Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kapitalny opis Paryża, początek książki zwala z nóg nasuwając skojarzenia z "Procesem" F. Kafki. O ile przesłanie Kafki jest całkiem jasne, to niepokój i zagubienie w powieści P. Modiano nie znajduje wyjaśnienia. Akcja traci na dynamice, a bohaterowie stają się pretensjonalni.

Kapitalny opis Paryża, początek książki zwala z nóg nasuwając skojarzenia z "Procesem" F. Kafki. O ile przesłanie Kafki jest całkiem jasne, to niepokój i zagubienie w powieści P. Modiano nie znajduje wyjaśnienia. Akcja traci na dynamice, a bohaterowie stają się pretensjonalni.

Jeden z lepszych reportaży na temat Gruzji. Autor skupia się na społeczeństwie, historii i kulturze Gruzinów, oddając głos im samym. Niektóre wątki książki sprawiają, że czyta się ją jak dobry kryminał, polecam!

Jeden z lepszych reportaży na temat Gruzji. Autor skupia się na społeczeństwie, historii i kulturze Gruzinów, oddając głos im samym. Niektóre wątki książki sprawiają, że czyta się ją jak dobry kryminał, polecam!

Temat banalny i do tej pory przetoczony z każdej już chyba strony. Wydawać by się mogło, że nie da się na napisać odkrywczej refleksji na temat szczęścia. A jednak! Autor brutalnie zmusza do przemyśleń nad własnym życiem, nad sensem, nad... szczęściem.
Niewielką wadą książki mogą być fakt, że jest nieco nierówna. Dopiero od połowy pojawiają się prawdziwe emocje, czytelnik nie tylko poznaje bohatera, ale zaczyna się z nim porównywać a w końcu utożsamiać. Świetne!

Temat banalny i do tej pory przetoczony z każdej już chyba strony. Wydawać by się mogło, że nie da się na napisać odkrywczej refleksji na temat szczęścia. A jednak! Autor brutalnie zmusza do przemyśleń nad własnym życiem, nad sensem, nad... szczęściem.
Niewielką wadą książki mogą być fakt, że jest nieco nierówna. Dopiero od połowy pojawiają się prawdziwe emocje, czytelnik...