Możliwe SPOJLERY dla osób nie znających poprzednich części. Ale takie nie powinny w ogóle na tą stronę wchodzić :)

Nie uważam się za jakiegoś wielkiego fana kryminałów, ale podstawy gatunku chyba znam. I uważam, że Skandynawowie to absolutni mistrzowie gatunku, a z nich wszystkich najlepszy jest Nesbo. Przed Larssonem, Lackberg albo Adler Olsenem.

Czytelnikom nieznającym Nesbo- o ile tacy są- polecam zacząć z innego miejsca. Ja sam zacząłem niechronologicznie- od 'Czerwonego gardła'- a pierwszą część ogarnąłem później. Osobiście polecam taką kolejność.

O samej książce nie piszę za wiele, żeby za wiele nie zdradzać. Wiadomo, że jest zbrodnia i jest śledztwo Harry'ego. I są znani i lubiani (albo i nie: Beavis :)) bohaterowie. Ale Nesbo tak pięknie buduje intrygi, że wielbłądem byłoby mówić więcej. Ja się przyznaje, że spudłowałem. Poprzedni tom rozkminiłem i byłem z siebie dumny, ale on był słabszy. W 'Krwawym księżycu' Nesbo wraca na swój mistrzowski poziom... i mnie totalnie oszukał! Szacunek dla tych, którzy zrozumieli i nie dali się nabrać! :) Szacunek też dla autora, który w wybitny sposób wrócił do intryg, od których mózg paruje.

O dwóch innych wątkach charakterystycznych dla całej serii mogę napisać. Albo i trzech :) Pierwszym jest to, że opowieść o Harrym to najwybitniejsza opowieść o alkoholizmie w dziejach literatury! To się przewija przez wszystkie tomy. Jest trafne, wiarygodne, pozbawione banałów i ściem. A uwierzcie, że wiem co mówię! Światła na genialny dialog Harry'ego z Aunem w szpitalu.

Druga sprawa to genialne portrety drugiego, trzeciego i ósmego planu, ale to nie jest zaleta samego autora, a w ogóle całego skandynawskiego kryminału. Tu każdy ma swój czas i swoje miejsce. Każdy jest wiarygodny, każdy ma sens. Postaci z papieru brak. A zawsze mnie ta papierowość uwierała w przypadku kryminałów tzw. klasycznych.Trzecim walorem książek Nesbo jest liczba ciekawostek na sto tematów. Już dawno nie pamiętam intrygi z 'Pancernego serca', a jabłko Leopolda i karabin na herbie Mozambiku pamiętam i chwalę się tymi ciekawostkami po dziś dzień. W 'Krwawym księżycu' na uwagę zasługują np. światła w Timisoarze albo technika picia Keitha Richardsa. A zwłaszcza pasożyt. Myślę, że autor tutaj przegina, bo gdyby mówił pełną prawdę, to miałby sto procesów o molestowanie. Ale ten dylemat zostawiam czytelnikom

9/10. Jeśli Harry to emeryt to jest to emeryt niezwykle dziarski i wiele ma jeszcze do zaproponowania. Kapitalna książka!
Wersje audio czyta Mariusz Bonaszewski. Po raz bodaj dziewiąty, jeśli odliczyć jedno słuchowisko i tryptyk w wersji- znakomitej- Tadeusza Falany. Bonaszewski ma głos wręcz idealny dla mrocznych kryminałów. Włącznie z tą chrypką, która mocno mi się kojarzy z samym Harrym. Byłby idealny do adaptacji filmowej :) Za to nie pierwszy raz przeszkadza mi jego angielski akcent, jakby sztywny, nienaturalny. Też tak macie?

P.S. Przy okazji zwrócę uwagę na niefajną redaktorską manierę. Kilkadziesiąt lat temu nikomu nie chciało się tłumaczyć rosyjskich fraz w filmach, książkach i serialach. Dziś ten sam kłopot dotyczy fraz angielskich. Za sto lat pewnie nikt nie będzie tłumaczył zdań po chińsku... Czy wy panowie i panie w wydawnictwach uważacie, że każdy czytelnik to licencjonowany poliglota?! Tłumaczenia zdań obcojęzycznych powinny się znaleźć przynajmniej w przypisach.

Możliwe SPOJLERY dla osób nie znających poprzednich części. Ale takie nie powinny w ogóle na tą stronę wchodzić :)

Nie uważam się za jakiegoś wielkiego fana kryminałów, ale podstawy gatunku chyba znam. I uważam, że Skandynawowie to absolutni mistrzowie gatunku, a z nich wszystkich najlepszy jest Nesbo. Przed Larssonem, Lackberg albo Adler Olsenem.

Czytelnikom nieznającym...

Harry Hole ma już tylko jeden cel w życiu - zakończyć je jak najszybciej, zapijając się na śmierć. Jednak pewien nieprawdopodobny splot zdarzeń sprawia, że za prawie milion dolców daje się "kupić" pewnemu milionerowi z Oslo. Zaczyna pracę jako prywatny detektyw mając na celu udowodnienie niewinności swojego zleceniodawcy. Kiedy to mu się uda, uratuje również życie pewnej zapomnianej hollywoodzkiej aktorki, starszej i samotnej - przypominającej mu nieżyjącą już matkę. No i dzieje się. Pierwsze znalezione zwłoki mają wyjęty mózg. Z kolejnymi już sprawca się nie obchodził tak delikatnie - zabierał od razu całą głowę. Polowanie trwa. Policja poluje na mordercę, morderca na ofiary, alkohol na Harrerego. Każdy próbuje zostać zwycięzcą. Śledztwo jest trudne, bo miejsca znalezienia ciał są perfekcyjnie wysprzątane. Dopiero przypadkowo zostaje odkryte to, że ofiary są zarażone pasożytami toxoplazmozy. Czyli "nasz" zwyrolek działa metodycznie. Wszystko idzie bardzo opornie ale mimo oparów alkoholowych Harry potrafi połączyć kropki, bo przecież jest najlepszym specem od seryjnych :)

Harry Hole ma już tylko jeden cel w życiu - zakończyć je jak najszybciej, zapijając się na śmierć. Jednak pewien nieprawdopodobny splot zdarzeń sprawia, że za prawie milion dolców daje się "kupić" pewnemu milionerowi z Oslo. Zaczyna pracę jako prywatny detektyw mając na celu udowodnienie niewinności swojego zleceniodawcy. Kiedy to mu się uda, uratuje również życie pewnej...

Po wydarzeniach z 12 tomu Harry postanowił raz na zawsze zapić się na śmierć. Jednak wszystko się zmienia , gdy poznaję podstarzałą aktorkę , która ma ogromny dług i Harry postanawia Jej pomóc. W tej samej chwili w Oslo ktoś morduję dwie młode kobiety i główny podejrzany wynajmuję Harrego by pomógł mu udowodnić niewinność i dzięki temu Harry zdobędzie pieniądze by pomóc nowej znajomej i bohater wraca w dawne rejony i rozpoczyna prywatne śledztwo , a Jego ścieżki znów krzyżują się z dawnymi znajomymi. Powiem szczerze , że po poprzednim tomie spodziewałem się czegoś lepszego. I trochę się rozczarowałem. 13 tom niby nie jest zły , ale według mnie nie przebił ani Noża ani tym bardziej Pentagramu. I ogólnie mam wrażenie , że w tej części było za mało tego mroku , które miały poprzednie części i historia była miejscami zbyt luźna. Ciekawi mnie też czy wyjdzie 14 tom , ale pewnie tak patrząc na ostatnią scenę. Nie wierzę też , że Nesbo porzuci Harrego. W końcu jest najbardziej popularnym bohaterem Jego książek. I oczywiście przeczytam ciąg dalszy , ale zastanawia mnie też ile jeszcze Harry będzie musiał przeżyć zanim zazna spokoju i gdzie go spotkamy w 14 tomie…

Po wydarzeniach z 12 tomu Harry postanowił raz na zawsze zapić się na śmierć. Jednak wszystko się zmienia , gdy poznaję podstarzałą aktorkę , która ma ogromny dług i Harry postanawia Jej pomóc. W tej samej chwili w Oslo ktoś morduję dwie młode kobiety i główny podejrzany wynajmuję Harrego by pomógł mu udowodnić niewinność i dzięki temu Harry zdobędzie pieniądze by pomóc...

"Trzeba mieć po co żyć, a czasami po co umrzeć" - w momencie przeczytania tej wypowiedzi w jednym z dialogów, jakich przecież jest wiele w książce, sądziłem, że to kolejna błyskotliwa "wstawka" filozoficzna dla utrzymania wartości i jakości dialogów. Zaskoczyłem się. I zrozumiałem. I tym razem autor nie pozostawił nic przypadkowi.

"Trzeba mieć po co żyć, a czasami po co umrzeć" - w momencie przeczytania tej wypowiedzi w jednym z dialogów, jakich przecież jest wiele w książce, sądziłem, że to kolejna błyskotliwa "wstawka" filozoficzna dla utrzymania wartości i jakości dialogów. Zaskoczyłem się. I zrozumiałem. I tym razem autor nie pozostawił nic przypadkowi.

Sprawcę łatwo rozszyfrować, do serii autor chciał wrzucić jakiś powiew świeżości do serii stąd pomysł na dość nietypowy zespół śledczy.

Sprawcę łatwo rozszyfrować, do serii autor chciał wrzucić jakiś powiew świeżości do serii stąd pomysł na dość nietypowy zespół śledczy.

Dla mnie to pierwsze zetknięcie z Nesbo i Harrym Hole. Czyta się świetnie , fabuła wciąga, sięgnę po wcześniejsze pozycje z serii.

Dla mnie to pierwsze zetknięcie z Nesbo i Harrym Hole. Czyta się świetnie , fabuła wciąga, sięgnę po wcześniejsze pozycje z serii.

Wydaje się, że seria z Harry Hole to dla autora seria... kura znosząca złote jajka. Chyba rzeczywiście tak jest, czyta się lekko.

Wydaje się, że seria z Harry Hole to dla autora seria... kura znosząca złote jajka. Chyba rzeczywiście tak jest, czyta się lekko.

Bardzo dobry kryminał! Niestety dość łatwo można się domyślić, kto stoi za morderstwami, jednak autor zawsze pozostawia nam nutkę niepewności. Fabuła jest dynamiczna, a pod koniec nabiera niesamowitego rozpędu - łapałam się na tym, że muszę zatrzymać się między zdaniami, żeby móc spokojniej oddychać.
Osobiście uwielbiam zawieranie wątków medycznych w kryminałach, więc wplątanie w całą zbrodnię tematu chorób pasożytniczych był dla mnie strzałem w dziesiątkę.
Bardzo, bardzo polecam!

Bardzo dobry kryminał! Niestety dość łatwo można się domyślić, kto stoi za morderstwami, jednak autor zawsze pozostawia nam nutkę niepewności. Fabuła jest dynamiczna, a pod koniec nabiera niesamowitego rozpędu - łapałam się na tym, że muszę zatrzymać się między zdaniami, żeby móc spokojniej oddychać.
Osobiście uwielbiam zawieranie wątków medycznych w kryminałach, więc...

Wróciłem po przerwie do Harrego i był to bardzo dobry powrót. Krwawy księżyc trzyma w napięciu, autor skutecznie myli tropy, akcja rwie do przodu. I jak ktoś lubi trochę ohydy, makabry i pasożytów, to się nie zawiedzie :)

Wróciłem po przerwie do Harrego i był to bardzo dobry powrót. Krwawy księżyc trzyma w napięciu, autor skutecznie myli tropy, akcja rwie do przodu. I jak ktoś lubi trochę ohydy, makabry i pasożytów, to się nie zawiedzie :)

Bardzo lubiłam tą serię, jednak ten tom nie przypadł mi do gustu, mimo, że śledztwo było interesujące.

Bardzo lubiłam tą serię, jednak ten tom nie przypadł mi do gustu, mimo, że śledztwo było interesujące.