Heidegger i hipopotam idą do nieba. O życiu, śmierci i zaświatach na serio i w żartach

Autorzy zwinnie przechodzą przez ich zdaniem najważniejsze idee filozofów na przestrzeni wieków. W przystępny i nie narzucający się sposób wykładają sposoby zrozumienia życia, śmierci i radzenia sobie z nimi. Wszystko okraszone anegdotami i żartami staje się przyjemną lektura dzięki której z humorem można zagłębić się w rozważaniach o śmiertelnie poważnych sprawach :)

Autorzy zwinnie przechodzą przez ich zdaniem najważniejsze idee filozofów na przestrzeni wieków. W przystępny i nie narzucający się sposób wykładają sposoby zrozumienia życia, śmierci i radzenia sobie z nimi. Wszystko okraszone anegdotami i żartami staje się przyjemną lektura dzięki której z humorem można zagłębić się w rozważaniach o śmiertelnie poważnych sprawach :)

Świetne, chociaż wydaje mi się że 'Przychodzi Platon do doktora' było lepsze.

Lekko napiane wprowadzenie do filozofii.

Świetne, chociaż wydaje mi się że 'Przychodzi Platon do doktora' było lepsze.

Lekko napiane wprowadzenie do filozofii.

O życiu, śmierci i zaświatach na serio i w żartach. Ten podtytuł oddaje sens i wymiar książki. Filozoficzne rozważania o śmierci zostają tu podane na lekko i z humorem, co nie znaczy wcale, że powierzchownie. I to chyba najlepszy sposób na podejście do tematu, choć rzadko praktykowany przez samych filozofów. W obliczu nieuchronnej śmierci tylko humor i dystans ratują nas od rozpaczy. No, chyba że mocna wiara, ale o tym też jest na stronach tej książki.

Komu polecam?
- miłośnikom dowcipów
- miłośnikom filozofii
- miłośnikom groteski
- miłośnikom Woody'ego Allena. ;)

O życiu, śmierci i zaświatach na serio i w żartach. Ten podtytuł oddaje sens i wymiar książki. Filozoficzne rozważania o śmierci zostają tu podane na lekko i z humorem, co nie znaczy wcale, że powierzchownie. I to chyba najlepszy sposób na podejście do tematu, choć rzadko praktykowany przez samych filozofów. W obliczu nieuchronnej śmierci tylko humor i dystans ratują nas od...

Po zachwycie nad “przychodzi Platon do doktora” kwestią czasu było, aż przeczytam “Heidegger i hipopotam idą do nieba”.

Tym razem autorzy zajmują się zagadnieniem śmierci w filozofii. Czym jest śmierć? Jak sobie z nią poradzić? Co nas czeka po śmierci? Czy możemy przed nią uciec?

Właśnie na te pytania T.Cathcart i D.Klein starają się na swój satyryczny sposób odpowiedzieć, przybliżając nam przemyślenia wielkich umysłów. Nie zabrakło też wyjaśnień od strony religijnej oraz rozważań naukowych. Jestem pod wrażeniem przygotowania autorów do tematu, widać po zakładkach “przypisy” i “proponowane lektury”, że podeszli do sprawy, wbrew pozorom, na poważnie.

To prawda, że “Heidegger i hipopotam” nie jest tak zabawny, jak “Przychodzi Platon do doktora”. Myślę, że to dlatego, że obie te książki mają różną koncepcję. O ile przy czytaniu “Platona” miałam wrażenie, że autorzy przede wszystkim chcą mnie rozbawić(a jak się jeszcze przy okazji czegoś nauczę, to już w ogóle cudownie),tak czułam, że druga książka ma mnie zmusić do myślenia. Na szczęście dzięki lekkiej i gawędziarskiej narracji nie czułam się jak uczeń wywołany do tablicy, co raczej jak kompan do picia, któremu trzeba się zwierzyć ze swoich przemyśleń i zapytać o opinie.
Bardzo mi to podobało, ponieważ nie wyobrażam sobie czytania o śmierci bez wywołania refleksji w czytelniku. Z drugiej strony autorzy robią to po swojemu, z humorem, że nawet przy tak ciężkim temacie, pojawił mi się na twarzy uśmiech.

Książka bardzo mi się podobała i na pewno jeszcze do niej powrócę. A do kogo jest skierowana? Na pewno do tych, którzy akurat rozmyślają nad przemijaniem A czy do tych, którzy szukają po prostu rozrywki na jeden wieczór? Ciężko mi powiedzieć, nie każdy może to zdzierżyć.

Po zachwycie nad “przychodzi Platon do doktora” kwestią czasu było, aż przeczytam “Heidegger i hipopotam idą do nieba”.

Tym razem autorzy zajmują się zagadnieniem śmierci w filozofii. Czym jest śmierć? Jak sobie z nią poradzić? Co nas czeka po śmierci? Czy możemy przed nią uciec?

Właśnie na te pytania T.Cathcart i D.Klein starają się na swój satyryczny sposób...

Dużo słabsze, niż pierwsza część, a wersja audiobooka tylko ucierpiała na dodaniu do grona lektorów młodego Stuhra.

Dużo słabsze, niż pierwsza część, a wersja audiobooka tylko ucierpiała na dodaniu do grona lektorów młodego Stuhra.

podobnie jak pierwsza część - przystępnie i zwięźle przedstawione podstawy filozofii okraszone słabymi żartami. w audiobooku, w odróżnieniu od pierwszej części, dochodzi jeszcze do głosu Maciej Stuhr - szkoda. ale przynajmniej rzadko się odzywa.

podobnie jak pierwsza część - przystępnie i zwięźle przedstawione podstawy filozofii okraszone słabymi żartami. w audiobooku, w odróżnieniu od pierwszej części, dochodzi jeszcze do głosu Maciej Stuhr - szkoda. ale przynajmniej rzadko się odzywa.

Filozoficznie o śmierci.
Rozważania egzystencjalistów przetłumaczone 'z polskiego na nasze', doprawione humorem i podane na tacy. Zapraszam jeśli chcesz dowiedzieć się co egzystencjaliści myśleli o śmierci, i poznać ich sposoby radzenia sobie z lękiem. Chętni na pewno znajdą coś dla siebie i wzbogacą własne przemyślenia. Lubię czarny humor co nie znaczy że temat traktuję lekko, ale czy podejdziemy do tematu śmiertelnie poważnie czy z humorem – nie zmieni to faktów, więc ja wolę z humorem, podejście poważne nieco mnie dołuje (coś podobnego?). Dodatkowo audiobook czytany przez Stuhra, który podkręca atmosferę, może ubawić mimo wagi tematu. Humorystyczna forma nie przeszkadza mi w postawieniu sobie całkiem poważnych pytań egzystencjalnych.
Daję 8 za wyśmienicie spełnione zadanie przybliżenia filozofii laikom, docenią go ci którzy wgryzali się w dzieła filozofów, często nieskutecznie. Dzięki takim książkom miłośników filozofii jest więcej (do tego grona zaliczam i moją skromną osobę).

Filozoficznie o śmierci.
Rozważania egzystencjalistów przetłumaczone 'z polskiego na nasze', doprawione humorem i podane na tacy. Zapraszam jeśli chcesz dowiedzieć się co egzystencjaliści myśleli o śmierci, i poznać ich sposoby radzenia sobie z lękiem. Chętni na pewno znajdą coś dla siebie i wzbogacą własne przemyślenia. Lubię czarny humor co nie znaczy że temat traktuję...

Świetna książka. Świetnie wydany audiobook w interpretacji Jerzego i Macieja Stuhrów.

Świetna książka. Świetnie wydany audiobook w interpretacji Jerzego i Macieja Stuhrów.

Humor trochę na siłę a liczne nawiązania do amerykańskiej popkultury miejscami nie zrozumiałem.

Humor trochę na siłę a liczne nawiązania do amerykańskiej popkultury miejscami nie zrozumiałem.

Plus za zwięzłe I miejscami dowcipne wprowadzenie do najważniejszych zagadnień związanych ze śmiercią I nieśmiertelnością. Minus za zgryźliwy styl. I chaos w opisach.

Plus za zwięzłe I miejscami dowcipne wprowadzenie do najważniejszych zagadnień związanych ze śmiercią I nieśmiertelnością. Minus za zgryźliwy styl. I chaos w opisach.