2022
Dużo lepsze niż Najgorętsza plaża w Finlandii. Głównie dlatego, że autor nie wysila się na absurdy i dowcipasy. W zasadzie absurdu też trochę tu jest, szczególnie w uśmiercaniu, ale nie rażą. Podobają mi się refleksje o śmierci. Natomiast klasyczny kryminał to to nie jest.

.

.

Ha! jakie zaskoczenie

Ha! jakie zaskoczenie

Ciekawa. Nietuzinkowe podejście do kryminału, wydarzenia trochę holiłudzkie ale na koniec dnia liczy się to że fabuła jest ciekawa, a język i budowa jak najbardziej na plus.

Ciekawa. Nietuzinkowe podejście do kryminału, wydarzenia trochę holiłudzkie ale na koniec dnia liczy się to że fabuła jest ciekawa, a język i budowa jak najbardziej na plus.