Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałem. Ale czy zrozumiałem? Nie wiem. Jak dla mnie zen to dobre życie zamknięte tu i teraz. Coś jak mindfulness, tyle że level pro (mindfulness to taki zen dla zachodnich mieszczuchów).
"Polerowanie" czystego umysłu można uprawiać przez całe życie i ja to rozumiem tak jak tę japońską wykłądnię o doskonaleniu się w jakiejś dziedzinie przez całe życie, z takim zapasem, że nawet do śmierci nie osiagniemy perfekcji. Czy mistrzowie zen dotarli do celu i go osiągnęli? Tego nie wiem. Wydaje mi się, że jakoś do tego się zbliżyli bardziej niż inni.
"Cicha iluminacja" to jest swego rodzaju podręcznik, ale odniosłem wrażenie, że nie da się chyba tego stanu opisać. Co mnie uderzyło po pierwszym przeczytaniu to zmiana mojego myślenia w stosunku do dziedzin kreatywnych, którymi hobbystycznie się zajmuję. Okazuje się, że muzykowanie czy rysowanie to dla mnie zen. Ja w ten sposób poleruję jasny umysł. Tyle tylko, że cicha iluminacja to medytacja bezobiektowa. Może więc przyjdzie czas, że będę potrafił medytować bez rekwizytów? Na pewno jeszcze wrócę do lektury tych pism.

Przeczytałem. Ale czy zrozumiałem? Nie wiem. Jak dla mnie zen to dobre życie zamknięte tu i teraz. Coś jak mindfulness, tyle że level pro (mindfulness to taki zen dla zachodnich mieszczuchów).
"Polerowanie" czystego umysłu można uprawiać przez całe życie i ja to rozumiem tak jak tę japońską wykłądnię o doskonaleniu się w jakiejś dziedzinie przez całe życie, z takim...

Paradoksalnie trudno jest pisać o archeologii w sposób ciekawy. Na prawdę trzeba się nagimnastykować żeby zbudować interesującą narrację, gdy do dyspozycji mamy tylko nieliczne źródła materialne i spekulatywną chronologię. Niestety większość archeologów, mimo że są fachowcami z wielkim dorobkiem naukowym ma wyjątkowo ciężkie pióro do pisania w sposób popularny. No bo do belletrystyki trzeba mieć zmysł. Książka Dąbrowskiego jest nawet miło napisana i dość lekko się ją czyta. Niestety jednak autor miewa zapędy do mącenia wody i dodawania dygresji, co momentami może zbijać czytelnika z tropu. Tak jakby dygresje były warunkiem pisarstwa popularnonaukowego. No ale generalnie nie jest źle. Fajny wstęp do poznania dziejów kultury łużyckiej i epoki brązu.

Paradoksalnie trudno jest pisać o archeologii w sposób ciekawy. Na prawdę trzeba się nagimnastykować żeby zbudować interesującą narrację, gdy do dyspozycji mamy tylko nieliczne źródła materialne i spekulatywną chronologię. Niestety większość archeologów, mimo że są fachowcami z wielkim dorobkiem naukowym ma wyjątkowo ciężkie pióro do pisania w sposób popularny. No bo do...

Super jest ten reportaż serialowy/serial reportażowy. Niech mi tylko ktoś, (kto wie coś więcej) powie, czy ta historia jest serio prawdziwa? W sensie nie kwestionuję tego, ale jest tam tyle wątków, że to aż wydaje się niemożliwe.

Super jest ten reportaż serialowy/serial reportażowy. Niech mi tylko ktoś, (kto wie coś więcej) powie, czy ta historia jest serio prawdziwa? W sensie nie kwestionuję tego, ale jest tam tyle wątków, że to aż wydaje się niemożliwe.