Niedoskonali

Trudno sie to czyta, ale co jakiś czas pojawiaja sie perełki w postaci arcycelnych obserwacji ludzi i ludziej natury.

Trudno sie to czyta, ale co jakiś czas pojawiaja sie perełki w postaci arcycelnych obserwacji ludzi i ludziej natury.

Trochę urwana, ale to wada i nie wada, bo to, co jest, zadowoliło mnie w zupełności. Sporo odniesień do mitologii chrześcijańskiej, wręcz dekonstrukcja źródeł tej religii - lubię takie wątki. Piękny język. Trochę zebranych prawd o ludzkim społeczeństwie, aktualnych zawsze i wszędzie. Cieszę się, że to przeczytałam.

Trochę urwana, ale to wada i nie wada, bo to, co jest, zadowoliło mnie w zupełności. Sporo odniesień do mitologii chrześcijańskiej, wręcz dekonstrukcja źródeł tej religii - lubię takie wątki. Piękny język. Trochę zebranych prawd o ludzkim społeczeństwie, aktualnych zawsze i wszędzie. Cieszę się, że to przeczytałam.

A niech Was, Strugaccy. Dlaczego już się tak nie pisze? W sumie to się domyślam, nikt by tego nie czytał. Trudna, zagmatwana, metaforyczna, wspaniale napisana. Nie powiem, że rozgryzłem Strugackich. "Niedoskonali" to powieść socjologiczno-religijno-polityczna. A jakby tego mało, to fabuła została jakby spakowana. I dzieje się dwutorowo. Ale napisać, o czym jest ta książka, to się nie odważę. Pozycja dla odważnych. I łaknących rewelacyjnej literatury. Ale ostrzegam, nagradza tylko wytrwałych.

A niech Was, Strugaccy. Dlaczego już się tak nie pisze? W sumie to się domyślam, nikt by tego nie czytał. Trudna, zagmatwana, metaforyczna, wspaniale napisana. Nie powiem, że rozgryzłem Strugackich. "Niedoskonali" to powieść socjologiczno-religijno-polityczna. A jakby tego mało, to fabuła została jakby spakowana. I dzieje się dwutorowo. Ale napisać, o czym jest ta książka,...

Podbijam tylko statystyke, a tak serio to ciężka opowieść - jednak to klasyka :)

Podbijam tylko statystyke, a tak serio to ciężka opowieść - jednak to klasyka :)

Dziwna, zastanawiająca, pozostawia czytelnika z uczuciem 'czy na pewno wszystko zrozumiałem?' mimo wszystko warto przeczytać.

Dziwna, zastanawiająca, pozostawia czytelnika z uczuciem 'czy na pewno wszystko zrozumiałem?' mimo wszystko warto przeczytać.

Jedna z najtrudniejszych książek jakie dane mi było czytać. Trudna i żmudna, jednak porwała mnie swoją opowieścią.
Wielu ludzi narzeka, bo wielu ludzi nie ma chęci doszukiwać się w tej książce sensu i przekazu, gdyż trzeba naprawdę mocno się zagłębić w lekturę by to odkryć.

Jedna z najtrudniejszych książek jakie dane mi było czytać. Trudna i żmudna, jednak porwała mnie swoją opowieścią.
Wielu ludzi narzeka, bo wielu ludzi nie ma chęci doszukiwać się w tej książce sensu i przekazu, gdyż trzeba naprawdę mocno się zagłębić w lekturę by to odkryć.

Przeczytałem sporo - lepszych i gorszych - książek Strugackich. Ta jest najsłabszą z nich. Zdecydowanie najsłabszą. Dwa wątki, które łączą się dopiero na końcu. Jeden z nich (dominujący) - szalenie nudny i nieciekawy. Pamiętnik ucznia, traktujący głównie o jego nauczycielu. Drugi wątek jest ciut ciekawszy, ale pełen niedopowiedzeń, dziwnych "okołobiblijnych" szarży (osoby religijne mogą pewne pomysły odebrać jako obraźliwe) i momentów zwyczajnie nudnych. Poza pewnymi fragmentami, gdzie w sprawny sposób przytaczane są jakieś historie, książkę czyta się ciężko. Odradzam.

Przeczytałem sporo - lepszych i gorszych - książek Strugackich. Ta jest najsłabszą z nich. Zdecydowanie najsłabszą. Dwa wątki, które łączą się dopiero na końcu. Jeden z nich (dominujący) - szalenie nudny i nieciekawy. Pamiętnik ucznia, traktujący głównie o jego nauczycielu. Drugi wątek jest ciut ciekawszy, ale pełen niedopowiedzeń, dziwnych "okołobiblijnych" szarży...

„Antychryst, który zjawił się, by przygotować Sąd Ostateczny? Kosmokrator, który zamierza przeprowadzić na ludziach gigantyczny eksperyment? Tajemniczy stworzyciel świata powraca na Ziemię, by naprawić swe niedoskonałe dzieło. Przed jego obliczem pojawiają się osobnicy, usiłujący urzeczywistnić swoje idee – mniej lub bardziej szalone...” - czytając taki opis na pewno każdy z was pomyślał o czym dokładnie traktuje ta książka. Mnie ten opis skusił i zachęcił do podjęcia lektury, która jak się później okazało nie wyjaśniła wszystkiego do końca. Jeżeli wspomniany powyżej opis też przyciągnął wasz wzrok to serdecznie zapraszam do lektury „Niedoskonali”, autorstwa braci Strugackich. Ostrzegam jedynie, że będzie to lektura bardzo trudna i męcząca.

Przed przystąpieniem do lektury tej książki byłem świadom, że twórczość braci Strugackich nie należy do najłatwiejszych. Pierwszy raz w życiu muszę stwierdzić, że tytuł dobitnie obrazuje charakter dzieła, oraz uwidacznia jego „niedoskonały” poziom. Podczas czytania jakiejkolwiek książki mam wrażenie, że jej autor kierował się jakąś spójną wizją, chcąc przekazać swoją myśl w możliwie przystępny sposób. Oczywiście wszystko to jest sprytnie ukryte pod pryzmatem fabuły, postaci i ogólnej rozrywki płynącej z lektury. Niestety tym razem srogo się przeliczyłem i zawiodłem na całej linii.

Pierwsze strony „Niedoskonałych” uświadczyły mnie w przekonaniu, że dobrnięcie do końca będzie drogą przez męki. Nie są to jedynie słowa rzucone na wiatr, gdyż tytuł ten czyta się naprawdę ciężko, a im dalej tym jedynie gorzej. Sama opowieść zapowiadała się dość ambitnie, co nie powinno zresztą nikogo dziwić. Fabuła przedstawiona w książce składa się z dwóch, całkowicie odmiennych wątków, które zbiegają się na ostatnich stronach dzieła. Są to byty tak odmienne od siebie, iż w moim przekonaniu mogłyby spokojnie stanowić osobne książki. Wielowątkowość przedstawionej historii poraża i nie sposób ogarnąć jej całości po jednorazowej lekturze. Osobiście uwielbiam złożoną fabułę, jednakowo tutaj autorzy zdrowo przesadzili, co powoduje jedynie dyskomfort.

Według mnie bracia Strugaccy chcieli przedstawić nam swoją wersję poprawienia świata, odwieczną i tajemniczą zabawę w boga. Niektóre pomysły przedstawione na łamach książki są naprawdę interesujące i nie brakuje im polotu. To samo mogę z czystym sumieniem powiedzieć także o części postaci znajdujących się w książce. Są naprawdę oryginalne, co w dzisiejszych czasach jest rzadko spotykane. Niestety część z nich jest sztampowymi, podręcznikowymi zapchajdziurami.

W mojej opinii „Niedoskonali” to dzieło, które stanowczo odchodzi poziomem od geniuszu jego autorów. Nie wiem dlaczego owa książka powstała, lepiej byłoby gdyby jej narodziny nie miały miejsca. Tak naprawdę prawie nic nie przemawia na jej korzyść, widać jedynie same minusy. Co do oprawy stylistycznej, to muszę przyznać, że naprawdę pasuje do tego tytułu. Perfekcyjnie oddaje jej znikomy charakter. Naprawdę radzę unikać tego tytułu jak ognia, gdyż lektura może okazać się naprawdę karkołomna.


Moja ocena: 5/10

Artius


Po więcej recenzji zapraszamy na blog KZTK:
http://koszztk.blogspot.com/

„Antychryst, który zjawił się, by przygotować Sąd Ostateczny? Kosmokrator, który zamierza przeprowadzić na ludziach gigantyczny eksperyment? Tajemniczy stworzyciel świata powraca na Ziemię, by naprawić swe niedoskonałe dzieło. Przed jego obliczem pojawiają się osobnicy, usiłujący urzeczywistnić swoje idee – mniej lub bardziej szalone...” - czytając taki opis na pewno każdy...

Taaa... zaskakująco-zastanawiająca lektura. Na pewno wzbudza mieszane uczucia, bo szkoła przyzwyczaiła nas do prostych odpowiedzi "co autor chciał przez to powiedzieć", a tu kicha! żadnego sensownego rozwiązania, czyli jak w życiu, jak w życiu...
Moim zdaniem Strugaccy stworzyli pamflet na ludzki tępy racjonalizm, tudzież nieszczęsne próby poprawiania świata, czyli naszą odwieczną i niebezpieczną zabawę w boga. Fajnie by zresztą było, gdyby każdy szurnięty idealista dostał od Demiurga możliwość sprawdzenia swych idiotyzmów na własnej skórze. Ten wątek współgra zresztą z treścią "Oka na niebie" P.K. Dicka i kto lubi takie klimaty na pewno będzie usatysfakcjonowany.

Taaa... zaskakująco-zastanawiająca lektura. Na pewno wzbudza mieszane uczucia, bo szkoła przyzwyczaiła nas do prostych odpowiedzi "co autor chciał przez to powiedzieć", a tu kicha! żadnego sensownego rozwiązania, czyli jak w życiu, jak w życiu...
Moim zdaniem Strugaccy stworzyli pamflet na ludzki tępy racjonalizm, tudzież nieszczęsne próby poprawiania świata, czyli naszą...

odradzam

odradzam