Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakoś tak wyszło, że od czasu premiery tej książki, czytam ją cyklicznie co roku, właśnie w okolicach lutego i za każdym razem świetnie się przy niej bawię.
Jest lekka, przyjemna, zabawna i szybko się ją czyta. Oczywiście, ta historia jest też nieco naiwna, odrealniona i "bajkowa", ale w tym przypadku nie traktuję tego nawet jako jej wady.
"Ostatnia prawdziwa singielka" to po prostu niezobowiązująca lektura - idealna na odstresowanie się i spędzenie miło czasu.

Jakoś tak wyszło, że od czasu premiery tej książki, czytam ją cyklicznie co roku, właśnie w okolicach lutego i za każdym razem świetnie się przy niej bawię.
Jest lekka, przyjemna, zabawna i szybko się ją czyta. Oczywiście, ta historia jest też nieco naiwna, odrealniona i "bajkowa", ale w tym przypadku nie traktuję tego nawet jako jej wady.
"Ostatnia prawdziwa singielka"...

Książka zdecydowanie warta uwagi - wielowarstwowa, wielogłosowa i po prostu piękna... To jedna z tych historii, które na zawsze pozostaną nie do końca odkryte; nieco niejasne, nieuchwytne, być może nawet w pewnym stopniu niezrozumiałe. "Robinson w Bolechowie" wymaga uwagi i czasu - warto rozważać, wmyślać się w każde słowo, "wsłuchiwać" w polifonię opowiadanej historii, niespiesznie delektować się samym procesem czytania.
Mnie osobiście w sposób szczególny zachwycił rozdział zatytułowany "Akt" - zawarty w nim szczegółowy opis przygotowań, a później również właściwego procesu powstawania obrazu, nabrał podwójnego wymiaru; stał się nie tylko prezentacją malarskich umiejętności i stopnia opanowania techniki tempery przez bohatera, ale także demonstracją talentu i warsztatu pisarskiego autora. To podwójna, bo malarsko-poetycka uczta dla czytelnika. Pisać tak, jak Maciej Płaza w tym fragmencie... marzenie.
W przyszłości na pewno jeszcze wrócę do Bolechowa.

Książka zdecydowanie warta uwagi - wielowarstwowa, wielogłosowa i po prostu piękna... To jedna z tych historii, które na zawsze pozostaną nie do końca odkryte; nieco niejasne, nieuchwytne, być może nawet w pewnym stopniu niezrozumiałe. "Robinson w Bolechowie" wymaga uwagi i czasu - warto rozważać, wmyślać się w każde słowo, "wsłuchiwać" w polifonię opowiadanej historii,...

Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę tuż po jej premierze na polskim rynku wydawniczym. Wtedy byłam nią całkowicie oczarowana, wszystkim ją polecałam, pożyczałam... i oni też się nią potem zachwycali 😉 Od tamtej chwili minęło ładnych kilka lat, aż w końcu na początku tego roku, postanowiłam do niej wrócić i sprawdzić czy nadal ma w sobie to "coś"...
Odpowiedź brzmi: tak! "Fangirl" jest jak miękki kocyk, gorąca herbata i tabliczka czekolady w jednym - to uniwersalny i ponadczasowy comfort book 💓 "Fangirl" nie ocenia - "Fangirl" rozumie 😌 Oczywiście z perspektywy czasu odbieram ją nieco inaczej, ale wcale nie oznacza to, że gorzej. Styl autorki sprawia, że całość czyta się naprawdę przyjemnie, lekko i sprawnie, wykreowane przez nią postacie są pełnowymiarowe i wzbudzają sympatię czytelnika, a cała historia skonstruowana została w ciekawy i nietuzinkowy sposób. Historia właściwa, czyli rozdziały poświęcone losom Cath przeplatają się tu z fragmentami jej fanfiction lub fragmentami fikcyjnej powieści fantasy na podstawie, których Cath tworzyła swoje opowiadania.
Ciekawym doświadczeniem było również obserwowanie zmagań Cath z napisaniem pracy zaliczeniowej, w momencie, w którym sama mierzyłam się z podobnym zadaniem - napisaniem opowiadania w ramach zaliczenia z podobnego, co ona przedmiotu 😄

Po raz pierwszy przeczytałam tę książkę tuż po jej premierze na polskim rynku wydawniczym. Wtedy byłam nią całkowicie oczarowana, wszystkim ją polecałam, pożyczałam... i oni też się nią potem zachwycali 😉 Od tamtej chwili minęło ładnych kilka lat, aż w końcu na początku tego roku, postanowiłam do niej wrócić i sprawdzić czy nadal ma w sobie to "coś"...
Odpowiedź brzmi:...