Pióro autorki znam tylko z jednego opowiadania, które było w antologii mojego patronatu. Dlatego byłam ciekawa jej powieści. Już sam tytuł mnie zaintrygował, a opis utwierdził mnie w przekonaniu, że muszę poznać historię zawartą w tej książce.

Miodula to malownicza miejscowość, gdzie przeprowadza się emerytowany policjant Jacenty z żoną. Dużo wolnego czasu skłania go do założenia pasieki. Niestety jedna z pszczół użądliła Katarzynę, a ta uczulona na jej jad, zapadła w śpiączkę. W tym to czasie na drodze bohatera pojawia się piękna Maciejka, która robi na nim ogromne wrażenie. Dziewczyna zaczyna pracę w miejscowym pensjonacie i jest bardzo skryta.

Czy Jacenty zakocha się w dużo młodszej od siebie kobiecie? Czy odkryje co ją dręczy i dlaczego przybyła do Mioduli? Jak mężczyzna pokieruje swoim życiem? Czy zażegna konflikt z synem? Czy rozstanie się z żoną i odnajdzie szczęście z Maciejką?

Powiem wam, że zachwyciła mnie ta powieść, która w rzeczywistości jest skomplikowana i pełna tajemnic. Poruszone w niej tematy wstrząsają i zaskakują czytelnika. Zmuszają do przemyśleń oraz zadawania sobie pytań, na które ciężko znaleźć rozsądną odpowiedź.

Nie ukrywam, że momentami byłam rozdarta i rozemocjonowana. Polubiłam główną bohaterkę i kibicowałam jej z całych sił. Współczułam jej, gdyż dzieciństwo i młode lata zanim weszła w dorosłość miała nie do pozazdroszczenia. Jestem pełna uznania, że przetrzymała to wszystko i mimo tego wyrosła na miłą, mądrą i rozsądną kobietę. Jej matkę to bym rozszarpała gołymi rękoma, ale dlaczego to wam nie zdradzę.

Co zaś się tyczy Jacentego, to uważam iż zaniedbywał od lat rodzinę. Rozumiem, że praca w policji jest trudna i wymagająca, ale gdyby tak naprawdę chciał, to by wygospodarował chociaż krótkie chwile, by pobyć z bliskimi i okazać im swą miłość. Rola męża i ojca najważniej go przerosła.

Jeśli szukacie czegoś nieszablonowego, nieprzewidywalnego i takiego co wami wstrząśnie to najlepszym wyborem będzie właśnie ta książka. Będziecie w totalnym szoku poznając to czym uraczyła nas pisarka. Nie chce za dużo odkrywać, więc sami musicie sięgnąć po lekturę. Uważam, że warto!

Pióro autorki znam tylko z jednego opowiadania, które było w antologii mojego patronatu. Dlatego byłam ciekawa jej powieści. Już sam tytuł mnie zaintrygował, a opis utwierdził mnie w przekonaniu, że muszę poznać historię zawartą w tej książce.

Miodula to malownicza miejscowość, gdzie przeprowadza się emerytowany policjant Jacenty z żoną. Dużo wolnego czasu skłania go do...

Błądzić jest rzeczą ludzką, nie ma ludzi idealnych. Najważniejsze jest jednak to żeby rozsądnie i przemyślanie podejmować decyzje i nimi nie ranić nikogo wokół. Bywa czasem też tak, że boimy się zmian i decyzji które odmienią nasze życie. Powieść "Zagubiona pszczoła" pokazuje że wystarczy jeden moment aby nasze życie diametralnie się zmieniło. Katarzyna po użądleniu przez pszczołę zapada w śpiączkę. Ten incydent sprawia że wychodzą na jaw skrzętnie ukryte dotąd sekrety i nadchodzi pora na zmiany w życiu.
To właśnie odpowiedni czas by przerwać rutynę i dążyć do tego co jest dla nas najważniejsze: do szczęścia.
Jacenty jest mężem Katarzyny, ule są jego pasją i uwielbia przy nich spędzać czas. Maciejka niespodziewanie pojawia się w Mioduli, jest pracownicą pensjonatu. Nikt nie zna jej przeszłości, jest raczej spokojną osobą, która niewiele o sobie mówi i raczej trzyma się na uboczu. Spotkanie dziewczyny ze starszym od niej sporo mężczyzną sprawia że zaczyna miedzy nimi kiełkować uczucie. Cóż z tego, skoro mężczyzna nie jest stanu wolnego, ma żonę.
Wszystkie te trzy osoby czeka bardzo trudna decyzja: co dalej? Czy na jaw wyjdą skrzętnie skrywane tajemnice i czy ta sytuacja spowoduje że sięgną po to czego tak naprawdę pragną? Czy każdy z nich odzyska swoją wolność? Przeczytajcie sami! Polecam z całego serca! Ciekawa, dobra i poruszająca trudne tematy.

Błądzić jest rzeczą ludzką, nie ma ludzi idealnych. Najważniejsze jest jednak to żeby rozsądnie i przemyślanie podejmować decyzje i nimi nie ranić nikogo wokół. Bywa czasem też tak, że boimy się zmian i decyzji które odmienią nasze życie. Powieść "Zagubiona pszczoła" pokazuje że wystarczy jeden moment aby nasze życie diametralnie się zmieniło. Katarzyna po użądleniu przez...

Ludzie i pszczoły są do siebie podobni. Nie chodzi mi jednak o wygląd zewnętrzny. I one, i my żyjemy w grupach społecznych, gdzie są ustalone hierarchie. Dzielimy się obowiązkami, rozmawiamy, pomagamy sobie itd. Zarówno pszczoły jak i ludzie mieszkają w ulach.
Jacenty Daniszko był policjantem. Przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Kupił w Mioduli farmę usytuowaną przy lesie i założyła na niej pasiekę, bo pszczoły stały się jego pasją. Zmusił swoją żonę Katarzynę aby rzuciła pracę i przeprowadziła razem z nim z ukochanego miasta na wieś. Nie jest to dla niej wymarzone miejsce na ziemi, tęskni za wrzaskiem, hałasem miasta. Pewnego dnia zostaje ukąszona przez pszczołę. Leży w szpitalu w śpiączce wywołanej wstrząsem anafilaktycznym. Jest w swoim świecie, w swoich wspomnieniach zawieszona między jawą a snem. Jest jeszcze ich syn Konrad, który okłamuje rodziców. Cały czas mówiim, że jest księgowym w korporacji a tak naprawdę pracuje jako model. Żyje w wolnym związku z fotografką Adrianną.
Kiedy Katarzyna leży w szpitalu niespodziewanie pojawia się w życiu Jacentego - Maciejka, która pracuje w Pensjonacie „Lawendowa Chata”.
Ta książka to olbrzymi ul uczuć, emocji. Odkrywania na nowo siebie i świata. Każdy z bohaterów jest zagubioną pszczołą w swoim życiu. Żyją w swoich zamkniętych światach, bo niby tak chcieli, tak umieli nie dopuszczając do siebie myśli, że można inaczej.
Rozdziały tej powieści to historie, przeżycia opowiadane przez głównych bohaterów: Maciejkę, Jacentego, Katarzynę, Konrada, Bogusławę – matkę Maciejki i jej siostrę Dorotę.
Poznajemy tajemniczy świat wspólnoty, gdzie przebywały same kobiety. Na jej czele stała Talia. Mieszkała tam Maciejka, jej siostra Dorota i matka Bogusława. Matka znalazła tam spokój po niespodziewanej śmierci męża, ale z jednej skrajności – depresji - popadła w drugą. Tutaj żyła dzięki wyznaczanym przez Talię regułom, umartwiała się za życia. Za pomocą skórzanego rzemienia tresowała córki aby były posłuszne. Tutaj do własnych potrzeb naginana jest wiara. Według własnej interpretacji Biblii tłumaczony jest istniejący świat oraz zasady w nim panujące. Wiara przysłania rzeczywistość. W jej imieniu zabijana jest dziewczyna,
Między Jacentym a Maciejką powoli rodzi się uczucie. Jacenty odnalazł spokój, swoje miejsce, robi to co kocha - jednocześnie krzywdzi żonę. Ale ona już postanowiła, co zrobi ze swoim życiem. Zacznie po prostu żyć, bo los dał jej drugą szansę a Katarzyna zamierza z tej szansy skorzystać według swoich zasad, spełniając marzenia.
Konrad ma uraz do ojca, że więcej czasu poświęcał seryjnym mordercom niż jemu. Poznaję dziewczynę, która jest chora. Tak bardzo boi się tej choroby, że nawet nie chce jej dotknąć. Wstydzi się jej, bo co ludzie z jego świata powiedzą. Okazało się, że tylko on nie umie tego zaakceptować. Strach przed chorobą, której nawet nie próbuje poznać. Czuje odrazę.
W tym ulu tajemnica goni tajemnicę. Nikt prawdy nie umie powiedzieć, wstydzi się siebie i innych. Komunikacja szwankuje, nie ma spokojnej rozmowy, jest kłótnia. Uprzedzenia i blokady, które sami sobie narzucają. Nie umieją zaakceptować „innych” czy gorszych nie. Każde z nich w swoim świecie zamknięte, nie dostrzega uczyć innych. Osobno od siebie myślą nad swoim życiem i tym wspólnym, i tym zawodowym. Oddalili się od siebie Dopiero pojawienie się jednej dziewczyny, zmienia wszystko dookoła. POLECAM!!!
Czytam dla przyjemności dziękuje za udział w Book Tourze.

Ludzie i pszczoły są do siebie podobni. Nie chodzi mi jednak o wygląd zewnętrzny. I one, i my żyjemy w grupach społecznych, gdzie są ustalone hierarchie. Dzielimy się obowiązkami, rozmawiamy, pomagamy sobie itd. Zarówno pszczoły jak i ludzie mieszkają w ulach.
Jacenty Daniszko był policjantem. Przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Kupił w Mioduli farmę usytuowaną przy...

Patrycja Żurek znowu zaskakuje odwagą w podejmowanych problemach. Oplata je w historie i podaje na tacy niczym wyśmienite danie. I wiesz, że piękna otoczka może skrywać przeróżne "smaki", ale sięgasz, by znowu poczuć to zaskoczenie i tę błogość.
Nie inaczej jest też z powieścią "Zagubiona pszczoła", w której w sielankowej otoczce budzą się demony przeszłości i słabości.
Czy i tym razem bohaterowie są w stanie uporać się z nimi, by sielanka wypełniła ich życie , tak by stało się miodem płynące? Sprawdźcie!

Za możliwość przeczytania dziękuję autorce i Dziewczynom z Czytam dla Przyjemności ( organizatorkom bt).

Patrycja Żurek znowu zaskakuje odwagą w podejmowanych problemach. Oplata je w historie i podaje na tacy niczym wyśmienite danie. I wiesz, że piękna otoczka może skrywać przeróżne "smaki", ale sięgasz, by znowu poczuć to zaskoczenie i tę błogość.
Nie inaczej jest też z powieścią "Zagubiona pszczoła", w której w sielankowej otoczce budzą się demony przeszłości i słabości.
Czy...

Bardzo lubię czytać książki Patrycji Żurek.
Szczerze zawsze obawiam się zakończenia. Nie jestem w stanie go przewidzieć. Polecam!

BARDZO MOCNO wpłynęła na mnie jej książka „Ślimoki”.

Bardzo lubię czytać książki Patrycji Żurek.
Szczerze zawsze obawiam się zakończenia. Nie jestem w stanie go przewidzieć. Polecam!

BARDZO MOCNO wpłynęła na mnie jej książka „Ślimoki”.

Pszczoła to maleńki owad, który niczym skrzydła motyla potrafi wywołać istne tsunami nie tylko w świecie zwierząt. Jedna mała pszczoła swoim jadem może doprowadzić do tragedii ale czy ta tragedia jest nią istotnie, a może to początek czegoś nowego ? Jeden maleńki owad wywołuje w życiu Jacentego, Katarzyny, Maciejki i Konrada wiele zmian. Doprowadza do zmierzenia się z demonami przeszłości, zmusza do refleksji nad własnym życiem i motywuje do szukania własnego szczęścia.
Autorka po raz kolejny udowadnia, że trudne sprawy i ciężkie tematy nie są jej obce i nie boi się o nich pisać. Sielska okładka z jednej strony oddaje charakter książki, bo Miodula to takie sielska miejscowość miodem płynąca, w której dzieje się to, co się dzieje. W Mioduli jak w tyglu mieszają się historie ludzi, których przekorny los łączy z sobą w sobie tylko znanym celu. Burzy ich spokój, budzi demony, zmusza do mierzenia się z nimi. Jednak po burzy wychodzi słońce a to daje nadzieję.
Autorka tym razem porusza temat alkoholizmu i fanatyzmu religijnego, walki z nieuleczalną chorobą i uprzedzeń otoczenia z nią związanych. Pokazuje, że na miłość i szczęście nigdy nie jest za późno i że wiek, stan zdrowia czy życiowe zawirowania nie mają na nie wpływu. To my sami decydujemy o własnym szczęściu i tylko od nas zależy, czy damy mu szansę zaistnieć, czy też zamkniemy się w kapsule własnych przyzwyczajeń.
Dziękuję autorce i blogowi Czytam dla przyjemności za możliwość poznania fascynującego świata pszczół, w którym ta zagubiona odnajduje swoje szczęście.

Pszczoła to maleńki owad, który niczym skrzydła motyla potrafi wywołać istne tsunami nie tylko w świecie zwierząt. Jedna mała pszczoła swoim jadem może doprowadzić do tragedii ale czy ta tragedia jest nią istotnie, a może to początek czegoś nowego ? Jeden maleńki owad wywołuje w życiu Jacentego, Katarzyny, Maciejki i Konrada wiele zmian. Doprowadza do zmierzenia się z...

Świetna książka.
Polecam serdecznie 😍

Świetna książka.
Polecam serdecznie 😍

Kolejna książka autorki, która nie boi się trudnych tematów. Tutaj mierzymy się z niezdrową fascynacją religijną, skutkami alkoholizmu i trudnym dzieciństwem. Patrycja Żurek w ciekawy i niepowtarzalny sposób przedstawiła relację damsko-męską, rodzicielską i koleżeńską. Uprzedzenia oraz problemy z akceptacją często nieuzasadnioną przemawiają do czytelnika. Bardzo ciekawym i ważnym wątkiem są informacje dotyczące pszczół, ich ciężkiej pracy oraz konsekwencji spowodowanych użądleniem. W tej powieści dużo się dzieje, akcja biegnie szybko i czytelnik na pewno się nie nudzi. Jestem zachwycona tą książką, mimo że okładka może sugerować historię piękną i bajeczną, a tutaj jest dość specyficznie i momentami wzruszająco, ale też przerażająco. Polecam

Kolejna książka autorki, która nie boi się trudnych tematów. Tutaj mierzymy się z niezdrową fascynacją religijną, skutkami alkoholizmu i trudnym dzieciństwem. Patrycja Żurek w ciekawy i niepowtarzalny sposób przedstawiła relację damsko-męską, rodzicielską i koleżeńską. Uprzedzenia oraz problemy z akceptacją często nieuzasadnioną przemawiają do czytelnika. Bardzo ciekawym i...

Pszczoły od wieków są uważane za posłańców Boga, za łączników między Nim a ludźmi oraz za przewodników naszych ludzkich dusz. Kiedy więc od użądlenia pszczoły Katarzyna zapada w śpiączkę, dla bohaterów książki "Zagubiona pszczoła" zaczyna się czas przemyśleń, wspomnień swojego życia oraz wyciągania w końcu odpowiednich wniosków. Z klatki, w którą sami dobrowolnie weszli lub zostali zamknięci przez najbliższych. Bohaterowie w procesie rozważań oraz podsumowywania swojego dotychczasowego życia kierowali się nielogicznymi zasadami, poczuciem winy, strachem przed oceną innych, złością i brakiem wiary w swoje umiejetności. Do czego to doprowadziło? Do niepotrzebnych emocji takich jak złość, niepewność, brak samoakceptacji a także kłótni i szukaniu winnych na siłę. Tylko po co? To co ja wyniosłam z tej powieści to pewność,że nie powinniśmy robić czegoś wbrew sobie samym. Nie wolno nam także pozwolić na to,aby inni decydowali za nas w naszym życiu. Jeśli będziemy żyć zgodnie ze sobą, będziemy jak te pszczoly których pełno w ulu, ale potrafią zachować spokój i harmonię, ponieważ wiedzą jakie zadania na nich spoczywają.
Dziękuję Andżelice za możliwość zapoznania się z tą powieścią dzięki Book Tour Czytam dla przyjemności przez nią zorganizowanym.

Pszczoły od wieków są uważane za posłańców Boga, za łączników między Nim a ludźmi oraz za przewodników naszych ludzkich dusz. Kiedy więc od użądlenia pszczoły Katarzyna zapada w śpiączkę, dla bohaterów książki "Zagubiona pszczoła" zaczyna się czas przemyśleń, wspomnień swojego życia oraz wyciągania w końcu odpowiednich wniosków. Z klatki, w którą sami dobrowolnie weszli lub...

Droga Patrycjo!
To już mój drugi Booktour z udziałem Twojej książki. Niezmiernie dziękuję, że mogę poznawać Twoją twórczość. Tytuł książki idealnie odzwierciedla charakter bohaterów. Wszyscy są zagubieni – każdy przeżywa swoją traumę. Pogubili się w swoim życiu. Dobrze, że chociaż Maciejka z Jacentym odnaleźli siebie i swoje wspólne szczęście! Jak dla mnie, jedyną pozytywną bohaterką jest Ada. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Wszędzie, we wszystkim i we wszystkich widzi pozytywy. Super ukazany wątek, jak Ada z Karoliną znalazła wspólny język, pomimo jej przypadłości. Rewelacyjny pomysł z tą akcją – „…skoro ludzie są uprzedzeni do chorób, powinniśmy nieco ich uświadomić, wyjaśnić, na czym to polega, czy jest zaraźliwe i jak obrzydliwie wygląda.” A sam Konrad? Wielu z nas jest takim Konradem. Iluż to z nas ma w sobie pokłady niezidentyfikowanej złości. Na siłę staramy się dopasować do otoczenia, udajemy kogoś, kim tak naprawdę nie jesteśmy, a przecież życie nie na tym polega. Ada i Karolina to świetne dziewczyny, naturalne i poukładane. Dodające czytelnikom otuchy i wiary, że nie wszyscy są tacy źli. Jest mnóstwo powodów, by żyć i cieszyć się tym życiem. Książka porusza wiele trudnych tematów, ale zarazem bardzo interesujących. Wspaniale było przeżyć tych kilka chwil z Twoją książką, Patrycjo. Życzę Ci kolejnych świetnych powieści. Dziękuję!

Droga Patrycjo!
To już mój drugi Booktour z udziałem Twojej książki. Niezmiernie dziękuję, że mogę poznawać Twoją twórczość. Tytuł książki idealnie odzwierciedla charakter bohaterów. Wszyscy są zagubieni – każdy przeżywa swoją traumę. Pogubili się w swoim życiu. Dobrze, że chociaż Maciejka z Jacentym odnaleźli siebie i swoje wspólne szczęście! Jak dla mnie, jedyną pozytywną...