Przestańcie się kłócić! Porozumienie bez Przemocy objaśnione dzieciom Virginie Aladjidi 8,3
ocenił(a) na 101 rok temu Za górami, za morzami, w gorącym, słonecznym kraju, rosło potężne drzewo akacji...
- tak zaczyna się historia szakala Felusia, zebry Alberta, małpki Zyzia i żyrafy Teresy.
Historia, choć krótka, jest bardzo bogata w treść. Przestańcie się kłócić to opowieść dla dzieci z serii Porozumienie bez przemocy objaśnione dzieciom. Opowiadanie pokazuje w jaki sposób można rozwiązywać konflikty w sposób pokojowy i zgodny z własnymi emocjami i potrzebami.
Książka Przestańcie się kłócić! napisana została przez certyfikowane trenerki NVC (Non- Violent Communication) Caroline Pellissier, Virginie Aladjidi i Kei Lam. Została wydana przez Wydawnictwo Papilon i z tego, co mi wiadomo, jest jedyną książką na rynku wydawniczym dla dzieci w myśl Porozumienia Bez Przemocy.
Rozwiązywanie konfliktów nie jest prostą sprawą, a rozwiązywanie ich pokojowo jest jeszcze trudniejsze, szczególnie dla dzieci.
Szakal Feluś to bardzo wybuchowy zwierzak, który chce zagarnąć akację tylko dla siebie. Nie jest jednak osamotniony, zarówno małpka Zyzia, jak i zebra Alberta również chciałyby przywłaszczyć akację na swoje potrzeby. Wybucha nie mała awantura. Z pomocą przychodzi żyrafa Teresa, która próbuje rozwiązać konflikt...
Żyrafa nie znalazła się w tej opowieści przypadkowo. Język żyrafy to symboliczny przekaz komunikacji współodczuwającej, empatycznej. To język serca. Język szakala jest zatem komunikatem bezlitosnym, agresywnym, osądzającym, porównującym.
Książeczka w przystępny i w łatwy dla zrozumienia sposób przekazuje podstawową esensję Porozumienia Bez Przemocy. Są to: wejście wgłąb siebie i zrozumienie swoich emocji oraz nazwanie tego, co mi potrzeba. "Czuję...., bo potrzebuję....".
Przestańcie się kłócić to książeczka zdecydowanie godna polecenia, szczególnie dla przedszkolaków. Choć myślę, że sprawdzi się również w edukacji wczesnoszkolnej. Uczy rozwiązywania konfliktów na drodze pokojowej, pokazuje, czym jest empatia. Ponadto obrazuje, że każda nasza emocja jest próbą pokazania jakieś niespełnionej potrzeby.