Jesteśmy społecznością, która kocha książki

narrator to okropny, niemiły konformista myślący jak Hitler, za to Putrament jest wspaniały w swojej niezamierzonej ekstrawagancji

narrator to okropny, niemiły konformista myślący jak Hitler, za to Putrament jest wspaniały w swojej niezamierzonej ekstrawagancji

odbieram ją głównie jako pokazanie, jak ważna dla ludzi jest bliskość drugiego człowieka
od połowy książki widzę przede wszystkim desperackie pragnienie tej bliskości, niemal u każdego z bohaterów.
warsztat językowy nie jest świetny, zdarzają się fragmenty słabiutkie, a niektóre wstawki były jak wepchnięte na siłę, choć dało się wyczytać z nich jakąś niemoc charakterystyczną dla dystopii. niemoc to też druga rzecz, która zwiększa się proporcjonalne do ilości stron.
okropne zakończenie zmuszające do sięgnięcia po kolejną część, co w przypadku dystopii może trochę się mijać z tym, co opowieść miała przekazać. choć biorąc pod uwagę fakt, że następna część powstała po trzydziestu latach, przywodzi na myśl, że autorka Kingowsko nie wiedziała, jak zakończyć powieść. nie wiadomo co gorsze.

odbieram ją głównie jako pokazanie, jak ważna dla ludzi jest bliskość drugiego człowieka
od połowy książki widzę przede wszystkim desperackie pragnienie tej bliskości, niemal u każdego z bohaterów.
warsztat językowy nie jest świetny, zdarzają się fragmenty słabiutkie, a niektóre wstawki ...

Rozwiń Zwiń

Szekspir jednak miał łeb! wątek majstrów jest przewspaniały, aż dziw bierze, że został napisany w XVI wieku. ma tyle elementów groteski, o której za mało się mówi przy omawianiu epok dawnych. przedstawienie o Piramie i Tyzbe to przecież satyra Szekspira na samego siebie, czyli na "Romeo i Julię". tyle tu intertekstualności i pokazania wystawiania przedstawienia od Barańczakowej podszewki. wątek eliksirowo-miłosny nieco żmudny, stąd gwiazdka mniej.

Szekspir jednak miał łeb! wątek majstrów jest przewspaniały, aż dziw bierze, że został napisany w XVI wieku. ma tyle elementów groteski, o której za mało się mówi przy omawianiu epok dawnych. przedstawienie o Piramie i Tyzbe to przecież satyra Szekspira na samego siebie, czyli na "Rom...

Rozwiń Zwiń

moja ulubiona lektura w gimnazjum (nikt nie rozumiał mojego poczucia humoru). bawiłam się przy skąpcu tak dobrze, jak oświatowcy chcieli, abym bawiła się przy zemście.

moja ulubiona lektura w gimnazjum (nikt nie rozumiał mojego poczucia humoru). bawiłam się przy skąpcu tak dobrze, jak oświatowcy chcieli, abym bawiła się przy zemście.

nie wiedziałam, że sienkiewicz potrafi tak ładnie emocje przedstawić, tak dogłębnie scharakteryzować człowieka. oczywiście motyw krzepienia polskich serc go nie opuszcza, ale forma tego krzepienia to bardzo pozytwne zaskoczenie dla mnie. czy to patriotyczny iwaszkiewicz w nowelkach?

nie wiedziałam, że sienkiewicz potrafi tak ładnie emocje przedstawić, tak dogłębnie scharakteryzować człowieka. oczywiście motyw krzepienia polskich serc go nie opuszcza, ale forma tego krzepienia to bardzo pozytwne zaskoczenie dla mnie. czy to patriotyczny iwaszkiewicz w nowelkach?