Kontynuacja pierwszej części pt. "Mgła" utrzymana na tym samym poziomie, choć faktycznie obecnie bardziej to melodramat niż kryminał. Niemniej wątek kryminalny dość ciekawie napisany. W tej części główni bohaterowie skupiają się bardziej na konsekwencjach wydarzeń z pierwszego tomu i radzeniu sobie z nimi.
Wielowątkowa fabuła, ciekawi bohaterowie, fajny język.
Polecam.

Kontynuacja pierwszej części pt. "Mgła" utrzymana na tym samym poziomie, choć faktycznie obecnie bardziej to melodramat niż kryminał. Niemniej wątek kryminalny dość ciekawie napisany. W tej części główni bohaterowie skupiają się bardziej na konsekwencjach wydarzeń z pierwszego tomu i radzeniu sobie z nimi.
Wielowątkowa fabuła, ciekawi bohaterowie, fajny język....

Książka "Burza" Aleksandry Świderskiej to prawdziwa uczta dla miłośników kryminałów i thrillerów psychologicznych. Autorce udało się stworzyć intrygujący i pełen napięcia świat, w którym czytelnik może z łatwością zagubić się na kilka godzin. Narracja prowadzona z perspektywy Konrada Gronczewskiego dodaje głębi i autentyczności całej historii. Jego wewnętrzne konflikty, walka z poczuciem winy i tęsknota za Adamem Aleksandrowiczem są opisane z taką intensywnością, że niemalże można odczuć jego emocje na własnej skórze.

Zwroty akcji są zaskakujące, a sama fabuła, pełna mrocznych zakątków ludzkiej psychiki, skłania do refleksji nad naturą zła. Wątek ścigania przestępców zajmujących się handlem ludźmi, którzy wykorzystują swoje ofiary w kontekście BDSM, jest zbudowany w taki sposób, że trudno jest odłożyć książkę na bok. Każda kolejna strona przynosi więcej pytań i zagadek, utrzymując napięcie i zainteresowanie czytelnika.

Nie można również nie wspomnieć o realistycznie przedstawionym świecie policjantów, ich codziennej pracy oraz wyzwaniach, które przed nimi stawia życie zawodowe i osobiste. "Burza" to nie tylko kryminał, ale również opowieść o poszukiwaniu siebie, o przebaczeniu i o tym, jak przeszłość potrafi wpłynąć na teraźniejszość.

Dodatkowo Aleksandra Świderska umiejętnie prowadzi nas przez skomplikowane relacje między postaciami, co dodaje głębi psychologicznej w warstwie powieści. Konrad i Adam, mimo że ich drogi często się rozchodzą, tworzą złożony duet, których wzajemne relacje ewoluują wraz z rozwojem fabuły, dodając opowieści autentyczności. Ich dynamiczny związek jest jednym z głównych motywów przewodnich książki i znakomicie uzupełnia główną oś kryminalną.

Charakterystyczne dla Świderskiej jest również bogate tło społeczne i kulturowe, które wprowadza w "Burzy". Przedstawienie problematyki marginalizowanych grup społecznych, takich jak społeczność transpłciowa, jest ważne i aktualne, a jednocześnie wpisuje się w narrację bez poczucia nachalności. To sprawia, że książka zyskuje dodatkowy wymiar i mówi nie tylko o przestępczości, ale również o tolerancji i zrozumieniu.

Sposób, w jaki autorka operuje językiem, również zasługuje na uznanie. Styl Świderskiej jest płynny, bogaty w metafory i trafnie oddający atmosferę grozy, co jeszcze bardziej potęguje wrażenia czytelnicze. Każdy opis, dialog czy wewnętrzny monolog postaci są dopracowane, co sprawia, że narracja jest nie tylko przekonująca, ale i porywająca.

Podsumowując, "Burza" Aleksandry Świderskiej to doskonale skonstruowany thriller psychologiczny, który zadowoli zarówno fanów intensywnych emocji, jak i miłośników głębokich, psychologicznych portretów i społecznych kontekstów. To książka, która nie boi się trudnych tematów i zmusza do myślenia, jednocześnie będąc niezwykle wciągającą i trzymającą w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Polecam tę lekturę wszystkim, którzy nie boją się literackich wyzwań i poszukują w książkach czegoś więcej niż zwykłej rozrywki.

Książka "Burza" Aleksandry Świderskiej to prawdziwa uczta dla miłośników kryminałów i thrillerów psychologicznych. Autorce udało się stworzyć intrygujący i pełen napięcia świat, w którym czytelnik może z łatwością zagubić się na kilka godzin. Narracja prowadzona z perspektywy Konrada Gronczewskiego dodaje głębi i autentyczności całej historii. Jego wewnętrzne konflikty,...

"Byli swoimi przeciwnościami, jak biel i czerń, ale tak samo się dopełniali, splatali ze sobą, stwarzając z siebie tę dziwną miksturę szarości, w której każdy z nich pozostawał całkowicie równy drugiemu".

Podoba mi się bardzo język książki i styl pisania Aleksandry Świderskiej - jest prosty i lekki, a jednocześnie płynie. Czasami miałam wrażenie, że sceny rozwijają się niczym w filmie. Ogólnie gratuluję autorce niesamowitej odwagi, aby wprowadzić na rynek książkę z tak otwartą i szczerą reprezentacją.
W jednym z renomowanych hoteli zostają odnalezione zwłoki trans-dziewczyny. Rozpoczyna się śledztwo. Konrad Gronczewski chce odnaleźć na własną rękę seryjną morderczynię - przyrodnią siostrę, po tym jak ta próbowała zabić Adama. Zaś Adam po długiej rekonwalescencji postanawia wrócić do pracy. Otrzymuję sprawę, która stawia ponownie na jego drodze Konrada. Od jakiegoś czasu Konrad otrzymuje pogróżki zagrażające im obu.
"Burza" to połączenie przemyślanego kryminału z ciekawie przedstawioną relacją LGBTQ+. Całość jest naturalna i wywarzona. Bardzo realistycznie pisarka oddaje emocje towarzyszące głównemu bohaterowi i targające nim sprzeczności. Wszystko tutaj ma swoją przyczynę. Walka z własnymi demonami i podłoże polityczne mocno skupiają uwagę czytelnika. Brutalne morderstwo bulwersuje, a prowadzone śledztwo i fundowane zwroty akcji wciągają niczym studnia bez dna.
Książka napisana lekkim i plastycznym językiem, dzięki czemu łatwo się ją czyta. Od pierwszych stron autorka potrafi zaciekawić, a napięcie towarzyszy nam do samego końca. "Burzę" mogę śmiało polecić fanom kryminałów. Akcja toczy się dynamicznie i nie ma czasu na nudę. Więc zapraszam każdego do zapoznania się z treścią książki. Bo warto!!!

"Byli swoimi przeciwnościami, jak biel i czerń, ale tak samo się dopełniali, splatali ze sobą, stwarzając z siebie tę dziwną miksturę szarości, w której każdy z nich pozostawał całkowicie równy drugiemu".

Podoba mi się bardzo język książki i styl pisania Aleksandry Świderskiej - jest prosty i lekki, a jednocześnie płynie. Czasami miałam wrażenie, że sceny rozwijają się...

Książka na relaks, plaże, hamak, dobrą zabawę. Całkowicie luźna, przyjemna, kryminalna i erotyczna. Porusza ważne tematy jak tranzycja płciowa, relacje z osobami LGBT+ czy policją.

Książka na relaks, plaże, hamak, dobrą zabawę. Całkowicie luźna, przyjemna, kryminalna i erotyczna. Porusza ważne tematy jak tranzycja płciowa, relacje z osobami LGBT+ czy policją.

Burza już nawet nie jest erotykiem z wątkiem kryminalnym ale wręcz melodramatem na pełnej. Mimo to, szczerze kibicuję czwórce głównych bohaterów i bardzo czekam na ich kolejne historie. Od audiobooka się uzależniłam :)
Dziękuję za "Miasto gasnących świateł" - niech świecą się te światła dla nich i dla nas wszystkich.

Burza już nawet nie jest erotykiem z wątkiem kryminalnym ale wręcz melodramatem na pełnej. Mimo to, szczerze kibicuję czwórce głównych bohaterów i bardzo czekam na ich kolejne historie. Od audiobooka się uzależniłam :)
Dziękuję za "Miasto gasnących świateł" - niech świecą się te światła dla nich i dla nas wszystkich.

Druga część jak i pierwsza na takim samym poziomie, mam nadzieję że w trzecim tomie Elka będzie z Antonem bo jestem okropną romantyczką 😅 Ale emocje między Policjantem a Gangsterem były równie odczuwalne jak w mgle. Bardzo polecam, od razu pisze nie ma scen erotycznych, ja bym się nie obraziła jakby było trochę pikantnie, ale tak jak jest dla mnie było idealnie ❤️i czekamy teraz na 3 tom mam nadzieję że ostatni 🫣

Druga część jak i pierwsza na takim samym poziomie, mam nadzieję że w trzecim tomie Elka będzie z Antonem bo jestem okropną romantyczką 😅 Ale emocje między Policjantem a Gangsterem były równie odczuwalne jak w mgle. Bardzo polecam, od razu pisze nie ma scen erotycznych, ja bym się nie obraziła jakby było trochę pikantnie, ale tak jak jest dla mnie było idealnie ❤️i czekamy...

Przeczytałem „Mgłę” i nawet mi się spodobała. Lubię literaturę z wątkami LGBT. Oceniłem 7/10. Z dużym zaciekawieniem sięgnąłem po „Burzę”. Na Instagramie widziałem już parę recenzji, że podobno warto. I może dlatego szarpnąłem się na napisanie kilku słów.
Niestety się srogo rozczarowałem. Ja tę książkę przemęczyłem Na ogół mam bardzo dużą tolerancję dla debiutantów. Po pierwszej części liczyłem, że to naprawdę będzie coś mocnego, ale okazało się, że jest to melodramat. Z kryminałem to nie ma nic wspólnego. Możliwe, że rozstrojone nerwowo nastolatki się zachwycają się tym cukierkowym klimatem i niepotrzebnie przedłużanymi opisami, bo chyba taka grupa jest targetem dla Autorki (wnioskuje po profilu autorki na ig jak się robi na celebrytke wrzucając co chwilę zdjęcia jedzenia, widoku z okna etc. Żeby jeszcze miała coś ciekawego do powiedzenia).
W recenzjach wyczytałem, że druga połowa książki, a już końcówka to jest sztos i nie można się oderwać. Serio? W którym momencie, bo chyba ktoś ma małe wymagania. Może ja mam wybrakowany egzemplarz. Serio liczyłem na jakiś przełom, a była tylko załamka.
Część „kryminalna” była mało realistyczna. Czyżby Autorka naoglądała się za dużo CSI Las Vegas i próbowała to przełożyć na polskie realia? Jeśli tak, to zrobiła to niestety nieudolnie. Zakończenie miało być zaskoczeniem. Nie wiem co tam miało zaskoczyć, bo jak dla mnie było tak do przewidzenia jak to, że po niedzieli następuje poniedziałek.
Wątek „miłosny” jest nudny. Miałkie, sztuczne dialogi. Bohaterowie mało wyraziści. Sorry, ale rozanielony gangster był tak słodki, że aż mdły. I ten policjant co próbuje grać twardziela anie radzi sobie ze sobą.
Na krytykę zasługuje też przedstawienie w tej historii osób transpłciowych. Ja wiem, że teraz temat zrobił się modny, ale warto coś na ten temat poczytać, zanim się zacznie o tym pisać i to w dodatku w taki sposób, który może łatwo zranić takie osoby. Przykre…
Widomo jak to z ocenami na LC czy Instagramie. Wielu bookstagramerów zrobiło sobie z pisania recenzji biznes. Jak się im zapłaci to napiszą pozytywną recenzję i wystawią maksymalną ocenę (sam dostałem taką propozycję kiedyś). Cóż taki świat… dziś można wszystko kupić. W każdym razie Autorce jeszcze daleko do prawdziwych pisarzy kryminału, choć potencjał jakiś jest. Tylko niech Autorka się zdecyduje co chce pisać: kryminał czy romans, bo połączenie jej kompletnie nie wychodzi. Widziałem już na ig, że za moment będzie kontynuacja. Biorąc pod uwagę tempo nie spodziewam się czegoś co może zachwycić. Najwyraźniej ktoś tu zaczyna robić na ilość a nie na jakość.
Jeśli ktoś lubi ckliwe historyki w typie filmów „Listów do M.” to ta pozycja jest jak znalazł. Jeśli nie to szkoda tracić czasu. Nie polecam.

Przeczytałem „Mgłę” i nawet mi się spodobała. Lubię literaturę z wątkami LGBT. Oceniłem 7/10. Z dużym zaciekawieniem sięgnąłem po „Burzę”. Na Instagramie widziałem już parę recenzji, że podobno warto. I może dlatego szarpnąłem się na napisanie kilku słów.
Niestety się srogo rozczarowałem. Ja tę książkę przemęczyłem Na ogół mam bardzo dużą tolerancję dla debiutantów. Po...

Pierwszy tom wciągnął mnie całkowicie i pokochałam historię Adama oraz całej ekipy. Miałam więc spore oczekiwania wobec drugiej części, ale też pewne obawy- czy kontynuacja dorówna swojej poprzedniczce?

Bardzo podoba mi się sposób w jaki autorka opisuje wygląd, krajobrazy, ale tez wydarzenia i emocje. Są one sensualne, ale jednocześnie konkretne. W historii nie ma zbędnego lania wody, czy nic nie wnoszących dygresji. Jest to dla mnie ogromny plus i zdecydowanie mocna strona pisarki.

Kolejnym atutem jest dla mnie rozwój charakterów postaci, których już poznaliśmy. Czytelnik obserwuje w jaki sposób wydarzenia z ,,Mgły" wpłynęły na nie i jakie niosą za sobą konsekwencje. Tak jak wcześniej były uwypuklone ich silne osobowości, tak teraz ukazane są ich słabości i chwile zwątpienia.
Jeśli chodzi o nowe postacie, są mi póki co neutralne. Z jednej strony rozumiem ich role jaką miały pełnić, ale nie jestem do nich tak przekonana jak do ,,głównej ekipy". Monika od początku wydawała mi się fałszywa, natomiast Antek aż do przesady rzuca swoimi tekstami. Najbardziej do gustu przypadła mi postać Wernera. Liczę na rozwój postaci w kolejnym tomie. To co natomiast mnie cieszy, to żadna z tych osób nie jest ,,zapychaczem"- bez nich historia byłaby wybrakowana i niekompletna. Widać, że ich obecność jest przemyślana.

Wątek kryminalny został, moim zdaniem, o wiele lepiej poprowadzony w tej części. Nie było żadnych sugestii odnośnie tego kto tym razem jest głównym złoczyńcą, czytelnik razem z bohaterami głowi się o co tym razem tu chodzi. Jeśli chodzi o część romantyczną, to odnoszę wrażenie, że jest jej nieco mniej niż poprzednio, co nie jest moim zdaniem jakimś minusem. Trochę gryzie mi się z jaką szybkością i łatwością Adam dogadał się z Konradem, a z drugiej strony cieszę się, że nie ma tutaj infantylizacji dorosłych postaci i słabej dramy na pół książki.

Ogólnie druga część nie odbiega jakościowo od pierwszej. Historia jest składa, logiczna, a autorka ma bardzo przyjemny styl pisarski. Zdecydowanie polecam.

Pierwszy tom wciągnął mnie całkowicie i pokochałam historię Adama oraz całej ekipy. Miałam więc spore oczekiwania wobec drugiej części, ale też pewne obawy- czy kontynuacja dorówna swojej poprzedniczce?

Bardzo podoba mi się sposób w jaki autorka opisuje wygląd, krajobrazy, ale tez wydarzenia i emocje. Są one sensualne, ale jednocześnie konkretne. W historii nie ma zbędnego...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki tak jak i do pierwszej części.. Chyba będę jedyną osobą która będzie narzekać że na pierwszym planie jest sprawa z morderstwem. Ubolewam, że romans między Adamem i Konradem jest w tle, muszę przyznać że przewijałam niektóre momenty o śledztwie bo mnie.. nurzyły. Wolałabym bardziej zagłębić się w rozwinięcie relacji między głównymi bohaterami bo to co czytałam miało potencjał,ciekawe postacie chociaż Konrad trochę mnie irytował z tym że z niego taki ruchacz. No i sceny seksu których nie ma praktycznie też mnie to zasmuciło ;p Aczkolwiek z pewnością przeczytam kolejną część jeśli nadejdzie, bo nie lubię jak coś się urywa w niedopowiedzeniu.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki tak jak i do pierwszej części.. Chyba będę jedyną osobą która będzie narzekać że na pierwszym planie jest sprawa z morderstwem. Ubolewam, że romans między Adamem i Konradem jest w tle, muszę przyznać że przewijałam niektóre momenty o śledztwie bo mnie.. nurzyły. Wolałabym bardziej zagłębić się w rozwinięcie relacji między...

Autorka ma niewątpliwie lekkie pióro! Czyta się świetnie, chociaż gdzieś po drodze wątki kryminalne zaczęły ustępować tym romantycznym, co przełożyło się na moją ocenę. Nie we wszystko również uwierzyłem, ale po słowie od autorki, wybaczam! Nie jest to przecież literatura faktu...

Autorka ma niewątpliwie lekkie pióro! Czyta się świetnie, chociaż gdzieś po drodze wątki kryminalne zaczęły ustępować tym romantycznym, co przełożyło się na moją ocenę. Nie we wszystko również uwierzyłem, ale po słowie od autorki, wybaczam! Nie jest to przecież literatura faktu...