Szczypta nienawiści

Audiobook czytał, po mistrzowsku – Wojciech Żołądkowicz.
Jak zwykle wysoki poziom, jeśli chodzi o pomysł na książkę, u tego autora.
Seria niniejsza, czyli „Epoka obłędu”, powinna być czytana po zakończeniu serii książek z cyklu „Pierwsze prawo”, czyli:
„Ostrze”
„Nim zawisną”
„Ostateczny Argument”, a po nich innych książek z „Uniwersum Pierwszego Prawa”, a mianowicie:
„Zemsta najlepiej smakuje na zimno”
„Bohaterowie”
„Czerwona kraina”.
I dopiero po nich sięgnięcie po książki z cyklu „Epoka obłędu” da czytelnikowi najlepsze rozumienie tego, co się w nich dzieje, gdyż są one poniekąd kontynuacją opowiadanej wcześniej historii.
W niniejszej książce mamy wspaniały opis marksistowskiej rewolucji proletariackiej. Znajdujemy tam nawet partię marksistowską, oczywiście pod inną nazwą, bardziej odpowiadającą jej cechom istotnym, czyli dążeniu do destrukcji, niszczenia i rozpieprzenia wszystkiego, co było dotąd, bez zastanawiania się, co dalej. Mamy nawet pewną sugestię, że za marksistami stoi jakaś inna siła sprawcza, destrukcyjna, a wszystko to ukazuje analogię do świata w którym dziś żyjemy.
A marksizm jak zawsze i jak wszędzie – prowadzi do zbrodni.
Coraz mocniej odnoszę wrażenie, że książki z „Uniwersum Pierwszego Prawa” są pełne paraboli rodem z naszego świata, a umieszczenie tego wszystkiego w świecie fantasy pozwala pisarzowi o nie martwienie się sprawami wolności słowa, ograniczanej dziś coraz brutalniej przez nowych marksistów 21 wieku.
Zgadzam się z głosami, że tłumaczenie Wojciecha Szypuły jest świetne. Wraca on między innymi do takich określeń, jak „powrót do błota” na określenie śmierci, co stanowi istotną część oryginalnego świata wykreowanego przez pisarza.
Książkę oczywiście polecam.

Audiobook czytał, po mistrzowsku – Wojciech Żołądkowicz.
Jak zwykle wysoki poziom, jeśli chodzi o pomysł na książkę, u tego autora.
Seria niniejsza, czyli „Epoka obłędu”, powinna być czytana po zakończeniu serii książek z cyklu „Pierwsze prawo”, czyli:
„Ostrze”
„Nim zawisną”
„Ostateczny Argument”, a po nich innych książek z „Uniwersum Pierwszego Prawa”, a...

Jest znośna. Spotykamy te same postacie z trylogii Pierwszego Prawa (hura, jest Glokta nadal) oraz nowe, związane z postaciami z poprzednich części. Ta część wypada słabo przy poprzednich, jak przy trylogii PP, Zemsty na zimno czy Bohaterach. Intrygi intrygami, wojny wojnami (Unia, bardziej Angland vs Północ oczywiście) ale tutaj mamy niesamowite zawirowania romansów, i strasznie opowieść na tym bazuje. Abercrombie - romantyk.

Jest znośna. Spotykamy te same postacie z trylogii Pierwszego Prawa (hura, jest Glokta nadal) oraz nowe, związane z postaciami z poprzednich części. Ta część wypada słabo przy poprzednich, jak przy trylogii PP, Zemsty na zimno czy Bohaterach. Intrygi intrygami, wojny wojnami (Unia, bardziej Angland vs Północ oczywiście) ale tutaj mamy niesamowite zawirowania romansów, i...

Pierwszy tom nowej trylogii Abercrombiego, wywodzący się z poprzedniej serii - Pierwszego Prawa. Sporo nowych bohaterów, którzy są najczęściej potomkami starych wyjadaczy z poprzednich części, którzy i tutaj wciąż dość licznie występują. Moim błędem było to, że po przeczytaniu ostatniego tomu cyklu Pierwszego Prawa, postanowiłem zrobić sobie kilkumiesięczną
przerwę i przeczytać kilka innych książek. Skutkiem tego było to, że biorąc się za "Szczyptę Nienawiści" miałem w głowie pewien mętlik i zanim poukładałem sobie wszystko i wszystkich w odpowiedniej kolejności, to zajęło mi to dłuższą
"chwilę". Wydarzeń i postaci jest dość sporo, w tym świetnie skonstruowanym uniwersum dzieje się naprawdę dużo. Autor potrafi pisać w taki sposób, że grube 600-700 stronicowe tomiska topnieją w Oczach i zanim się człowiek obejrzy pora sięgnąć po następny tom. Dialogi, humor sytuacyjny oraz naprawdę świetnie skrojone postacie, które Abercrombie przedstawia z każdej, nawet najbardziej nieprzyzwoitej strony - to udana recepta ciekawą i nietuzinkową lekturę.

Pierwszy tom nowej trylogii Abercrombiego, wywodzący się z poprzedniej serii - Pierwszego Prawa. Sporo nowych bohaterów, którzy są najczęściej potomkami starych wyjadaczy z poprzednich części, którzy i tutaj wciąż dość licznie występują. Moim błędem było to, że po przeczytaniu ostatniego tomu cyklu Pierwszego Prawa, postanowiłem zrobić sobie kilkumiesięczną
przerwę i...

Ogólnie super. Fajnie że świat ruszył technologicznie do przodu. Postacie jak Savine, Pleczysty, Taufel i Orso budzą sympatię. Leo i Rikke irytują. Mam tylko nadzieje, że autor przystopuje z tymi wątkami kazirodczymi. Wprowadzenie już drugiej pary bohaterów którzy mają tą samą "przypadłość" zaczyna być irytujące. Mam nadzieje że to tylko zapatrzenie się na Gre o Tron.

Ogólnie super. Fajnie że świat ruszył technologicznie do przodu. Postacie jak Savine, Pleczysty, Taufel i Orso budzą sympatię. Leo i Rikke irytują. Mam tylko nadzieje, że autor przystopuje z tymi wątkami kazirodczymi. Wprowadzenie już drugiej pary bohaterów którzy mają tą samą "przypadłość" zaczyna być irytujące. Mam nadzieje że to tylko zapatrzenie się na Gre o Tron.

Nowa trylogia z uniwersum Pierwszego Prawa - pomimo tego, że posunęliśmy się czasie, to zataczamy krąg wracając do pierwszej trylogii, a to za sprawą potomków bohaterów z tamtych tomów. Widać, jak bardzo Abercombie rozwinął się literacko, tekst jest na dużo wyższym poziomie niż poprzednie tomy.
Na uwagę zasługuje również świetne tłumaczenie Wojciecha Szypuły.

Zdecydowanie obowiązkowa lektura dla miłośników tej serii.

Nowa trylogia z uniwersum Pierwszego Prawa - pomimo tego, że posunęliśmy się czasie, to zataczamy krąg wracając do pierwszej trylogii, a to za sprawą potomków bohaterów z tamtych tomów. Widać, jak bardzo Abercombie rozwinął się literacko, tekst jest na dużo wyższym poziomie niż poprzednie tomy.
Na uwagę zasługuje również świetne tłumaczenie Wojciecha Szypuły....

Kolejna uczta literacka od tego autora. Można dyskutować która część lepsza, która gorsza ale wszystkie i tak pyszne. Trochę powoli się rozpędza ale jak już nabierze tempa to akcja nabiera prędkości pendolino

Kolejna uczta literacka od tego autora. Można dyskutować która część lepsza, która gorsza ale wszystkie i tak pyszne. Trochę powoli się rozpędza ale jak już nabierze tempa to akcja nabiera prędkości pendolino

Bardzo fajna książka. Chyba nawet lepiej się bawiłem niż przy pierwszej trylogii. Długo się rozkręca, za to muszę obciąć gwiazdkę. Do 150 strony właściwie nie wiedziałem o czym jest i dokąd zmierza historia. Na początku trzeba się zaznajomić z wieloma bohaterami. Jednakże jak już książka się rozkręciła, to nie mogłem się oderwać. Właściwie pomimo tego, że upłyneło 30 lat od wydarzej z pierwszej trylogii fabuła pozostaje dalej ta sama i wciąż toczy się spór między północnymi a Unią. Jednakże historia historia, ale to co tutaj robi robotę to bohaterowie. Każdy jest dopracowany i każdy jest interesujący. Autor naprawde dobrze rozpisuje role. Ponadto ma też dobrze wyważony styl pisania, nie raz parsknąłem śmiechem w miejscach publicznych. Oj nie mogę się doczekać następnej części.

Bardzo fajna książka. Chyba nawet lepiej się bawiłem niż przy pierwszej trylogii. Długo się rozkręca, za to muszę obciąć gwiazdkę. Do 150 strony właściwie nie wiedziałem o czym jest i dokąd zmierza historia. Na początku trzeba się zaznajomić z wieloma bohaterami. Jednakże jak już książka się rozkręciła, to nie mogłem się oderwać. Właściwie pomimo tego, że upłyneło 30 lat od...

„Szczypta Nienawiści” to książka otwierająca przed nami nową pełnoprawną trylogie w Uniwersum Pierwszego Prawa. „Epoka obłędu”, bo o niej faktycznie mowa, doprowadzić może czytelnika do – a jakże – obłędu. To już ósma z kolei prezentowana nam opowieść w świecie autora.

…Wojna. Polityka. Religia. Nastała epoka obłędu… - Jak wyczytać możemy z opisu czyhającej na nas przygody. Autor ponownie zabiera nas w podróż wśród murów Aduy przedstawiając nam jednoczenie nowych bohaterów, z którymi będziemy mieli styczność przez najbliższe kilkaset stron. Leo, Orso i Savine to postacie pełnokrwiste i autentyczne, to postacie prawdziwe. Ich budowa jest wspaniała i jest wszystkim tym czym Abercrombie stoi.
Ciekawe pole akcji prezentuje nam również przedstawiona w świecie rewolucja przemysłowa.

Jak zawsze cieszy pojawianie się postaci z poprzednich części.

Nie można nie odnieść wrażenia, że książka jest jedynie preludium do genialnych pułapek i zwrotów akcji którymi autor pieczołowicie operuje. I mimo, że sieć jego intryg dopiero zaczyna się rozpościerać, już w nią wpadliśmy.
Książka jako rozpoczęcie trylogii wypada o wiele lepiej niż „Ostrze”, będące pierwszą pozycją w poprzedniej trylogii.

Gorąco polecam każdemu, z lub bez szczypty nienawiści…

„Szczypta Nienawiści” to książka otwierająca przed nami nową pełnoprawną trylogie w Uniwersum Pierwszego Prawa. „Epoka obłędu”, bo o niej faktycznie mowa, doprowadzić może czytelnika do – a jakże – obłędu. To już ósma z kolei prezentowana nam opowieść w świecie autora.

…Wojna. Polityka. Religia. Nastała epoka obłędu… - Jak wyczytać możemy z opisu czyhającej na nas...

Trochę słabiej niż, w „Trylogii Pierwszego Prawa”, ale i tak czyta się niesamowicie. Świat Abercrombiego doszlusował do rewolucji przemysłowej ze wszystkimi jej blaskami (dla garstki) i cieniami (dla pozostałych),w sumie dziwnie się czyta, bo na początku trochę mi to trąciło jakąś strategiczną grą komputerową, gdzie jeden z graczy dorobił się już czołgów, a drugi nadal tkwi w średniowieczu i strzela do tych czołgów z łuku.

To mnie zdziwiło, wprawiło w lekki dysonans, natomiast co innego wkurzyło, mianowicie tłumaczenie w ogóle, przekleństwa w szczególności. Ja wiem, że autor nie stylizuje języka i chwała mu za to, ale mam wrażenie, że tłumacz momentami starał się być za bardzo młodzieżowy (chyba, że to sam Abercrombie) w każdym razie, tak jak w przypadku Pierwszego Prawa, historia zapowiada się świetnie, książka wciąga jak nasiąknięty krwią wrogów plac boju po bitwie, a to co najważniejsze u Abercrombiego, czyli bohaterowie i relacje międzyludzkie są mistrzowsko rozpisane.

Trochę słabiej niż, w „Trylogii Pierwszego Prawa”, ale i tak czyta się niesamowicie. Świat Abercrombiego doszlusował do rewolucji przemysłowej ze wszystkimi jej blaskami (dla garstki) i cieniami (dla pozostałych),w sumie dziwnie się czyta, bo na początku trochę mi to trąciło jakąś strategiczną grą komputerową, gdzie jeden z graczy dorobił się już czołgów, a drugi nadal...

bohaterowie dorastają , zakładają rodziny i historia się toczy dalej. Szczere i brutalne spojrzenie, jaki może być świat. Uwielbiam niejednoznaczność charakteru bohaterów, uwielbiam przyglądanie się problemowi z różnych stron. To mi rozszerza osobistą skalę spostrzegania

bohaterowie dorastają , zakładają rodziny i historia się toczy dalej. Szczere i brutalne spojrzenie, jaki może być świat. Uwielbiam niejednoznaczność charakteru bohaterów, uwielbiam przyglądanie się problemowi z różnych stron. To mi rozszerza osobistą skalę spostrzegania