Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka nie do końca mnie usatysfakcjonowała. To jak został potraktowany Jem było dla mnie straszne- to moja ulubiona postać w tej trylogii, prawdziwy dżentelmen, a został tak nieładnie potraktowany przez Tessę. No właśnie Tessa. Jej niezdecydowanie doprowadzało mnie do szału. I wcale nie przekonywały mnie tłumaczenia, że kocha i Willa i Jema. W sumie to ich zwodziła, sama nie wiedziała czego chciała. Główną bohaterkę można cenić za odwagę- tej jej nie brakowało, ale nie mogę jej wybaczyć pogrywania z uczuciami, zwłaszcza Jema. W przemianę Willa jakoś nie do końca uwierzyłam. Zraził mnie już na początku i nic tego nie zmieniło. Gdyby wobec mnie chłopak był tak niegrzeczny i okrutny to nigdy bym nie wybaczyła. Na miejscu Tessy wybrałabym Jema i to bez wahania. Ale to moja subiektywna opinia. 3 tom podobnie jak 2 jest strasznie rozwleczony. Zaczyna się coś dziać bliżej końca by później przez niemal 100 stron (a przynajmniej tak mi się wydaje, może nieco mniej) znowu było dennie. Zbyt szybko pozbyto się Mortmaina i zażegnano niebezpieczeństwo- chociaż Mortmaina szczerze nienawidziłam i nim gardziłam więc ucieszyłam się, że zginął w taki sposób, a nie inny. Należało mu się po prostu. Tylko przez to właśnie, że tego czarnego charakteru prędko unicestwiono, tom znowu zrobił się nużący. Miałam już dość tych miłosnych zawirowań, kto z kim. Może to dziwnie zabrzmi ,ale za dużo było tu tej miłości, trójkątów. A za mało akcji. W moim odczuciu najlepszy był 1 tom- tam działo się coś więcej. Nastolatką już dawno nie jestem, ale pomyślałam, że nie zaszkodzi mi przeczytać książkę dla młodzieży. I bynajmniej nie dlatego książka niezbyt mi się spodobała- sądzę, że nawet będąc w tym wieku naście lat nie podpasowałaby mi. Zwłaszcza, że 1 tom dostałam od koleżanki na urodziny, zaciekawił mnie więc kupiłam pozostałe 2 tomy i się rozczarowałam.