Plac Konstytucji

W historii wielopokoleniowej dziejącej się na placu konstytucji można przyjrzeć się jak rozwijał się komunizm w Polsce. Zaczynając od serc pełnych nadziei związanych z budową nowej Polski na gruzach powojennej Warszawy do całkowitego odwrócenia. Dla mnie jako osoby która nie żyła w PRL ciekawe przedstawienie postaci, które nie grają pierwszoplanowych ról w narastającym antysemityzmie i nadchodzących czystkach. Bierni obserwatorzy i ich codzienne życie.

W historii wielopokoleniowej dziejącej się na placu konstytucji można przyjrzeć się jak rozwijał się komunizm w Polsce. Zaczynając od serc pełnych nadziei związanych z budową nowej Polski na gruzach powojennej Warszawy do całkowitego odwrócenia. Dla mnie jako osoby która nie żyła w PRL ciekawe przedstawienie postaci, które nie grają pierwszoplanowych ról w narastającym...

Świetnie napisana książka. Ważna nie tylko dla mieszkańców Warszawy. Opis PRL, od czasów ukończenia wojny i budowy socjalizmu, po demonstracje studenckie, nagonki na osoby żydowskiego pochodzenia, napaść na Czechosłowację, a wszystko z perspektywy paru zwyczajnych rodzin. Właśnie, rodzin. Mega prawdziwy opis wychowywania dzieci, mają wyć ze strachu w nocy, bezskutecznie domagając się obecności rodzica, tresowane, ignorowane, zastraszane. Opis rodzin dorabiających się, cieszących z łazienki, pogrążonych w kłótniach, niedomówieniach, w wszechobecnym patriarchacie, gdzie remedium na emocje jest wódka. Opis dzieciaków, skręcających w stronę nacjonalistycznego faszyzmu, kibolstwa. Mega prawdziwa! Mnóstwo ludzi skażonych socjalizmem naprawdę tak funkcjonowało, w tych opisach odnajduję realnych ludzi z pokolenia moich rodziców. Szacun! Zdecydowanie polecam.

Świetnie napisana książka. Ważna nie tylko dla mieszkańców Warszawy. Opis PRL, od czasów ukończenia wojny i budowy socjalizmu, po demonstracje studenckie, nagonki na osoby żydowskiego pochodzenia, napaść na Czechosłowację, a wszystko z perspektywy paru zwyczajnych rodzin. Właśnie, rodzin. Mega prawdziwy opis wychowywania dzieci, mają wyć ze strachu w nocy, bezskutecznie...

Dla mnie rewelacja. Po przeczytaniu poprzedniej -"Całe piękno świata", tę zaczęłam po prostu w ciemno wiedząc, że nie zawiodę się. I tak się stało.
Nie jest przesadą skojarzenie z serialem"Dom"- dla wielu kultowego i zawsze chętnie oglądanego.
Bardzo, ale to bardzo podobało mi się w jaki sposób Autorka opisała losy głównej bohaterki Mani, dziewczyny z małej miejscowości, która, gdyby nie zawirowania historyczne, nie miałaby szansy mieszkać w mieście, studiować i mieszkać w pięknym mieszkaniu przy Placu Konstytucji. Popełnia wiele błędów, ale też jest w stanie zrobić wszystko, by osiągnąć swój wymarzony cel by stać się częścią tej, w swoim mniemaniu, lepszej społeczności.
Jest też Zosia, która z goryczą wspomina przedwojenne czasy - swój dom, którego nie zniszczyła wojna, tylko socjaliści; piękne sklepy, kawiarnie, przede wszystkim klasę i elegancję. Nie jest w stanie być obojętną wobec tego, co się wokoło niej dzieje. Tej głupoty i bylejakości.
Polecam gorąco, to literatura warta uwagi, pełna wnikliwych obserwacji, świetnie napisana. Nie ma się do czego przyczepić. Czytać, czytać i jeszcze raz czytać :)

Dla mnie rewelacja. Po przeczytaniu poprzedniej -"Całe piękno świata", tę zaczęłam po prostu w ciemno wiedząc, że nie zawiodę się. I tak się stało.
Nie jest przesadą skojarzenie z serialem"Dom"- dla wielu kultowego i zawsze chętnie oglądanego.
Bardzo, ale to bardzo podobało mi się w jaki sposób Autorka opisała losy głównej bohaterki Mani, dziewczyny z małej miejscowości,...

Kiedy piszesz książkę, która z założenia będzie miała dwie części, nigdy nie kończ pierwszej w sposób, jaki wybrała Buczak. W tym przypadku całość wygląda tak, jakby miała przygotowany cały materiał i przecięła go dokładnie w połowie - bez żadnego ładu i składu.

Dodatkowy zarzut do książki - bardzo płaskie postacie. I tak bohaterka z przeszłości, z początków PRL ślepo zapatrzona w rozwój władzy ludowej. Piękna historyjka, ale skonfrontowana nawet z całym otoczeniem, które było o wiele bardziej sceptyczne, wygląda po prostu nienaturalnie. Pojawiają się jakieś wątpliwości i skazy na jej poglądach wersus zastanej rzeczywistości. Wciąż jest jednak ślepym wyznawcą komunizmu - jej postać przypomina bezrefleksyjnego fanatyka z socrealistycznej literatury niż rzeczywistą osobę.

Postacie współczesne także mają dziwnie spłaszczoną osobowość. Narodowiec pochodzący z inteligenckiego domu, który jest ślepo zapatrzony na ideę nacjonalizmu. Młoda, inteligentna dziewczyna z liberalnej klasy wyższej, której można łatwo przylepić łatkę "sojowego latte". Postacie są bardzo zróżnicowane, na czym Buczak oparła cały pomysł na fabułę, ale brakuje im realności. Są zbyt osadzone w swoich bańkach, aby mogły realistycznie wtapiać się w kompozycję i przenikać się nawzajem.

Kiedy piszesz książkę, która z założenia będzie miała dwie części, nigdy nie kończ pierwszej w sposób, jaki wybrała Buczak. W tym przypadku całość wygląda tak, jakby miała przygotowany cały materiał i przecięła go dokładnie w połowie - bez żadnego ładu i składu.

Dodatkowy zarzut do książki - bardzo płaskie postacie. I tak bohaterka z przeszłości, z początków PRL ślepo...

Nie przemówiła do mnie.

Nie przemówiła do mnie.

#plackonstytucji i #dziewczynyzplacu należą do cyklu o Pabisiakach. Młodziutka Mania musi odnaleźć się w tej socjalistycznej Polsce, na której jej zależy, chce być dobrą obywatelką, dobrą pracowniczką, dobrą warszawianką. Swoje życie chce związać z Placem Konstytucji.
Jednak jest rok 1968, w tle stan wojenny i raczkujący kapitalizm, marzenia Marii i jej chęć bycia niezależną kobietą.

Sięgnęłam po tę książkę bez żadnych oczekiwań, a dostałam tak wiele. Niech Was nie zniechęcą polityczne wątki. One nie są, aż tak nachalne, są tłem do wydarzeń, bazą, na której zbudowana jest ta historia. Gdyby nie te polityczne zawirowania, historia byłaby taka jak wszystkie inne sagi rodzinne. A tak możemy się do czegoś odnieść, zrozumieć zachowania bohaterów, ich wybory, mentalność...

Tak, cykl o Pabisiakach to saga rodzinna, które tak uwielbiam i wiem, że wielu z Was również je lubi. Mamy tutaj wielu bohaterów, różne perspektywy, zarówno damskie, jak i męskie. Śledzimy ich losy, przeżywamy z nimi wszystkie rozterki,,smucimy się i weselimy. A co najważniejsze poznajemy Warszawę i mój ukochany Plac Konstytucji.

#plackonstytucji i #dziewczynyzplacu należą do cyklu o Pabisiakach. Młodziutka Mania musi odnaleźć się w tej socjalistycznej Polsce, na której jej zależy, chce być dobrą obywatelką, dobrą pracowniczką, dobrą warszawianką. Swoje życie chce związać z Placem Konstytucji.
Jednak jest rok 1968, w tle stan wojenny i raczkujący kapitalizm, marzenia Marii i jej chęć bycia...

Ciekawa i wciągająca powieść, chociaż nie powiem, pierwsze około 100 stron czytało mi się bardzo ciężko i topornie. Ale później opowieść wciąga i nie pozwala się oderwać. Intrygująca historia życia Mani, której losy przeplatają się z innymi życiami.
Oprócz zmian bohaterów i sprawnego przenoszenia ciężkości opowieści, szczególnie spodobał mi się styl i język, jakim posługuje się autorka, Dominika Buczak.
Z całą pewnością sięgnę po drugi tom.

Ciekawa i wciągająca powieść, chociaż nie powiem, pierwsze około 100 stron czytało mi się bardzo ciężko i topornie. Ale później opowieść wciąga i nie pozwala się oderwać. Intrygująca historia życia Mani, której losy przeplatają się z innymi życiami.
Oprócz zmian bohaterów i sprawnego przenoszenia ciężkości opowieści, szczególnie spodobał mi się styl i język, jakim...

Początki są zazwyczaj trudne ale na fali emocji tych trudności nie dostrzegamy. Dla mnie tak właśnie było z tą książką. Dość topornie się zaczyna tak jak czasy o których opowiada. Pierwsze lata po wojnie, początki komunizmu, budowa centralnego placu nowej Warszawy. To miejsce spłata że sobą losy ludzi w piękną historię rodzinną. Zakończenie nie zostawia wyboru, trzeba przeczytać kolejną część.

Początki są zazwyczaj trudne ale na fali emocji tych trudności nie dostrzegamy. Dla mnie tak właśnie było z tą książką. Dość topornie się zaczyna tak jak czasy o których opowiada. Pierwsze lata po wojnie, początki komunizmu, budowa centralnego placu nowej Warszawy. To miejsce spłata że sobą losy ludzi w piękną historię rodzinną. Zakończenie nie zostawia wyboru, trzeba...

Przyjemnie słuchało mi się tej książki opowiadającej o losach mieszkańców kamienicy przy pałacu Konstrukcji w Warszawie na tle historii Polski od lat 50 - tych przez wydarzenia z 1958 roku po współczesne. Byłam ciekawa losów bohaterów dlatego sięgnęłam niezwłocznie po drugi tom. Polecam😁

Przyjemnie słuchało mi się tej książki opowiadającej o losach mieszkańców kamienicy przy pałacu Konstrukcji w Warszawie na tle historii Polski od lat 50 - tych przez wydarzenia z 1958 roku po współczesne. Byłam ciekawa losów bohaterów dlatego sięgnęłam niezwłocznie po drugi tom. Polecam😁

W skrócie- to książka zmarnowanych szans...Pierwszy rozdział- ciekawy- pięknie opowiedziany początek interesującej historii osadzonej w realiach Warszawy lat 50. Ale im bliżej współczesności- tym gorzej. W treść wkrada się współczesna indoktrynacja. Drugiej części w ogóle nie da się już czytać. Szkoda, że autorka dała się ponieść współczesnym modom na tematy "chwytliwe". Kosztem utraty obiektywizmu i uniwersalizmu. Moja ocena jest niska.

W skrócie- to książka zmarnowanych szans...Pierwszy rozdział- ciekawy- pięknie opowiedziany początek interesującej historii osadzonej w realiach Warszawy lat 50. Ale im bliżej współczesności- tym gorzej. W treść wkrada się współczesna indoktrynacja. Drugiej części w ogóle nie da się już czytać. Szkoda, że autorka dała się ponieść współczesnym modom na tematy...