Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyjątkowa książka napisana przez pacjentkę szpitala psychiatrycznego z lat sześćdziesiątych. Składa się na nią kilka epizodów z ponad dwuletniego pobytu oraz kilka esejów dotyczących zdrowia psychicznego, sposobów rozpoznawania chorób psychicznych zgodnych z ówczesną wiedzą itp.

Bardzo ciekawe postaci, zarówno pacjentek, jak i pielęgniarek oraz lekarzy. Przez całą opowieść przebija się przesłanie jak dziwny splot okoliczności połączony z charakterem tych, którzy mają (teoretycznie) pomagać, może przyczynić się do zamknięcia w zakładzie. Wrażliwa dziewczyna (jak wiele innych), zagubiona w swoim życiu (jak wiele innych), znajduje się w niewłaściwym miejscu i w niewłaściwym czasie. Podpisuje w nieświadomości dokumenty dotyczące ubezwłasnowolnienia i... staje się zależna od łaski i niełaski terapeutów.

Książka poruszyła moje serce. Prawdziwe arcydzieło.

Wyjątkowa książka napisana przez pacjentkę szpitala psychiatrycznego z lat sześćdziesiątych. Składa się na nią kilka epizodów z ponad dwuletniego pobytu oraz kilka esejów dotyczących zdrowia psychicznego, sposobów rozpoznawania chorób psychicznych zgodnych z ówczesną wiedzą itp.

Bardzo ciekawe postaci, zarówno pacjentek, jak i pielęgniarek oraz lekarzy. Przez całą...

Kontynuacja kultowej Odysei kosmicznej. Jednak mająca mało mocnych stron tak charakterystycznych dla pierwszej części. Pisana zdaje się bez jakiegoś konkretnego ponysłu. Jest niby rozwinięciem tezy o diamentowych jądrach gazowych olbrzymów. W tych miejscach gdzie bezpośrednio odnosi się do tej koncepcji jest nieźle. Można by rozwinąć ten wątek. Niestety, jest on obudowany mało udanymi opowieściami o lądowaniu na komecie i podróżach po Układzie Słonecznym.

Tam gdzie pojawiają się nawiązania do poprzednich części, wraca postać Heywood'a Floyda. Te momenty też są dobre.

Podsumowując, mamy tu nieco groch z kapustą. Jako fan poprzednich części wolałbym, żeby tamte wątki były kontynuowane i rozwijane. Autor zostawił wiele pytań bez odpowiedzi w pierwszej i drugiej książce, a tu gdzieś tam czasem napomyka o nich, ale nie daje się im rozwiązać.

Także całość mocno średnia.

Kontynuacja kultowej Odysei kosmicznej. Jednak mająca mało mocnych stron tak charakterystycznych dla pierwszej części. Pisana zdaje się bez jakiegoś konkretnego ponysłu. Jest niby rozwinięciem tezy o diamentowych jądrach gazowych olbrzymów. W tych miejscach gdzie bezpośrednio odnosi się do tej koncepcji jest nieźle. Można by rozwinąć ten wątek. Niestety, jest on obudowany...

Książka sprawiająca wrażenie podsumowania życia Bukowskiego. Pisana mniej wulgarnym językiem niż poprzednie. Posiadająca linearną fabułę. Jak zwykle głównym bohaterem jest Hank Chinasky - alter ego pisarza. Poproszony o napisanie scenariusza do hollywoodzkiego filmu, wpada w spiralę produkcyjnych nieporozumień i zawirowań. Autor parodiuje i wyśmiewa zwyczaje panujące w amerykańskim showbiznesie.

Powieść nie wciągnęła mnie ani nie ubawiła jak poprzednie. To trochę inny Bukowski. Nie wiem czy lepszy, czy gorszy. Warto jednak zapoznać się z taką jego twarzą.

Książka sprawiająca wrażenie podsumowania życia Bukowskiego. Pisana mniej wulgarnym językiem niż poprzednie. Posiadająca linearną fabułę. Jak zwykle głównym bohaterem jest Hank Chinasky - alter ego pisarza. Poproszony o napisanie scenariusza do hollywoodzkiego filmu, wpada w spiralę produkcyjnych nieporozumień i zawirowań. Autor parodiuje i wyśmiewa zwyczaje panujące w...

Udana kontynuacja kultowej 2001: Odysei Kosmicznej. Książka trzyma poziom. Przez cały czas panuje tu dość niejasne napięcie. Jak w dobrym kryminale. Całość osłabiają, jak dla mnie, wymyślone fantazyjne opisy europejskich stworzeń. Póki autor trzyma się teorii naukowych i wokół nich kreuje opowieść - jest naprawdę super.

Udana kontynuacja kultowej 2001: Odysei Kosmicznej. Książka trzyma poziom. Przez cały czas panuje tu dość niejasne napięcie. Jak w dobrym kryminale. Całość osłabiają, jak dla mnie, wymyślone fantazyjne opisy europejskich stworzeń. Póki autor trzyma się teorii naukowych i wokół nich kreuje opowieść - jest naprawdę super.

Nieco wybiórcze biografio-wspomnienia słynnych postaci dawnych lat. Może gdyby o każdej z tych postaci było po 100 stron więcej, całość bardziej by mi się podobała. A tak mam wrażenie prześlizgnięcia się po tych życiorysach.

Nieco wybiórcze biografio-wspomnienia słynnych postaci dawnych lat. Może gdyby o każdej z tych postaci było po 100 stron więcej, całość bardziej by mi się podobała. A tak mam wrażenie prześlizgnięcia się po tych życiorysach.

Komiks o procesach psychologiczno-socjologicznych przeniesionych na zwierzęta. Klasyczna już powieść Orwella w wydaniu graficznym. Bardzo udana. Tak naprawdę jest tu esencja książki. Została podzielona na dziesięć rozdziałów. Ciekawe rysunki, przypominające ilustracje z elementarza, czy bajeczek dla małych dzieci. Mimo tego nieco infantylnego rysu, robi piorunujące wrażenie.

Komiks o procesach psychologiczno-socjologicznych przeniesionych na zwierzęta. Klasyczna już powieść Orwella w wydaniu graficznym. Bardzo udana. Tak naprawdę jest tu esencja książki. Została podzielona na dziesięć rozdziałów. Ciekawe rysunki, przypominające ilustracje z elementarza, czy bajeczek dla małych dzieci. Mimo tego nieco infantylnego rysu, robi piorunujące wrażenie.

Ciekawe studium depresanta po czterdziestce. Napisane prostym językiem, momentami dość wulgarnym. Przypomina prozę Charlesa Bukowskiego. Jest trochę dłużyzn ale ogólnie przyzwoita powieść.

Ciekawe studium depresanta po czterdziestce. Napisane prostym językiem, momentami dość wulgarnym. Przypomina prozę Charlesa Bukowskiego. Jest trochę dłużyzn ale ogólnie przyzwoita powieść.

Książka z niezrealizowanym potencjałem. Mogło być naprawdę dobrze. Ciekawa koncepcja paranaukowa, ciekawa postać zbiorowa, czyli społeczność sekty ze swoim guru. A wyszło raczej przeciętnie. Autor poszedł w sensację.

Do przeczytania dla zabicia czasu i nic więcej.

Książka z niezrealizowanym potencjałem. Mogło być naprawdę dobrze. Ciekawa koncepcja paranaukowa, ciekawa postać zbiorowa, czyli społeczność sekty ze swoim guru. A wyszło raczej przeciętnie. Autor poszedł w sensację.

Do przeczytania dla zabicia czasu i nic więcej.

Mocno nierówna powieść obyczajowa. Jest tu sporo dobrych momentów, niejednoznaczności charakterystycznych dla Murakamiego. Ale jest też mnóstwo nic nie wnoszących dłużyzn. Pierwsza połowa mnie mocno znużyła. Później było trochę ciekawiej.

Całość bez szału.

Mocno nierówna powieść obyczajowa. Jest tu sporo dobrych momentów, niejednoznaczności charakterystycznych dla Murakamiego. Ale jest też mnóstwo nic nie wnoszących dłużyzn. Pierwsza połowa mnie mocno znużyła. Później było trochę ciekawiej.

Całość bez szału.

Książka wstrząsająca. Budząca skrajne emocje przez cały czas. Mocniejsza nawet niż film. Obserwujemy dwa typy uzależnień: jedno spowodowane chęcią odczuwania przyjemności, drugie chęcią zaistnienia i robienia tego za wszelką cenę. Degradacja człowieczeństwa w obu przypadkach jest podobna.

Pod względem budowy literackiej to też wyjątkowe dzieło. Język tu użyty jest potoczny, podkreśla charakter i inteligencję postaci. Inaczej mówi mądra i oczytana Marion, inaczej prosty (żeby nie powiedzieć prostacki) Tyrone. Autor zrezygnował z wyodrębnienia z tekstu dialogów. Czyta się to trochę jak biały wiersz. Z kontekstu wynika kto wygłasza dane frazy. Czasem nie wiadomo do końca, czy zostało dane słowo wypowiedziane naprawdę, czy może dzieje się to w głowie postaci. Z powodu takiego układu tekstu, czytelnik musi być bardzo uważny, czasem kilka razy wracać z tekstem, zastanawiać się nad sytuacjami z różnych kątów widzenia.

Warto posłuchać przed, po i w trakcie suity Clinta Mansella skomponowanej do filmu. Buduje napięcie i wciąga w akcję.

Prawdziwe arcydzieło.

Książka wstrząsająca. Budząca skrajne emocje przez cały czas. Mocniejsza nawet niż film. Obserwujemy dwa typy uzależnień: jedno spowodowane chęcią odczuwania przyjemności, drugie chęcią zaistnienia i robienia tego za wszelką cenę. Degradacja człowieczeństwa w obu przypadkach jest podobna.

Pod względem budowy literackiej to też wyjątkowe dzieło. Język tu użyty jest...

Świetna książka, której akcja toczy się podczas jednej nocy w metropolii. Przynosi na myśl takie dzieła filmowe jak "Przed wschodem słońca" oraz "Zakupy nocą". Zwyczajni ludzie wychodząc od zwyczajnych rozmów, dochodzą do rozważań o sensie życia i świata.

Murakami po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem powieści obyczajowej.

Świetna książka, której akcja toczy się podczas jednej nocy w metropolii. Przynosi na myśl takie dzieła filmowe jak "Przed wschodem słońca" oraz "Zakupy nocą". Zwyczajni ludzie wychodząc od zwyczajnych rozmów, dochodzą do rozważań o sensie życia i świata.

Murakami po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem powieści obyczajowej.

Świetne felietony i totalnie słabe teksty. Tematy, które zostały omówione zupełnie "od czapy". W zasadzie niezły był tytułowy tekst Pana Budzisza oraz tekst o Fridzie Kahlo. Reszta do szybkiego zapomnienia.

Poza tym ten numer był promowany jako wydanie na majówkę. Liczba stron taka sama jak wydanie standardowe. "Dodatek" majówkowy w zasadzie jest normalną składową cotygodniowego pisma. Trochę to trąci oszustwem czytelnika. Coś mi się zdaję, że zrobię sobie długi odpoczynek od "Sieci".

Świetne felietony i totalnie słabe teksty. Tematy, które zostały omówione zupełnie "od czapy". W zasadzie niezły był tytułowy tekst Pana Budzisza oraz tekst o Fridzie Kahlo. Reszta do szybkiego zapomnienia.

Poza tym ten numer był promowany jako wydanie na majówkę. Liczba stron taka sama jak wydanie standardowe. "Dodatek" majówkowy w zasadzie jest normalną składową...

Historia dojrzewania, poszukiwania własnej orientacji przez dwie młode dziewczyny. Sama historia dość prosta. Momentami wciągająca i intrygująca. Ale wydaje się, że skonstruowana trochę po łebkach. Wolałbym jako czytelnik rozwinięcia wątków, dodania charakterystyk itp. 80 stron to dla mnie zdecydowanie za mało.

Historia dojrzewania, poszukiwania własnej orientacji przez dwie młode dziewczyny. Sama historia dość prosta. Momentami wciągająca i intrygująca. Ale wydaje się, że skonstruowana trochę po łebkach. Wolałbym jako czytelnik rozwinięcia wątków, dodania charakterystyk itp. 80 stron to dla mnie zdecydowanie za mało.

Bardzo dziwna książka. Ni to fantasy, ni historyczna. Pełna dłużyzn. Gdyby napisał ją ktoś bez nazwiska i osiągnięć to dzień po premierze wyścielała by śmietniki. A tak recenzenci starają się w niej odnaleźć błysk geniuszu.

Bardzo ciężko było dobrnąć do końca. Co prawda znając już całość inaczej patrzę na kolejne zdarzenia z początku wędrówki Axla i Beatrice. Widzę w tym trochę głębi. Temat niepamięci zaczął we mnie pracować. Zmusił do przemyślenia tego rozwiązania w dzisiejszym, brutalnym świecie. Ale jednak nie daję zbyt wysokiej oceny temu dziełku.

Bardzo dziwna książka. Ni to fantasy, ni historyczna. Pełna dłużyzn. Gdyby napisał ją ktoś bez nazwiska i osiągnięć to dzień po premierze wyścielała by śmietniki. A tak recenzenci starają się w niej odnaleźć błysk geniuszu.

Bardzo ciężko było dobrnąć do końca. Co prawda znając już całość inaczej patrzę na kolejne zdarzenia z początku wędrówki Axla i Beatrice. Widzę w tym...

Biografia wspaniałego człowieka. Nastawiałem się na wielkie dzieło, a to po prostu biografia. Może gdybym nie podchodził do tej książki z wielkimi nadziejami, to nie oceniałbym jej aż tak surowo. No ale cóż.

Biografia wspaniałego człowieka. Nastawiałem się na wielkie dzieło, a to po prostu biografia. Może gdybym nie podchodził do tej książki z wielkimi nadziejami, to nie oceniałbym jej aż tak surowo. No ale cóż.