Sharon Bolton

Pogrzebanie żywcem. Choć to temat powracający w kryminałach, thrillerach i powieściach grozy, wciąż jest w pewien sposób kontrowersyjny, porażający, budzący skrajny niepokój. Wzorcowy przykład literackiej historii o przedwczesnym pogrzebaniu człowieka stworzył blisko dwieście lat temu niedościgniony Edgar Allan Poe. Teraz po ten motyw sięgnęła angielska pisarka Sharon Bolton. Jednak o ile u Poego bohater obawiał się pochowania żywcem z powodu choroby, na którą zapadł – katalepsji, o tyle u Bolton grzebanie żywych to wynik świadomego i okrutnego działania osób trzecich. Komisarz angielskiej policji Florence Lovelady wraca do małego miasteczka, w którym pełniła służbę na początku swojej zawodowej drogi. Powodem jest pogrzeb mężczyzny, którego – między innymi dzięki działaniom Florence – trzydzieści lat temu skazano na dożywocie za brutalne zbrodnie. Przed śmiercią wysłał on kobiecie tajemniczy list, który w połączeniu z tropami pozostawionymi w mieście rzuca nowe światło na sprawę sprzed lat. Czy na pewno skazano właściwego człowieka? Czy może jedynie wskazano kozła ofiarnego, aby uciszyć panikę w miasteczku? Florence zaczyna ponownie przyglądać się sprawie, a jej aktualne śledztwo przeplata się ze wspomnieniami na temat tego prowadzonego przed trzydziestu laty. Tym razem pisarka sięgnęła po naprawdę mroczną tematykę: makabryczne zjawisko grzebania ludzi żywcem. Jest jeszcze bardziej makabrycznie, gdy okazuje się, że ofiarami są dzieci. Tę przerażającą opowieść Bolton osadziła w scenerii pięknych – choć ponurych – wrzosowisk i wzgórz północnej Anglii. Aurę dopełniają pojawiające się w trakcie śledztwa gliniane figurki (imitujące ofiary, posiadające ich organiczną część) oraz motywy magii i czarownic. Finał opowieści zaskakuje, a unosząca się nad całością aura gotyckości stawia pytania o to, czy naprawdę jesteśmy jedynie tym, co ostatecznie ląduje w ziemi. I czy Carlos Ruiz Zafon na pewno miał rację, pisząc w „Cieniu watru”, że „Zmarli nigdy nie pojawiają się na własnych pogrzebach”?......Przeczytajcie,troche magii nigdy nie zaszkodzi....