Dama z blizną

Z początku byłam przekonana, że wchodzę w typowy kryminał, w którym cała fabuła poświęcona będzie poszukiwaniu seryjnego porywcza i zabójcy kobiet. Jakże się pomyliłam, gdy szybko został ujęty, a na pierwszy plan książki wysunęła się jego ostatnia, tym razem ocalona, ofiara. To było pierwsze, spore zaskoczenie. Nie ostatnie. Kolejne miały już cięższy kaliber, aż do ostatniego, całkowicie nokautującego.

Rzadko trafiam na takie świeże, nowatorskie i nieszablonowe historie w których, political fiction miesza się z wątkami kryminalnymi i ciemną historią bohaterów. Autorka tworząc fikcję literacką bazuje na naszym rodzimym poletku, nie stroniąc od tematów, które społeczeństwo dzielą. Świetnie porusza się w niuansach politycznego bagienka. Znajdziemy tu kwestie aborcji, niezawisłości sędziów, brudne interesy polityków i palestry z biznesem, a także odczytamy ewidentne przykłady zakłamania i światopoglądowej hipokryzji.

Sama intryga kryminalna związana z samobójstwem/zabójstwem (?) kandydata na prezydenta przednia, wciągająca, chociaż może nazbyt gładko i bezproblemowo przeprowadzona, ale to nie stanowi problemu, bo przyczyny tej śmierci były tu, według mnie, ważniejsze od jej okoliczności.

Może ktoś powie, że to opowieść mało pogłębiona psychologicznie i zbyt płytka, ale trzeba przyznać autorce, że chociaż nie stworzyła arcydzieła, to poprzez swą niekonwencjonalność ta historia zagości na dłużej w mojej pamięci. Poza tym pióro Pani Izabela ma świetne, a wyobraźnię znakomicie łączy z realiami politycznymi i obyczajowymi.

To było bardzo udane pierwsze spotkanie z autorką. Z przyjemnością sięgnę po inne jej powieści. Żałuję, że Dama tak długo leżała na mojej półce. Polecam!

Z początku byłam przekonana, że wchodzę w typowy kryminał, w którym cała fabuła poświęcona będzie poszukiwaniu seryjnego porywcza i zabójcy kobiet. Jakże się pomyliłam, gdy szybko został ujęty, a na pierwszy plan książki wysunęła się jego ostatnia, tym razem ocalona, ofiara. To było pierwsze, spore zaskoczenie. Nie ostatnie. Kolejne miały już cięższy kaliber, aż do...

Fajna, wciągająca książka. Chociaż zakończenie rzeczywiście jest trochę przewidywalne, to i tak bawiłem się dobrze. Autorka ma dobre pióro i pisze świetne dialogi. Idealna książka na majówkę.

Fajna, wciągająca książka. Chociaż zakończenie rzeczywiście jest trochę przewidywalne, to i tak bawiłem się dobrze. Autorka ma dobre pióro i pisze świetne dialogi. Idealna książka na majówkę.

"Ale czy ludzie w Polsce tak bardzo zaczęli się nienawidzić, że gotowi są zabijać...."

Sumiennie przeczytałam wywiad z Panią Izabelą Szylko, przeprowadzony przez Rudolfinę, równie sumiennie przeczytałam opinie o książce "Dama z blizną", które napisały osoby, których opinie czytuję i bardzo sobie cenię. Aż w końcu przeczytałam i samą książkę i w zasadzie mogłabym powiedzieć, że w każdej z przeczytanych opinii jest coś, co sama bym napisała, lub pod czym bym się podpisała wszystkimi czterema kończynami😉. Jednak najbliższa moim odczuciom osobistym, jest opinia @almosa.

Niestety ja też odczułam braki w psychologii postaci. Szczególnie Adela Dobosz jest zupełnie miałka, chociaż niby taka mądra, zorganizowana i wszystko jej zawsze wychodzi. A skoro tak, skoro zawsze wszystko szło dokładnie co do joty tak jak sobie zaplanowała i przewidziała, bez nawet najmniejszego potknięcia, to skąd taka jej zdziwiona reakcja?

"Takiej opcji w ogóle nie przewidywałam, to Wolski miał wygrać, ja miałam ich tylko skompromitować..."

Problemy i tarcia w naszym polskim bagienku też mnie absolutnie nie zaskoczyły, nie wzruszyły i nawet nie wkurzyły, spowodowały tylko wzruszenie ramion, bo jak napisała tym razem @Antytoksyna

"Mimo ewidentnych zalet "Dama z blizną" nie jest, w moim odczuciu, arcydziełem. [...]. Ponadto zdemaskowanie mechanizmów rządzących współczesnym światem polityki i mediów nie zrobiło na mnie wielkiego wrażenia, bo doskonale zdaję sobie sprawę z ich istnienia.".

Tak więc ode mnie też ocena tylko dobra. Myślę, że wkrótce zapomnę ,o czym była ta książka, zwłaszcza jak "przykryję ją" kolejnymi lekturami. Za to "Łyżeczkę" tejże autorki, pamiętam do dziś z detalami, chociaż czytałam "wieki temu"

"Ale czy ludzie w Polsce tak bardzo zaczęli się nienawidzić, że gotowi są zabijać...."

Sumiennie przeczytałam wywiad z Panią Izabelą Szylko, przeprowadzony przez Rudolfinę, równie sumiennie przeczytałam opinie o książce "Dama z blizną", które napisały osoby, których opinie czytuję i bardzo sobie cenię. Aż w końcu przeczytałam i samą książkę i w zasadzie mogłabym...

Slucha się świetnie. To dobry polityczny kryminał. Zakończenie i rozbudowane motywy mordercy zaskakujące. Polecam:)

Slucha się świetnie. To dobry polityczny kryminał. Zakończenie i rozbudowane motywy mordercy zaskakujące. Polecam:)

Całkiem zgrabny political fiction z wątkiem kryminalnym.
Wiele tu odniesień do aktualnej sytuacji politycznej, do zakłamania i hipokryzji polityków, nietrudno się domyślić których.
W pierwszej części wątek z seryjnym mordercą może się wydawać słabo powiązany z dalszym przebiegiem powieści, jednak bez tego historia musiała by się potoczyć inaczej, bohaterka nie miała by motywacji do działania.

Zabójca znalazł sposób na morderstwo doskonałe, pomysł zaiste świetny. Czy to się udało? Do samego końca nie wiemy.
Nie o zemstę tu mordercy chodzi (trochę też),ale o wyeliminowanie pewnego osobnika dla dobra ogółu.
Taka idea.

Dobrze mi się czytało.

Całkiem zgrabny political fiction z wątkiem kryminalnym.
Wiele tu odniesień do aktualnej sytuacji politycznej, do zakłamania i hipokryzji polityków, nietrudno się domyślić których.
W pierwszej części wątek z seryjnym mordercą może się wydawać słabo powiązany z dalszym przebiegiem powieści, jednak bez tego historia musiała by się potoczyć inaczej, bohaterka nie miała by...

Naprawdę świetny i dobrzy napisany kryminał – ciekawy temat, napięcie, zwroty akcji. Polecam.

Naprawdę świetny i dobrzy napisany kryminał – ciekawy temat, napięcie, zwroty akcji. Polecam.

Całkiem ciekawa pozycja. Nieco rozwleczona, mało kryminalna, ale w sumie całkiem dobra. Gotowy przepis na udane morderstwo 😉

Całkiem ciekawa pozycja. Nieco rozwleczona, mało kryminalna, ale w sumie całkiem dobra. Gotowy przepis na udane morderstwo 😉

Przeczytałam z rekomendacji @Rudolfiny. A ponieważ jej ocena była tak entuzjastyczna- doznałam pewnego rozczarowania. Bo to nieprawda, że tego jeszcze nie było. Motyw porwania więzienia i dręczenia przez psychopatę jest tak ograny w powieściach kryminalnych, że już jakiś czas temu obiecałam, że jeśli jeszcze raz się na niego natknę- ciepnę książką o ścianę. I „Damą” ciepnęłam. Potem jednak dałam jej jeszcze szansę. I dobrze gdyż całe szczęście psychopata niezbyt długo męczy bohaterkę. Robi się ciekawie, bo książka staje się thrillerem politycznym a takie Przeczytałam z rekomendacji @Rudolfiny. A ponieważ jej ocena była tak entuzjastyczna- doznałam pewnego rozczarowania. Bo to nieprawda, że tego jeszcze nie było. Motyw porwania więzienia i dręczenia przez psychopatę jest tak ograny w powieściach kryminalnych, że już jakiś czas temu obiecałam, że jeśli jeszcze raz się na niego natknę- ciepnę książką o ścianę. I „Damą” ciepnęłam. Potem jednak dałam jej jeszcze szansę. I dobrze gdyż całe szczęście psychopata niezbyt długo męczy bohaterkę. Robi się ciekawie, bo książka staje się thrillerem politycznym a takie lubię. Jednak jeżeli chodzi o polską politykę, to było już u Mroza, Sekielskiego i paru innych, nie można więc znowu tu mówić o oryginalności. Myślę, że wątek z seryjnym mordercą był niepotrzebny. Gdyby autorka skupiła się na realiach walki politycznej, książka zyskałaby na spójności. Dobrze je oddaje. A tak- składa się z dwóch luźno powiązanych części. Tak naprawdę nie wiadomo, jak porwanie i maltretowanie wpłynęło na psychikę Adeli jaki ma związek z jej późniejszymi poczynaniami. Czyta się dobrze, polubiłam główną bohaterkę, choć jej sylwetka psychologiczna jest dość powierzchownie naszkicowana. No i morderca jest oczywisty od razu po dokonaniu zbrodni. Bardziej skłaniam się do recenzji @Almosa, niż @Rudolfiny. Więcej, niż „dobra” nie dam.lubię. Jednak jeżeli chodzi o polską politykę, to było już u Mroza, Sekielskiego i paru innych, nie można więc znowu tu mówić o oryginalności. Myślę, że wątek z seryjnym mordercą był niepotrzebny. Gdyby autorka skupiła się na realiach walki politycznej, książka zyskałaby na spójności. Dobrze je oddaje. A tak- składa się z dwóch luźno powiązanych części. Tak naprawdę nie wiadomo, jak porwanie i maltretowanie wpłynęło na psychikę Adeli jaki ma związek z jej późniejszymi poczynaniami. Czyta się dobrze, polubiłam główną bohaterkę, choć jej sylwetka psychologiczna jest dość powierzchownie naszkicowana. No i morderca jest oczywisty od razu po dokonaniu zbrodni. Bardziej skłaniam się do recenzji @Almosa, niż @Rudolfiny. Więcej, niż „dobra” nie dam.

Przeczytałam z rekomendacji @Rudolfiny. A ponieważ jej ocena była tak entuzjastyczna- doznałam pewnego rozczarowania. Bo to nieprawda, że tego jeszcze nie było. Motyw porwania więzienia i dręczenia przez psychopatę jest tak ograny w powieściach kryminalnych, że już jakiś czas temu obiecałam, że jeśli jeszcze raz się na niego natknę- ciepnę książką o ścianę. I „Damą”...

Jak dla mnie słabe. Nie polecam.

Jak dla mnie słabe. Nie polecam.

Słaba. Nie dokończyłam.

Słaba. Nie dokończyłam.