Naku*wiam zen

Cóż rzec, Peszków można kochać albo nienawidzić. Ja zaliczam się do tej drugiej grupy. Warto sięgnąć i chociażby spróbować zrozumieć specyficzne poczucie humoru, sposób bycia i postrzegania świata.

Cóż rzec, Peszków można kochać albo nienawidzić. Ja zaliczam się do tej drugiej grupy. Warto sięgnąć i chociażby spróbować zrozumieć specyficzne poczucie humoru, sposób bycia i postrzegania świata.

Nie ma ludzi idealnych, nie ma idealnych rodziców i nie ma też idealnych rodzin. Jeśli już dzielić rodziny to na takie, które ze swoich niedoskonałości i błędów wyciągają wnioski i na takie, które ich nie wyciągają.
Ta książka jest o błędach, o rzeczach społecznie uznanych za wstydliwe a także o ich konsekwencjach. Obnaża ona człowieka całkowicie i wyjątkowo skutecznie. Pokazuje też, że pomimo tego, iż w życiu czasem nam nie wychodzi, że nie zawsze dla swoich bliskich jesteśmy tym kimś, kogo by oczekiwali to jednak łączy nas coś wyjątkowego.
Zazdroszczę otwartości w prezentowaniu siebie, swoich przemyśleń, uczuć, swoich bliskich oraz relacji z nimi (nawet najbardziej intymnych),dlatego że ta otwartość nie ogranicza się jedynie do tych sfer życia bohaterów książki. Ona po prostu rozciąga się na całe "bycie" tych osób. I zapewne ta otwartość i szczerość bardzo to "bycie" ułatwia. Bez niedomówień, bez tematów tabu, bez słodkich minek i fałszu.

Nie ma ludzi idealnych, nie ma idealnych rodziców i nie ma też idealnych rodzin. Jeśli już dzielić rodziny to na takie, które ze swoich niedoskonałości i błędów wyciągają wnioski i na takie, które ich nie wyciągają.
Ta książka jest o błędach, o rzeczach społecznie uznanych za wstydliwe a także o ich konsekwencjach. Obnaża ona człowieka całkowicie i wyjątkowo skutecznie....

DNF - 35%
Pozycja dobra dla fanów twórczości Marii lub Jana Peszka. Ja, będąc osobą niezaangażowaną w ich życiorysy czułam się zdezorientowana i nie na miejscu, słuchając tej rozmowy. Nie wiemy o co chodzi przez 3/4 czasu, musimy się domyślać o kim i o czym jest mowa (dla rozmówców jest to oczywiste, więc niczego nie tłumaczą). Może po prostu forma wywiadu-rzeki nie jest moim ulubioną formą literacką.
Podobały mi się tylko fragmenty rozmów o relacji ojciec-córka, bo artystyczne pseudofilozoficzne wywody były dla mnie męką. Miarka przebrała się, gdy usłyszałam szczegółowy opis znęcania się nad psem, a potem żadnego "to było straszne/tak nie powinno być" a jedynie podsumowanie, że na wsi tak się robiło. No ręce mi opadły.
Czuć od Marii i Jana takie poczucie wyższości i artystyczne nadęcie. No, ale żeby nie było tego widać to co jakiś czas rozmawiają o puszczaniu bąków i o seksie. Według mnie - straszna żenada.

DNF - 35%
Pozycja dobra dla fanów twórczości Marii lub Jana Peszka. Ja, będąc osobą niezaangażowaną w ich życiorysy czułam się zdezorientowana i nie na miejscu, słuchając tej rozmowy. Nie wiemy o co chodzi przez 3/4 czasu, musimy się domyślać o kim i o czym jest mowa (dla rozmówców jest to oczywiste, więc niczego nie tłumaczą). Może po prostu forma wywiadu-rzeki nie jest...

Chyba nie do końca książka dla mnie. Przeczytałam, pozaznaczałam kilka fajnych cytatów, trochę pośmiane, trochę podumane. Ot, przeczytane.

Chyba nie do końca książka dla mnie. Przeczytałam, pozaznaczałam kilka fajnych cytatów, trochę pośmiane, trochę podumane. Ot, przeczytane.

Przyswoiłam w audiobooku i chyba dlatego do mnie trafiła ta forma, czytanie tego w druku nie byłoby tak satysfakcjonujące. Tak książka-rozmowa czytana jest przez głównych bohaterów, czyli Marię i Jana, których to lubię i szanuję za ich oryginalność i nietuzinkowe podejście. Właściwie do wszystkiego. Podoba mi się ich relacja, bezpośrednie traktowanie różnych tematów, czasem w sposób dosłowny i wulgarny, ale samo życie, bez upiększeń i nadęcia.

Przyswoiłam w audiobooku i chyba dlatego do mnie trafiła ta forma, czytanie tego w druku nie byłoby tak satysfakcjonujące. Tak książka-rozmowa czytana jest przez głównych bohaterów, czyli Marię i Jana, których to lubię i szanuję za ich oryginalność i nietuzinkowe podejście. Właściwie do wszystkiego. Podoba mi się ich relacja, bezpośrednie traktowanie różnych tematów, czasem...

Doceniam formę, ale im dalej, tym mniej lubię bohaterów tego dialogu. Przepadam za twórczością Peszek, ale tutaj razem z tatą wydają mi się wręcz nieznośnie wyniośli. Zapamiętam głównie to stawianie siebie nad innymi i utwierdzanie się w poczuciu wyjątkowości.

Tych wątków o zdradach to nie będę komentować nawet. O wiele poniżej mojego progu akceptacji.

Doceniam formę, ale im dalej, tym mniej lubię bohaterów tego dialogu. Przepadam za twórczością Peszek, ale tutaj razem z tatą wydają mi się wręcz nieznośnie wyniośli. Zapamiętam głównie to stawianie siebie nad innymi i utwierdzanie się w poczuciu wyjątkowości.

Tych wątków o zdradach to nie będę komentować nawet. O wiele poniżej mojego progu akceptacji.

nie dla mnie

nie dla mnie

Rozmowy córki z ojcem. Więcej ciekawych historii o ojcu i jego czasach. Miałam wrażenie że Maria nie otwiera się tak bardzo, ale wylewa żale z dzieciństwa, albo próbuje tłumaczyć swoje dorosłe życie przeszłością. Trochę psychologii na granicy patologii.

Rozmowy córki z ojcem. Więcej ciekawych historii o ojcu i jego czasach. Miałam wrażenie że Maria nie otwiera się tak bardzo, ale wylewa żale z dzieciństwa, albo próbuje tłumaczyć swoje dorosłe życie przeszłością. Trochę psychologii na granicy patologii.

Nareszcie pierwsza książka w tym roku przy której mogę powiedzieć 10/10. To jest rewelacyjna opowieść lub hołd córki dla taty. W tle jednak ważna jest mama, brat Błażej i miłość Marii - Edek. I teraz jeśli chcecie przeczytać to muszę ostrzec i autorka również to robi na początku. Jeśli jesteście wrażliwi i nie lubicie przekleństw, tematy fizjologiczne, intymne, o kościele i wierze to nie jest to książka dla Was ... Jeśli zaś żaden z powyższych tematów Was nie zraża, a dodacie jeszcze dzieciństwo p. Marii, wspomnienia p. Jana i o tym jak poznał żonę, jakie role zagrał i na tamte czasy co się wiązało to jest to książka dla Was :) Teraz powiem jeszcze jedno audiobook to mistrzostwo !!! Śmiałam się idąc przez miasto. Zawsze lubiłam p. Marię i jej muzykę i to jak głośno mówi o niektórych sprawach ... m.in. w imieniu kobiet.

Nareszcie pierwsza książka w tym roku przy której mogę powiedzieć 10/10. To jest rewelacyjna opowieść lub hołd córki dla taty. W tle jednak ważna jest mama, brat Błażej i miłość Marii - Edek. I teraz jeśli chcecie przeczytać to muszę ostrzec i autorka również to robi na początku. Jeśli jesteście wrażliwi i nie lubicie przekleństw, tematy fizjologiczne, intymne, o kościele i...

Przedziwna książka - a w zasadzie wywiad rzeka Marii Peszek z tatą Janem Peszekiem. Choć nie, to nie wywiad, a raczej zapis ich rozmów. Intymnych, mam wrażenie. Co nieustannie budziło moje ambiwalentne uczucia. I ta szczerość Peszków to jednak trochę onieśmiela, boć w końcu dzielą się swoim prywatnym życiem w bardzo publiczny sposób. Rozumiesz.
To jak słuchanie - podsłuchiwanie bardziej - rozmowy obcych ludzi w pociągu. Niby o swojej prywacie mówią głośno, bez obłudy i w obecności współpasażerów, ale masz poczucie, że i tak lepiej byłoby tego nie słuchać.
Ta ich opowieść, fascynująca, zmuszająca do myślenia i dająca pożywkę dla własnych przemyśleń, to jak bardzo osobista fotka wrzucona na facebooka ze statusem "publiczna". Jest świetna, jest nęcąca, inspirująca, wyjątkowa, ale, do kata, jest prywatna. I jak od niej oderwać od niej wzrok? Nie da się :)
Polecam, mimo kilku przerysowań, czy kompletnie tu niepasujących politycznych wtrętów. I koniecznie audiobook z panią Marią i panem Janem.
Koniecznie.

Przedziwna książka - a w zasadzie wywiad rzeka Marii Peszek z tatą Janem Peszekiem. Choć nie, to nie wywiad, a raczej zapis ich rozmów. Intymnych, mam wrażenie. Co nieustannie budziło moje ambiwalentne uczucia. I ta szczerość Peszków to jednak trochę onieśmiela, boć w końcu dzielą się swoim prywatnym życiem w bardzo publiczny sposób. Rozumiesz.
To jak słuchanie -...