Pan Poeta

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2018/01/kaczka-co-przebraa-miarke-i-kruk-co.html Pan Poeta szturmem wtargnął na rynek wydawniczy, kradnąc serca zarówno młodszym, jak i starszym czytelnikom. Historie, które tworzy, są kierowane do dzieci, ale wiele z nich wyniosą również (a może szczególnie?) dorośli. Autor charakteryzuje się wspaniałym zmysłem obserwacji, dostrzegając często to, na co staramy się nie zwracać uwagi z różnych względów... Kruk od rana do nocy kracze i kracze. Inne ptaki nie rozumieją jego języka, przez co czują się upoważnione do krytykowania go. Czy mają do tego prawo? Można wyśmiewać tych, których nie pojmujemy jedynie z powodu własnej ignorancji? Tytułowy bohater z pewnością jest osobnikiem godnym naśladowania. Walczy o swoje, nie poddaje się, stawia czoła wyzwaniom, a do tego nie idzie za tłumem, jeżeli doskonale zdaje sobie sprawę z słuszności własnych racji. Myślę, że wielu z nas mogłoby się uczyć od owego ptaka. Ta historia jest wspaniałą motywacją do poszerzania swoich horyzontów. Myślę, że Pan Poeta pod podszewką nauki języków ukrywa generalnie częstą niechęć do uczenia się nowych rzeczy. Nierzadko twierdzimy, iż coś jest głupie bądź kompletnie nam niepotrzebne, nawet jeżeli niewiele o tym wiemy. Często nawet nie wyrażamy chęci zgłębienia naszej wiedzy - z lenistwa czy obawy przed porażką. Jednak warto przełamywać swoje lęki, bo to zawsze zaprocentuje nam w przyszłości. Wszystkie cztery książki Pana Poety, które do tej pory zostały wydane, pokazują nasze przywary w bardzo przystępny sposób, przez co te lektury pokochają zarówno dzieci, jak i dorośli. Co prawda, z "Krukiem, co kracze pokrakanie" nie polubiliśmy się od razu, ponieważ w moim przekonaniu jest to historia najtrudniejsza do przyswojenia oraz przekazująca mniej istotnych wartości niż wcześniejsze utwory. Niemniej polecam skompletowanie całej serii i powracanie do niej przynajmniej raz na jakiś czas.