Między nami gwiazdy

Tytuł i opis wręcz gwarantował mile spędzone chwile przy książce- przykro mi to mówić ale w moim przypadku nie było aż tak miło. Szkoda bo początek zapowiadał się nieźle i tylko to było ok. 🥺

Jagoda samotna mama po przejściach mieszkająca z rodzicami, chcąca zapewnić byt córce - właśnie Ona jest główną bohaterka. Gdyby autorka skupiła się tylko na niej i opowiadaniu jej historii to książka trafiła by do mojego serca. Ale następnie mamy historię Olgi i Ludwika, Łucji i Marcina, Sylwii i jej narzeczonego, Walerii i Ryśka, przyjaźni między Hanią i niepełnosprawna Matyldą, byłego chłopaka Jagody i jednocześnie ojca dziecka (btw którego bohaterka nie chce w życiu dziecka i swoim),opisane rozstanie rodziców Wiktora i Łucji.... historie z przeszłości- znęcanie się w szkole, wypadek, później wielkie wybaczanie.... Jak dla mnie za dużo rzeczy które były totalnie w książce niepotrzebne. 

Natomiast jeżeli ktoś lubi te klimaty to jak najbardziej po nią niech sięga.

Tytuł i opis wręcz gwarantował mile spędzone chwile przy książce- przykro mi to mówić ale w moim przypadku nie było aż tak miło. Szkoda bo początek zapowiadał się nieźle i tylko to było ok. 🥺

Jagoda samotna mama po przejściach mieszkająca z rodzicami, chcąca zapewnić byt córce - właśnie Ona jest główną bohaterka. Gdyby autorka skupiła się tylko na niej i opowiadaniu jej...

Bardzo polubiłam Łucję. Myślę, że byśmy się świetnie dogadały 😁. Ona lubiła Friends i Cappuccino, i ja też lubię. Szczególnie orzechowe (tak jak Łucja 😁). Dziewczyna miała swój udział w książce, aczkolwiek nie ona była tutaj główną postacią. Łucja była siostrą Wiktora, który jest głównym bohaterem tej historii razem z Jagodą. Zarówno Wiktor jak i Jagoda byli osobami po przejściach, z zawodami miłosnymi na kontach. Jagoda dodatkowo wyszła z tego zawodu z brzuchem. Kiedy dochodzi do przypadkowego spotkania Wiktora z Jagodą, to jej córeczka jest już spora. Wychowuje ją sama z pomocą rodziców. Od spotkania do spotkania, para zaczyna czuć do siebie coś więcej. Z czasem wychodzi na jaw, że mają oni ze sobą więcej wspólnego, niż mogliby się spodziewać.
Książkę czytało się szybko i była taka bardzo życiowa. Czy mi się podobała? Możecie to poznać po ilości znaczników jakie zostawiłam w książce (te różowe). To chyba mówi samo za siebie. Zachęcam do przeczytania 😉.

Bardzo polubiłam Łucję. Myślę, że byśmy się świetnie dogadały 😁. Ona lubiła Friends i Cappuccino, i ja też lubię. Szczególnie orzechowe (tak jak Łucja 😁). Dziewczyna miała swój udział w książce, aczkolwiek nie ona była tutaj główną postacią. Łucja była siostrą Wiktora, który jest głównym bohaterem tej historii razem z Jagodą. Zarówno Wiktor jak i Jagoda byli osobami po...

Przyjemna i ciepła powieść obyczajowa z rozbudowanym wątkiem romantycznym. Książka jest napisana z perspektywy kilku bohaterów, każdy boryka się z własnymi problemami. Autorka porusza tematykę samotnego macierzyństwa, zdrady i odrzucenia, prześladowania w szkole oraz LGBT. Jest to opowieść o powolnym rozwijaniu się miłości między bohaterami, o potrzebie akceptacji oraz wsparciu i oddaniu rodziny. W bardzo ciekawy i nieoczywisty sposób zostają opisane relacje między bohaterami. Styl i język literacki są proste, dialogi wartościowe, a przemyślenia postaci dojrzałe. Książka momentami wzruszająca i pełna emocji. Gwiazdy iskrzą i krążą nad głowami Wiktora i Jagody. Polecam

Przyjemna i ciepła powieść obyczajowa z rozbudowanym wątkiem romantycznym. Książka jest napisana z perspektywy kilku bohaterów, każdy boryka się z własnymi problemami. Autorka porusza tematykę samotnego macierzyństwa, zdrady i odrzucenia, prześladowania w szkole oraz LGBT. Jest to opowieść o powolnym rozwijaniu się miłości między bohaterami, o potrzebie akceptacji oraz...

Jagoda samotnie wychowuje swoją córeczkę, by zapewnić im byt, pracuję na poczcie.
Przy wychowaniu córki, pomaga jej mama oraz tata, gdy akurat nie jest w trasie. 
Przeszłość dziewczyny nie była zbyt kolorowa, pewne wydarzenia zamknęły jej serce przed innymi i nie chciała nikogo do niego dopuścić, gdyż bała się ponownego skrzywdzenia.
Pewnego dnia jej drogi krzyżują się z Wiktorem.
Wiktor z miłości do gotowania, podjął pracę w restauracji, gdzie czuję się jak ryba w wodzie. Poza pracą stara się opiekować swoją siostrą, z którą wspólnie mieszkają.
Przeszłość chłopaka również nie należy do kolorowych, został zraniony przez miłość swojego życia, jego rodzice się rozwiedli, a założenie przez jego mamę nowej rodziny, dość mocno odbiło się na psychice siostry.

Jak to niespodziewane spotkanie wpłynie na naszych bohaterów?
Czy Jagoda i Wiktor naprawią się wzajemnie, czy demony przeszłości będą zbyt silne?

Kochani szczerze Wam się do czegoś przyznam. 
NIENAWIDZĘ literatury obyczajowej. 
Zazwyczaj wszystkie tytuły, które czytałam, były dla mnie tak nudne, że usypiałam w zastraszającym tempie i nigdy takowej książki nie kończyłam. 
W tym roku staram się przełamywać swoje bariery i sięgam po różnorakie gatunki, by się do nich przekonać, jak myślicie, zmieniło się coś po tej książce? 
Początkowo książka bardzo mi się dłużyła i nie mogłam wczuć się w historię, ale po kilkunastu stronach, złapałam się na tym, że coraz bardziej jestem ciekawa dalszych wydarzeń. 
Oczywiście, przez większą część historii szukałam jakiegoś wątku kryminalnego, ale niestety go tutaj nie odnalazłam.
Co za to odnalazłam w tej książce? 
Pełną gamę uczuć, od radości, aż po smutek i rozpacz. 
Historia doskonale przedstawiła mi bohaterów i pozwoliła na zżycie się z nimi. 
Zostawiła po sobie dużo ciepła w moim sercu i ogrom nadziei na lepsze jutro.
Mimo że to wciąż nie mój ulubiony gatunek, to teraz nie będę się zapierała rękami i nogami, przed czytaniem literatury obyczajowej.
To było ciekawe przeżycie i dziękuję za to autorce!
Jeśli  lubujecie się w książkach pisanych emocjami — to ta jest dla Was!

Jagoda samotnie wychowuje swoją córeczkę, by zapewnić im byt, pracuję na poczcie.
Przy wychowaniu córki, pomaga jej mama oraz tata, gdy akurat nie jest w trasie. 
Przeszłość dziewczyny nie była zbyt kolorowa, pewne wydarzenia zamknęły jej serce przed innymi i nie chciała nikogo do niego dopuścić, gdyż bała się ponownego skrzywdzenia.
Pewnego dnia jej drogi krzyżują się z...

Lubicie, jeśli autor(ka) otula Was słowem niczym najprzyjemniejszym kocykiem? Doszukujecie się w książkach cytatów wartych uwagi i zaznaczacie albo zapisujecie je na przyszłość? A może po prostu lubicie proste, nieprzesadzone romanse, które mogłyby się przydarzyć każdemu z nas?

Jeśli na chociaż jedno z tych pytań odpowiedzieliście “tak”, to ta książka jest zdecydowanie dla Was.

Głównymi bohaterami powieści jest Jagoda, samotna matka doświadczona przez życie oraz Wiktor, który wspiera swoją wchodzącą w dorosłe życie siostrę Łucję, naszą trzecią najważniejszą bohaterkę, zastępując jej po części rodziców. Każde z nich ma swoje problemy i walczą z demonami przeszłości, a ich historie przeplatają się w niesamowity sposób.

Książka jest napisana z trzech perspektyw, dzięki czemu możemy poznać punkt widzenia każdego z powyższych bohaterów. Jako osoba, która niesamowicie łatwo rozprasza się podczas czytania książki, jestem fanką tego rozwiązania, ponieważ takie zmiany przykuwają moją uwagę na dłużej, a do tego mam wrażenie, że lepiej wtedy poznaję bohaterów i łatwiej mi się z nimi utożsamić.

Styl Ady sprawia, że książka jest romansem z pogranicza literatury pięknej - autorka bawi się słowem i robi to z wyczuciem. Sprawia, że łatwiej jest zrozumieć uczucia bohaterów i razem z nimi zachwycać się otaczającym ich światem, a jednocześnie nie czuć zmęczenia narracją, wręcz przeciwnie, chce się jej więcej. Z niesamowitą przyjemnością zabrałam się za zaznaczanie ulubionych fragmentów i żałuję tylko, że zrobiłam to dopiero podczas rereadu - jestem ciekawa, czy za każdym razem zwróciłabym uwagę na te same fragmenty.

Wątek romantyczny jest przyjemny - nie jest przesłodzony ani niesamowicie szybki. Uczucie rodzi się powoli, dzięki czemu łatwiej jest kibicować głównym bohaterom i wczuć się w ich relację. Jako osoba, dla której miłość ma ogromne znaczenie i oddziela to uczucie grubą kreską od zauroczenia, doceniam książki w których bohaterowie czekają na poważne wyznania dłużej niż kilka rozdziałów. Pozwala to cieszyć się tą świeżą relacją i oczekiwaniem na spokojny rozwój wydarzeń, a do tego sprawia to, że powieść wydaje się bardziej naturalna, niczym historia opowiadana przez najlepszą przyjaciółkę przy lampce wina w sobotni wieczór.

Pisząc o książce nie sposób pominąć wątku Łucji. Myślę, że niejedna osoba, która wciąż jest lub pamięta jak to jest być nastolatką odnajdzie chociaż cząstkę siebie w tej postaci. Dziewczyna pomimo swojego młodego wieku (a może właśnie przez swój młody wiek?) jest doświadczona przez życie i nie do końca wie, jak sobie z tymi problemami poradzić. Ciężko jej nie współczuć i nie mieć ochoty usiąść obok niej i pozwolić jej się wygadać.

Książka łączy w sobie za sprawą romansu lekką powieść, a za sprawą pióra autorki bardziej wymagającą pozycję. Jest to dla mnie idealne połączenie, które tak bardzo polubiłam w pierwszej poznanej przeze mnie książce Ady, “Szukając nadziei”, i które sprawia że będę obserwować przyszłą twórczość autorki.

//współpraca barterowa

Lubicie, jeśli autor(ka) otula Was słowem niczym najprzyjemniejszym kocykiem? Doszukujecie się w książkach cytatów wartych uwagi i zaznaczacie albo zapisujecie je na przyszłość? A może po prostu lubicie proste, nieprzesadzone romanse, które mogłyby się przydarzyć każdemu z nas?

Jeśli na chociaż jedno z tych pytań odpowiedzieliście “tak”, to ta książka jest zdecydowanie dla...

Świat polskiej literatury obyczajowej jest bardzo obszerny, a nowych tytułów wciąż przybywa. Dlatego też dotąd nie wiedziałam, kim jest Adrianna Klara Kłosińska. Z danych zamieszczonych na portalu Lubimy Czytać dowiedziałam się jednak, że młoda pisarka ma już na koncie trzy powieści, a „Między nami gwiazdy” to jej najświeższa propozycja. Sama wypożyczyłam tę powieść zupełnie przypadkowo, a zaintrygowało mnie miejsce akcji. Okazało się bowiem, że autorka, tak jak i ja, jest rodowitą mieszkanką Poznania. Miło i łatwo było mi więc wyobrażać sobie niektóre sceny, choćby te, które działy się na placu Wolności. Właśnie nieopodal tego placu znajduje się przecież główna filia biblioteczna, którą odwiedzam statystycznie raz w tygodniu. Szkoda, że pani Kłosińska nie napisała niczego o mojej dzielnicy, konkretnie Grunwaldzie. Cóż, szkoda, niemniej jednak nie będę o to robić afery.

„Między nami gwiazdy” to typowa obyczajówka z mocnym akcentem romantycznym, jednak nic nie jest tu przesłodzone, nie przypomina telenoweli brazylijskiej z lat dziewięćdziesiątych. Gdyby tak było, raczej nie doczytałabym książki do końca. Autorka poczęstowała nas za to historią dwóch osób, które nieźle już sparzyły się najpiękniejszym uczuciem. Jagoda to dwudziestopięciolatka pracująca na poczcie. Kobieta dodatkowo sama wychowuje rezolutną córeczkę Hanię. Jagoda ma ogromną pomoc w rodzicach, a przede wszystkim w matce, która perfekcyjnie spełnia się jako babcia. Km jest zatem Piotr- biologiczny ojciec Hani? Dlaczego odszedł i zostawił Jagodę w chwili, gdy najbardziej go potrzebowała? Wszak mówi się, że nie wystarczy spłodzić dziecko, trzeba jeszcze patrzeć, jak dorasta, być dobrym nauczycielem życia. Czy Piotr zdoła jeszcze namieszać w życiu Jagody? O tym czytelnicy muszą sami się przekonać.

Pewnego dnia Jagoda spotyka Wiktora- pomocnika kucharza we włoskiej restauracji. Gotowanie to jego ogromna pasja, sam zresztą marzy o otwarciu swojego lokalu. Kiedyś także był zakochany, ale odejście wybranki nieźle nadwyrężyło mu zaufanie do płci przeciwnej. Jak Wiktor zareaguje na Jagodę? Jakie będzie ich pierwsze spotkanie? Kto z nich będzie dążył do kolejnych schadzek? Zapraszam do lektury.

Myślę, że za równe ważną i nawet pierwszoplanową postać można uznać młodszą siostrę Wiktora, Łucję. Dwudziestolatka jest osobą bardzo zamkniętą w sobie- rany z przeszłości wciąż w niej tkwią. Zdradzę tylko, że szkoła i jej środowisko ma bardzo duży wpływ na nasze późniejsze postrzeganie siebie. To jednak nie wszystko- Łucja wiele smutku zaznała od swojej matki, z którą niezbyt chce rozmawiać. Co się stało? Tego nie zdradzę, ale jest to bardzo ciekawy wątek powieści.

Myślę, że jest to przede wszystkim książka dla ludzi empatycznych, rozumiejących, że nie wszyscy jesteśmy idealni, piękni jak z okładek. Autorka poświęciła też nieco uwagi środowisku LGBT, które w naszym kraju wciąż ma swoich zwolenników, jak i przeciwników. Cała powieść nie była zła, nie zmuszałam się do czytania, a nawet z chęcią pragnęłam dotrzeć do ostatnich wersów. Odbiorcy mający rodzeństwo mogą zastanowić się, jak wygląda ich relacja- czy jest tak samo dobra i serdeczna, jak pomiędzy Łucją a Wiktorem? Oby tak właśnie było.

Czy „Między nami gwiazdy” to książka godna polecenia? Myślę, że tak, szczególnie jest to odpowiednia pozycja dla czytelników pragnących odpoczynku.

Świat polskiej literatury obyczajowej jest bardzo obszerny, a nowych tytułów wciąż przybywa. Dlatego też dotąd nie wiedziałam, kim jest Adrianna Klara Kłosińska. Z danych zamieszczonych na portalu Lubimy Czytać dowiedziałam się jednak, że młoda pisarka ma już na koncie trzy powieści, a „Między nami gwiazdy” to jej najświeższa propozycja. Sama wypożyczyłam tę powieść...

„Między nami gwiazdy” to książka, która zapowiadała się dobrze a finalnie się z nią wynudziłam. Przykro mi to mówić, bo miałam nadzieję na coś więcej i widzę, że wielu czytelniczkom się podobała.

Jagoda mieszka ze swoją mamą, Olgą i kilkuletnią córeczką, Hanią. U Wiktora za to gości młodsza siostra, studentka, Łucja. Narracja podzielona jest pomiędzy te trzy osoby. Wiktor poznaje Jagodę w nietypowym miejscu, bo zaczepia ją w pocztowym okienku. Dziewczyna miała kiedyś wielkie plany, ale jeden wypadek je zniweczył. Spotyka się od jakiegoś czasu z Wiktorem, gdy on zaczyna się domyślać, kto mógł być sprawcą, lecz nie zdradza tego dziewczynie. Gdy prawda wyjdzie na jaw ich wspólna przyszłość stanie pod znakiem zapytania.

Książka miała potencjał, Adrianna Klara Kłosińska stworzyła całą otoczkę bohaterów, którą tak lubię w romansach. Widzimy ich w towarzystwie rodziny i przyjaciół, Hania jest urocza, podobnie jak dbałość, którą jej mama otacza córeczkę i starszą panią. Nie czułam niestety zupełnie chemii pomiędzy Jagodą a Wiktorem. Spotykali się, rozmawiali i tyle.

Nie jestem w stu procentach na nie, chociaż szkoda tej historii. Jest trochę jak spalony dowcip albo ciasto z zakalcem. Da się przełknąć, ale pozostaje pewien niedosyt.

Najbardziej podobała mi się część dotycząca Łucji i prześladowania w szkole. Gdyby ją trochę rozwinąć, może z tego wyjść coś dobrego.

Pełna recenzja i cytaty na blogu: https://m-czas.blogspot.com/2023/06/adrianna-klara-kosinska-miedzy-nami.html

„Między nami gwiazdy” to książka, która zapowiadała się dobrze a finalnie się z nią wynudziłam. Przykro mi to mówić, bo miałam nadzieję na coś więcej i widzę, że wielu czytelniczkom się podobała.

Jagoda mieszka ze swoją mamą, Olgą i kilkuletnią córeczką, Hanią. U Wiktora za to gości młodsza siostra, studentka, Łucja. Narracja podzielona jest pomiędzy te trzy osoby. Wiktor...

Nigdy nie jest za późno na prawdziwą miłość. Nie wiadomo, kiedy możemy trafić na tę właściwą osobę.

Jagoda jest samotną matką, która straciła wiarę w miłość przez nieciekawe przejścia w przeszłości. Gdy pewnego dnia, będąc z córką na spacerze całkowicie przypadkowo trafia na Wiktora, czuje, że przyciąga ją do niego jakaś niewidzialna nić. Kobieta boi się otworzyć serce na nowe uczucie, jednak nie może przestać myśleć o przypadkowo poznanym mężczyźnie.
Czy Wiktor okaże się brakującym ogniwem w życiu Jagody? Czy kobieta od nowa nauczy się kochać?

Jest to ciepła, nostalgiczna historia o pięknej miłości, która rozkwita na naszych oczach niczym urokliwy kwiat. To uczucie dojrzewa bardzo subtelnie, w swoim właściwym tempie. Sama akcja powieści również toczy się bardzo powoli, a wykreowani przez Autorkę bohaterowie, są zwykłymi, prostymi ludźmi, z którymi możemy się utożsamiać.

Nie jest to typowe, przesłodzone romansidło, a swoista opowieść o pięknie miłości delikatnej oraz idei prawdziwej przyjaźni, która trafia do samego serca czytelnika. W książce poruszono również kilka ważnych kwestii, tj. samotne macierzyństwo, szykanowanie przez rówieśników w szkole czy brak samoakceptacji, dlatego też budzi w nas wiele skrajnych emocji. Z pewnością jest to lektura życiowa i skłaniająca do refleksji.

Nie jest to może książka, która zostaje z nami na zawsze, ale jeśli szukacie ciepłej, spokojnej, pozwalającej się wyciszyć lektury z radującym serce zakończeniem, to „Między nami gwiazdy” poleca się na wieczór.

Nigdy nie jest za późno na prawdziwą miłość. Nie wiadomo, kiedy możemy trafić na tę właściwą osobę.

Jagoda jest samotną matką, która straciła wiarę w miłość przez nieciekawe przejścia w przeszłości. Gdy pewnego dnia, będąc z córką na spacerze całkowicie przypadkowo trafia na Wiktora, czuje, że przyciąga ją do niego jakaś niewidzialna nić. Kobieta boi się otworzyć serce...

Całość na feminadomi.pl

Z moich obserwacji wynika, że jestem w mniejszości jeżeli chodzi o odczucia po lekturze książki Adrianny Klary Kłosińskiej, więc nie zniechęcam a zachęcam do sięgnięcia i wyrobienia sobie własnej opinii. Na pewno powieść przekazuje wiele wartościowych treści, sporo mądrych prawd życiowych, jednak nie przykryły one minusów, o których wyżej pisałam, niemniej zawsze najlepiej przekonać się samemu :)

Całość na feminadomi.pl

Z moich obserwacji wynika, że jestem w mniejszości jeżeli chodzi o odczucia po lekturze książki Adrianny Klary Kłosińskiej, więc nie zniechęcam a zachęcam do sięgnięcia i wyrobienia sobie własnej opinii. Na pewno powieść przekazuje wiele wartościowych treści, sporo mądrych prawd życiowych, jednak nie przykryły one minusów, o których wyżej pisałam,...

Jagoda to zwyczajna dziewczyna. Nieco wycofana z uwagi na kiepskie doświadczenia z przeszłości. Oparcie odnajduje w szczęśliwie zakochanej przyjaciółce oraz mamie, które zawsze stoi u jej boku. Pracuje na poczcie, a wszelkie wolne chwile poświęca ukochanej córce, która potrafi rozświetlić najczarniejsze dni. Jej serce już raz było złamane i nie ma w sobie odwagi by choćby pomyśleć, by ponownie wystawić je na zranienie. Lecz los czasem sam zsyła nam szanse, których aż żal nie wykorzystać.

Wiktor pracuje w restauracji i jest naprawdę dobrym kucharzem. Otwarcie marzy jednak o prowadzeniu własnego biznesu. Mieszka ze studiującą siostrą i stara się nadal nią opiekować. Ma swoje grono znajomych i całe życie przed sobą, jednak w odróżnieniu od rówieśników przestał znajdować radość w kolejnych imprezach i podbojach miłosnych. Na własnej skórze przekonał się jak boli zawód w kwestiach sercowych i woli nawet tego nie wspominać. A jednak, jedno niewinne spotkanie może doszczętnie wywrócić jego całkiem poukładany prywatny świat.

"Między nami gwiazdy" to powieść piękna w swej delikatności. Fabuła toczy się tak naturalnie, tak życiowo, że nie sposób nie odebrać jej tak, jakby te opisywane losy ludzkiego życia toczyły się tuż obok nas. Naszkicowana tu miłość jest subtelna, choć ani na chwilę nie wątpimy w jej siłę. Rozwija się w swoim tempie, budzi nieco wątpliwości i strachu, a jednak jest niezłomna w pokonywaniu kolejnych przeszkód. Za pomocą małych gestów, chwytających za serce słów i zwyczajnych chwil, zakorzenia się w czytelniczych duszach tak samo jak w sercach i umysłach bohaterów. Autorka ma piękny styl, porusza najczulsze struny za pomocą swojego niebanalnego pióra, koi prowadzoną opowieścią, a z drugiej strony nie stara się jej przesłodzić i oferuje też gorzkie momenty. To powieść o samotności, samoakceptacji, przyjaźni, rodzinie i rodzicielstwie, drugich szansach w życiu i w miłości ale też rozczarowaniach i rozstaniach, o tym, jak zawodzą inni ludzie, o stracie czy też egoizmie, który może krzywdzić. Do tego pięknie wydana, dopracowana w każdym szczególe, co stanowi swoistą wisienkę na torcie i pięknie dopina całokształt książki. Obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników pozycji obyczajowych.

Jagoda to zwyczajna dziewczyna. Nieco wycofana z uwagi na kiepskie doświadczenia z przeszłości. Oparcie odnajduje w szczęśliwie zakochanej przyjaciółce oraz mamie, które zawsze stoi u jej boku. Pracuje na poczcie, a wszelkie wolne chwile poświęca ukochanej córce, która potrafi rozświetlić najczarniejsze dni. Jej serce już raz było złamane i nie ma w sobie odwagi by choćby...