Słońce o północy

Czytałam inną książkę tej pisarki, gdzie akcja rozgrywała się na ośmiotysięczniku i wspominam ją bardzo dobrze, więc tym razem pozwoliłam się porwać na Antarktydę.

💙 Słońce o północy 📖 Amy McCulloch

Akcja dzieje się w trakcie luksusowego rejsu, na który nasza bohaterka została zaproszona przez swojego chłopaka, po dziwnych sytuacjach dziewczyna została sama i już rejs na mroźną Antarktydę przestał być przyjemnością.
Morderstwo, zamknięta przestrzeń, więc ograniczona ilość możliwości, klaustrofobiczny klimat i piękne okoliczności przyrody.
Tyle z plusów, trochę mi tu zabrakło emocji, za to znalazłam za dużo nonsensów, które trochę mnie zniechęciły.
Czy polecam, pewnie, że tak to nie był zmarnowany czas, choć chciałoby się trochę inaczej.

Czytałam inną książkę tej pisarki, gdzie akcja rozgrywała się na ośmiotysięczniku i wspominam ją bardzo dobrze, więc tym razem pozwoliłam się porwać na Antarktydę.

💙 Słońce o północy 📖 Amy McCulloch

Akcja dzieje się w trakcie luksusowego rejsu, na który nasza bohaterka została zaproszona przez swojego chłopaka, po dziwnych sytuacjach dziewczyna została sama i już rejs na...

Marzycie czasami o podróży w odległe krainy wiecznych śniegów? Fascynuje Was fauna i flora takich miejsc jak Antarktyda? Chcielibyście wspiąć się na lodowiec, zobaczyć zorzę polarną czy odwiedzić kolonię pingwinów cesarskich?

Marzeniem Olivii - bohaterki powieści Amy McCulloch "Słońce o północy" - jest spędzenie nocy na Antarktydzie.
Pragnienie dziewczyny niespodziewanie ma szansę się spełnić, kiedy pewnego dnia dostaje od swojego chłopaka Aarona zaproszenie na ekskluzywny rejs statkiem na Antarktydę. Olivia, pomimo swoich lęków, decyduje się na wspólny wypad z chłopakiem.

Rejs zapowiada się wspaniale, jednak szybko okazuje się, że nic nie jest tak, jak być powinno - chłopak Olivii w niewyjaśnionych okolicznościach znika, a jego telefon milczy...
Dziewczyna jest zdezorientowana, zaczyna odczuwać niepokój, zwłaszcza, że podczas podróży dzieją się dziwne rzeczy.....Kiedy w końcu na pokładzie statku zostają znalezione zwłoki, a potem kolejne, Olivia pojmuje, że znalazła się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze. W jednej chwili uświadamia sobie, że wymarzona wycieczka będzie dla niej walką o przetrwanie. Dziewczyna musi zrobić wszystko, by przeżyć, jednak to będzie wymagało od niej zmierzenia się z własnymi ograniczeniami, strachem, lękiem i demonami przeszłości...

Kto jest kim naprawdę? Komu można zaufać, a od kogo lepiej trzymać się z daleka?
Czy Olivii uda się pokonać własne lęki, słabości i wyjść cało ze śmiertelnego niebezpieczeństwa?I wreszcie, co stało się z Aaronem - jej chłopakiem?

Miałam duże oczekiwania w stosunku do tej książki. Wizja umiejscowienia akcji thrillera w mroźnej i odległej Antarktydzie - kraju skutego lodem i mrozem bardzo mnie pociągała. Niestety, o ile sposób, w jaki autorka opisała Antarktydę mnie zachwycił (bajeczne opisy nurkujących w wodzie pingwinów, pływających humbaków, majestycznych gór lodowych czy obrazy nadchodzącego zmierzchu),to już sam przebieg wydarzeń, brak większych emocji, które czyniłyby tę książkę nieodkładalną, a także dłużąca się akcja - zdecydownie mniej.
Zabrakło mi tu tego, czego najbardziej oczekuję od dobrych thrillerów: intrygującej fabuły, gwałtownych zwrotów akcji i sporego dreszczyku emocji (z wyjątkiem zakończenia).
Do plusów tej powieści zdecydownie jednak mogę zaliczyć wspomniane już piękne opisy fauny i flory Antarktydy, jej surowego i mroźnego klimatu oraz kreację głównej bohaterki - Olivii. Niezłomność jej charakteru, determinacja i odwaga w trudnych momentach zaimponowały mi.
Spodobało mi się również zakończenie, które dostarczyło mi oczekiwanej adrenaliny, i którego totalnie się nie spodziewałam. Dlaczego? Tego już Wam oczywiście nie powiem 🙊. Za to dodam, że dla takiego finału warto było przeczytać tę książkę 💪👍.
Czytaliście?

Marzycie czasami o podróży w odległe krainy wiecznych śniegów? Fascynuje Was fauna i flora takich miejsc jak Antarktyda? Chcielibyście wspiąć się na lodowiec, zobaczyć zorzę polarną czy odwiedzić kolonię pingwinów cesarskich?

Marzeniem Olivii - bohaterki powieści Amy McCulloch "Słońce o północy" - jest spędzenie nocy na Antarktydzie.
Pragnienie dziewczyny niespodziewanie...

Po książce spodziewałam się dużo więcej. Czytało się ją dosyć sprawnie jednak nie czułam w ogóle napięcia. Czytając że akcja będzie odbywać się na statku czyli na zamkniętej przestrzeni liczyłam że czuć będzie napięcie, strach wśród pasażerów i zadawania sobie wzajemnie pytania kto jest zagrożeniem i mordercą. A tu o zagrożeniu wiedziała tylko główna bohaterka bo reszta pasażerów była nie zaznajomiona z sytacją. I przez całą książkę mamy opowieści że bohaterka się boi i tyle. Bezposrednie ataki na nią podczas rejsu (raptem dwa) chociaż też ciężko nazwać je atakami nie były zupełnie emocjonujące. Dodatkowo mniej więcej od połowy książki już wirldzialam kto stoi za tym wszystkim i dodatkowo domyśliłam się że ta osoba była tajemniczą dziewczyną malarza. Same motywy jej działania i mani też były głupawe. Myślałam że miała faktyczny powód to szatazowania chłopaka głównej bohaterki a to jakiś bełkot. Plus tajemniczy sponsor studiów bedacy miliarderem. Ot miał wyrzuty sumienia bo jeden z jego pracowników (spośròd pewnie całej rzeszy których miał) zginął wiec postanowił fonansowac jego rodzinę. Bajeczka że nie wiem. A no i wynajęty przez niego ochroniarz nie mógł unieszkodliwić jednej drobnej kobiety tylko ją ganiał po pokładzie. Ogólnie historia napisana w taki sposób że czuć iż nie jest to książka wprawionego autora.

Po książce spodziewałam się dużo więcej. Czytało się ją dosyć sprawnie jednak nie czułam w ogóle napięcia. Czytając że akcja będzie odbywać się na statku czyli na zamkniętej przestrzeni liczyłam że czuć będzie napięcie, strach wśród pasażerów i zadawania sobie wzajemnie pytania kto jest zagrożeniem i mordercą. A tu o zagrożeniu wiedziała tylko główna bohaterka bo reszta...

Cieszę się, że ten nużący tydzień powoli dobiega końca. Przesilenie wiosenne daje mi się we znaki, nie pomaga również nijaka pogoda…humor poprawiła mi trochę poranna mgła, która bardziej przypomina październikowe poranki, niż zapowiadający zbliżającą się wiosnę marzec.

„Słońce o północy” idealnie pasuje do powyższych zdań – jest boleśnie nijaka. A zapowiadała się świetnie, nie ukrywam, że miałam wobec niej wysokie oczekiwania. Trudno mi określić jednoznacznie na czym polegał problem, ale sam fakt, że książkę podczytywałam (bo regularnym czytaniem nazwać tego nie mogę) ponad dwa tygodnie. Początkowo urzekła mnie wizja morskiej wyprawy do królestwa lodu, pingwinów i niezachodzącego Słońca, ale mój zapał szybko opadł w zderzeniu z nieznośnie powolną fabułą. To nie tak, że było nudno; charakterystyka postaci i postępujące po sobie wydarzenia okazały się pozbawione emocji i drugiego dna, na które tak bardzo liczyłam.

Muszę przyznać, że Amy McCulloch w wyjątkowo piękny sposób opisała samą Antarktydę – jestem niemal pewna, że musiała spędzić tam trochę czasu te fragmenty obfitowały w patetyczny, wręcz poetycki styl i naprawdę szalenie mi się spodobały). Plusem był też klimat samego statku wycieczkowego dekadencki nastrój, klaustrofobiczna atmosfera, a w końcu niezły pomysł na wątek kryminalny miały bardzo duży potencjał…
Muszę też wspomnieć o głównej bohaterce, Oliwii - ta postać o dziwo przekonała mnie do siebie, mimo, że na początku byłam bardzo sceptyczna. Jej walka z wypaleniem zawodowym oraz próba przetrwania krytycznych momentów uczyniła z niej wyjątkowo mocną postać.

Jestem zawiedziona. Spodziewałam się trzymającej w napięciu historii pełnej zwrotów akcji, a otrzymałam nudnawą, niczym niewyróżniającą się historię, która z trudem podtrzymywała moje zainteresowanie. W porównaniu do poprzedniej książki Autorki („Bez tchu” była wyjątkowo dobrą powieścią!) „Słońce o północny” wypada bardzo bezbarwnie. Sytuację ratowała główna bohaterka oraz zapierające w piersiach opisy bajecznej Antarktydy. Niestety to trochę za mało, jak na obiecywany mocny i niepokojący thriller psychologiczny.

Cieszę się, że ten nużący tydzień powoli dobiega końca. Przesilenie wiosenne daje mi się we znaki, nie pomaga również nijaka pogoda…humor poprawiła mi trochę poranna mgła, która bardziej przypomina październikowe poranki, niż zapowiadający zbliżającą się wiosnę marzec.

„Słońce o północy” idealnie pasuje do powyższych zdań – jest boleśnie nijaka. A zapowiadała się świetnie,...

Bardzo podobał mi się klimat tej książki, podskórne napięcie, które trzymało czytelnika w zainteresowaniu. Niby nie działo się tu nic specjalnego, dobrze to znamy, ale czytało się bardzo przyjemnie.

Bardzo podobał mi się klimat tej książki, podskórne napięcie, które trzymało czytelnika w zainteresowaniu. Niby nie działo się tu nic specjalnego, dobrze to znamy, ale czytało się bardzo przyjemnie.

Lubicie podróżować? Co byście powiedzieli na rejs w nieznane na Antarktydę? Olivia - to młoda przedsiębiorcza kobieta. Aby przezwyciężyć lęki i sprawić przyjemność swojemu chłopakowi godzi się na rejs w którym główną atrakcją jest spędzenie nocy na Antarktydzie. Niestety wszystko co mogło poszło nie tak. Jej chłopak nie dociera na statek i nie ma z nim kontaktu. Olivia jest przerażona, szczególnie że na statku dochodzi do dziwnych niebezpiecznych sytuacji.
Czy ktoś czai się na życie dziewczyny?
Czy jest ona bezpieczna?
Komu na statku można zaufać, a kto jest wrogiem?
Co się stało z Aronem - chłopakiem Olivii?
Czy trauma z dzieciństwa pozwoli dziewczynie chociaż na chwilę zaczerpnąć przyjemności z tej podróży i przygody życia?

Począwszy od opisu, ta książka była dla mnie pełna sprzeczności. Będąc mniej wiecej w jej 1/3 zastanawiałam się czy ja czegoś w niej nie zrozumiałam lub ominęłam, czy co 😵‍💫 Ale wszystko ze mną było ok. 🤭 Tym sposobem początek strasznie mi się dłużył, a główna bohaterka i jej zachowanie irytowało na każdym kroku. W drugiej jej części akcja przyspieszyła i już z większą chęcią zagłębiłam się w tę lekturę. Najbardziej zostałam zauroczona wielką wodą, widokami na góry lodowe i nieznanym dotychczas kontynentem. Ja sama raczej nie odważyłabym się na taką podróż.
Ten #thriller na pewno nie będzie należał do moich ulubionych, chociaż autorka lekko zaskoczyła mnie zakończeniem. A Wy czytajcie i dajcie znać czy Wam się podobała, bo przecież ile ludzi tyle opinii 😎

Współpraca reklamowa: @wydawnictwoluna

Lubicie podróżować? Co byście powiedzieli na rejs w nieznane na Antarktydę? Olivia - to młoda przedsiębiorcza kobieta. Aby przezwyciężyć lęki i sprawić przyjemność swojemu chłopakowi godzi się na rejs w którym główną atrakcją jest spędzenie nocy na Antarktydzie. Niestety wszystko co mogło poszło nie tak. Jej chłopak nie dociera na statek i nie ma z nim kontaktu. Olivia jest...

"SŁOŃCE O PÓŁNOCY" AMY Mc CULLOCH

Intrygująca historia napisana prostym językiem.
Powieść czyta się lekko, pomalutku. Akcja rozwija się niespiesznie.
Ciekawie przedstawieni zostali bohaterowie, z tym wszystkim co tak bardzo nasze, ludzkie.
Bardzo mi się spodobały piękne opisy przyrody, która jest niezwykle fascynująca, jednak równie mocno przerażająca i niebezpieczna.

Poznamy Oliwię, dziewczynę, która marzy o tym, aby chociaż na chwilę przenieść się na Antarktydę.
Zobaczyć lodowe klify , pingwiny i słońce, które nigdy nie zachodzi.
Ta kraina mrozu, lodu i wiecznego śniegu bardzo ją przyciąga.
Aron, chłopak Oliwii niespodziewanie podaruje jej 14- dniowy rejs luksusowym statkiem, do miejsca o którym tak marzy.
On sam będzie też na statku jako reprezentant malarza, któremu zorganizowano aukcję.

Nadarza się okazja, aby Oliwia mogła spełnić swoje marzenie, więc wyrusza w rejs, ku przygodzie.
Dziewczyna będzie musiała zmierzyć się ze swoimi demonami z przeszłości , swoimi ograniczeniami i swoim strachem.
Oliwia boi się przebywać na wodzie, więc podróż ta jest dla niej wielkim wyzwaniem.
Niespodziewanie na pokładzie statku znajdują odkryte zwłoki, potem kolejne.
Najgorsze jest to, że każdy pasażer statku może być mordercą.
Nie wiadomo już kto jest kim i komu można zaufać.

Ta podróż marzeń zmienia się w walkę o przetrwanie.

Zachęcam WAS do poznania tej historii.
Ciekawy thriller psychologiczny.

"SŁOŃCE O PÓŁNOCY" AMY Mc CULLOCH

Intrygująca historia napisana prostym językiem.
Powieść czyta się lekko, pomalutku. Akcja rozwija się niespiesznie.
Ciekawie przedstawieni zostali bohaterowie, z tym wszystkim co tak bardzo nasze, ludzkie.
Bardzo mi się spodobały piękne opisy przyrody, która jest niezwykle fascynująca, jednak równie mocno przerażająca i niebezpieczna....

Kraina mrozu, lodu i majestatycznych krajobrazów. Antarktyda przyciąga, fascynuje, czy budzi w Tobie strach? A może zarówno zachwyca, jak i przeraża?

Nigdy nie marzyłam o podroży do odległej do krainy wiecznych śniegów, lecz najnowszy thriller Amy McCulloch sprawił, że zaczęłam się nad tym zastanawiać. Szczególnie zachęciły mnie barwne opisy nietypowych scenerii i możliwość obserwacji humbaków oraz pingwinów w ich naturalnym środowisku.

To było moje drugie spotkanie z twórczością autorki. Przedstawiona historia zaintrygowała mnie od samego początku, czytało mi się lekko i przyjemnie, mimo nieco irytującej głównej bohaterki. To, co najbardziej mnie ujęło w tej opowieści to z pewnością miejsce, gdzie rozgrywała się główna fabuła (na statku, bądź na mroźnym lądzie Antarktydy).

Sama intryga nie porwała mnie na tyle, jak tego oczekiwałam. Liczyłam na większy dreszczyk emocji, choć było poprawnie i ciekawie, autorka mogła nieco bardziej wykorzystać możliwości trudnego położenia Olivii. Zakończenie jest mocnym atutem i oryginalnym zwieńczeniem całej historii. To był dobrze spędzony czas, lecz uważam, że poprzednia książki McCulloch była zdecydowanie lepsza i bardziej emocjonująca.

Kraina mrozu, lodu i majestatycznych krajobrazów. Antarktyda przyciąga, fascynuje, czy budzi w Tobie strach? A może zarówno zachwyca, jak i przeraża?

Nigdy nie marzyłam o podroży do odległej do krainy wiecznych śniegów, lecz najnowszy thriller Amy McCulloch sprawił, że zaczęłam się nad tym zastanawiać. Szczególnie zachęciły mnie barwne opisy nietypowych scenerii i...

tak trzymał w napięciu, że zasypiałam podczas czytania ;D
nudy straszne, niby coś tam się dzieje, ale jakoś kompletnie nie wciąga.

tak trzymał w napięciu, że zasypiałam podczas czytania ;D
nudy straszne, niby coś tam się dzieje, ale jakoś kompletnie nie wciąga.

Książka jest skategoryzowana jako thriller i myślę, że w pełni oddaje charakter utworu.
Czytaniu towarzyszy napięcie, które narasta w miarę pokonywania kolejnych stron. Jest klaustrofobicznie, gdyż akcja dzieje się na mocno ograniczonej przestrzeni statku wycieczkowego. Kajuty są małe, ciemne i pełne tajemnic. Skrywają niejeden sekret i interesy, które nie do końca mają kryształową formę.

Główna bohaterka zmaga się z własnymi demonami z przeszłości, panicznie boi się tego rejsu na koniec świata, przeraża ją przebywanie na wodzie, a jednak znalazła się na pokładzie i musi zmierzyć się z lękiem, narastającą histerią i kimś, kto idzie po trupach do celu.
I to dosłownie, bo w dziwnych okolicznościach ciągle ktoś ginie, każdemu zagraża niebezpieczeństwo, a morderca potrafi zaskoczyć. Kto nim jest i jaki ma cel? Co jeszcze musi się wydarzyć na najmroźniejszym krańcu świata, by wszyscy zrozumieli, że wartości człowieka nie mierzy się pieniędzmi i dziełami sztuki?

Ta fascynująca historia odkryje dla Was dzikie i niezdobyte tereny Antarktydy, zmrozi krew w żyłach i nie pozwoli oderwać się aż do końca.

Dla mnie, jako fascynatki tym zakątkiem świata, jego dzikością, niedostępnością i tajemniczoscią, była to niezwykła przygoda, którą odbyłam z wypiekami na twarzy. Poczułam każdy mroźny powiew wiatru, szczypanie mrozu, usłyszałam każdy dźwięk cielenia się lodowca, skrzypiącego śniegu i kruszącego się lodu wśród morskich fal. Wróciły wspomnienia z wyprawy promowej do Szwecji w temperaturze - 30 stopni, kiedy dziurki w nosie zamarzały, wiatr niemiłosiernie chłostał po twarzy, a klaustrofobia w kajucie przyprawiała o dreszcze.

Z bohaterką książki zżyłam się dość mocno, współczułam i bałam się o nią. Ale to dzielna i świetna dziewczyna, która trochę się w życiu pogubiła. Teraz ma szansę na odkupienie tego, co ją dręczy i prześladuje od dzieciństwa.

Jedyny minus ode mnie dla Autorki za "zbeszczeszczenie" dziewiczej natury Antarktydy, za pozostawienie niechlubnych śladów ludzkiego działania. I choć to tylko fikcja literacka, jak to mówią "to mną wstrząsło". Turysta turystą, morderca mordercą, ale dla mnie ta granica jest nie do przekroczenia. No i odrobinę za długi wstęp do całej historii, przez to trzeba długo czekać na rozwój wypadków. Mordercy nie udało mi się wytypować, co z kolei jest wielkim plusem.

Książka jest skategoryzowana jako thriller i myślę, że w pełni oddaje charakter utworu.
Czytaniu towarzyszy napięcie, które narasta w miarę pokonywania kolejnych stron. Jest klaustrofobicznie, gdyż akcja dzieje się na mocno ograniczonej przestrzeni statku wycieczkowego. Kajuty są małe, ciemne i pełne tajemnic. Skrywają niejeden sekret i interesy, które nie do końca mają...