Marcin Ciszewski

Bardzo cieszyłem się, że w moje ręce trafi nowa powieść Marcina Ciszewskiego. Człowiek to niezwykły, bardzo wykształcony, z wielką wyobraźnią. Czyżby nadchodził zmierzch jego twórczości, a przynajmniej tej dobrej? Czy to z powodu przygotowań do stworzenia adaptacji pierwszego tomu cyklu "Wojna" zaliczył taki spadek formy? A może kryje się za tym coś więcej? Jednego jestem pewien - "Ocalić prezydenta" to nie jest Ciszewski, jakiego znam. Pisana na szybko chyba, ze specjalnie zostawionymi pustymi stronami między częściami. Niepotrzebnie rozbity na trzy części (wystarczyłaby ostatnia) wątek nowo mianowanego podpułkownika. Krzeptowski - pojawia się w chwili, gdy już po służbie ratuje kobietę przed gwałtem i dosłownie zaraz potem, ledwie kawałek dalej, pojawia się Tolak z Kiką. Serio? W ogóle akcja rozłożona jest tutaj dziwnie. Nie ma powolnego budowania klimatu, jak w zdecydowanej większości z pozostałych książek autora: raz coś się dzieje - jakaś strzelanina, bijatyka, potem spowolnienie akcji. Kilka razy mamy do czynienia z laniem wody. Dochodzą do tego całe niepotrzebne akapity, niejednokrotnie rozbijanie kilku zdań na kilka krótkich, pisanie niektórych rzeczy w nawiasach, choć lepiej sformułowane lepiej wypadły by bez nich. Raz nawet zamiast "powiedział Maliszewski" pojawia się zwrot "powiedział Moskalewicz", choć Moskalewicz został już wcześniej zabity. Albo niepoprawny zwrot "Spełniło się czarnowidztwo...". Na dodatek w pewnym momencie Krzeptowski ochotniczo (w zemście za zamordowanie przez rosyjskich żołnierzy Kiki, którą, jak się później okazało, jednak udało się ocalić) włącza się do walki u boku Ukraińców i głównie dlatego Rosjanom nie udaje się zająć lotniska w Hostomelu. Do tego sześć błędów w druku. Im dłużej książka trwała, tym mniej mnie obchodziło, czy uda się ocalić Zełeńskiego, czy nie. Autor chyba pisał na szybko, z czasem zacząłem nawet podejrzewać, że pisała za niego sztuczna inteligencja. W mojej głowie pojawiały się nawet myśli typu "Co ty od****rzasz, Ciszewski". Dawno nie byłem tak wkurzony, czytając jakąś książkę, co boli tym bardziej w przypadku właśnie tego autora. Dobrze, że przynajmniej szybko się czyta. Nawet "Deszcz", najsłabsza książka z cyklu "Meteo", którą oceniłem na 5/10, wydaje się bardzo dobra w porównaniu z "Ocalić prezydenta" Mam nadzieję, że to jednorazowa wpadka. Trzy dodatkowe gwiazdki za obecność Krzeptowskiego, Kiki (których jest tu jak na lekarstwo) i Tolaka. Mam nadzieję, że kolejne książki autora nie ukażą się nakładem wydawnictwa Skarpa Warszawska.