Jest człowiekiem, kobietą. Pisze, uczy jogi, prowadzi warsztaty pisarskie i Dyskusyjny Klub Książki – nie boi się konfrontacji z trudnymi tematami. Jej teksty publikowano m.in. w magazynach „Slow”, „EPEA”, „Zwierciadło”, „noizz.pl”, „Vege”, „Freshmag”, „portalyogi.pl”, „Zakład” czy „Kraft”, którego była współzałożycielką i redaktorką naczelną. Zamiłowanie do prasy rozlała na książki. Jej literacki debiut pt. „Biel Kości” w szczery i bezprecedensowy sposób porusza temat zaburzeń odżywiania, w którym Tomkiel, za sprawą swoich dziennikarskich umiejętności, umieściła rozmowy z osobami chorymi czy specjalistami opierając się na swoich prywatnych zmaganiach z anoreksją. Chcąc szerzyć wiedzę na temat wagi słów, emocji i roli zdrowia psychicznego w życiu człowieka, udzieliła wywiadu do książki Agnieszki Jucewicz pt. „Czasem czuję mocniej”, „Pytaniu na śniadanie”, „Gazecie Wyborczej” oraz była prelegentką TEDx w Katowicach.
Mieszka blisko puszczy na Podlasiu. Rok 2023 pozwolił jej na wydanie dwóch kolejnych książek: „Twój wewnętrzny głos”, która będąc skierowaną do dzieci i dorosłych opowiada o łączności z ciałem, oddechem i własnymi uczuciami oraz obszernego tomu poezji pt. „Każdy ma jakiś problem”, prezentując ponad 30 wierszy stanowiących podróż po organizmie i psychice człowieka. Jurorka konkursów literackich. Chcąc zrozumieć język teatru ukończyła scenopisarstwo i dramaturgię na Polskiej Akademii Nauk. Dziś ma na swoim koncie cztery teksty teatralne, podejmuje się roli opieki literackiej i redaktorki.
Lubi zapach kawy i gubić się w lesie. Kocha swojego psa, męża, książki, a w szczególności “Panią Dalloway” i brytyjski zaśpiew. Przyjemność sprawia jej nauczanie i mówienie o literaturze.https://pl-pl.facebook.com/MalikaLedeman
"Biel kości"
Autor: Malika Tomkiel
Wydawnictwo: Papierowy Motyl
PREMIERA 15.09.2021 r.
Książka. Poradnik. Dziennik. Pamiętnik.
Anoreksja moja przyjaciółka. Tak myślą najczęściej o niej osoby chore na zaburzenia odżywiania.
Pierwszy raz miałam okazję przeczytać książkę związaną z chorobą. Anoreksja - słowo mi znane ale czy naprawdę wiem o co chodzi. Jak się czują osoby chore na zaburzenia co myślą ? co odczuwają? Wydaje mi się, że ciężko nam zrozumieć osoby chore ale myślę że książka nam przybliżyła jak groźna może być choroba i poniekąd nam pokazuje zrozumieć co czują, ukazują emocje, odczucia, strach osoby chorej oraz bliskich. Osoby chorujące na anoreksje tak naprawdę są osobami samotnymi zostawionymi na izolację, odsuwają się od nas, zamykają się na świat zewnętrzny. Boją się odrzucenia.
Tak naprawdę to potrzebują pomocy naszej, bliskich, przyjaciół, lekarzy psychologów, terapii.
Same słowa "zacznij jeść" nic nie da bo choroba zaczyna się w głowie i jest ciężka do zdiagnozowania ponieważ osoby z zaburzeniami odżywiania nie proszą o pomoc, ukrywają się i również okłamują.
Jest to długa walka o życie.
Zrozumiałam. Już wiem.
Wystarczy słowo "JESTEM", a może się okazać dla kogoś bardzo dużo.
Przepiękna emocjonalna książka napisana w formie pamiętnika przeplatana wierszami oraz wywiadami. Autorka @malikatomkiel opisuje swoje zmagania z chorobą gdzie odczujemy ból, cierpienie, zmagania jakie towarzyszą jej w życiu codziennym. Wejdź na chwilę do jej świata. Ta książka jest potrzebna myślę że każda osoba powinna ją przeczytać. Ukazuje nam jak mało jest pomocy lekarzy i pielęgniarek, które nie mają wiedzy jak leczyć i pomóc osobą chorym na anoreksję. Jak ważna dla nich jest terapia. Myślę że ta książka daje nam bardzo dużo do zastanowienia się nad własnym sobą.
Polecam bardzo !!! Książka bardzo ciekawie napisana ciężko się oderwać od niej. Przepiękna biel książki wciągnie nas do świata bardzo trudnego ale dającego nam dużo do myślenia w mojej pamięci zostanie na długo. Dziękuję @marika_krajniewska oraz @malikatomkiel za egzemplarz do recenzji.
Dziękuję @marika_krajniewska oraz @malikatomkiel za egzemplarz do recenzji ❤️
"Nie będzie już ładnie. Dość stawiania kropek, wielokropków, przecinków i zastanawiania się nad tym, jak brzmią słowa, które wypowiadam. Jest źle. Jest bardzo źle. Zamknęli mnie, w domu, do cholerny. Zamknęli mnie w czterech ścianach własnej głowy. Ze wszystkimi myślami, z samą sobą, demonami, napadami. Moja głowa jest za mała, by pomieścić je wszystkie. Bez celu. Bez sensu. Zabrali mi plany, ograniczyli perfekcjonizm pozwalający chorobie na skrupulatne planowanie każdego dnia. I co ja mam zrobić do cholerny? Za dużo tu luster. Nie mogę na siebie patrzeć. Nie mogę siebie słuchać. Zamknęli mnie w domu. Ceglanej szklarni należącej do choroby."
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
Jako, że temat zaburzeń odżywiania nie jest mi obcy, odebrałam te ksiazke bardzo personalnie. Jeśli ktoś nie przeżył ED to niestety nie zrozumie co to takiego...
Autorka w bardzo fajny sposób opisuje swoje zmagania z chorobą. Momentami miałam wrażenie, że czytałam poezje. Czułam ten ból, to cierpienie, które towarzyszy każdego dnia.
Ta nienawiść do swojego ciała, do samego siebie... Tego nie da się wyjaśnić. Zaburzenia odżywiania, a zwłaszcza anoreksja (moim zdaniem) jest chorobą, która nigdy nie zniknie. Tak samo jak alkoholik całe życie będzie myślał momentami o alkoholu będąc na recovery. Tak samo anoreksją będzie zawsze gdzies z tyłu głowy. Ten piekielny głos, który mówi "Nie jedz tego bo będziesz gruba jak świnia!". Wierzcie mi, wiem co mówię.
Najbardziej podobało mi się to, że książka jest w formie pamiętnika. Można dzięki temu bliżej poznać, jak się czuła autorka każdego kolejnego dnia. Niektóre opisy sprawiły, że chcąc nie chcąc cofnęłam się pamięcią do chwili kiedy sama byłam w podobnej sytuacji. Wszystkie wspomnienia wróciły. Jestem teraz jednak dojrzalsza o pewne doświadczenia i zupełnie inaczej patrzę na niektóre opisy zawarte w tej książce.
Cieszę się, że pojawia się coraz więcej książek o tej tematyce. Zaburzenia odżywiania to nie są żarty. To nie jest "widzi mi się" chorego. Do osoby z ED należy mieć cierpliwość i odpowiednie podejście.