Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nosowska w swojej trzeciej książce znów dzieli się refleksjami, tym razem o emocjach, miłości i okołomiłosnych sprawach. Czasem pisze ogólnie, a czasem niebezpiecznie zapędza się w niezwykle intymne i osobiste rejony, prezentując czytelnikowi być może więcej, niż ten oczekiwałby otrzymać. Trudno ocenić granicę prywatności, bo ona rozmywa się w rzeczywistości wszechobecnego ekshibicjonizmu. Każdy więc oceni, na ile fundowane tu wyznania go interesują lub generują dyskomfort. Miałam też poczucie pewnej grafomanii, szczególnie w kontekście metaforyki. Bolało mnie to bardzo, gdyż metaforom w twórczości tekściarskiej Katarzyny Nosowskiej zachwycona poświęciłam kiedyś pracę licencjacką. A tutaj miałam wrażenie, że stąpała już po bardzo cienkim lodzie, balansując ryzykownie między artyzmem a kiczem. Ale chociaż dla grafik warto sięgnąć po tę książkę. Przepięknie jest zrobiona, wypełniona estetycznymi ilustracjami (autorstwa Patrycji Niewiadomskiej),uczta dla oczu. Ach, no i żeby nie było - były rozdziały, które czytałam z prawdziwą przyjemnością i uwagą. Były to na przykład te poświęcone zjawisku zazdrości czy wstydu.