Tove Alsterdal

Zaczęłam ją jeszcze w wakacje w drodze na FESTa, z racji tego, że trochę mnie ten początek wymęczył odłożyłam ją na jakiś czas i tak leżała, czekając aż w końcu znowu się za nią zabiorę. Przy drugim podejściu już poszło z górki, nie mam pojęcia co się zmieniło, ale nawet nie zorientowałam się kiedy doleciałam do końca, po prostu ją pochłonęłam. W pewnych momentach miałam w głowie przygotowanych kilka różnych scanariuszy i zazwyczaj jeden z nich pasował, ale i tak pojawiało się momentalne zaskoczenie. Nie mogę nazwać tego kryminału przewidywalnym, bardzo przyjemnie płynęło mi się przez kartki tej książki. To jak pięknie autorka to wszystko ze sobą zaplotła to ja nie wiem. Zmiana linii czasu, powiązania danych bohaterów, ukazanie przesłuchań dzieci w taki sposób, by finalnie przyznały się do przestępstwa, którego nie popełniły i wiele innych. Bardzo dobrze dopracowane wątki, wszystko idealnie łączy się ze sobą, polecam, bo warto. Być może czytałam lepsze kryminały, co nie zmienia faktu, że naprawdę bardzo przyjemnie spędziłam dzień z tą książką i w trakcie czytania czasami się podrywałam do siadu i mówiłam sama do siebie (to chyba jakaś choroba xd). Czasami lepiej nie grzebać w przeszłości, bo da nam dotkliwie o sobie znać.