"Czekając na Godota" 8.5/10
Dramat przepełniony absurdem. Monologi i rozdarcia między bohaterami, które ukazują tragizm życia.

"Końcówka" 8.5/10
Dramat o samotności, egzystencji i przemijaniu napisany w sposób minimalistyczny.

"Ostatnia taśma" 8.5/10
Główny bohater codziennie nagrywa swoje monologi. Słucha starych nagrań i tak naprawdę wyśmiewa, jak i krytykuje sam siebie. Dostajemy dramat, który pokazuje, jak osobowość może być plastyczna i ulec zmianie w trakcie naszego życia.

"Szczęśliwe dni" 8/10
Dramat o izolacji, egzystencji, rozpaczy i tragizmie, przepełniony niepoprawnym optymizmem.

"Czekając na Godota" 8.5/10
Dramat przepełniony absurdem. Monologi i rozdarcia między bohaterami, które ukazują tragizm życia.

"Końcówka" 8.5/10
Dramat o samotności, egzystencji i przemijaniu napisany w sposób minimalistyczny.

"Ostatnia taśma" 8.5/10
Główny bohater codziennie nagrywa swoje monologi. Słucha starych nagrań i tak naprawdę wyśmiewa, jak i krytykuje sam...

Do samego końca czekałem na swojego Godota.

Na próżno.

Godot, który miał mnie zbawić od zawartej w tym zbiorze pseudo-sztuki nie pojawił się...

Do samego końca czekałem na swojego Godota.

Na próżno.

Godot, który miał mnie zbawić od zawartej w tym zbiorze pseudo-sztuki nie pojawił się...

"Szpuuula!..." Jak zawył stary Krapp, wykopując taśmy ze swoimi młodzieńczymi nagraniami. Dźwięczy mi w uszach to "szpula" w wykonaniu Łomnickiego, który grał Krappa w Teatrze Telewizji. Wydaje mi się, że trudno coś światłego powiedzieć o dramatach Becketta. To jest w moim odczuciu pisarstwo tak transcendentne, że każda analiza może zadusić jego ducha (albo "esprit"?). Antoni Libera wykonał kawał roboty opracowując Becketta z przypisami. Niemal każde zdanie jest nimi opatrzone, jednak chyba trzeba być „beckettologiem” żeby z tego korzystać. Darowałem to sobie, bo właśnie przez przypisy gubiłem ducha.
Ja widzę w dramatach Becketta puste przestrzenie i pozorny brak akcji, jednak ta pustka (bynajmniej nie intelektualna) wywołuje we mnie dziwaczny niepokój. I chyba na tym polega potęga tego dramatopisarza. Ot co. Podobne odczucia mi towarzyszą czytając Mrożka, albo oglądając obrazy Giorgio de Chirico.

"Szpuuula!..." Jak zawył stary Krapp, wykopując taśmy ze swoimi młodzieńczymi nagraniami. Dźwięczy mi w uszach to "szpula" w wykonaniu Łomnickiego, który grał Krappa w Teatrze Telewizji. Wydaje mi się, że trudno coś światłego powiedzieć o dramatach Becketta. To jest w moim odczuciu pisarstwo tak transcendentne, że każda analiza może zadusić jego ducha (albo...

Dramaty Becketta są unikatowe. Po pierwsze większość z nich jest stosunkowo krótka i niekonwencjonalna. Zadziwiają użyte środki, takie jak choćby odtwarzanie na magnetofonie czyjegoś głosu w kilku dramatach. W "Ohio impromptu" i "Kołysance" świetnie została użyta konwencja szkatułkowa (opowiadanie w opowiadaniu).

P.S Nie oceniam bo nie czytałem wszystkich, tylko większość. Ale tą większość oceniłbym na 6 lub 7. W zależności jaki dramat.

Dramaty Becketta są unikatowe. Po pierwsze większość z nich jest stosunkowo krótka i niekonwencjonalna. Zadziwiają użyte środki, takie jak choćby odtwarzanie na magnetofonie czyjegoś głosu w kilku dramatach. W "Ohio impromptu" i "Kołysance" świetnie została użyta konwencja szkatułkowa (opowiadanie w opowiadaniu).

P.S Nie oceniam bo nie czytałem wszystkich, tylko większość....

Z ze zbioru dramatów przeczytałam: Czekając na Godota, Końcówka.

Z ze zbioru dramatów przeczytałam: Czekając na Godota, Końcówka.

Fascynuje czas - a właściwie bezczas, aluzje teologiczne, swobodna "zabawa" tradycją teatru, szalone kwestie... Jeśli nie poznasz dramatów Becketta, nie dowiesz się, czym jest teatr. W pełni zasłużony Nobel.

Fascynuje czas - a właściwie bezczas, aluzje teologiczne, swobodna "zabawa" tradycją teatru, szalone kwestie... Jeśli nie poznasz dramatów Becketta, nie dowiesz się, czym jest teatr. W pełni zasłużony Nobel.