Doom Patrol. Tom 3

Na pierwszy tom „Doom Patrolu” dosłownie się rzuciłam. Przy drugim też byłam nastawiona entuzjastycznie. Niestety, coś mi w nim nie do końca podpasowało, toteż lekturę trzeciego odkładałam. I choć nie żałuje spotkania z tą drużyną, nadal bardzo lubiąc koncept, to uważam, że to nie był dobry wybór na początek przygody z komiksem superbohaterskim.
Zauważyłam, że lubię te zeszyty, które są bardziej „przyziemne”. Gdy twórcy gdzieś odpływali, odpływała też i moja głowa. Niezbyt lubię absurd i to po prostu w przypadku tego tomu było dla mnie naprawdę mocno zauważalne. Komiksowi jestem co prawda w stanie wybaczyć więcej, ale gdy nie do końca rozumiem, co dzieje się w konkretnym zeszycie, to po prostu czytanie go staje się niekomfortowe.
Ponadto mam wrażenie, że autor nawiązuje do wielu innych komiksów, a że ja się na tym nie znam, to nawiązań po prostu nie wyłapywałam. I dlatego też raczej nie poleciłabym tej historii innej osobie, która tak jak ja, nie ma w temacie większego doświadczenia.
Ponadto jak w pełni szanuje i rozumiem zakończenie wybrane przez twórców (a właściwie najpewniej Granta Morrisona),to nie jest to ten typ zakończeń, który lubię. Miałam nadzieję po prostu na historie z bardziej pozytywnym wydźwiękiem, a tu, chociaż nadzieja jest, to jednak otoczona sporą dawką smutku, żalu i innych negatywnych emocji.
I to byłoby w gruncie rzeczy na tyle, ile mam do powiedzenia/napisania na temat ostatniego tomu „Doom Patrolu” – ot, trochę się w trakcie męczyłam, doceniam, ale chyba nie do końca rozumiem.

Na pierwszy tom „Doom Patrolu” dosłownie się rzuciłam. Przy drugim też byłam nastawiona entuzjastycznie. Niestety, coś mi w nim nie do końca podpasowało, toteż lekturę trzeciego odkładałam. I choć nie żałuje spotkania z tą drużyną, nadal bardzo lubiąc koncept, to uważam, że to nie był dobry wybór na początek przygody z komiksem superbohaterskim.
Zauważyłam, że lubię te...

Tom skrojony na mnie - duża dawka absurdu, abstrakcji, humoru oraz ciekawych historii, natomiast nie trzeba rozkładać tego wszystkiego na czynniki pierwsze, aby zrozumieć co się dzieje na kartach komiksu (co niestety było dla mnie delikatnym minusem w kontekście poprzednich tomów serii). Ostatni numer z nową ekipą "Doom Force" również trzyma poziom, ale nie umywa się do wielkości postaci z pierwowzoru. Świetna zabawa, inteligentne nawiązania, przepiękna feria barw i eleganckie wydanie - nic więcej, tylko czytać!

Tom skrojony na mnie - duża dawka absurdu, abstrakcji, humoru oraz ciekawych historii, natomiast nie trzeba rozkładać tego wszystkiego na czynniki pierwsze, aby zrozumieć co się dzieje na kartach komiksu (co niestety było dla mnie delikatnym minusem w kontekście poprzednich tomów serii). Ostatni numer z nową ekipą "Doom Force" również trzyma poziom, ale nie umywa się do...

Domknięcie runu Morrisona na równie dobrym poziomie co części poprzednie. Kilka historii wbija w fotel, czasem masz wrażenie, że bardziej przekręcone to już być nie mogło, no i kilka mielizn, ale na dobrą sprawę można je potraktować jak ukłon w stronę klasyki. Warto przytulić całość

Domknięcie runu Morrisona na równie dobrym poziomie co części poprzednie. Kilka historii wbija w fotel, czasem masz wrażenie, że bardziej przekręcone to już być nie mogło, no i kilka mielizn, ale na dobrą sprawę można je potraktować jak ukłon w stronę klasyki. Warto przytulić całość

Jako całość “Doom Patrol” Morrisona to komiks bardzo wymagający, nie zawsze klarowny, często wypychający czytelnika poza strefę komfortu. Autor w żaden sposób nie ogranicza swojej wyobraźni, a ta, zdaje się, jest niesamowicie pojemna i często czerpie inspiracje z nieoczywistych miejsc. Jako komiks superbohaterski “Doom Patrol” wyprzedzał swoje czasy i jest to absolutny szczyt osiągnięć dla tego gatunku. Warto zatem wziąć udział w tej niesamowicie kreatywnej przygodzie, choć nie zawsze będzie ona łatwa.

Jako całość “Doom Patrol” Morrisona to komiks bardzo wymagający, nie zawsze klarowny, często wypychający czytelnika poza strefę komfortu. Autor w żaden sposób nie ogranicza swojej wyobraźni, a ta, zdaje się, jest niesamowicie pojemna i często czerpie inspiracje z nieoczywistych miejsc. Jako komiks superbohaterski “Doom Patrol” wyprzedzał swoje czasy i jest to absolutny...

Cała seria jest dziwna, nielogiczna (lub w logice snu),psychodeliczna i ogólnie odjechana. Plus za zakończenie. Graficznie bardzo dobrze, chociaż styl jest miejscami specyficzny, tylko kolory się zestarzały.

Cała seria jest dziwna, nielogiczna (lub w logice snu),psychodeliczna i ogólnie odjechana. Plus za zakończenie. Graficznie bardzo dobrze, chociaż styl jest miejscami specyficzny, tylko kolory się zestarzały.