Dwór szronu i blasku gwiazd

Dwór szronu i blasku gwiazd to niezwykły dodatek do serii. Odbiega on znacznie od "pełnoprawnych" tomów.
Bije od niego niesamowity spokój i nadzieja. Strony i zawarte w nich historie otulają nas niczym ciepły płaszcz zimą.
Czytając, czułam się niesamowicie zreksowana, jakby ta książka przenosiła mnie do mojego czytelniczego domu. Do pokochanych wcześniej bohaterów, ich codzienności.
Pomogła wyciszyć emocje po poprzednich wydarzeniach. Znów zanurzyć się w świecie pełnym magii, tym razem jednak pokazanym z całkowicie innej perspektywy. Autorka tą częścią podarowała coś pięknego czytelnikom - czas. Czas, dzięki któremu nie musieliśmy się jeszcze rozstawać z bohaterami i cudownym Velaris. Mogliśmy zanurzyć się w ich codzienności i patrzeć z boku jak nadzieja na lepsze jutro wzrasta z każdą stroną.

Dwór szronu i blasku gwiazd to niezwykły dodatek do serii. Odbiega on znacznie od "pełnoprawnych" tomów.
Bije od niego niesamowity spokój i nadzieja. Strony i zawarte w nich historie otulają nas niczym ciepły płaszcz zimą.
Czytając, czułam się niesamowicie zreksowana, jakby ta książka przenosiła mnie do mojego czytelniczego domu. Do pokochanych wcześniej bohaterów, ich...

Bądźmy szczerzy, nie ma bardziej comfy części Dworów właśnie od tej. Może i nie ma w niej za dużo akcji, tempo jest raczej spokojne, ale według mnie taki przerywnik był potrzebny. Stało się nostalgicznie, klimatycznie i bardzo świątecznie. Zaczęły się przygotowania do przesilenia zimowego, a to oznacza tylko jedno: BOŻE NARODZENIE.

Patrząc na to co działo się przez pierwsze trzy części Dworów to jestem zadowolona, że Maas dała odpocząć bohaterom. W końcu mamy okazję poznać ich z tej "normalnej" strony. Może i nie widzimy ich takiego prawdziwego życia codziennego, bo odbudowa miasta i dworu do tego się nie wlicza, ale chociaż nie musieli latać z mieczami i walczyć.

Tak do końca sielankowo nie jest, ponieważ bohaterowie zaczynają pokazywać swoje drugie oblicze i ukazują się ich wojenne traumy. Szczerze mówiąc to momentami serduszko mi miękkło i miałam ochotę ich wszystkich wyściskać. No przykro się czytało o tych wszystkich złych rzeczach... Cieszę się, że Feyra wyszła obronną ręką i odnalazła się w roli księżnej Dworu Nocy. Bardzo pasuje do niej ta rola, ponieważ widać, że ona naprawdę CHCE pomagać innym.

Może i to najnudniejszy tom z tej serii, momentami brzmiał jak fanfiction, ale mi się mega spodobał. Cudownie było wrócić do moich ulubionych bohaterów, nawet do Nesty, która w tym tomie jest jaka jest (potem będzie lepiej).

Bądźmy szczerzy, nie ma bardziej comfy części Dworów właśnie od tej. Może i nie ma w niej za dużo akcji, tempo jest raczej spokojne, ale według mnie taki przerywnik był potrzebny. Stało się nostalgicznie, klimatycznie i bardzo świątecznie. Zaczęły się przygotowania do przesilenia zimowego, a to oznacza tylko jedno: BOŻE NARODZENIE.

Patrząc na to co działo się przez...

https://www.instagram.com/p/C7OMDwgt31t/

Dodatek do serii Dwory do idealna pozycja na chwilę oddechu po dotychczasowej akcji i tej, która czeka nas w kolejnym tomie.

Emocje ujęte w tym dodatku chwyciły mnie za serce i wywołały łzy wzruszenia. Było też trochę bólu, żalu, ale także radości, a czytanie o wszystkich bohaterach było cudowne, niczym ciepły blask kominka w domowym zaciszu ❤️

Podczas całej serii bardzo zżyłam się z postaciami stworzonymi przez autorkę, jakby to byli moi przyjaciele oraz kompani, przez co każda ich emocja odbija się w mojej duszy szerokim echem 😍

https://www.instagram.com/p/C7OMDwgt31t/

Dodatek do serii Dwory do idealna pozycja na chwilę oddechu po dotychczasowej akcji i tej, która czeka nas w kolejnym tomie.

Emocje ujęte w tym dodatku chwyciły mnie za serce i wywołały łzy wzruszenia. Było też trochę bólu, żalu, ale także radości, a czytanie o wszystkich bohaterach było cudowne, niczym ciepły blask kominka w...

Coś niesamowitego. Dalej nie mam słów by opisać jak kocham ten świat i jak cudowny on jest. Nie wiem jak będę w stanie żyć nie myśląc o tym świecie oraz o ich losach, bo co raz bliżej końca...

Coś niesamowitego. Dalej nie mam słów by opisać jak kocham ten świat i jak cudowny on jest. Nie wiem jak będę w stanie żyć nie myśląc o tym świecie oraz o ich losach, bo co raz bliżej końca...

Jeśli będziemy porównywać ten tom do poprzednich to niestety wypadnie słabo, bo nie mamy tu żadnych wydarzeń które by spowodowały szybsze bicie serca. Ale ja należę do tej części fanów, którym ta część i tak się podoba. Fajnie było spojrzeć na codzienność w Velaris, na bohaterów w ich prywatnym życiu, bez wielkich bitew, spiskowania itp itd.
Więcej POV’s, więcej szczegółów do wyłapania (dużo lepiej się to czyta za drugim razem😅),więcej Rhysanda🥹🤭😍 😈
Wg mnie to taka nowelka na złapanie oddechu przed kolejnymi tomami, i zakończenie historii z punktu widzenia Rhys’a i Feyry🥲

Jeśli będziemy porównywać ten tom do poprzednich to niestety wypadnie słabo, bo nie mamy tu żadnych wydarzeń które by spowodowały szybsze bicie serca. Ale ja należę do tej części fanów, którym ta część i tak się podoba. Fajnie było spojrzeć na codzienność w Velaris, na bohaterów w ich prywatnym życiu, bez wielkich bitew, spiskowania itp itd.
Więcej POV’s, więcej...

Dotarliśmy do tomu, który bardziej jest taką nowelką, niż kolejnym tomem, a która spaja istotę historii o Dworach. Idealnie łączy losy Feyry, kończy je solidną puentą i jednocześnie zapowiada dalsze wydarzenia z innymi bohaterami (po epilogu jest dołączony przedsmak następnego tomu, który skupia się na Neście – co ciekawe fragment ten różni się od początku „Dworu Srebrnych Płomieni”, co jest oczywiście zrozumiałe, ale też śmiesznie się na to patrzy).
Akcja nowelki toczy się kilka miesięcy po wydarzeniach z „Dworu Skrzydeł i Zguby”. Historia opowiedziana jest z perspektywy i Feyry, i Rhysa, którzy wraz z przyjaciółmi zajmują się odbudową Dworu Nocy oraz Velaris, ale także widzimy urywki Kasjana, ale z narracji trzeciejosobowej.
Zbliża się czas Przesilenia Zimowego, a z nim urodziny Księżnej Dworu Nocy – no i to właściwie takie nasze Boże Narodzenie. Skupiamy się na przygotowaniach do Święta, jego obchodzie, i wydarzeniu tuż po – i suma tego wszystkiego jest taka słodko-gorzka.
W tym przypadku tłumaczenie trochę mi nie leżało, narracja była trochę osobliwa. Ostatecznie jednak, mimo że nowelka wypada gorzej na tle swoich starszych sióstr-powieści, całokształt oceniam na bardzo dobry. Dobroć Feyry wyraźnie wybija się na kartach i możemy wysnuć, że dobrze sprawdza się w swojej funkcji na Dworze.

Dotarliśmy do tomu, który bardziej jest taką nowelką, niż kolejnym tomem, a która spaja istotę historii o Dworach. Idealnie łączy losy Feyry, kończy je solidną puentą i jednocześnie zapowiada dalsze wydarzenia z innymi bohaterami (po epilogu jest dołączony przedsmak następnego tomu, który skupia się na Neście – co ciekawe fragment ten różni się od początku „Dworu Srebrnych...

Tom napisany, by napisać cokolwiek. Nie wnoszący nic. Szkoda, że sobie go nie odpuściłam. Szkoda 30zl. Oby kolejne były warte czytania…

Tom napisany, by napisać cokolwiek. Nie wnoszący nic. Szkoda, że sobie go nie odpuściłam. Szkoda 30zl. Oby kolejne były warte czytania…

Nie wiem skąd tak wysoka ocena dla tej książki. "Wydanie świąteczne" albo "Opowieść świąteczna", taki powinien być tytuł tej książki. Ona nie wnosi absolutnie nic do całej historii. Jest przerywnikiem, na którym autorka po prostu zarobiła. Czytanie jej męczy (bo nie ma sensu!). 2 gwiazdki tylko za spójność ze stylem itp.

Nie wiem skąd tak wysoka ocena dla tej książki. "Wydanie świąteczne" albo "Opowieść świąteczna", taki powinien być tytuł tej książki. Ona nie wnosi absolutnie nic do całej historii. Jest przerywnikiem, na którym autorka po prostu zarobiła. Czytanie jej męczy (bo nie ma sensu!). 2 gwiazdki tylko za spójność ze stylem itp.

,,Dwór Szronu i blasku gwiazd’’ nie był zły, ale nie porwał, mnie tak jak tego oczekiwałam. Minęło trochę czasu od wydarzeń z Dworu skrzydeł i zguby. Czytelnik może zobaczyć trochę normalniejsze życie Feyry i Rhysa. Ich codzienne obowiązki i problemy, z którymi muszą się mierzyć.

Podobało mi się to, że otrzymujemy perspektywę również innych bohaterów. Pozwoliło mi to na lepsze ich poznanie i zrozumienie ich wcześniejszych decyzji. Dowiedziałam się wielu nowych informacji, ale sporo się powieliło z poprzednich części. Autorka przedstawiła nam świat po wojnie i próby odbudowania tego, co zostało w jej trakcie zniszczone. Razem z bohaterami uczestniczymy w tym procesie. Podobało mi się to, że mogłam zobaczyć jak, rozwinęła się relacja miłosna Feyry i Rhysa. Dalej wyczuwałam między nimi chemie. Niektóre momenty były naprawdę urocze.

Muszę przyznać, że w trakcie czytania odczuwałam lekkie znużenie. Miałam wrażenie, że praktycznie nic się nie działo. Oczekiwałam większych emocji od tej książki. Zwłaszcza, że Maas przyzwyczaiła nas do szybkiej akcji i niesamowitych plot twistów.

,,Dwór Szronu i blasku gwiazd’’ nie był zły, ale nie porwał, mnie tak jak tego oczekiwałam. Minęło trochę czasu od wydarzeń z Dworu skrzydeł i zguby. Czytelnik może zobaczyć trochę normalniejsze życie Feyry i Rhysa. Ich codzienne obowiązki i problemy, z którymi muszą się mierzyć.

Podobało mi się to, że otrzymujemy perspektywę również innych bohaterów. Pozwoliło mi to na...

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.

Książka przerywnik. Klimat jak w świątecznych amerykańskich filmach. Mam poczucie, że jest to pit stop przed cięższym/ bardziej obszernym formatem jaki zostanie wprowadzony w następnych tomach.