Maks Dieter

Na wstępie chciałabym Cię lojalnie ostrzec, że książka, z którą dziś przychodzę, jest pozycją specyficzną. Ta osadzona w realiach historycznych powieść jest naprawdę dobrze napisana i wzbudza wiele emocji, jednak nie przemówi do każdego. Jeśli jesteś osobą nieletnią lub wrażliwą i czujesz, że tematy wykorzystania na tle cielesnym (szczególnie przez osobę duchowną),niechciana ciąża i opisy tortur (nie do końca pokazane w sposób naturalistyczny, lecz wciąż wywołujący dreszcze) mogą źle wpłynąć na Twój stan psychiczny, sięgnij po inny tytuł, chociażby po „Strażnika piekła” Maksa Dietera. Jeśli nie masz pomysłu, co przeczytać, zajrzyj do innych moich polecajek lub wrzuć w komentarz, o czym chcesz poczytać. Wierzę w moc sieci i podejrzewam, że użytkownicy pomogą. Okolice Częstochowy i Krakowa, końcówka XVII wieku. Pochodząca z Wrzosowej (wieś położona około 10 kilometrów od Częstochowy) Dorota Miłosławska to córka szlachcica i chłopki. Ojciec już dawno nie żyje (pamiętacie najczęstsze przyczyny śmierci szlachciców z „1670”? No to Miłosławskiego zgubił honor),matka choruje na śmiertelną chorobę i lada dzień może opuścić łez padół. Młodziutka Dorota jest osobą skromną i bogobojną: uczęszcza na nabożeństwa, pomaga na plebanii i nie obnosi się ze szlacheckimi korzeniami. Do tego ta śliczna dziewczyna rozważa pójście do zakonu, by jak najpiękniej służyć swojemu Bogu. Niestety na Dorotę zwrócił uwagę chutliwy biskup krakowski Teodor Walasek, człowiek do cna zepsuty. Podstępem zwabił młodą dziewczynę na plebanię, gdzie upoił ją winem i bezwstydnie wykorzystał wbrew jej woli. Oszołomiona, wspierana przez zaprzyjaźnionego medyka, bohaterka postanawia biskupowi wytoczyć proces i doprowadzić do ukarania lubieżnego hierarchy. Niestety, kościelny dostojnik jest osobą wpływową i ma licznych popleczników, dzięki którym może skutecznie zastraszać niewygodnych świadków i pozbywać się rywala. Dorotą natomiast z pewnych przyczyn zaczyna się interesować tajemniczy i złowieszczy mnich Anzelm. Jak już wspominałam powyżej, „In nomine diaboli”, najnowsze literackie dziecko Maksa Dietera, nie jest powieścią łatwą. I nie jest łatwa z kilku przyczyn. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to stylizowany na archaiczny język, który może podwyższyć nieco próg wejścia niektórym czytelnikom, szczególnie tym, którzy przyzwyczaili się do lektur osadzonych w czasach współczesnych. Drugi powód to występująca na kartach książki brutalność. Uzasadniona, podkreślmy od razu. Autor kreśli opowieść niełatwą, opowieść o krzywdzie i rozpaczliwej walce o sprawiedliwość. Pokazuje manipulacje hierarchów kościelnych, chętnie opierających się na traktacie „Malleus Maleficarum” autorstwa Heinricha Kramera i Jakoba Sprengera (obecnie książkę tę możecie kojarzyć jako „Młot na czarownice”, bo taki tytuł główny mają wznowienia). Ukazuje również mechanizm, jak z ofiary krzywdy można stać się oskarżoną o szatańskie kontakty, jak stać się ofiarą pomówień ze strony osób zastraszonych lub przekupionych. Taki temat zastępczy i przerzucenie ciężaru winy na drugą stronę. Opisy cierpienia bohaterki nieraz wywołują dreszcze (nawet u takiej osoby jak ja, przywykłej do różnych odmian horroru),a postać biskupa obrzydza do głębi. Nie tylko wtedy, gdy „mości szanowności” postanawia sobie na niewinnej dziewczynie ulżyć. Później jest znacznie gorzej, gdy czytelnik odkrywa, jak bezwzględny może być człowiek, który zrobi dosłownie wszystko, by jak najszybciej pozbyć się problemu i uratować swój stołek. No i trzeci powód, czemu może być ciężko. To wylewający się z kart książki brak nadziei. Skrzywdzona dziewczyna podejmuje walkę z przeciwnikiem potężnym i powszechnie szanowanym. Mocuje się jak mrówka ze słoniem. Walczy o swój honor i sprawiedliwość. O to, co w ten feralny wieczór na plebanii zostało jej odebrane. Nie jest jednak łatwo. Tak jak to bywa często obecnie, jako ofiara zostaje wzięta na języki, bo wiadomo, że w takich sytuacjach „ona sama się o to prosiła”. Najnowszą książkę autora zakupiłam w przedsprzedaży na portalu zrzutka.pl z zupełną pewnością, że otrzymam produkt w każdym calu dopracowany. Wiem, jakie głosy pojawiają się w dyskusjach na temat tekstów publikowanych drogą selfpublishingową (skróćmy to do „napisał autor i już drukować chce”),ale książki Maksa to pełnowartościowe produkty, poddane rzetelnej redakcji i korekcie. Mogę to z pełną odpowiedzialnością napisać, mając w pamięci 2 przeczytane powieści autora (i 1 opowiadanie). Spodziewam się, lecz moje „spodziewanie się” graniczy z pewnością, że przy trzeciej, której jeszcze nie znam, do tego obszaru nie będę mogła się przyczepić. „In nomine diaboli” wymaga od czytelnika wrażliwości, zrozumienia i pozostaje w głowie na długo. Ta osadzona ponad trzysta lat temu opowieść o fikcyjnych postaciach (biskupem krakowskim w tamtym czasie był ktoś zgoła inny) mocno mną wstrząsnęła i skłoniła do wielu przemyśleń, czego fragmentem dzielę się powyżej. Owszem, nie trafi do każdego, bo wszyscy jesteśmy w różnym wieku i na różnych życiowych etapach, ale z pewnością zaciekawi osoby nie tylko zainteresowane historią lub grozą, lecz także szukające opowieści trudnych. Ja ze swojej strony polecam. In nomine diaboli Autor: Maks Dieter Wydawca: wydano nakładem autora Moja ocena: 8/10