Gdy umarli mówią. Spektakularne przypadki medycyny sądowej

Jak ktoś lubi książki tego typu, to raczej nie jest to nic wybitnego, ale łatwo się czyta i autor wydaje się być sympatycznym, dobrym i empatycznym człowiekiem. Plus za pokazanie realiów medycyny sądowej w Niemczech i przypisy tłumacza, które wskazywały na istotne różnice między procedurami DE/PL

Jak ktoś lubi książki tego typu, to raczej nie jest to nic wybitnego, ale łatwo się czyta i autor wydaje się być sympatycznym, dobrym i empatycznym człowiekiem. Plus za pokazanie realiów medycyny sądowej w Niemczech i przypisy tłumacza, które wskazywały na istotne różnice między procedurami DE/PL

Na plus:
+ okładka;
+ tematyka;
+ ciekawe przypadki (najbardziej wstrząsnął mną rozdział "Reanimacja");
+ omówienie poszczególnych zagadnień z zakresu medycyny sądowej przez autora;
+ całkiem niezły styl pana Buschmanna, przez co książkę dobrze mi się czytało i mi się nie dłużyła.
Na minus:
- pewne nieścisłości (w jednym z rozdziałów autor sam się pogubił, napisał że akcja działa się we wrześniu po czym kilka stron później, że jednak w październiku - rozdział Samosąd, takie kwiatki rzucają mi się w oczy);
- niezbyt przekonują mnie niektóre z twierdzeń pana Claasa odnośnie postrzegania rzeczywistości np. niemalże 100% skuteczność policji czy kontrowersyjne tezy dotyczące samobójstw i pisania o nich w literaturze.
Ode mnie naciągane 8/10.

Na plus:
+ okładka;
+ tematyka;
+ ciekawe przypadki (najbardziej wstrząsnął mną rozdział "Reanimacja");
+ omówienie poszczególnych zagadnień z zakresu medycyny sądowej przez autora;
+ całkiem niezły styl pana Buschmanna, przez co książkę dobrze mi się czytało i mi się nie dłużyła.
Na minus:
- pewne nieścisłości (w jednym z rozdziałów autor sam się pogubił, napisał że akcja...

Początek świetny. Wciągający. Zachęcający stylem (wielce powabnym) oraz niebanalną treścią. A potem zaczynają się schody. I autor zaczyna przemawiać ex cathedra. Puszyć się i nadymać. Przekonywać i pouczać. I nawet gdy ma rację, to jego moralizatorstwo uwiera. A przy tym historie, które opisuje są dość ciekawe, różnorodne, zaskakujące. Informacja o tym, że przyczyną większości gwałtownych śmierci jest alkohol – daje do myślenia. Przekonanie, że jeżeli powód śmierci budzi wątpliwość to akt zgonu powinien zalecać wykonanie sekcji zwłok jest dość nowatorskie, a jednocześnie zdroworozsądkowe, ponieważ jak przekonuje autor, po dokonaniu kremacji rozwianie wątpliwości jest niemalże niemożliwe. Książka polecana dla tych, którzy chcą poznać pracę lekarza sądowego od podszewki i nie dają się zniechęcić komentarzami wygłaszanymi z niezachwianą pewnością.

Początek świetny. Wciągający. Zachęcający stylem (wielce powabnym) oraz niebanalną treścią. A potem zaczynają się schody. I autor zaczyna przemawiać ex cathedra. Puszyć się i nadymać. Przekonywać i pouczać. I nawet gdy ma rację, to jego moralizatorstwo uwiera. A przy tym historie, które opisuje są dość ciekawe, różnorodne, zaskakujące. Informacja o tym, że przyczyną...

Spodziewałam się czegoś lepszego. Momentami miałam wrażenie, że autor chciałby nam dużo więcej opowiedzieć, za dużo na raz i na tak krótką książkę. Mimo wszystko czytało się całkiem przyjemnie, ale nie powiedziałabym, że ta książka dużo mnie nauczyła.

Spodziewałam się czegoś lepszego. Momentami miałam wrażenie, że autor chciałby nam dużo więcej opowiedzieć, za dużo na raz i na tak krótką książkę. Mimo wszystko czytało się całkiem przyjemnie, ale nie powiedziałabym, że ta książka dużo mnie nauczyła.

"Gdy umarli mówią" to tytuł, który przyciągnął moją uwagę od razu. Jako fanka kryminałów ciekawiło mnie jak można stwierdzić kiedy ktoś umarł czy został zamordowany i w jaki sposób. Po tą książkę musiałam sięgnąć.
Kiedy ktoś opowiada o swojej pracy, zdradza jej tajniki, to dla mnie jest to najlepsze źródło pozyskania wiedzy. Class Buschmann to patolog, który zebrał najbardziej spektakularne przypadki i opisał je w książce.
Mamy tu dwanaście przypadków, każdy jest inny i na swój sposób ciekawy ale czy spektakularny? No, po prostu przypadek ;)
Książka jednak bardzo ciekawa dla osób, które się tym interesują. Można się dowiedzieć jak dane czynniki wpływają na rozkład zwłok, przebieg sekcji i wnioski. Bardzo duży plus za to, że wszystko napisane jest w bardzo przystępny sposób.
Osobiście książka bardzo mnie zainteresowała.

"Gdy umarli mówią" to tytuł, który przyciągnął moją uwagę od razu. Jako fanka kryminałów ciekawiło mnie jak można stwierdzić kiedy ktoś umarł czy został zamordowany i w jaki sposób. Po tą książkę musiałam sięgnąć.
Kiedy ktoś opowiada o swojej pracy, zdradza jej tajniki, to dla mnie jest to najlepsze źródło pozyskania wiedzy. Class Buschmann to patolog, który zebrał...

W ostatnich latach nastąpił wielki boom na literaturę związaną z medycyną sądową. Można wspomnieć choćby o bestsellerze jakim była „Trupia farma” Billa Bassa czy „Co mówią zwłoki” Sue Black.
Claas Buschmann to lekarz patolog od lat współpracujący z niemiecką policją i pomagający w ujawnieniu przebiegu morderstwa i ujęciu sprawcy.
Książka jest niewielką, niespełna 200 stronicową pozycją zawierającą kilka opowieści o zbrodniach i o tym jak dobry patolog jest w stanie wydobyć od ofiar informacje pomagające w dochodzeniu sprawiedliwości i postawieniu morderców przed sądem. Jak dla mnie nie jest to niestety specjalnie fascynująca lektura, zabrakło mi tu odrobiny sensacji, dreszczyku, śledztwa prowadzonego przez lekarza. Być może powodem jest to, że prawie w każdym przypadku najpierw dowiadujemy się w jaki sposób i z jakiego powodu doszło do morderstwa, a same informacje wydobyte z ofiar zajmują niewielką część rozdziału i obejmują głównie opisy obrażeń które się na ciałach znajdują.
Nie jest to pozycja zła, ale czuję pewien niedosyt. Trzeba brać jednak pod uwagę to, że książka napisana jest przez lekarza, nie przez zawodowego, doświadczonego pisarza. No i w końcu to literatura faktu, a nie rasowy kryminał. Poza tym, autor swoim podejściem do pracy i do życia w ogóle wzbudził we mnie sporą sympatię. Trzeba przyznać, że widać, że mimo wykonywania trudnego dla psychiki zawodu potrafił zachować niezbędny balans między życiem zawodowym i osobistym i utrzymać zdrową dawkę dobrego samopoczucia i humoru.

W ostatnich latach nastąpił wielki boom na literaturę związaną z medycyną sądową. Można wspomnieć choćby o bestsellerze jakim była „Trupia farma” Billa Bassa czy „Co mówią zwłoki” Sue Black.
Claas Buschmann to lekarz patolog od lat współpracujący z niemiecką policją i pomagający w ujawnieniu przebiegu morderstwa i ujęciu sprawcy.
Książka jest niewielką, niespełna 200...

Spodziewałam się dużo więcej po tej pozycji, tymczasem język był prosty jak drut, a przypadki opisane kiepsko. Nie dowiedziałam się z tej książki zupełnie niczego, w przeciwieństwie do wielu innych książek w tej tematyce. Cieszę się, że wypożyczyłam książkę z biblioteki, bo byłoby mi szkoda pieniędzy na taką mierną pozycje. Rzadko pisze negatywne opinie na temat książek, staram się czytać to co mnie interesuje, ale w tym przypadku bardzo się zawiodłam.

Spodziewałam się dużo więcej po tej pozycji, tymczasem język był prosty jak drut, a przypadki opisane kiepsko. Nie dowiedziałam się z tej książki zupełnie niczego, w przeciwieństwie do wielu innych książek w tej tematyce. Cieszę się, że wypożyczyłam książkę z biblioteki, bo byłoby mi szkoda pieniędzy na taką mierną pozycje. Rzadko pisze negatywne opinie na temat książek,...

Podobała mi się i chciałabym więcej, chociaż czasami miałam wrażenie, że autor gubi się troszeczkę w tym co opisuje.

Podobała mi się i chciałabym więcej, chociaż czasami miałam wrażenie, że autor gubi się troszeczkę w tym co opisuje.

Gdy umarli mówią to zapiski patologa Claas'a Buschmann'a, który przez wiele lat współpracuje z policją i odpowiada na pytanie w jaki sposób doszło do śmierci. Jego zadaniem jest stwierdzenie czy przyczyna była naturalna, czy wręcz przeciwnie.

Książka jest reportażem więc wszystkie opowiedziane sytuacje są prawdziwe. Najczęściej na stół sekcyjny trafiają osoby po śmierci naturalnej, później samobójcy i Ci, którzy brali udział w wypadkach a na samym końcu osoby którym ktoś pomógł przenieść się na tamten świat. Autor raczy nas sympatycznym cytatem:

" Chirurg potrafi wszystko i nie wie niczego. Internista wie wszystko i nie potrafi niczego. Lekarz sądowy wie wszystko i potrafi wszystko, ale jest już za późno."

Książka napisana jest lekko, bez medycznego języka a opisywane sytuacje są zadziwiające i fascynujące. Można podsumować, że ludzka wyobraźnia nie zna granic, nawet jeżeli chodzi o śmierć, a nawet standardowy zabieg stomatologiczny może zakończyć się fatalnie. Szkoda, że autor nie wie co później stało się z potencjalnymi sprawcami i jak potoczyły się ich losy. Polecam przeczytać 🙂

Gdy umarli mówią to zapiski patologa Claas'a Buschmann'a, który przez wiele lat współpracuje z policją i odpowiada na pytanie w jaki sposób doszło do śmierci. Jego zadaniem jest stwierdzenie czy przyczyna była naturalna, czy wręcz przeciwnie.

Książka jest reportażem więc wszystkie opowiedziane sytuacje są prawdziwe. Najczęściej na stół sekcyjny trafiają osoby po śmierci...

Ciekawe historie z pracy zespolu karetki

Ciekawe historie z pracy zespolu karetki