Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niedawno przeczytałam książkę Marty Fox „Iza Anoreczka”, której bohaterką jest siedemnastoletnia licealistka – tytułowa Iza, przezywana w szkole Anoreczką.


Dziewczyna po rozwodzie rodziców przebywa na zmianę u ojca i macochy, a następnie u matki, co bardzo jej przeszkadza. Matka pragnie, aby córka została modelką, nieustannie kontroluje ją i stale powtarza, że Iza musi za wszelką cenę osiągnąć sukces. Aby tak się stało, dziewczyna przestrzega ścisłej diety i poddaje się zabiegom kosmetycznym. Natomiast ojciec troszcząc się o zdrowie Izy martwi się, że córka mało je. Jednak zbyt pochłonięty pracą nie ma dla niej czasu. Życie bohaterki wypełniają castingi i pokazy mody. Dziewczyna myśli tylko o tym, ile zjadła i ile jeszcze powinna schudnąć. W szkole jest nielubiana, nazywana „wredniarą”. Jej życie zmienia się po jednym z pechowych pokazów i po bliższym poznaniu Borysa, kolegi z klasy. W końcu bohaterka przyznaje się, że jest jej źle.


Czy Iza cały czas będzie spełniać pragnienia matki? Czy nowo poznany chłopak zdobędzie serce modelki, będącej ciągle na diecie?


Jest to interesująca opowieść o nastolatkach w formie pamiętnika. Ukazuje problem anoreksji, wygórowanych ambicji rodziców i samotności dziecka. Uczy, że nie należy oceniać ludzi wyłącznie po zachowaniu, trzeba ich najpierw poznać. Plusem książki są ciekawostki na temat zwierząt po zakończeniu każdego rozdziału.


Uważam, że wszystkie dziewczyny powinny przeczytać tę książkę, ponieważ jest to cenna lekcja dla nastolatek.

Niedawno przeczytałam książkę Marty Fox „Iza Anoreczka”, której bohaterką jest siedemnastoletnia licealistka – tytułowa Iza, przezywana w szkole Anoreczką.


Dziewczyna po rozwodzie rodziców przebywa na zmianę u ojca i macochy, a następnie u matki, co bardzo jej przeszkadza. Matka pragnie, aby córka została modelką, nieustannie kontroluje ją i stale powtarza, że Iza musi za...

Niedawno przeczytałam bardzo interesującą książkę pod tytułem „Ruiny Gorlanu” Johnego Flanagana. Jest to pierwsza księga serii „Zwiadowcy”. Flanagan zaczął pisać historię Willa (tak nazywa się bohater) dla swojego syna, Michaela. Jednak to, co miało być opowieściami na dobranoc, szybko przerodziło się w cykl opowieści.

Książka należy do gatunku fantasy. Opowiada o sierocie Willu, który jest piętnastolatkiem. W Dniu Wyboru (w dniu, w którym wszystkich młodzieńców podporządkowywano nauczycielom danego fachu) chce trafić do szkoły rycerskiej, ale wie, że nie ma najmniejszych szans, gdyż brak mu predyspozycji. Jest za to sprytny i zwinny. Dostrzega to zwiadowca o imieniu Halt. I tak właśnie nasz bohater trafia pod jego opiekę i szkoli się w skradaniu, wspinaniu, strzelaniu z łuku, bezszelestnym poruszaniu się itp. Przyznam, że pierwsze kilka stron było nieco nużące. Jednak po przebrnięciu ich, czytałam dalej. Historia zaczęła mnie wciągać z chwilą rozpoczęcia nauki Willa. Opisy walk, strzelania z łuku, sztuka skradania się i krycia w cieniu bardzo mnie zaciekawiły, gdyż są bardzo realistyczne i można się z nich nauczyć wielu rzeczy. Nie chodzi mi o to, oczywiście, że zaraz po przeczytaniu można spokojnie złożyć podanie do zakonu Asasynów. Równolegle do historii Willa autor ukazuje, jak radzi sobie jego kolega z sierocińca Horacy, który dostał się do szkoły rycerskiej. Następną zaletą książki jest według mnie gra na emocjach czytelnika.

Pomimo wartkiej akcji zabrakło mi w książce większej ilości elementów fantastycznych. Są wymyślone krainy, ale mogłoby być więcej magicznych stworzeń. Jest to jednak pierwszy tom serii – być może w dalszych księgach zostanie to bardziej rozwinięte.

Szczerze polecam tę książkę, wszystkim młodym fanom powieści fantasy i lubiącym przeżyć niezapomnianą przygodę w świecie pełnym magii i tajemnic.

Niedawno przeczytałam bardzo interesującą książkę pod tytułem „Ruiny Gorlanu” Johnego Flanagana. Jest to pierwsza księga serii „Zwiadowcy”. Flanagan zaczął pisać historię Willa (tak nazywa się bohater) dla swojego syna, Michaela. Jednak to, co miało być opowieściami na dobranoc, szybko przerodziło się w cykl opowieści.

Książka należy do gatunku fantasy. Opowiada o sierocie...

„Wilken: Czas Złego Wilka” to już trzecia i zarazem ostatnia część pasjonujących przygód Nata Carvera i jego wiernego przyjaciela wilkena Woody’ego. Jak pamiętacie, w pierwszym tomie trylogii Nat został ugryziony przez okrutnego wilkołaka. Aby ocalić chłopca od niechybnej śmierci, przyjaciele przetoczyli mu krew wilkena. Odtąd w jego żyłach płynęła mieszanka krwi ludzkiej, wilkołaczej i wilkeńskiej. Nabył również cech charakterystycznych dla wilka, odkrył też zdolność przemiany w wilkena. W nowej odsłonie ekscytujących przygód Nat i jego kompan Woody pracują od niedawna jako agenci Nocnej Zmiany, której celem jest poskromienie i w efekcie unieszkodliwienie czarnego charakteru – wilkołaka Lucasa Scale’a. Scale zawarł pakt z siłami nieczystymi, aby uchronić swą duszę przed piekielnymi mękami. Musi jednak spełnić pewien warunek. Tymczasem agenci Nocnej Zmiany za punkt honoru przyjmują pomieszanie mu szyków. Niestety Nat zaczyna mieć problemy ze zmiennokształtnością co z pewnością nie pomaga w realizacji zadania. Wspierany przez przyjaciół podejmuje decydującą walkę z siłami zła.

Z całą stanowczością mogę stwierdzić, że trzecia część „Wilkena” to doskonała propozycja dla nastolatków uwielbiających dreszczyk emocji i gęsią skórkę na rękach. Zaskakujące, nieco nawet straszne zdarzenia, niejednemu czytelnikowi mogą zjeżyć włosy na głowie. Toteż polecam tę lekturę koneserom świata fantastyki i właścicielom stalowych nerwów. Bogaty i plastyczny język Di Toft tworzy rzeczywistość na granicy świata realnego i wyobraźni. To świat niepowtarzalny, zaskakujący, pełen niespodzianek i zwrotów akcji. Na dodatek utrzymujący w stałym i pełnym oczekiwania napięciu. W tej książkowej rzeczywistości, oprócz ekscytujących przygód, przeczytamy o wartościach, które potwierdzą prawdę o tym, że dobro zwycięża nad złem. To ofiara, niczym niezachwiana przyjaźń, która łączy się z czystością serca i intencji, życzliwością, oddaniem, poświęceniem dla dobra innych.

Książka ta doskonale nadaje się na nudne wieczory. Z pewnością okaże się atrakcyjna dla młodzieży jak i dorosłych. Choć walka dobra ze złem to temat dosyć częsty w literaturze, to przygody Nata i Woody’ego wnoszą do niego wiele nowego. Wyraźna jest świeżość w spojrzeniu autorki na problem odwiecznego ścierania się dwóch przeciwnych sił. Z pełną odpowiedzialnością zachęcam do przeczytania „Wilkena. Czasu złego wilka”, oczywiście, jeśli już znacie wcześniejsze losy bohaterów. Najlepszym potwierdzeniem moich spostrzeżeń niech będą słowa Barry’ego Cunninghama wydawcy serii o Harrym Potterze:

„ Jestem zachwycony punktem kulminacyjnym akcji tej ciepłej, przezabawnej i jeżącej włosy na głowie historii dwójki najbardziej niesamowitych bohaterów, jacy zdołali z dnia na dzień zmienić swoją przynależność gatunkową”.

„Wilken: Czas Złego Wilka” to już trzecia i zarazem ostatnia część pasjonujących przygód Nata Carvera i jego wiernego przyjaciela wilkena Woody’ego. Jak pamiętacie, w pierwszym tomie trylogii Nat został ugryziony przez okrutnego wilkołaka. Aby ocalić chłopca od niechybnej śmierci, przyjaciele przetoczyli mu krew wilkena. Odtąd w jego żyłach płynęła mieszanka krwi ludzkiej,...