Błękitny Zamek

Joanna Stirling jest nieszczęśliwą młodą kobietą. Ma 29 lat, mieszka z apodyktyczną matką i starą ciotką, uważana jest przez rodzinę ze starą pannę. Pewnego dnia dowiaduje się że jest śmiertelnie chora i zostało jej niewiele czasu do przeżycia. Pod wpływem tej wiadomości postanawia zamieszkać w domu pewnego pijaczka i zaopiekować się jego umierającą córką, a po jej śmierci oświadcza się pewnemu mężczyźnie o niezbyt dobrej reputacji.
Tytułowy Błękitny Zamek to alternatywne miejsce , w którym Joanna jest szczęśliwa, adorowana i kochana.
Czy u boku tajemniczego mężczyzny znajdzie szczęście i swój Błękitny Zamek?
Lektura ku pokrzepieniu serc od autorki Ani z Zielonego Wzgórza. Polecam.😍

Joanna Stirling jest nieszczęśliwą młodą kobietą. Ma 29 lat, mieszka z apodyktyczną matką i starą ciotką, uważana jest przez rodzinę ze starą pannę. Pewnego dnia dowiaduje się że jest śmiertelnie chora i zostało jej niewiele czasu do przeżycia. Pod wpływem tej wiadomości postanawia zamieszkać w domu pewnego pijaczka i zaopiekować się jego umierającą córką, a po jej śmierci...

Skończyłam tę książkę z uśmiechem na ustach, zaczynając z rozpaczą w sercu - dosłownie.
Owa książka opowiada o losach, zahukanej przez życie, Joanny. Mówi o tym jak czasem w życiu zdarza się coś, co całkowicie może je odmienić; o odwadze do tego, aby czerpać z niego garściami. I przede wszystkim, aby nigdy się nie poddawać. Nigdy nie można być pewnym, co nam los przyniesie, lecz nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło!
Historia bardzo mi się podobała. Oprócz ciekawej fabuły można było przenieść się na chwilę do lepszego, wręcz bajkowego, pokrzepiajacęgo świata. Zdecydowanie, to książka na gorszy czas w życiu. Koi zmęczoną duszę.
Polecam!

Skończyłam tę książkę z uśmiechem na ustach, zaczynając z rozpaczą w sercu - dosłownie.
Owa książka opowiada o losach, zahukanej przez życie, Joanny. Mówi o tym jak czasem w życiu zdarza się coś, co całkowicie może je odmienić; o odwadze do tego, aby czerpać z niego garściami. I przede wszystkim, aby nigdy się nie poddawać. Nigdy nie można być pewnym, co nam los przyniesie,...

Świetna, pozytywna książka, pełna genialnego humoru. Zaliczam ją do powieści, po które warto sięgnąć w gorszych chwilach. Główna bohaterka przechodzi spektakularną metamorfozę, zaraz po tym jak otrzymuje pewne informacje. W książce dużo się dzieje, bohaterowie są wyraziści i zdecydowanie dają się lubić. Pozycja ta nadaje się na poprawę humoru. Myślę, że jeszcze kiedyś do niej wrócę!

Świetna, pozytywna książka, pełna genialnego humoru. Zaliczam ją do powieści, po które warto sięgnąć w gorszych chwilach. Główna bohaterka przechodzi spektakularną metamorfozę, zaraz po tym jak otrzymuje pewne informacje. W książce dużo się dzieje, bohaterowie są wyraziści i zdecydowanie dają się lubić. Pozycja ta nadaje się na poprawę humoru. Myślę, że jeszcze kiedyś do...

Poruszyła mnie ta historia do łez. Głęboko się wdarła w mój umysł, bo tam spotkały się myśli o niespełnionych marzeniach, o życiu jak w klatce, o umieraniu i konfrontacją z tematem życia i śmierci. Byłam blisko emocji głównej bohaterki, która dowiaduje się od lekarza, że jest chora i nie zostało jej wiele czasu na szczęśliwe życie. Od razu ja zadałam sobie pytanie, co zrobiłabym na jej miejscu?
Jej zachowanie, jej portret osobowości tak bardzo mnie zaskoczył, że każda strona książki, zachwycała mnie jeszcze bardziej. Zaskakujące decyzje, niespodziewany wybory i przede wszystkim odwaga akceptacji wstrząsnęły mną całą. I właśnie słowo akceptacja tego, co nam się w życiu wydarza, pogodzenie się z niemożliwym, korzystanie z tego, co jest nam dane tu i teraz jest najtrudniejszą nauką życia. Z tej nauki wypływają wielkie mądrości, ale też cuda, same cuda tego świata.
Jest to lektura poruszająca, zmusza do refleksji nad własnym życiem i relacjami z bliskimi.
Autorka w bardzo uczciwy i prawdziwy, można powiedzieć bezpośredni sposób dzieli się swoimi przeżyciami, nie unikając trudnych tematów i emocji.
Podsumowując te historię zapisaną na kartach książki L.M. Montgomery, ryzyko i spełnianie marzeń jest lekarstwem na wszelkie choroby.

Bardzo polecam!

Poruszyła mnie ta historia do łez. Głęboko się wdarła w mój umysł, bo tam spotkały się myśli o niespełnionych marzeniach, o życiu jak w klatce, o umieraniu i konfrontacją z tematem życia i śmierci. Byłam blisko emocji głównej bohaterki, która dowiaduje się od lekarza, że jest chora i nie zostało jej wiele czasu na szczęśliwe życie. Od razu ja zadałam sobie pytanie, co...

Historia kobiety, która po prostu chce być sobą. Podejmuje odważne decyzje i dużo ryzykuje idąc za swoim wewnetrznym glosem. Bardzo doceniam tę książkę

Historia kobiety, która po prostu chce być sobą. Podejmuje odważne decyzje i dużo ryzykuje idąc za swoim wewnetrznym glosem. Bardzo doceniam tę książkę

Jedna z moich ukochanych książek. Jest to niesamowicie ciepła opowieść o kobiecie, która przestała się bać, ośmieliła się rzucić wyzwanie skostniałym zasadom i zawalczyć o swoje szczęście. Także historia pewnej wiadomości i tego, co z niej wynikło.

Jedna z moich ukochanych książek. Jest to niesamowicie ciepła opowieść o kobiecie, która przestała się bać, ośmieliła się rzucić wyzwanie skostniałym zasadom i zawalczyć o swoje szczęście. Także historia pewnej wiadomości i tego, co z niej wynikło.

Lucy Maud Montgomery jest niesamowita, za każdym razem gdy wkraczam do świata jej powieści czuję się jak w domu, te piękne opisy i kreowanie niesamowitego świata przedstawionego, oraz postaci, które są oryginalne, barwne i bardzo ludzkie, bo na których osobowość składają się zarówno wady jak i zalety. Nie wiem czy potrafię ocenić dzieła Montgomery obiektywnie, czy moja wysoka ocena wynika w ogromnego przywiązania do jej stylu i twórczości, ale uwielbiam tę powieść. Z początku postać głównej bohaterki- Valancy jakoś mnie nie zachwycała, nie czułam z nią takiej więzi jaką miałam z innymi bohaterkami Montgomery, ale gdy akcja toczyła się do przodu, a rozdziałów ubywało coraz bardziej polubiłam naszą bohaterkę. Strasznie zaskoczył mnie moment, gdy Valancy oświadczyła się Edwardowi, ale co jeszcze bardziej mnie zdziwiło to, to,że on jej nie odmówił, chociaż zaznaczył, że jej nie kocha. Późniejsze opisy ich życia na wysepce mnie zaczarowały. Prawdziwy Błękitny Zamek, marzenie, sen. Końcówka bardzo mi się podobała- Edward zdający sobie sprawę z tego,że kocha Valancy.

Również chciałam poruszyć tutaj sprawę rodziny Valancy- byli to naiwni i żeby nie powiedzieć-głupi- ludzie. Z początku bardzo krytykowali Edwarda nazywając go kryminalistą, mordercą i obwiniając go o połowę zbrodni tego świata, a gdy dowiedzieli się,że jest synem ich ulubionego doktora i to milionera nagle zapomnieli o wszystkim, wymazali swoje winy, jakby nic nigdy się nie zdarzyło. Rozumiem Valancy, dlaczego tak milczała i dlaczego ten jeden rok w Błękitnym Zamku był taki cenny. W historii widać dużo wątków autobiograficznych.
Polecam.

Lucy Maud Montgomery jest niesamowita, za każdym razem gdy wkraczam do świata jej powieści czuję się jak w domu, te piękne opisy i kreowanie niesamowitego świata przedstawionego, oraz postaci, które są oryginalne, barwne i bardzo ludzkie, bo na których osobowość składają się zarówno wady jak i zalety. Nie wiem czy potrafię ocenić dzieła Montgomery obiektywnie, czy moja...

Do rzeczy napisana powiesc z wątkiem romantycznym, przede wszystkim o tym jak jedna rzecz może zmienić nasze życie w chwilę. Całość trochę naiwna, domyślamy się kolejnych wydarzeń oraz zakończenia.

Do rzeczy napisana powiesc z wątkiem romantycznym, przede wszystkim o tym jak jedna rzecz może zmienić nasze życie w chwilę. Całość trochę naiwna, domyślamy się kolejnych wydarzeń oraz zakończenia.

"Błękitny zamek" czytałam po raz pierwszy dobrych kilkanaście lat temu, detale co prawda w większości umknęły, pamiętałam jednak, że bardzo mi się ta powieść podobała. Miło więc było wrócić do niej niedawno i przypomnieć sobie historię Joanny vel Buby, zdominowanej przez krewnych 29-latki, której jedyną formą rozrywki jest czytanie książek przyrodniczych tudzież wymyślanie sobie, że wiedzie wspaniały żywot z przystojnym mężem w pięknym Błękitnym Zamku.
Pewnego dnia życie zasuwa Joannie takiego kopa, że po wstępnym szoku bohaterka postanawia zerwać z rolą ofiary losu i radykalnie to swoje marne życie odmienić.

Ta książka to dowód na to, że LM Montgomery, znana z tylu książek o rezolutnych dziewczynkach, potrafiła też w doroślejsze klimaty. Utrzymana w typowej dla tej autorki małomiasteczkowej atmosferze opowieść o tzw. "starej pannie", która postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i osiągnąć to, co ją dotychczas ominęło, iskrzy ironicznym humorem, zaskakuje, obnaża obłudę małych społeczności, w których wszyscy o wszystkich wiedzą, i hołduje dążeniu do szczęścia. To krzepiąca, choć trochę zadziorna historia, w której znajdą coś dla siebie zarówno niepoprawne romantyczki, wierzące, że nigdy nie jest za późno na miłość, jak i czytelniczki nieco mocniej stąpające po ziemi, którym potrzeba w lekturze choć odrobinę konkretnej życiowej refleksji.

"Błękitny zamek" czytałam po raz pierwszy dobrych kilkanaście lat temu, detale co prawda w większości umknęły, pamiętałam jednak, że bardzo mi się ta powieść podobała. Miło więc było wrócić do niej niedawno i przypomnieć sobie historię Joanny vel Buby, zdominowanej przez krewnych 29-latki, której jedyną formą rozrywki jest czytanie książek przyrodniczych tudzież wymyślanie...

Ta książka jest dla mnie ogromnym rozczarowaniem. Spodziewałam się i oczekiwałam lekkiej, miłej powieści. Coś w stylu "Ani z Zielonego Wzgórza". Tymczasem dostałam toporną lekturę, pełną długich i nużących opisów nic nie wnoszących do akcji.
Takie to rozwleczone i jakieś dziwne. Trzy gwiazdki daję tylko za to,że autorka podjęła temat przemiany głównej bohaterki.
Ja nie polecam tej książki!

Ta książka jest dla mnie ogromnym rozczarowaniem. Spodziewałam się i oczekiwałam lekkiej, miłej powieści. Coś w stylu "Ani z Zielonego Wzgórza". Tymczasem dostałam toporną lekturę, pełną długich i nużących opisów nic nie wnoszących do akcji.
Takie to rozwleczone i jakieś dziwne. Trzy gwiazdki daję tylko za to,że autorka podjęła temat przemiany głównej bohaterki.
Ja nie...