Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Atwood jest moim osobistym typem na literackiego Nobla. I chciałam napisać, że niestety pisze bardzo nierówno. I że ten zbiór opowiadań jest bardzo nierówny. I że jestem rozczarowana!

I wtedy trafiłam na ten fragment: "Zauważyła, że w sieci krytycznie usposobione kobiety coraz częściej używają słowa 'rozczarowana', które niemal wyparło dotychczasową tajną broń- 'wstrząśnięta i oburzona', podobnie jak szybszy wirus powolniejszego rywala." I wytrąciła mi z ręki broń. Jakie to to w punkt. I co teraz? Było nierówne, bo było o kobiecej starości. A starość jest nierówna i niesprawiedliwa. I nieuniknioną częścią starości jest radzenie sobie z utratą. Utratą nie tylko bliskich ludzi, ale też sprawności zarówno fizycznej jak i intelektualnej, utratą poczucia mocy i wpływu na innych, utratą swojego miejsca w społeczeństwie.

To starość jest rozczarowująca!

Atwood jest moim osobistym typem na literackiego Nobla. I chciałam napisać, że niestety pisze bardzo nierówno. I że ten zbiór opowiadań jest bardzo nierówny. I że jestem rozczarowana!

I wtedy trafiłam na ten fragment: "Zauważyła, że w sieci krytycznie usposobione kobiety coraz częśc...

Rozwiń

Zwiń

Tej książki nie da się czytać za dużo naraz. Ona wprowadza umysł w jakiś taki dziwny stan nieważkości i splątania. Być może czegoś podobnego doświadczał Wojnicz pod wpływem Schwarmerei. Niby jest męska i mizoginistyczna a spod spodu aż bucha kobiecość. Zdecydowanie z czymś się zostaje po jej przeczytaniu. Z takim empuzowym czymś.

Tej książki nie da się czytać za dużo naraz. Ona wprowadza umysł w jakiś taki dziwny stan nieważkości i splątania. Być może czegoś podobnego doświadczał Wojnicz pod wpływem Schwarmerei. Niby jest męska i mizoginistyczna a spod spodu aż bucha kobiecość. Zdecydowanie z czymś się zostaje po j...

Rozwiń

Zwiń

Mój dziesięciolatek jest zachwycony. A ja, ponieważ czytaliśmy wspólnie, również nie narzekam. Wartka akcja, ciekawi bohaterowie, poczucie humoru. Do paru rzeczy mogłabym się doczepić, ale przecież jest to książka dla dzieci, więc nie o to chodzi. Za to tłumaczowi nie daruję: cwał nie jest wolniejszy od galopu i na pewno nie jest to chód konia służący do długiej i wytrwałej jazdy. I zaciąga się popręg a nie popręgi!

Mój dziesięciolatek jest zachwycony. A ja, ponieważ czytaliśmy wspólnie, również nie narzekam. Wartka akcja, ciekawi bohaterowie, poczucie humoru. Do paru rzeczy mogłabym się doczepić, ale przecież jest to książka dla dzieci, więc nie o to chodzi. Za to tłumaczowi nie daruję: cwał nie jes...

Rozwiń

Zwiń

Nierówna. Przez niektóre rozdziały brnęłam z zachwytem. Przez niektóre przewijałam jedynie oczami, jak najszybciej do końca. Zostaję z koncepcją wewnętrznego światła.

Nierówna. Przez niektóre rozdziały brnęłam z zachwytem. Przez niektóre przewijałam jedynie oczami, jak najszybciej do końca. Zostaję z koncepcją wewnętrznego światła.

Pierwsze opowiadanie zniechęciło mnie na tyle, że porzuciłam czytanie tej książki na kilka miesięcy. Cieszę się, że wróciłam. Podoba mi się idea "pomiędzy". Pomiędzy normą a szaleństwem. Pomiędzy sobą a światem. Pomiędzy przystosowaniem a nieadekwatnością. Pomiędzy ludźmi. I tak w ogóle, o tym wszystkim, co nam robi to dziwne coś, co jest pomiędzy uszami.

Pierwsze opowiadanie zniechęciło mnie na tyle, że porzuciłam czytanie tej książki na kilka miesięcy. Cieszę się, że wróciłam. Podoba mi się idea "pomiędzy". Pomiędzy normą a szaleństwem. Pomiędzy sobą a światem. Pomiędzy przystosowaniem a nieadekwatnością. Pomiędzy ludźmi. I tak ...

Rozwiń

Zwiń

Jakie to było intensywne. Ani chwili wytchnienia, ciągle coś, wielość narracji, wielość bohaterów, wielość wrogów, wielość wątków. Jestem przebodźcowana.

Jakie to było intensywne. Ani chwili wytchnienia, ciągle coś, wielość narracji, wielość bohaterów, wielość wrogów, wielość wątków. Jestem przebodźcowana.

Potrzebowałam książki, która nie dzieje się w naszym świecie, w której nie ma za dużo akcji i w której nie trzeba być czujnym na ciosy emocjonalne. TADAAM prosto w moje potrzeby. Rozdział o remoncie, rozdział o bułeczkach cynamonowych, rozdział o zatrudnianiu personelu. Ja jednocześnie tą książką gardzę i ją podziwiam. Taka banalna a jednocześnie całkiem przytulna. I zostaję z pytaniem, jak by mi się pracowało z ludźmi podobnymi do mnie.

Potrzebowałam książki, która nie dzieje się w naszym świecie, w której nie ma za dużo akcji i w której nie trzeba być czujnym na ciosy emocjonalne. TADAAM prosto w moje potrzeby. Rozdział o remoncie, rozdział o bułeczkach cynamonowych, rozdział o zatrudnianiu personelu. Ja jednocześnie tą ...

Rozwiń

Zwiń

Mam takie skojarzenie, że to taka trochę "Prześniona rewolucja" Leddera, tylko napisana w bardziej przystępny sposób. Skojarzenie bierze się stąd, że autorka wykonała solidną pracę, żeby zmierzyć się z taką trochę luką historyczną. A przyjrzenie się temu, jak funkcjonowały tamte kobiety, jakie tworzyły systemy rodzinne, jakie za tym idą przekazy, które pokutują w świadomości współczesnych kobiet było dla mnie czymś bardzo wartościowym.

Mam takie skojarzenie, że to taka trochę "Prześniona rewolucja" Leddera, tylko napisana w bardziej przystępny sposób. Skojarzenie bierze się stąd, że autorka wykonała solidną pracę, żeby zmierzyć się z taką trochę luką historyczną. A przyjrzenie się temu, jak funkcjonowały tamte ...

Rozwiń

Zwiń