Pani Jeziora

Zakończenie (ale czy na pewno?) sagi o wiedźminie. Szkoda, że nie skończyła się książkę lub dwie temu.

Zakończenie (ale czy na pewno?) sagi o wiedźminie. Szkoda, że nie skończyła się książkę lub dwie temu.

Ostatni tom sagi Cirilli z Cintry i 8 księga przygód Wiedźmina, jak wiadomo nie ostatnia, to wzorowy przykład tendencji spadkowej jakości serii. Opasłe tomisko, największe z wszystkich wydanych części, zwiastować może satysfakcjonujące rozwiązanie wszystkich wątków, pełne akcji i ciekawych rozwiązań. Nic bardziej mylnego! Pierwsza połowa Pani Jeziora, to wprowadzenie licznych, nowych postaci takich jak Nimue i wątek snów o legendzie na tytułowym jeziorze, przygód zapomnianego i niepotrzebnego bibliotekarza Jarre’a w drodze na front, historii wielu żołnierzy i opisów walk na froncie czy ogromny wątek lazaretu i eskadry pielęgniarek pod wodzą Niziołka ratujących życie umierającym żołdakom. Wisienką na zakalcowatym torcie są romanse Geralta w malowniczej krainie Toussaint wyrwanej jak z bajkowej Francji Marii Antoniny i nikczemne Elfy z innego wymiaru w pogoni za Ciri i jej upragnionego potomka. To wszystko ostudza w nas zamęt i mylnie odskakuje od głównej osi fabuły. Kiedy jednak dochodzimy do sedna sprawy, w połowie powieści, otrzymujemy krwawą rzeź, w której przeżyją tylko nieliczni. Masakrę godną najlepszej powieści fantasy dla dorosłych w stylu Martina, która sprawi iż poczujemy się zdradzeni i oszukani, bowiem każdy z nas miał nadzieję na przysłowiowe szczęśliwe zakończenie, którego wiele ciekawych postaci nie otrzymało. Jednak to nie koniec tanga z Kontynentem Sapkowskiego, bowiem czeka nas bardzo długi, niepotrzebny i usypiający epilog, pełen politycznych zagrywek, magicznych rad i krótkich pojednań, by ostatecznie uraczyć nas prawdopodobnie najgorszych finałem w historii polskiego fantasy. Można odnieść wrażenie iż Sapkowski, podobnie jak w przypadku trylogii husyckiej, nie ma pojęcia jak kończyć światy, które idealnie kreuje wymyślając beznadziejne przykłady na uśmiercanie bohaterów oraz idiotyczne decyzje, które obniżają jakość fabuły całej sagi, pozostawiając nas czytelników w głębokim załamaniu wraz z pytaniem „Czy dało się to bardziej zwalić?”. To powieść, którą należy odhaczyć, by dopełnić historię pierwszego fantasy polskiej literatury, nawet jeśli będziemy narzekać na brak planu całościowego i szereg bezsensownych wątków i pomysłów niczym w ostatnim sezonie telewizyjnej Gry o Tron. Pozostaje tylko zacytować Bonharta „Graj, muzyko!” i czytać.

Ostatni tom sagi Cirilli z Cintry i 8 księga przygód Wiedźmina, jak wiadomo nie ostatnia, to wzorowy przykład tendencji spadkowej jakości serii. Opasłe tomisko, największe z wszystkich wydanych części, zwiastować może satysfakcjonujące rozwiązanie wszystkich wątków, pełne akcji i ciekawych rozwiązań. Nic bardziej mylnego! Pierwsza połowa Pani Jeziora, to wprowadzenie...

"To było za nimi.
A przed nimi wszystko"
- Finał historii Geralt z Rivii ma zarówno dobre, jak i złe strony. Przyznać musze jednak, że dzięki tej części, tym bardziej nie rozumiem sensu ostatnich trzech tomów, których fabuła według mnie wystarczyła by na dwa. Gdyż, po dość ciągnącym się "Chrzcie Ognia" i dość zwięzłej "Wieże Jaskółki", ostatni tom na początku dalej w dość monotonny sposób rozwija kilka wątków, żebyśmy na koniec dostali... nagły splot wydarzeń. Nie mówię, że finał tych postaci/historii jest zły, podoba mi się on, jednakowoż wydaje mi się, jakby Sapkowski nie potrafił odpowiednio skondensować fabuły w tym, jak i poprzednich tomach , finalnie musiał, więc stosować pisarskie skróty.
Podpisuję się jednak pod słusznością takowego zakończenia.

"To było za nimi.
A przed nimi wszystko"
- Finał historii Geralt z Rivii ma zarówno dobre, jak i złe strony. Przyznać musze jednak, że dzięki tej części, tym bardziej nie rozumiem sensu ostatnich trzech tomów, których fabuła według mnie wystarczyła by na dwa. Gdyż, po dość ciągnącym się "Chrzcie Ognia" i dość zwięzłej "Wieże Jaskółki", ostatni tom na początku dalej w dość...

Książka świetna, skakanie w czasie i przestrzeni jak najbardziej mi się podobało. Czytało się tę historię tak, że się oderwać nie dało, aż do finału.....
Szkoda, że autor tak dzielnie wszystkich pouśmiercał.... jakby chciał za jednym pociągnięciem pióra rozwiązać wszystko i zakończyć każdy rozpoczęty wątek.
Szkoda, wielka szkoda...

Książka świetna, skakanie w czasie i przestrzeni jak najbardziej mi się podobało. Czytało się tę historię tak, że się oderwać nie dało, aż do finału.....
Szkoda, że autor tak dzielnie wszystkich pouśmiercał.... jakby chciał za jednym pociągnięciem pióra rozwiązać wszystko i zakończyć każdy rozpoczęty wątek.
Szkoda, wielka szkoda...

Finał nie jest tak dopracowany jak reszta sagi, czuć że p.Sapkowski dobrnął do limitu swoich pokładów natchnienia i w jednej zgrabnej powieści chciał zasupłać wszystkie niedomknięte wątki, kończąc tym samym swoje opus magnum. Ale lepiej skończyć sagę w sposób jakikolwiek niż żaden (na ciebie patrzę Georgu R. R. Martinie).
Językowo jak zwykle nienagannie i z dowcipem. Jeżeli jednak chodzi o treść - przez pierwszą połowę nie dzieje się prawie nic, w środku mamy do czynienia z wątkami postaci trzecioplanowych, a w zakończeniu autor raczy czytelnika jednym z najbardziej niewyszukanych, aczkolwiek jakże chętnie używanym przez nawet największych autorów zabiegiem (teraz patrzę na ciebie Stephenie Kingu) - leniwą deus ex machiną.
Jako całość - arcydzieło polskiej literatury, jako osobna część - imho chyba najsłabsza odsłona wiedźmina.

Finał nie jest tak dopracowany jak reszta sagi, czuć że p.Sapkowski dobrnął do limitu swoich pokładów natchnienia i w jednej zgrabnej powieści chciał zasupłać wszystkie niedomknięte wątki, kończąc tym samym swoje opus magnum. Ale lepiej skończyć sagę w sposób jakikolwiek niż żaden (na ciebie patrzę Georgu R. R. Martinie).
Językowo jak zwykle nienagannie i z dowcipem. Jeżeli...

skakanie między czasem i przestrzenią - ja już jestem kupiona, a do tego w końcu family reunion po tak długim czasie🥹 szkoda tylko, że sapkowski uśmiercił wszystkie moje ulubione postacie🥲 nie wiem co sądzę o tym zakończeniu, ale wiem że już tęsknie za Geraltem i Ciri😞

skakanie między czasem i przestrzenią - ja już jestem kupiona, a do tego w końcu family reunion po tak długim czasie🥹 szkoda tylko, że sapkowski uśmiercił wszystkie moje ulubione postacie🥲 nie wiem co sądzę o tym zakończeniu, ale wiem że już tęsknie za Geraltem i Ciri😞

Kolejna, chronologicznie patrząc według daty wydania, część przygód wiedźmina Geralta, Cirii i ich przyjaciół. Książka trzyma wysoki poziom, są zwroty akcji, ale wszystko zmierza do końca.

Kolejna, chronologicznie patrząc według daty wydania, część przygód wiedźmina Geralta, Cirii i ich przyjaciół. Książka trzyma wysoki poziom, są zwroty akcji, ale wszystko zmierza do końca.

Ten tom był naprawdę dobry, ALE....
Wydaje mnie się, że była nie potrzebnie tak długa. Kilka wątków jak dla mnie mogłoby wypaść. Totalnie dłużyły mnie się segmenty oraz rozdział poświęcony walk armii.
Natomiast walka w wieży Vilgefortza była prima sort. Była tak dobra, że nawet nie wiem, kiedy ją pochłonęłam.
Zabierając się za sagę, wiedziałam jak się kończy. Cóż spoilery i takie tam, lecz nie zmienia to faktu, że bawiłam się znakomicie. nadal "Chrzest Ognia" jest dla mnie najlepszym tomem i nic tego nie zmieni.

Ten tom był naprawdę dobry, ALE....
Wydaje mnie się, że była nie potrzebnie tak długa. Kilka wątków jak dla mnie mogłoby wypaść. Totalnie dłużyły mnie się segmenty oraz rozdział poświęcony walk armii.
Natomiast walka w wieży Vilgefortza była prima sort. Była tak dobra, że nawet nie wiem, kiedy ją pochłonęłam.
Zabierając się za sagę, wiedziałam jak się kończy. Cóż spoilery...

Ostatnia część sagi bardzo mi się dłużyła. Zbyt wiele pobocznych wątków głównie politycznych, a zbyt mało 'przygód' naszych głównych bohaterów. Zakończenie jest dobre, ponieważ dla mnie nie jest finałem, a domysłem nad dalszym losem Ciri i jej przygód.
Ogólnie cała saga Wiedźmina jest rewelacyjna!

Ostatnia część sagi bardzo mi się dłużyła. Zbyt wiele pobocznych wątków głównie politycznych, a zbyt mało 'przygód' naszych głównych bohaterów. Zakończenie jest dobre, ponieważ dla mnie nie jest finałem, a domysłem nad dalszym losem Ciri i jej przygód.
Ogólnie cała saga Wiedźmina jest rewelacyjna!

Jestem chyba jedną z niewielu osób, które spodobało się to nieoczywiste zakończenie, a wręcz nieco wzruszyło... A jak oceniam resztę powieści?
Zgadzam się, że trochę za dużo było wątków pobocznych, niektóre moim zdaniem zupełnie niepotrzebne (np. historia Condwiramurs i Nimue - bardzo mocno eksponowana w pierwszym rozdziale, a potem jakby autorowi zabrakło pomysłu... pojawiły się tylko pojedyncze wzmianki na przestrzeni reszty książki).
Zaletą jest też duża ilość nieoczekiwanych zwrotów akcji, wiele z nich mnie zaskoczyło. Na wyróżnienie zasługuje również bardzo dobry, lecz brutalny opis wojny - naprawdę potrafi przejąć dogłębnie.
Trochę mam też wrażenie, że pewne wątki nie doczekały się swojego rozwiązania, a przynajmniej takiego, które by mnie satysfakcjonowało. Z drugiej strony, przy takiej liczbie bohaterów ciężko też, by na każdym z osobna się dokładnie skupiać. Jest to bardzo dziwne, ale z jednej strony mam wrażenie, że Pani Jeziora mogłaby być krótsza (za dużo wątków),z drugiej zaś dłuższa (za dużo wątków bez wystarczającego rozwinięcia).... Nie ulega wątpliwości, iż jako zakończenie sagi trzyma bardzo wysoki poziom i osobiście nie mam zamiaru dołączać do grupy hejterów zakończenia Wiedźmina.

Jestem chyba jedną z niewielu osób, które spodobało się to nieoczywiste zakończenie, a wręcz nieco wzruszyło... A jak oceniam resztę powieści?
Zgadzam się, że trochę za dużo było wątków pobocznych, niektóre moim zdaniem zupełnie niepotrzebne (np. historia Condwiramurs i Nimue - bardzo mocno eksponowana w pierwszym rozdziale, a potem jakby autorowi zabrakło pomysłu......