Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Agatka, warszawianka, młoda pracownica korporacji, szlifuje formę na urlopie w Bieszczadach. Jej marzeniem jest udział w Biegu Biesa.
Podczas samotnej przebieżki, ambitnie zaplanowanej, bo obliczonej na 30 km, zostaje napadnięta przez złoczyńcę. Udaje jej się zbiec, ale spada ze szczytu i ulega poważnej kontuzji.
Z opresji wybawia ją nieznajomy mężczyzna, zabiera do swojej chaty, troskliwie dogląda, opatruje i karmi ranną kobietę.
Zniknięcie pensjonariuszki niepokoi gospodynię schroniska- Annę, i jej partnera- policjanta, właściwie już jedną nogą na emeryturze- Jana. Ten wraz z ratownikami górskimi organizuje poszukiwania zaginionej.
Tymczasem Agata, pod nieobecność swojego tajemniczego opiekuna, robi rekonesans po jego domu. Dzięki temu poznaje tożsamość swojego wybawiciela- to znany i poczytny pisarz kryminałów- Piotr Wencel. Odludek, samotnik, preferujący swoją samotnię w górach, niż blichtr salonów.
Właściwie to Agata o nim słyszała wcześniej- jest ulubionym autorem jej matki, sama kupowała w prezencie dla mamy jego krwawe opowieści kryminalne.
To, co znajduje w jego laptopie, przeraża ją nie na żarty. Kobieta zastanawia się, czy niepokojąca treść zapisków autora, to aby na pewno tylko fikcja literacka? A twórca opisujący podobną makabrę to człowiek o zdrowych zmysłach?
Pytań jest coraz więcej.
Czy jej zbawca to sojusznik, czy przeciwnie- drapieżnik w ludzkiej skórze, a jego kryjówka to śmiertelna pułapka?
Dlaczego Piotr, podczas spotkania i rozmowy z Janem i ratownikami GOPR, słowem nie wspomina, że przebywa u niego poturbowana Agata? Choć doskonale jest poinformowany o szeroko zakrojonej akcji poszukiwawczej?
W jakim celu zaciera ślady w miejscu upadku kobiety?
Czy to on jest bestią, napadającą ludzi w górach? Może istnieje inny krzywdziciel, pałający złymi zamiarami osobnik?
Czy za tragicznym wypadkiem rodziny pisarza kryje się jakieś drugie dno? Skąd tyle niepokojących spekulacji prasowych na temat Wencla? A może są one tylko rozdmuchane przez żądne sensacji portale, lub innych pisarzy, zazdrosnych o sukcesy wydawnicze Piotra?
Kim jest młody mężczyzna, pokazujący się nocami w oknach okolicznych domów? Dlaczego tak obawia się go Anna?
Bieszczadzka zima pokazuje swój ,,pazur", poszukiwania utrudnia wichura i śnieżyce.
A tymczasem w okolicy znika kolejna turystka...
Co mi się podobało w powieści? Na pewno klimat. Te magiczne Bieszczady, walka człowieka z naturą, ciepło domowe pensjonatu Anny, atmosfera zagrożenia w Wilczej Chacie Piotra, intryga, tajemnica... to robiło wrażenie. Są momenty, w których robi się naprawdę mrocznie, ponuro i złowieszczo.
A ja kocham wprost kryminały z akcją osadzona w górach.
Akcja nakręca się ze średnim tempem, dużo jest rozkminiań na temat prognoz pogody, monologów głównej bohaterki, jej wspomnień z dzieciństwa. Ale spokojnie, czytanie nie dłużyło się przez to jakoś ponad miarę.
W zasadzie nie rozczarował mnie autor już po raz trzeci, po prześwietnej ,,Osadzie" i ,,Ucichły ptaki (...)", to kolejna historia, która niesamowicie mnie wciągnęła.
Natomiast minusem jest to, że jakiś złośliwy ,,chochlik" wysypał z worka tyle błędów, literówek, braków spacji, zdań z uciętymi fragmentami, że miejscami dosłownie co kilka stron się na coś takiego natykałem. A korekta sobie błogo zaspała. I w takiej oto najeżonej błędami formie książka trafiła do rąk czytelników.
Niemniej jednak za całokształt daję ,,siódemkę" i na pewno sięgnę po kolejne pozycje pana Śmielaka.

Agatka, warszawianka, młoda pracownica korporacji, szlifuje formę na urlopie w Bieszczadach. Jej marzeniem jest udział w Biegu Biesa.
Podczas samotnej przebieżki, ambitnie zaplanowanej, bo obliczonej na 30 km, zostaje napadnięta przez złoczyńcę. Udaje jej się zbiec, ale spada ze szczytu i ulega poważnej kontuzji.
Z opresji wybawia ją nieznajomy mężczyzna, zabiera do...

Genialna klasyka angielskiego humoru, w świetnym tłumaczeniu, które oddaje ducha tamtych czasów.
Książka jest napisana dostojnym, niedzisiejszym językiem- dla mnie czytanie takich powieści to czysta przyjemność.
Trzech dżentelmenów- hipochondryków: narrator, George i Harris, postanawiają wyruszyć w rejs łódką, wodami Tamizy.
Towarzyszy im niesforny pies, foksterier Montmorency.
Podróż nie zawsze przebiega z oczekiwaniami przyjaciół, zdarzają się wzajemne scysje, pretensje, niewygody. Ale mimo to przebija pogoda ducha i ciekawość świata.
W książce dużo jest opisów okolicy, anegdotek historycznych związanych z miejscami, do których docierają bohaterowie.
Sporo tu można znaleźć komicznych sytuacji i wspomnień. Młodzieniec podejmujący naukę gry na kobzie i zastraszający swoimi nieudolnymi próbami sąsiedztwo, starcie pieska Montmorencego z bulgoczącym czajnikiem, dialogi iskrzące od dowcipu. Wszystko to nawet po tylu latach od napisania książki, wzbudzało mój uśmiech.
Niektóre riposty i spostrzeżenia po dziś dzień zachowały swój ,,pazur".
Czy wodna podróż usatysfakcjonowała trzech panów i ich czworonoga? Oddaję głos Harrisowi:
,,Odbyliśmy miłą podróż, za co składam gorące podziękowania staruszce Tamizie. Uważam wszelako, że nasz powrót był ze wszech miar słuszny. Wypijmy za trzech panów przy stole.
A Montmorency stanął na tylnych łapach przy oknie, wyjrzał w noc i szczeknął krótko, na dowód swej aprobaty".
Czyli wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej.

Genialna klasyka angielskiego humoru, w świetnym tłumaczeniu, które oddaje ducha tamtych czasów.
Książka jest napisana dostojnym, niedzisiejszym językiem- dla mnie czytanie takich powieści to czysta przyjemność.
Trzech dżentelmenów- hipochondryków: narrator, George i Harris, postanawiają wyruszyć w rejs łódką, wodami Tamizy.
Towarzyszy im niesforny pies, foksterier...

Kontynuacja syberyjskiego etapu historii Ludzi Lodu, który rozpoczął się w tomie ,,Wiatr od wschodu".
W części ,,Ogród śmierci" dominuje fantastyka, baśniowość, motyw podróży, jest także coś niecoś z obyczajów plemion zamieszkujących północną Syberię.
Książka, jak wszystkie z cyklu, napisana dla czystej rozrywki i zabicia czasu, niemniej bardzo interesująca, wciągająca.
Młody Daniel Lind wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż nad Morze Karskie, do osady Taran Gai. To tam przed laty uciekł z rosyjskiej niewoli jego starszy krewniak, szwedzki wojak Vendel Grip. Odkrył on przypadkiem nieznaną linię swojego rodu, których przodkowie nigdy nie dotarli do celu wędrówki- Skandynawii. Po krótkim, burzliwym pobycie w tym miejscu, Vendel wrócił w dramatycznych okolicznościach do rodzinnej Szwecji, jako człowiek wykończony, kaleki i świadomy, że nigdy nie zobaczy swojego dziecka, które miało się narodzić ze związku z Sinsiew- córką plemiennej szamanki.
Poruszony i zdeterminowany Daniel postanawia ruszyć śladami Vendela. Po to, by rozwiązać zagadkę zła, które sprowadził na ród Tengel Zły. Także po to, by poznać potomka swojego krewnego, oraz innych dalekich kuzynów, Taran- gaiczyków.
Czy nieznane dziecko okaże się przeklętym, dotkniętym, czy wybranym członkiem rodziny?
Shira, po śmierci matki wychowywana przez dziadka Irovara, żyła w obowiązku podjęcia misji oswobodzenia Ludzi Lodu z przerażającej klątwy. Była świadoma, że nie ucieknie przed przeznaczeniem- wędrówką przez labirynt dwunastu komnat w osnutej legendami Górze Czterech Wiatrów. Ma tam u Źródeł Życia zdobyć jasną wodę dobra, aby przełamać przekleństwo Tengela Złego.
Ale może tego dokonać człowiek o krystalicznym charakterze, bez skazy. A każdy śmiałek zostanie poddany swoistemu sprawdzianowi w tej wędrówce. Niegodni przepadną na wieki podczas którejś z dwunastu okrutnych, wymyślnych prób, przygotowanych w Górze.
Tylko jak sprostać wyśrubowanym wymaganiom, jeśli będzie trzeba wykazać, że nie zraniliśmy kogoś nawet nieświadomie? Albo nie dopiekliśmy nikomu poprzez pomoc czy uczynek, w naszym zamyśle dobry?
Według legendy, taką sama drogę przed wiekami przebył Tengel Zły, by zdobyć wodę zła. Jednak przeciwnie, niż Shira, potwór nie mógł mieć na koncie ani jednego dobrego uczynku, musiał reprezentować zło w najczystszej postaci.
Shira nie wybiera się tam sama. W drodze do Góry Czterech Wiatrów towarzyszy jej Daniel oraz wojowniczy Strażnicy Gór, ludzie surowi, często okrutni, których ukształtowała ta nieprzyjazna, lodowata kraina, i życiowe tragedie. Ale w których kołacze się jeszcze ślad sprawiedliwości.
Niestety, należy też do nich Mar. Przerażająca, ponura istota, pozbawiona ludzkich uczuć. To jeden z najbardziej dotkniętych Ludzi Lodu, potężny zaklinacz, zapamiętale oddany od dziecka w służbę złu. Z radością udaremniłby młodej Shirze powodzenie w tym niebezpiecznym przedsięwzięciu.
Dziewczyna ma wsparcie duchów czterech żywiołów. Ale i jeszcze jednego śmiertelnego wroga- Shamę, Demona Gasnącej Nadziei. To z nim stoczy ostateczną walkę w drodze do Źródeł Życia.
Paradoksalnie, mimo woli, jeden z przeciwników Shiry staje się jej sojusznikiem...
Czy Shira osiągnie cel, czy uczestnicy wyprawy wrócą cali i zdrowi, a Vendel spotka swoje wytęsknione dziecko- przeczytajcie sami.

Kontynuacja syberyjskiego etapu historii Ludzi Lodu, który rozpoczął się w tomie ,,Wiatr od wschodu".
W części ,,Ogród śmierci" dominuje fantastyka, baśniowość, motyw podróży, jest także coś niecoś z obyczajów plemion zamieszkujących północną Syberię.
Książka, jak wszystkie z cyklu, napisana dla czystej rozrywki i zabicia czasu, niemniej bardzo interesująca,...