Psychoza

Jest kilka takich dzieł w historii popkultury, które każdy kojarzy. Niekoniecznie zna czy wie o co w nim chodzi, ale na pewno kojarzy. Dla mnie i myślę, że dla wielu przykładem takiego dzieła będzie "Psychoza".

Mimo że "Psychoza" jest znana głównie dzięki swojej rewelacyjnej adaptacji filmowej w reżyserii Alfreda Hitchcocka to obijała się ona o moje uszy już od dłuższego czasu także jako powieść literacka. Kiedy w końcu wpadła w moje ręce za sprawą wydawnictwa Vesper musiałem ją w końcu przeczytać i absolutnie się nie zawiodłem.

To co przede wszystkim zachwyciło mnie w "Psychozie" to fakt, że pomimo tego, że ma ona niecałe 200 stron to wszystko co poruszył w niej autor miało czas na rozkwit. W ostatnim czasie miałem okres na krótsze książki. Przeczytałem m.in. "Migawkę" Sandersona, "Koralinę" Gaimana czy "Doktora Jekylla i Pana Hyde'a" Stevensona i każda z nich cierpiała na jeden i ten sam mankament - oryginalny pomysł, ale zbyt mało rozwinięty. Może to kwestia rozmiaru dzieła, ale przecież nikt nie zabrania autorowi napisać dłuższej pracy i rozwinięcia odpowiednio pomysłu. "Psychoza" na ten problem nie cierpi, wręcz przeciwnie. Jest przykładem na to jak, pomimo krótkiej formy, można dobrze i solidnie rozwinąć wątki i sprawić, że czytelnik chce w nie uwierzyć. A wierzcie mi, w tej książce jest o czym czytać. Tajemniczy motel na odludziu, uciekinierka, która chcę w tym motelu się zadekować, brutalne morderstwo i próba zatuszowania go. No i śledztwo w sprawie, zarówno to policyjne, jak i to na własną rękę. Ta krótka książeczka jest wypełniona cudownymi kliszami po brzegi i każdy z nich ciekawie i oryginalnie zaczyna, świetnie rozwija i satysfakcjonująco kończy. I podejrzewam, że niektórym pisarzom zajęłoby coś takiego co najmniej 300 dodatkowych stron więcej.

Dodatkowo postaci i klimat. Bohaterowie przedstawieni w powieści są do bólu ludzcy, postępują dokładnie tak jak zapewne większość z nas by postąpiła na ich miejscu. Obserwując policjanta, zrobilibyśmy to samo co on, obserwując osobę ukrywającą morderstwo, zapewne tak samo, jako osoba poszukująca zaginionego, pewnie postąpilibyśmy tak samo jako bohaterowie powyższej książki. I nie da się ich nie polubić.

Czytając "Psychozę" czuć klimat lat 50. Czuć brud motelu, mimo pozornej czystości, która tam panuje. Czuć strach przed innymi i jeszcze większy strach przed dekonspiracją działań bohaterów. A to wszystko dzięki świetnie poprowadzonej narracji, surowym, acz pogłębionym opisom i bardzo oryginalnej historii. Mimo, że w sumie każdy ją w jakimś stopniu zna.

Nie byłem w stanie się od niej oderwać i wierzę, że w przyszłości ponownie do niej wrócę, a gdy wydawnictwo Vesper zdecyduje się na wydanie kontynuacji, na pewno po nie sięgnę.

Jeśli spodobało Ci się co tu napisałem to zapraszam na mojego Instagrama po więcej recenzji I ciekawostek ze świata kultury, będę niezwykle wdzięczny za każdy rodzaj wsparcia :)

https://instagram.com/kulturiada?igshid=YzAwZjE1ZTI0Zg==

Jest kilka takich dzieł w historii popkultury, które każdy kojarzy. Niekoniecznie zna czy wie o co w nim chodzi, ale na pewno kojarzy. Dla mnie i myślę, że dla wielu przykładem takiego dzieła będzie "Psychoza".

Mimo że "Psychoza" jest znana głównie dzięki swojej rewelacyjnej adaptacji filmowej w reżyserii Alfreda Hitchcocka to obijała się ona o moje uszy już od dłuższego...

Kiedyś widziałam film, może nawet dwa, a może jakiś zainspirowany tylko głównym motywem...
Teraz przyszedł czas na książkę! (posiadam egzemplarz z wydawnictwa Vesper)

Przez wzgląd na to, że w głowie miałam jakieś niejasne wspomnienia dotyczące filmu, od początku zakładałam, że "coś jest nie tak". Bardzo żałuję, że nie czytałam tej książki zupełnie nie wiedząc, czego mogę się spodziewać, to by dopiero była gratka! Z drugiej strony, prawdopodobnie nie tak szybko bym po nią sięgnęła, a tak jej sława sprawiła i wzmogła chęć do poznania oryginału fabuły.

Norman Bates prowadzi przydrożny, rzadko uczęszczany motel. Mieszka z wiekową matką-tyranką. Relacja syn-matka jest trudna i skomplikowana od lat. Oboje czują między sobą ogromną więź, która jest jednocześnie napiętnowana niezliczoną ilością goryczy za różne wydarzenia z przeszłości, które ukształtowały ich obecny świat. Norman nie jest typowym mężczyzną i stopniowo to odkrywamy, tak jak i to, że jego matka nie jest przeciętną matką. Pewnego dnia w motelu gości młoda, pogubiona w życiu kobieta - Mary. Jej życie było usłane raczej cierniami róż niż ich płatkami. Zdecydowała się na ruch, który zdeterminował jej los. Zrobiła coś, czego w pewnym momencie zaczęła żałować, chociaż wciąż toczyła wewnętrzne bitwy, czy aby jednak nie postąpiła słusznie. Walcząc ze sobą wewnętrznie wyruszyła w podróż do narzeczonego - Sama. Dzień, w którym zatrzymała się w hotelu Bates'a odmienił los ich obojga. Od tego momentu wydaje nam się, że wszystko stopniowo się wyjaśnia, po poczym w momencie, gdy siostra Mary - Lila wraz z Samem prowadzą dyskusję z szeryfem, jedno zdanie, jedno słowo burzy całą dotychczasową logikę! I prawda wychodzi na jaw (częściowo, ale w wystarczającym stopniu, by wiedzieć o co tak naprawdę chodzi, nie ujawnia jednak motywów - one przyjdą później). Rozwiązania nie podam - to trzeba przeżyć na własnej skórze, więc gorąco zachęcam do przeczytania książki! Powiem tylko, że zamykające książkę zdanie o muchach to majstersztyk! Absolutnie genialne!!!


Naprawdę, zachęcam do przeczytania - świetna książka! Groza w stylu "Zawsze mieszkałyśmy w zamku" - Shirley Jackson.
Muszę przyznać, że zaczęłam czytać posłowie, ale jestem wysoce niezadowolona, ponieważ bardzo spoileruje rzeczy, które dopiero poznam, a których nie chcę znać teraz z czyjegoś porównania. Jeżeli komuś to obojętne, to śmiało niech przeczyta i polecam to też tym, którzy mają szeroką wiedzę w twórczości Blocha oraz ekranizacji filmowych. Niemniej, ci, którzy sami chcą wszystko poznać "po swojemu" i "na spokojnie", to posłowie polecam ominąć i wrócić do niego kiedyś, gdy będą w innej grupie odbiorców.

Ode mnie 10/10.

Kiedyś widziałam film, może nawet dwa, a może jakiś zainspirowany tylko głównym motywem...
Teraz przyszedł czas na książkę! (posiadam egzemplarz z wydawnictwa Vesper)

Przez wzgląd na to, że w głowie miałam jakieś niejasne wspomnienia dotyczące filmu, od początku zakładałam, że "coś jest nie tak". Bardzo żałuję, że nie czytałam tej książki zupełnie nie wiedząc, czego mogę...

Psychoza to bardzo dobra książka! Przede wszystkim bardzo klimatyczna. Mamy tu motel na odludziu, psychopatę, kobietę na skraju załamania nerwowego oraz hollywoodzki światek filmu, któremu daleko od blichtru i sukcesu. I wszystko to spowite wszechogarniającym niepokojem i mrokiem. Naprawdę dawno nie czytałam czegoś tak wciągającego. A zakończenie majstersztyk! Nie oglądałam filmu, więc wszystko było dla mnie nowe i zaskakujące. Tak też polecam zrobić. Najpierw przeczytać książkę potem obejrzeć film.

Psychoza to bardzo dobra książka! Przede wszystkim bardzo klimatyczna. Mamy tu motel na odludziu, psychopatę, kobietę na skraju załamania nerwowego oraz hollywoodzki światek filmu, któremu daleko od blichtru i sukcesu. I wszystko to spowite wszechogarniającym niepokojem i mrokiem. Naprawdę dawno nie czytałam czegoś tak wciągającego. A zakończenie majstersztyk! Nie...

Polecam serdecznie

Polecam serdecznie

Dział posłowie, ciekawy, ale nudny. Poniekąd dzięki temu, że można przeżyć historię po raz drugi oraz zaczerpnąć nieco wiedzy jest potrzebny. Z drugiej strony można go równie dobrze pominąć, nic nie tracąc ☺️. Sama historia zaskakująca i krótka.

Dział posłowie, ciekawy, ale nudny. Poniekąd dzięki temu, że można przeżyć historię po raz drugi oraz zaczerpnąć nieco wiedzy jest potrzebny. Z drugiej strony można go równie dobrze pominąć, nic nie tracąc ☺️. Sama historia zaskakująca i krótka.

Ciekawe, wciągające. Mimo, że jest to krótka lektura to niczego w niej nie zabrakło. Zabieram się za film:)

Ciekawe, wciągające. Mimo, że jest to krótka lektura to niczego w niej nie zabrakło. Zabieram się za film:)

W sumie jest tu wszystko: tajemniczy motel na uboczu, kobieta na granicy załamania nerwowego, krwawe morderstwa, psychopata, upiorna staruszka i suspens. I do tego cudowny klimat, ponieważ kobieta na granicy załamania nerwowego trafia do motelu na uboczu w deszczowy wieczór. Później jeszcze dojdzie dociekliwy detektyw i kolejna zdesperowana kobieta. I oczywiście miasteczko, w którym wszyscy się znają i nikt nikomu krzywdy by nie zrobił… I jak do tego dodać elementy psychoanalizy, to w sumie do niczego nie można się przyczepić.

Więc skoro jest wszystko, to co mi nie pasuje? Tylko to, że widziałam już film, więc nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. No, może poza tym, że w książce (uwaga spojler) Norman Bates ma nadwagę, więc nie bardzo przypomina z wyglądu Anthony’ego Perkinsa (koniec spojleru). Dlatego polecam wszystkim tym, którzy jeszcze nie widzieli ekranizacji Hitchocka. Kto zaś już zna film, z pewnością doceni klimat powieści, idealny na wietrzne jesienne wieczory oraz posłowie Wiesława Kota.

W sumie jest tu wszystko: tajemniczy motel na uboczu, kobieta na granicy załamania nerwowego, krwawe morderstwa, psychopata, upiorna staruszka i suspens. I do tego cudowny klimat, ponieważ kobieta na granicy załamania nerwowego trafia do motelu na uboczu w deszczowy wieczór. Później jeszcze dojdzie dociekliwy detektyw i kolejna zdesperowana kobieta. I oczywiście miasteczko,...

Trudno nie znać "Psychozy" - przede wszystkim z filmowej adaptacji Alfreda Hitchcocka, która weszła do kanonu legend kina grozy. I to psuje nieco przyjemność z lektury - bo czytelnik wie, czego się spodziewać, o co chodzi z Normanem i jego matką. Mimo wszystko jednak warto ten książkowy pierwowzór przeczytać. Ot, choćby wejść głębiej w chorą psychikę głównego bohatera.

Opowieść trąci nieco myszką, to prawda. Tym bardziej, że współcześnie powstało całe mnóstwo dobrych, trzymających w napięciu powieści, w których czytelnik niejako wchodzi w głąb umysłu psychopatycznych morderców. Mimo to warto "Psychozę" przeczytać i da się ją czytać nadal z przyjemnością - jakkolwiek by to w tych okolicznościach zabrzmiało :D

Trudno nie znać "Psychozy" - przede wszystkim z filmowej adaptacji Alfreda Hitchcocka, która weszła do kanonu legend kina grozy. I to psuje nieco przyjemność z lektury - bo czytelnik wie, czego się spodziewać, o co chodzi z Normanem i jego matką. Mimo wszystko jednak warto ten książkowy pierwowzór przeczytać. Ot, choćby wejść głębiej w chorą psychikę głównego...

To książka jest po prostu świetna. Aż żałuję że jest tak krótka.

To książka jest po prostu świetna. Aż żałuję że jest tak krótka.

Książka jest mała, ale za to bardzo smaczna. Ma już co prawda ponad 60 lat, ale nic nie straciła ze swojej świeżości. Ciekawy pomysł, świetnie zrealizowany, wiarygodni bohaterowie i świetnie prowadzona narracja. Wcale się nie dziwię, że wyszedł z tego filmowy hit.

Jedyna wada, że ledwo zacząłem, już ją skończyłem. Ale też ciężko się było oderwać...

Książka jest mała, ale za to bardzo smaczna. Ma już co prawda ponad 60 lat, ale nic nie straciła ze swojej świeżości. Ciekawy pomysł, świetnie zrealizowany, wiarygodni bohaterowie i świetnie prowadzona narracja. Wcale się nie dziwię, że wyszedł z tego filmowy hit.

Jedyna wada, że ledwo zacząłem, już ją skończyłem. Ale też ciężko się było oderwać...