Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cier­pisz przez dy­lemat jeża. Chcesz być blis­ko mnie, ale im bar­dziej się zbliżasz, tym głębiej wbi­jamy w siebie nawza­jem kol­ce. Jeśli po­dej­dziesz jeszcze bliżej, mo­je kol­ce prze­biją ci płuca i ser­ce. Jeżeli się od­su­niesz lub zniknę, krwo­tok z ran cię za­bije. Mu­sisz iść tam, dokąd ja zmierzam.

Cier­pisz przez dy­lemat jeża. Chcesz być blis­ko mnie, ale im bar­dziej się zbliżasz, tym głębiej wbi­jamy w siebie nawza­jem kol­ce. Jeśli...

Wy­daje mi się, że ludzie są czymś... upadłym, roz­padłym, spar­szy­wiałym, co kiedyś było całe, potężne i piękne... I po pros­tu to coś... próbu­je się zno­wu scalić.

Wy­daje mi się, że ludzie są czymś... upadłym, roz­padłym, spar­szy­wiałym, co kiedyś było całe, potężne i piękne... I po pros­tu to coś... ...

Pożąda­nie go jest niegod­ne. Ale miłość to o wiele głębsza spra­wa od na­miętności. Od miłości nie sposób wymówić się jej niegodnością.

Pożąda­nie go jest niegod­ne. Ale miłość to o wiele głębsza spra­wa od na­miętności. Od miłości nie sposób wymówić się jej niegodnością.

Czy Bóg przyk­ry­wa mną włas­ne is­tnienie, wstydząc się? Ja bym się wstydził. Ale nie wiem, czy bym się ukrywał.

Czy Bóg przyk­ry­wa mną włas­ne is­tnienie, wstydząc się? Ja bym się wstydził. Ale nie wiem, czy bym się ukrywał.

Ser­ce to sługa. Służy ci miłosierdziem.

Ser­ce to sługa. Służy ci miłosierdziem.

Nig­dy nie po­myl te­go os­tenta­cyj­nie pogrążone­go w żałobie nieba z przez­nacze­niem. Od­bi­te w wodzie wciąż jest błękit­ne, zauważyłeś? Nie po­myśl, że Księżyc zastępu­je nocą Słońce tyl­ko dla­tego, że blask Słońca od­bi­ja się od je­go po­wie­rzchni. Nie uwierz chmu­rom, skry­tym w mro­ku noc­ne­go nieba, że nie ma gwiazd. Nie daj zmy­lić się gwiaz­dom od­bi­tym w kałużach łez i krwi, że to jest niebo.

Nig­dy nie po­myl te­go os­tenta­cyj­nie pogrążone­go w żałobie nieba z przez­nacze­niem. Od­bi­te w wodzie wciąż jest błękit­ne, zauważyłeś...

Na grzbietach cho­rych, umierających zwierząt po­ciągo­wych niez­nośnie zde­for­mo­wane, przeklęte is­tnienia han­dlo­wały zep­su­tym mięsem, ciem­ny­mi wy­wara­mi, przeg­niłymi skóra­mi. Smród uno­sił się nad ni­mi ni­by fla­ga trium­fu, tak sil­ny, że pra­wie go widziałem, niemal spos­trze­gałem fa­lowa­nie wiel­kiej for­poczty. (…) Anioły o zwiędłych, na­gich skrzydłach wpi­jały się pal­ca­mi w szczy­ty ścian, tak jak­by osadzo­no na nich niewidzial­ny, niep­rzek­raczal­ny strop. Naj­wy­raźniej pragnęły się wy­dos­tać al­bo może po pros­tu pof­ru­wać wśród chmur, nie zważając na swo­je ka­lec­two, uniemożli­wiające wzniesienie się po­nad ten koszmar.

Na grzbietach cho­rych, umierających zwierząt po­ciągo­wych niez­nośnie zde­for­mo­wane, przeklęte is­tnienia han­dlo­wały zep­su­tym mięsem...

Wasze dzieci będą z głodu zjadać kartki moich książek.

Wasze dzieci będą z głodu zjadać kartki moich książek.

Znajdziesz swój upragniony sens. Nie zastąpisz Boga, ale wyobraź sobie, że openminder to anioł. Damy wam skrzydła, byście wznieśli się ponad nędzę tego świata. Może dostrzeżesz "boga" w uratowanej twarzy.

Znajdziesz swój upragniony sens. Nie zastąpisz Boga, ale wyobraź sobie, że openminder to anioł. Damy wam skrzydła, byście wznieśli się ponad...