Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fatalna książka.
Autor popełnia grube oszustwo wobec czytelnika, rzekomo usprawiedliwione kompletnie enigmatycznym pierwszym rozdziałem (enigma wyjaśnia się dopiero na końcu). Akcja rozgrywa się rzekomo w czymś w rodzaju średniowiecza albo w cofniętej w rozwoju ludzkiej kolonii na innej planecie. Ale to nieprawda, bowiem chodzi tak naprawdę o niehumanoidalną cywilizację, fałszywie ukazaną tak, jakby chodziło o ludzi. Co jest bzdurą, bo niehumanoidalni Obcy nie mogliby stworzyć cywilizacji pozornie nieodróżnialnej od ludzkiej. Czegoś takiego chyba nie dałoby się sfilmować - skoro autor snuje opisy odnoszące się w oczach czytelnika do ludzi, którzy w rzeczywistości zupełnie nie przypominają ludzi.
Jedna z najsłabszych powieści skądinąd znakomitego pisarza, "znanego" w Polsce jedynie z klasycznej powieści Zadziwiający ludzie i z jednego opowiadania zamieszczonego w Problemach.

Fatalna książka.
Autor popełnia grube oszustwo wobec czytelnika, rzekomo usprawiedliwione kompletnie enigmatycznym pierwszym rozdziałem (enigma wyjaśnia się dopiero na końcu). Akcja rozgrywa się rzekomo w czymś w rodzaju średniowiecza albo w cofniętej w rozwoju ludzkiej kolonii na innej planecie. Ale to nieprawda, bowiem chodzi tak naprawdę o niehumanoidalną cywilizację,...

Bardzo fajna opowieść z 1952 roku, z elementami space opery. Niestety, przekład jest chropawy, z licznymi błędami językowymi i stylistycznymi, jakby tłumacz (i ewentualny redaktor, którego tu zapewne nie było) jeszcze w szkole był marny z polskiego i już nigdy zaległości nie nadrobił, co zdecydowanie psuje przyjemność podczas lektury. I last but not least, tytuł jest absurdalny, ponieważ bohater urodził się i wychował na Ziemi. Tytuł oryginalny to po prostu Astronauci z Llyrdis.
I jeszcze uwaga: Jak w dawniejszej sf, kosmici są praktycznie tożsami z ludźmi, co sprawia, że możliwy jest nie tylko seks międzygatunkowy, ale i poczęcie i urodzenie potomka obu ras. Ale tutaj, podobnie jak w cyklu Ekumena Ursuli Le Guin, zakłada się wspólne pochodzenie humanoidalnych kosmitów i ludzi. W takich sytuacjach wahałbym się jednak, czy nazywać kosmitów ludźmi, chyba że w przenośni. W języku angielskim "men" and "women" w odniesieniu do przedstawicieli nie-Homo sapiens oznacza przede wszystkim płeć, a nie to, że mieliby być ludźmi, mogą być co najwyżej humanoidalni. Ludzie w anglojęzycznej sf to humans. Mianem "people" określa się zarówno ludzi, jak i kosmitów. Co też stwarza pewne trudności w przekładzie.

Bardzo fajna opowieść z 1952 roku, z elementami space opery. Niestety, przekład jest chropawy, z licznymi błędami językowymi i stylistycznymi, jakby tłumacz (i ewentualny redaktor, którego tu zapewne nie było) jeszcze w szkole był marny z polskiego i już nigdy zaległości nie nadrobił, co zdecydowanie psuje przyjemność podczas lektury. I last but not least, tytuł jest...

Do mniej więcej setnej strony rzecz wydaje się trochę przegadana i jakby niemądra, ale później nabiera kolorów i tempa i jest dużo lepiej. W sumie warto przeczytać; kiedyś trylogia była dość wysoko notowana. Fajna "lekcja" z historii gatunku.

Do mniej więcej setnej strony rzecz wydaje się trochę przegadana i jakby niemądra, ale później nabiera kolorów i tempa i jest dużo lepiej. W sumie warto przeczytać; kiedyś trylogia była dość wysoko notowana. Fajna "lekcja" z historii gatunku.