Długa noc

Te reklamy...... To nie literatura, to chałtura słowem.

Te reklamy...... To nie literatura, to chałtura słowem.

Absolutnie najlepsza i najbardziej dojrzała część o Mortce. Pod każdym względem. Nie można się oderwać. Podchodziłem z lekkim niepokojem bo oceny są gorsze. Ale jest to mylne. Nie wiem z czego wynika. Świetna książka.

Absolutnie najlepsza i najbardziej dojrzała część o Mortce. Pod każdym względem. Nie można się oderwać. Podchodziłem z lekkim niepokojem bo oceny są gorsze. Ale jest to mylne. Nie wiem z czego wynika. Świetna książka.

Ojojoj, to pierwsze co mi przychodzi do głowy po przeczytaniu szóstego tomu z komisarzem Mortką.

Od pierwszej części pałałam do policjanta sympatią. Kierujący się kodeksem moralnym człowiek po przejściach, który wykonuje swoją pracę najlepiej jak się da. Poświęcając dla niej wszystko stał się jednym z najlepszych policjantów w wydziale. Przez wszystkie tomy towarzyszy mu hasło: sprawiedliwość ponad wszystko. Oprócz tego był też dobrym człowiekiem. Na chamskie odzywki kolegów nie zwracał uwagi. Często machał ręką. Nikogo nie obrażał bez powodu. Starał się podchodzić do innych z szacunkiem (nie piszę tutaj o podejrzanych, bo wiadomo, że się z nimi nie cackał),nie odpuszczał tematu i pomagał każdemu na tyle ile mógł.

A w szóstym tomie dostajemy miks Mortki z detektywem Wolskim z zupełnie innego cyklu. Tylko że autor strzelił sobie mocno w stopę, bo tomy z detektywem Wolskim są gorzej oceniane ze względu na głównego bohatera, który jest antypatyczny. I jak nagle czytam o komisarzu Mortce, że sypia z mężatką, obraża policjanta, z którym prowadzi nieoficjalne śledztwo, lekceważy Suchą to się zastanawiam czy to jest ten bohater, którego tak bardzo polubiłam. I okazuje się, że nie. Może praca w Europolu sprawiła, że się zmienił lub sytuacja rodzina doprowadziła go do krawędzi? W końcu jest to powrót po kilku latach do Warszawy i do wydziału. Nie wiem, ale jeżeli autor ma zamiar ponownie napisać książkę o komisarzu Mortce to niech się jeszcze raz zastanowi nad jego osobowością.

Po szóstym tomie zastanawiam się czy lubię głównego bohatera? Kiedyś powiedziałabym, że tak. Teraz, że nie wiem <??> Myślę, że autor powinien zakończyć historię Mortki na piątym tomie i dać mu już święty spokój. Niestety tak się nie stało i pozostał tylko niesmak.

Ojojoj, to pierwsze co mi przychodzi do głowy po przeczytaniu szóstego tomu z komisarzem Mortką.

Od pierwszej części pałałam do policjanta sympatią. Kierujący się kodeksem moralnym człowiek po przejściach, który wykonuje swoją pracę najlepiej jak się da. Poświęcając dla niej wszystko stał się jednym z najlepszych policjantów w wydziale. Przez wszystkie tomy towarzyszy mu...

Długa jesienna noc w Warszawie. W Komendzie Stołecznej Policji na kolejne przesłuchanie oczekuje mężczyzna, który jest świadkiem w sprawie zabójstwa. Co do tej pory powiedział? Co zataił? Do czego nie chce się przyznać? Młoda dziewczyna po raz pierwszy w życiu wychodzi na ulicę, żeby zarobić na utrzymanie. Ciągle się waha, ale potrzebuje pieniędzy dla swojego małego syna. Kogo spotka tej nocy? Jaką decyzję podejmie? Po mieście w białym, terenowym samochodzie krąży mężczyzna, który wie, że to jest jego ostatnia noc na wolności. Ma tylko jeden cel. Zabić tak wiele osób, jak to tylko możliwe. Kto jeszcze padnie jego ofiarą? I jest jeszcze komisarz Jakub Mortka, który staje przed największym wyzwaniem w swoim życiu. A stawką są najbliższe mu osoby. Jak daleko jest się w stanie posunąć, żeby ich ocalić? To będzie długa noc. Dla nich wszystkich. Najważniejsza noc w ich życiu.
"Długa noc" to szósta część cyklu o komisarzu Jakubie Mortce, moje pierwsze zetknięcie z komisarzem Mortką !! Jak to możliwe ? Ciekawie napisany kryminał , gdzie główny bohater walcząc ze złem , jednocześnie próbuje rozwiązać swoje problemy rodzinne . Obiecuję naprawić zaniedbanie i wkrótce sięgnę po poprzednie tomy :)

Długa jesienna noc w Warszawie. W Komendzie Stołecznej Policji na kolejne przesłuchanie oczekuje mężczyzna, który jest świadkiem w sprawie zabójstwa. Co do tej pory powiedział? Co zataił? Do czego nie chce się przyznać? Młoda dziewczyna po raz pierwszy w życiu wychodzi na ulicę, żeby zarobić na utrzymanie. Ciągle się waha, ale potrzebuje pieniędzy dla swojego małego syna....

Komisarz Mortka wrócił, niestety.
Napisać, że książka najsłabsza z serii, to jak nic nie napisać :(

Jeżeli jeszcze nie zacząłeś czytać tej książki, nie rób tego, uciekaj to podstę.......... .

Komisarz Mortka wrócił, niestety.
Napisać, że książka najsłabsza z serii, to jak nic nie napisać :(

Jeżeli jeszcze nie zacząłeś czytać tej książki, nie rób tego, uciekaj to podstę.......... .

Pomimo że jest to bardzo dobra książka, moim zdaniem jest najsłabsza w serii.
Komisarz Mortka wraca do Polski po latach i ma do rozwikłania kolejną sprawę. Wszystko dzieje się w ciągu jeden nocy. Co nadaje opowieści dynamiki, jednak retrospekcje trochę zakłócają tę strukturę.

Poza tym zakończenie jest moim zdaniem trochę naciągane tak jakby wymyślone w ostatniej chwili. Tak wiem, czepiam się. I tak polecam serię o komisarzu Mortce.

Pomimo że jest to bardzo dobra książka, moim zdaniem jest najsłabsza w serii.
Komisarz Mortka wraca do Polski po latach i ma do rozwikłania kolejną sprawę. Wszystko dzieje się w ciągu jeden nocy. Co nadaje opowieści dynamiki, jednak retrospekcje trochę zakłócają tę strukturę.

Poza tym zakończenie jest moim zdaniem trochę naciągane tak jakby wymyślone w ostatniej chwili....

Szkoda, że to kontynuacja przygód komisarza Mortki a nie osobna książka. Seria się powinna skończyć na „Cienie „, mimo wszystko czyta się bardzo dobrze .

Szkoda, że to kontynuacja przygód komisarza Mortki a nie osobna książka. Seria się powinna skończyć na „Cienie „, mimo wszystko czyta się bardzo dobrze .

Zbyt długa przerwa nie przysłużyła się Mortce. Pierwsze książki o nim chłonęłam. Potem był Wolski i też było fajnie, choć już nie aż tak. Niestety, w okresie thrillerów psychologicznych coś się popsuło i ten nowy Mortka niestety jest tym trochę skażony.

Mój główny zarzut: za dużo tu grania w grę. Autor opisuje całe sesje z posiadówek przy komputerze. Ma to na celu budowanie relacji z synem, ale jak dla mnie nie zbudowało, a zanudziło, gdy musiałam czytać kolejny raz o jakiejś akcji komandosów zdobywających jakiś fort czy coś tam, co mnie irytowało, bo odciągało od fabuły.

Drugi zarzut: za dużo poprawności politycznej. LGBT, straszenie covidem, miałam wrażenie, że autor się troche sili, żeby być woke - friendly. Ale może to tylko moje wrażenie.

Ale to nadal niezła książka. Mam nadzieję, że następna będzie lepsza i powróci stary dobry Mortka.

Zbyt długa przerwa nie przysłużyła się Mortce. Pierwsze książki o nim chłonęłam. Potem był Wolski i też było fajnie, choć już nie aż tak. Niestety, w okresie thrillerów psychologicznych coś się popsuło i ten nowy Mortka niestety jest tym trochę skażony.

Mój główny zarzut: za dużo tu grania w grę. Autor opisuje całe sesje z posiadówek przy komputerze. Ma to na celu...

ta czesc zdecydowanie najmniej mi sie podobala ale i tak wyszło całkiem niezle

ta czesc zdecydowanie najmniej mi sie podobala ale i tak wyszło całkiem niezle

Komisarz Mortka w akcji.
To, co mnie osobiście razi i przeszkadza, to wulgaryzmy. Kiedy czytam książki chociażby autorstwa Jo Nesbo, bluzgów tam nie ma.
Proponuję zwrócić uwagę na wulgarne zwroty w rozmowie Mortki z synami czy z jego ojcem. Może ja jestem z innego świata, ale podobne bluzgi, przekleństwa z rodzicem!
Autorze, czyżby w pana domu tak się rozmawiało?
Jak Mortka odzywa się do koleżanki z pracy a ona do niego?
Pan profesor Bralczyk w autobiografii,: "Nie tylko wulgaryzmy uważam za niestosowne ale nawet mówienie o nich". Strona 290.
I te dywagacje o Covidzie sprzed 2 lat.
Sama książka specjalnie nie porywa. Taki typowy kryminał. Po przeczytaniu nie ma potrzeby powrotu, czy dyskusji o książce.

Komisarz Mortka w akcji.
To, co mnie osobiście razi i przeszkadza, to wulgaryzmy. Kiedy czytam książki chociażby autorstwa Jo Nesbo, bluzgów tam nie ma.
Proponuję zwrócić uwagę na wulgarne zwroty w rozmowie Mortki z synami czy z jego ojcem. Może ja jestem z innego świata, ale podobne bluzgi, przekleństwa z rodzicem!
Autorze, czyżby w pana domu tak się rozmawiało?
Jak...