Babilońska literatura mądrości

Literaturę babilońska znamy tylko z urywków, niedopowiedzeń. Pozycja ta pokazuje, że wiele pozycji literackich takich, jak bajka, dialog mogła mieć w tej kulturze swoje początki. To co jest fascynujące, to fakt, że wraz z nowymi badaniami archeologicznymi, odkrywane są coraz to nowe fragmenty, które uzupełniają wcześniej nieczytelny, nielogiczny tekst. Słuszne są słowa, że do współczesnych czasów zachował się tylko mały procent myśli starożytnych.

Pozycja ta pokazuje, że literatura babilońska, to nie tylko Epos o Gilgameszu, ale również inne gatunki literackie. Pozycję gorąco polecam nie tylko miłośnikom historii, ale każdemu, kto chce odkrywać przeszłość kultury, literatury.

Gorąco polecam.

Literaturę babilońska znamy tylko z urywków, niedopowiedzeń. Pozycja ta pokazuje, że wiele pozycji literackich takich, jak bajka, dialog mogła mieć w tej kulturze swoje początki. To co jest fascynujące, to fakt, że wraz z nowymi badaniami archeologicznymi, odkrywane są coraz to nowe fragmenty, które uzupełniają wcześniej nieczytelny, nielogiczny tekst. Słuszne są słowa, że...

Zacznijmy od truizmu: to jest specyficzna książka. Owszem, dlatego, że prezentuje wycinek literatury starej jak, no cóż, świat: trzeba pogodzić się nie tylko z tym, że niektóre teksty będą niekompletne, ale że będą również niejasne, odwołując się do doświadczeń zupełnie nieznanych współczesnemu czytelnikowi. Trzeba się też będzie pogodzić z tym, że jest to literatura w pewnym sensie prymitywna, której jedynym "literackim" ozdobnikiem są liczne powtórzenia i paralelizmy. Żeby docenić urok i swoiste surowe piękno przysłów, hymnów i dydaktycznych "opowiastek" z tego zbiorku najlepiej na chwilę zapomnieć o dokonaniach kunsztownej barokowej poezji...

Jeśli podróż w czasie z babilońskimi tekstami nie jest wystarczająco zachęcającą perspektywą, książeczka pani Łyczkowskiej może też nieźle posłużyć jako przyczynek do rozważań nad przekazywaniem pewnych idei - co bynajmniej nie świadczy o ich uniwersalności.
Kto uważnie przeczyta "babilońską literaturę mądrości" zauważy niechybnie podobieństwa między nimi a zbliżoną przecież geograficznie i kulturowo biblijną literaturą mądrościową. Jakby na to nie patrzeć, wszystkie przestrogi przed dawaniem fałszywego świadectwa czy przed kradzieżami brzmią aż podejrzanie znajomo.
Komu zatem wydaje się, że z Babilonem mamy wspólny tylko nierząd, a jeśli coś powstało przed naszą erą, to jest nieaktualne i obce, niech się przełamie i da szansę tej skromnej publikacji.

Zacznijmy od truizmu: to jest specyficzna książka. Owszem, dlatego, że prezentuje wycinek literatury starej jak, no cóż, świat: trzeba pogodzić się nie tylko z tym, że niektóre teksty będą niekompletne, ale że będą również niejasne, odwołując się do doświadczeń zupełnie nieznanych współczesnemu czytelnikowi. Trzeba się też będzie pogodzić z tym, że jest to literatura w...