Medytacje o życiu Chrystusa

Rozmyślania św. Bonawentury nad życiem i nauczaniem Jezusa od narodzin do zesłania Ducha Świętego. Napisane w sposób przystępny i przemawiający do serca, zachęcają do lepszego poznawania Chrystusa.

Stałe rozważanie życia Pana Jezusa umacnia i utwierdza duszę w unikaniu rzeczy próżnych i znikomych; po drugie – umacnia w zwalczaniu przygnębienia i przeciwności; po trzecie – uczy, co trzeba czynić, żeby nie mogły się wdzierać do naszego życia albo nas mamić różne braki – a to dlatego, że domaga się tego doskonałość cnót. Zatem kto Go naśladuje, nie może pobłądzić ani się pomylić.

(ze Wstępu do Medytacji o życiu Chrystusa)


Ćwiczenia duchowe św. Bonawentury powstały na prośbę siostry klaryski, która poprosiła Świętego o wskazówki do codziennych medytacji. Autor zachęca w nich do poznawania Boga przez „rozważanie sercem” czyli pobożne rozpamiętywanie życia Pana Jezusa i Jego nauki. W tym celu zamieścił w swoim dziele liczne teksty biblijne, wyjątki z pism św. Bernarda z Clairvaux oraz praktyczne wskazówki, jak je interpretować. Codzienna kontemplacja wybranych przez niego tekstów miała na celu nie tylko zatrzymać przy nich myśl, ale nade wszystko serce, by osiągnąć intymną więź z Bogiem.

Medytacje nazywane „mistyczną biografią Chrystusa” od wieków są uznawane przez wiernych za arcydzieło kanonu klasyki duchowości i jeden z fundamentów pogłębiania życia duchowego. Autor doskonale połączył w nich kontemplację z życiem codziennym, a przez nauczanie o życiu miłością Bożą nieustannie przypomina nam o ludzkiej słabości i o obowiązkach pokuty i miłosierdzia.

Przeniknięte ideą miłości rady Świętego zwanego Doktorem Serafickim, pozostają nadal aktualne i przemawiają do serc również dzisiaj, bez względu na wiek i wykształcenie wierzących.

Niech do lektury zachęcą nas słowa autora, które skierował do swojej córki duchowej:

„Proszę Cię tedy córko najmilsza, abyś tę pracę moją, którą na chwałę Pana Jezusa, a Twój i mój własny pożytek podjąłem, chętnie przyjęła, i jeszcze chętniej, a wytrwale ćwiczyła się w odbywaniu tych oto Rozmyślań”.