Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biorę pod uwagę, że "Piąta pora roku" to wybitnie przewybitne dzieło, a ja po prostu jestem za głupia, żeby pojąć jego wielkość, ale według mnie ta książka to bełkot. Autorka spisała luźne myśli, obserwacje z czasu pandemii, dziwne sytuacje, w których trudno dopatrzeć się sensu i powstało z tego coś tak ciężkostrawnego, że aż strach. Jeżeli chodzi o plusy, to książka została ślicznie wydana i to by było na tyle. To było moje pierwsze i ostatnie spotkanie z pretensjonalną twórczością Ali Smith.

Biorę pod uwagę, że "Piąta pora roku" to wybitnie przewybitne dzieło, a ja po prostu jestem za głupia, żeby pojąć jego wielkość, ale według mnie ta książka to bełkot. Autorka spisała luźne myśli, obserwacje z czasu pandemii, dziwne sytuacje, w których trudno dopatrzeć się sensu i powstało z tego coś tak ciężkostrawnego, że aż strach. Jeżeli chodzi o plusy, to książka...

Jaka piękna katastrofa... Zachwyciła mnie okładka i kolorowe ilustracje. Koty, Japonia i astrologia - to po prostu nie mogło się nie udać, a jednak się nie udało. Książka jest koszmarnie nudna. Wywody astrologiczne zdecydowanie za długie. Tym razem japońska powściągliwość i minimalizm obróciły się przeciwko autorce. Nie porwała mnie ta historia, nie urzekła i ostatecznie lektura "Kawiarni pod Pełnym Księżycem" okazała się stratą czasu.

Jaka piękna katastrofa... Zachwyciła mnie okładka i kolorowe ilustracje. Koty, Japonia i astrologia - to po prostu nie mogło się nie udać, a jednak się nie udało. Książka jest koszmarnie nudna. Wywody astrologiczne zdecydowanie za długie. Tym razem japońska powściągliwość i minimalizm obróciły się przeciwko autorce. Nie porwała mnie ta historia, nie urzekła i ostatecznie...

Fantastyka to nie do końca moja bajka, ale muszę przyznać, że doskonale się bawiłam, czytając "Sowę z Askiru". Nie znam wcześniejszych tomów, ale na szczęście książka stanowi zamkniętą całość i jest dowodem na to, że można w ciekawy sposób połączyć fantasy z kryminałem. Polubiłam bohaterów - w szczególności Łasicę i podporucznika Santera w jednym bucie, ale "Sowa z Askiru" nie byłaby taką udaną powieścią, gdyby nie humor. Jest zabawnie i mrocznie, więc poważnie zastanawiam się nad nadrobieniem tomów 1-5 serii "Tajemnica Askiru".

Fantastyka to nie do końca moja bajka, ale muszę przyznać, że doskonale się bawiłam, czytając "Sowę z Askiru". Nie znam wcześniejszych tomów, ale na szczęście książka stanowi zamkniętą całość i jest dowodem na to, że można w ciekawy sposób połączyć fantasy z kryminałem. Polubiłam bohaterów - w szczególności Łasicę i podporucznika Santera w jednym bucie, ale "Sowa z...