Chaotyczna, przegadana, nudna - przebiłam się przez cholerne 500 stron tekstu, w którym autorka próbowała błyszczeć erudycją i wiedzą, podczas gdy wystarczyłby dobry edytor i ostre nożyczki, żeby wycisnąć 200 stron wartościowego tekstu.

Szkoda czasu.

Chaotyczna, przegadana, nudna - przebiłam się przez cholerne 500 stron tekstu, w którym autorka próbowała błyszczeć erudycją i wiedzą, podczas gdy wystarczyłby dobry edytor i ostre nożyczki, żeby wycisnąć 200 stron wartościowego tekstu.

Szkoda czasu.

Podtytuł kłamie. Nie od starożytności, a tylko w starożytności, zwłaszcza w Grecji i Rzymie.
Chaos. Historyjki o Bibliotece Aleksandryjskiej mieszają się z opisami filmów i fragmentami wspomnień. Widać, że książka została napisana dla hiszpańskiego odbiorcy.

Podtytuł kłamie. Nie od starożytności, a tylko w starożytności, zwłaszcza w Grecji i Rzymie.
Chaos. Historyjki o Bibliotece Aleksandryjskiej mieszają się z opisami filmów i fragmentami wspomnień. Widać, że książka została napisana dla hiszpańskiego odbiorcy.

Trochę nie wiem o czym jest ta książka. Niby miała być o książkach, a o książkach jest tu jak na lekarstwo. Gdyby zsumować fragmenty o książkach, wyszłoby jakieś 100 stron. Mnóstwo dygresji bez związku z tematem głównym, nawiązań do filmów, okropnie dużo historii ogólnej. Już nie wspomnę o skakaniu w linii czasowej od V w pne do roku 1930 - zero chronologii. Zero zdjęć - wielki zawód.

Trochę nie wiem o czym jest ta książka. Niby miała być o książkach, a o książkach jest tu jak na lekarstwo. Gdyby zsumować fragmenty o książkach, wyszłoby jakieś 100 stron. Mnóstwo dygresji bez związku z tematem głównym, nawiązań do filmów, okropnie dużo historii ogólnej. Już nie wspomnę o skakaniu w linii czasowej od V w pne do roku 1930 - zero chronologii. Zero zdjęć -...

Enheduanna? Ja nie wiedzialem kto to był, a teraz już wiem.
Coś tam mnie obiło się o uszy o Muzejonie, ale szczegóły i super podane to właśnie tu znalazłem.
O powstawaniu literatury, biblotek, po prostu musisz to przeczytać.

Enheduanna? Ja nie wiedzialem kto to był, a teraz już wiem.
Coś tam mnie obiło się o uszy o Muzejonie, ale szczegóły i super podane to właśnie tu znalazłem.
O powstawaniu literatury, biblotek, po prostu musisz to przeczytać.

Uff. Podołałam. Książka o książkach. Opowieść o produkcji książek, bibliotekach, trudnościach pierwszych pisarzy, przechowywaniu książek. Podzielona na 2 główne części: Grecja i Rzym, w tych częściach wplecione są również elementy historii bardziej nowożytnej. Widać w książce ogrom pracy, jaki autorka włożyła w przygotowanie się do napisania swojego dzieła. Występują ciekawe informacje związane z przygotowaniem książek, ówczesną kulturą, a także poetyckie porównania związane z lekturą książki. Brakuje mi jakichkolwiek ilustracji starodawnych wydań czy utworów wymienionych w książce, zdarzały się również rozdziały opisane trudniejszym językiem i bardziej chaotycznie czasowo, gdyby tego uniknąć moja ocena byłaby jeszcze wyższa. Podsumowując jest to naprawdę ciekawa lektura, i warto po nią sięgnąć, ponieważ sądzę, że niewiele jest dostępnych pozycji tego typu.

Uff. Podołałam. Książka o książkach. Opowieść o produkcji książek, bibliotekach, trudnościach pierwszych pisarzy, przechowywaniu książek. Podzielona na 2 główne części: Grecja i Rzym, w tych częściach wplecione są również elementy historii bardziej nowożytnej. Widać w książce ogrom pracy, jaki autorka włożyła w przygotowanie się do napisania swojego dzieła. Występują...

"Pasja kolekcjonera książek przypomina pasje podróżnika. Każda biblioteka jest podróżą: każda książka paszportem, który nigdy nie traci ważności." (str.39)

Autorka prowadzi czytelnika ścieżkami miejsc, które były jej zdaniem ważne dla rozwoju książki. Odwiedzamy miejsca od czasów przed naszą erą, gdzie znaleziono zalążki i początki uprawiania czytelnictwa, a więc Mezopotamię, gdzie słowa umieszczano na glinianych tabliczkach, Egipt z jego słynnym papirusem i Bizancjum z pergaminem. Była to swego rodzaju podróż po ważnych miejscach dla rozwoju piśmiennictwa. Dla mnie książka była także pokazem ambicji i dążeń możnych żyjących na przestrzeni stuleci, do zapisania się w dziejach ludzkości. Pragnęli, aby ich czyny, działania, sława przetrwały dla potomnych, dlatego tak bardzo zależało im na rozwoju metod zapisu ich chwały. Ludzie sukcesów w dawnych czasach ścigali się wręcz w rankingach na ilości ksiąg i wielkości bibliotek, im więcej czy im większe tym czuli się ważniejsi, pokazywało to innym ich bogactwo, umiejętności dyplomatyczne, podróżnicze i erudycyjne. Bogaci napędzali potrzeby udoskonalania materiałów piśmienniczych, metody zabezpieczania ksiąg już zapisanych, pozyskiwanie nowych treści.

Autorka pokazała jak przez wieki zmieniała się sztuka przenoszenia treści, z oratorskich na pisane, jak ważny był rozwój materiałów używanych do zapisywania treści, jak za sprawą podbojów zmieniał się język, kultura, zachowania i potrzeby ludzi. Opowiadała historie wielkich i znanych: Arystotelesa, Aleksandra Wielkiego, Ptolemeusza I, Homera, Herodota, Petrarki, Seneki, Owidiusza i innych. Pokazywała jak bardzo zmieniało się wykorzystanie zmysłów przez człowieka, ze słuchania i mówienia w patrzenie, co spowodowało pogorszenie się wzroku, a co za tym idzie potrzebę wynalezienia przedmiotu, który powiększyłby tekst co z czasem przyczyniło się do wynalezienia szkła powiększającego aż wreszcie okularów. Jak to zwykle bywa jedna rzecz pociąga za sobą następne. Autorka opisała także zagrożenia dla bibliotek i zbiorów ksiąg, począwszy od zjawisk pogodowych, czynników ludzkich, np.pożar czy popełnianie błędów przez kopistów. "Książki usankcjonowały, to pewne, straszliwe wydarzenia, ale również utrwaliły najlepsze narracje, symbole, wiedzę oraz wynalazki, które ludzkość stworzyła w przeszłości." (str. 460)

W te treści z dawnych dziejów autorka wpisywała własne wspomnienia związane z książkami. "Moja matka każdego wieczoru siadywała na brzegu łóżka i czytała mi książki. Ona była owym rapsodem, a ja zafascynowana publicznością, Miejsce, godzina, gesty i chwile ciszy pozostawały niezmienne - to była nasza intymna liturgia. (...) Ten czas czytania był mi małym chwilowym rajem - później zrozumiałam, że wszystkie raje są takie: skromne i przemijające. (str. 108) Nie zabrakło też wtrąceń współczesnych, którzy powracali do przeszłości w poszukiwaniu korzeni, najprzeróżniejszych artefaktów, śladów i wspomnień. Kończy historią z początku XX wieku ze stanu Kentucky, dla którego opracowano specjalny program propagowania czytelnictwa, który bardzo się przyjął, był swoistym oknem na świat dla jego mieszkańców.

Autorka poświęciła te 460 stron książce jej historii, roli jaką odgrywała i ma do odegrania ciągle i niezwykłości jaką wokół siebie roztacza. To piękna i poruszająca opowieść o wędrówkach po szlakach książki w wielu postaciach.

"Pasja kolekcjonera książek przypomina pasje podróżnika. Każda biblioteka jest podróżą: każda książka paszportem, który nigdy nie traci ważności." (str.39)

Autorka prowadzi czytelnika ścieżkami miejsc, które były jej zdaniem ważne dla rozwoju książki. Odwiedzamy miejsca od czasów przed naszą erą, gdzie znaleziono zalążki i początki uprawiania czytelnictwa, a więc...

Mnie książka mocno rozczarowała. Okładka i tytuł oraz styl pisarski autorki (lub tłumacza) wielce zachęcające, jednak gorzej z zawartością. Bardzo ciekawe anegdoty dotyczące antyku, Aten, Aleksandrii i Rzymu. Jednak inne rejony świata i czasy raczej pominięte lub opisywane krótko, zdawkowo. Ogólnie spory chaos, wracanie do tych samych wątków, brak chronologii i bardziej szczegółowego opisania epok i rozwoju pisma wiek po wieku. To raczej subiektywne "achy i ochy" autorki w zakresie jej zainteresowań (w tym zbędne nawiązania do filmów - nie to było tematem książki) niż faktycznie dobrze opisany historycznie rozwój pisma i czytelnictwa. Zbyt dużo "lania wody" i anegdot/legend, bo jak sama autorka przyznaje wielu rzeczy nie wiemy na pewno i się nigdy raczej nie dowiemy.
Bardzo też razi brak jakichkolwiek ilustracji, zdjęć, rycin czy choćby rysunków, co niejako sugerowała okładka.

Mnie książka mocno rozczarowała. Okładka i tytuł oraz styl pisarski autorki (lub tłumacza) wielce zachęcające, jednak gorzej z zawartością. Bardzo ciekawe anegdoty dotyczące antyku, Aten, Aleksandrii i Rzymu. Jednak inne rejony świata i czasy raczej pominięte lub opisywane krótko, zdawkowo. Ogólnie spory chaos, wracanie do tych samych wątków, brak chronologii i bardziej...

Nieskończoność w papirusie to piękna literacka podróż! Dowiadujemy się mnóstwo anegdot, ciekawostek i informacji o książkach na przestrzeni wieków! Bardzo dużo treści, które czyta się bardzo przyjemnie! Dawkowałam sobie te pozycje i często wracałam do niej myślami! Styl pisania jest bardzo angażujący, piękny i lekki!
Serdecznie polecam każdemu książkocholikowi!
+ książka jest przepięknie wydana
Klayudia

Nieskończoność w papirusie to piękna literacka podróż! Dowiadujemy się mnóstwo anegdot, ciekawostek i informacji o książkach na przestrzeni wieków! Bardzo dużo treści, które czyta się bardzo przyjemnie! Dawkowałam sobie te pozycje i często wracałam do niej myślami! Styl pisania jest bardzo angażujący, piękny i lekki!
Serdecznie polecam każdemu książkocholikowi!
+...

Lubicie nieraz sięgnąć po coś zupełnie innego niż zazwyczaj? Ja uwielbiam. Tym sposobem przerobiłam już tak różne książki, że znajomym ciężko w to uwierzyć. Jednak przywykli, że o czymkolwiek byśmy nie rozmawiali ja mogę wyskoczyć ze zdaniem „Czytałam kiedyś książkę o tym i….”.
Właśnie takim nieoczywistym wyborem stała się dla mnie Nieskończoność w papirusie. Książka dla czytelnika o czytelnikach, książkach i historii, której były milczącymi świadkami. Uspakajam tych, którzy nie przepadają za książkami historycznymi. To zupełnie nie to. Ten esej czyta się jak najlepszą powieść. Może i zagłębiamy się w dzieje Ptolemeuszy, może wraz z ich emisariuszami jesteśmy w stanie zrobić wszystko by zdobyć kolejne zwoje, może z dumą patrzymy na rozwój Biblioteki Aleksandryjskiej, ale to nie suche fakty. W opisie książki znajdziemy zdanie, że to coś dla czytelników Yuvala Noaha Harariego i zgadzam się z tą opinią. Jego Sapiens. Od zwierząt do bogów było znakomitą przygodą i ta książka też nią jest! Z lekkością płyniemy przez wieki śledząc dzieje przodków współczesnych i kochanych nam książek, jednak co kawałek natykamy się na nawiązania do dużo późniejszych okresów. Otrzymujemy porównania do wydarzeń o wiele lepiej nam znanych, a niektórym nawet pamiętanych. Mamy możliwość w lekki sposób dowiedzenia się rzeczy na które nigdy wcześniej nigdzie się nie natchnęliśmy.
A wiecie co jest najlepsze? Kiedyś gdy nie było księgarń książki można było zdobyć tylko na dwa sposoby- własnoręcznie przepisując (dłuuuugo) lub jako łup wojenny (dość niebezpiecznie),dziś wystarczy kilka kliknięć i książka trafia do wirtualnego koszyka, a po kilku dniach w nasze ręce. Może, więc warto to docenić i zapoznać się z jej dziejami i dawnymi książkoholikami.
Serdecznie dziękuje wydawnictwu Postfactum za egzemplarz i prawdziwą ucztę wiedzy.

Lubicie nieraz sięgnąć po coś zupełnie innego niż zazwyczaj? Ja uwielbiam. Tym sposobem przerobiłam już tak różne książki, że znajomym ciężko w to uwierzyć. Jednak przywykli, że o czymkolwiek byśmy nie rozmawiali ja mogę wyskoczyć ze zdaniem „Czytałam kiedyś książkę o tym i….”.
Właśnie takim nieoczywistym wyborem stała się dla mnie Nieskończoność w papirusie. Książka dla...

Jedni za esejami przepadają, a inni nie. Kto jednak należy do pierwszej grupy nie powinien się zawieść. Po lekturze: notatnik pełen cytatów, pozycji do sprawdzenia; podsycenie ciekawości; mnóstwo inspiracji; zadowolenie widoczne na twarzy.

Jedni za esejami przepadają, a inni nie. Kto jednak należy do pierwszej grupy nie powinien się zawieść. Po lekturze: notatnik pełen cytatów, pozycji do sprawdzenia; podsycenie ciekawości; mnóstwo inspiracji; zadowolenie widoczne na twarzy.